στην αναδομημένη κυβέρνηση προβλέπεται να παραμείνει πρωθυπουργός ο Αλ Τσίπρας

Στο Συριζα έχουν πάθει τραμπάκουλο με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Στον ύπνο τους βλέπουν αρκούδες να τους κυνηγάνε και σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Ευτυχώς που το δάσος έχει δέντρα για να κρυφτούν.

Διότι, αν ήταν γυμνό από δέντρα, δεν θα ήταν δάσος. Οπότε, θα έψαχναν για λαγούμια.

Η διαφορά της τελευταίας (24%) έπεσε βαριά στο στομάχι του Αλ Τσίπρα και προανήγγειλε ανασχηματισμό. Βήμα ταχύ.

Παρήγγειλε μια Σουρωτή, ένα Ξινό Νερό, ένα Perrier και μερικά Αγγούρια Καλυβιώτικα.

Ένας νέος αχταρμάς, όπως των επιθυμούν οι τοκογλύφοι, είναι έτοιμος να πιάσει δουλειά και να μας αποτελειώσει. Διότι πολύ αντέξαμε.

Εφτά χρόνια, δεν έπρεπε να υπάρχει ούτε η μάνα τους.

Κάποτε έλεγε ένας θυμόσοφος για τους Έλληνες ό,τι είναι ένας λαός σοφός και ανοιχτόμυαλος. Φιλότιμος και φιλόξενος. Είναι τόσο καλοί, μέχρι και να τους γαμήσεις. Αλλά πρόσεξε, έλεγε (και το εννοούσε). Μην το παρακάνεις. Γιατί παίρνουν ανάποδες και γαμάνε κι αυτοί. Κι όποιος γαμάει τελευταίος, γαμάει καλύτερα.

παράνοια

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι

Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο και, είμαι δώδεκα χρόνια καθαρός από νικοτίνη αλλά, θα το ανάψω. Παράνοια. 

Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μια στο εκατομμύριο, να μην το κάψω. Να μην το ρουφήξω τζούρα-τζούρα μέχρι να μυρίσουν, τσίκνα, τα δάχτυλα μου. Παράνοια. 

Ελπίζω να μην φρικάρει το αναπνευστικό μου σύστημα και πνιγώ. Να μην με πιάσει λόξιγκας και πεταχτούνε τα μάτια μου έξω. Παράνοια. 

Θεέ μου, φώτισε με. Στείλε ένα σημάδι εσύ που είσαι φιλεύσπλαχνος, διότι είμαι στα πρόθυρα να σαλτάρω. Εσύ που τα πάντα γνωρίζεις, στείλε μου ένα μήνυμα στο κινητό μου να μου λες: "μην το κάνεις". Μα τον Δία, σ' εσένα έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου. Μην με θωρείς ακίνητος, κάνε κάτι. Τι σου ζητώ! Στείλε φωτιά να με κάψει στο κάτω-κάτω, γιατί θα το ανάψω. Έναν κεραυνό να μου ξεράνει το χέρι. Να μου ανοίξει το κεφάλι στα δυο και να χυθούν τα μυαλά μου πάνω στο σακουλάκι με τον καπνό, στα χαρτάκια για το στριφτό. 

Σε άκουσα να λες: "ή εμείς, οι αυτοί" και, "ή τώρα, ή ποτέ", κι ότι "μαζί θα προχωρήσουμε". Όχι εσένα θεέ μου, εσύ κατοικοεδρεύεις στον κήπο που έπλασες για να περνάς την ώρα σου παρέα με τα καναρίνια που σου τραγουδάνε. Δεν ασχολείσαι με τα ταπεινά και τα κοινά τα άφησες σ' εμάς. Εσύ θεέ μου, ούτε με το τώρα είσαι, ούτε με το ποτέ. Είσαι άναρχος και είσαι καλά. Βήμα δεν κάνεις από κει. Έχουν πάθει αγκύλωση οι αισθήσεις σου. Έτσι αραχτός όπως είσαι στο θρόνο σου, ατάραχος ατενίζεις τις μαλαγανιές των φαρισαίων. Δεν καταλαβαίνεις θεό.

Κοροϊδία και κορόϊδα

Η μεγαλύτερη κοροϊδία για την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι που υπάρχει κόμμα με τίτλο "Ανεξάρτητοι Έλληνες".

Τώρα, γιατί είναι κοροϊδία, ή γιατί υπάρχει κόμμα μ' αυτόν τον τίτλο φαντάζομαι ό,τι δεν υπάρχει κάποιος Έλληνας, ξένος σίγουρα θα υπάρχει, που θα μπορούσε να το εξηγήσει. Είναι απ' τα ανεξήγητα των Ελλήνων.

Διότι αν μπορούσε να το εξηγήσει κάποιος, μάλλον δεν θα υπήρχε κόμμα μ' αυτόν τον τίτλο. Ίσως τελικά να μην φταίει το κόμμα για τον τίτλο του αλλά οι Έλληνες.

Δεύτερη μεγαλύτερη κοροϊδία είναι που κυβερνάει την Ελλάδα κόμμα που παίρνει οδηγίες από τους εκβιαστές-δανειστές μέσω e-mail και αποκαλείται κόμμα της "Ριζοσπαστικής Αριστεράς".

Κι εδώ ισχύει το ίδιο. Διότι, όπως είπε και κάποιος που ναι μεν ήταν Έλληνας αλλά δεν ήταν τόσο Έλληνας όσο είναι οι κωλοέλληνες ό,τι : "Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις".

Αν δηλώσεις μαλάκας τότε είσαι πραγματικός μαλάκας. Διότι αυτό δεν το δηλώνεις. Φαίνεται από μακρυά.

ένας μπάφος την ημέρα, την ύφεση κάνει πέρα

Καμιά φορά μαθαίνεις πράγματα που δεν θα τα φανταζόσουν ακόμη κι αν είχες πιει έναν μπάφο Καρανίκα. Να, φέρ ειπείν: ενώ ο Ευκλείδης μας είπε πρότερα ό,τι τα μέτρα και τα προαπαιτούμενα που πέρασε η μετά την πρώτη φορά είναι υφεσιακά, τον ακούσαμε να λέει εξερχόμενος του eurogroup ό,τι μπήκαμε στην αρχή του τέλους της ύφεσης.

Το φάρμακο που μας χορηγήθηκε για να απωθήσουμε την ύφεση (διότι τα ετερώνυμα έλκονται), είναι μεγαλύτερη ύφεση. Δεν ήταν αρκετή και έπρεπε με ένα συμπληρωματικό να συμπληρωθεί η καταστροφή (έπεται η συνέχεια συμπληρωματικών και καταστροφής στις επόμενες αξιολογήσεις). Όχι λένε οι ναιναίκοι.

Δεν πρόκειται για το τέταρτο και το δεύτερο αριστερό. Τα επιπρόσθετα που ζήτησαν οι εκβιαστές είναι συμπλήρωμα στο τρίτο. Το πρόβλημα τους είναι το περιτύλιγμα και όχι τα ίδια τα μέτρα, όπως η αναθεώρηση του ασφαλιστικού προς το χειρότερο, που μόλις έγινε νόμος του κράτους. Προτιμούν το αλουμινόχαρτο από τη λαδόκολλα, μην κατηγορηθούν ό,τι έχουν εθιστεί στην υπογραφή μνημονίων .

Παρεμπιπτόντως, προτιμώ τον Καρανίκα που το είπε καλύτερα. Με τις χημειοθεραπείες και τα χειρουργεία ταλαιπωρείται ο άρρωστος και επιτείνεται η αρρώστια. Ενώ με έναν μπάφο Καρανίκα, φεύγει ο άρρωστος εν ευδαιμονία. Είπε ο Ευκλείδης: η αρχή του τέλους είναι η συμφωνία για την αξιολόγηση.

Ο κ. Τσίπρας νομίζει ό,τι είναι ο Λουδοβίκος ΙΔ

Λίγες μέρες πριν, όταν το Ταμείο ζήτησε το μαξιλάρι των προληπτικών, η Κομισιόν ενοχλήθηκε σφόδρα! Ο κ. Γιουνκέρ παρήγγειλε martini bianco με ελιά Καλαμών, αντί για bourbon, για να κάνει σπάσιμο του κ. Τόμσεν και η κ. Λαγκάρντ, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της όταν πρόκειται για τους δολοπλόκους υπαλλήλους της, τα πήρε στο κρανίο. Διότι ο Δανός θίχτηκε που τον αποκάλεσαν παράλογο αντί για ακαταλόγιστο ως θα 'πρεπε.

Και το θέατρο του παραλόγου συνεχίστηκε με τον καλό υπάλληλο κ. Ρένγκλιν να μας πληροφορεί ό,τι οι του Ταμείου δεν είναι πτωματοφάγοι και το ΔΝΤ είναι ένας αξιόπιστος σύμμαχος του ΕΜΣ. Και ο Γερούν! Αποφάνθηκε τάχα μου ό,τι στην Ελλάδα δεν μπορούν να εγκριθούν μέτρα τα οποία θα μπορούσαν να μην μπουν σε ισχύ. Oh my God! Ποιον ρώτησε!

Τον κ. Τσίπρα τον ρώτησε; Βεβαίως και δεν χρειάζεται να τον ρωτήσει. Ο κ. Τσίπρας υπόχρεος της υπογραφής του είναι και θα είναι, μέχρι να τον σχολάσουν. Μέχρι τότε δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Ο κ. Τσίπρας (μας) δούλεψε σκληρά, είπε στον μονόλογο του στην ΚΟ, για να φέρει μια μεταρρύθμιση που συνδυάζει βιωσιμότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Τι έκανε;

Μείωσε το αφορολόγητο στα 8.600 ευρώ και η μεταρρύθμιση έπιασε τόπο. Με τον αυτόματο κόφτη δαπανών θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις ώστε να μην υπερβαίνει το εισόδημα το αφορολόγητο των 8.600 ευρώ. Κανείς δεν θα αμείβεται με περισσότερα και κανείς δεν θα πληρώνει τους αποτρόπαιους φόρους που επιβάλουν οι δανειστές μας, τουλάχιστον για το εισόδημα, οπότε θα επέλθει και η πολυπόθητη κοινωνική δικαιοσύνη.

Είναι ο διαφωτισμός, ανόητε.

Ο m. Rrime Minister GR (αν δεν το γνωρίζετε) είναι φορέας σύγχρονων αξιών, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Παρεμπιπτόντως είναι και οπαδός του Διαφωτισμού. Εισπνέει το άρωμα της Ελληνικής Επανάστασης και εμπνέεται. Εμπνέεται και πράττει.

Σχίζει μνημόνια, υπογράφει μνημόνια. Συντάσσει προεκλογικά προγράμματα, στις καλένδες τα προεκλογικά προγράμματα. Υπόσχεται αύξηση του κατώτατου μισθού στα 781 ευρώ, μειώνει τις συντάξεις στα 350. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει. Έτσι είναι ο νέος διαφωτισμός. Βρυξελλών και Βερολίνου.

Ερωτοχτυπημένος γύρισε ο κ. Σαμαράς από την επίσκεψη στην κ. Μέρκελ. Καψούρης ο κ. Τσίπρας με τον φον Σόϊμπλε. Ο ένας έφαγε φόλα ο άλλος χυλόπιτα. Θέλεις ανάπτυξη Σόϊμπλε; Παραδίνεις μέρος της εθνικής κυριαρχίας στους θεσμούς των Βρυξελλών. Η πολιτική, τελικά, είναι ένα παιγνίδι που στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί.

Ο κ. Βενιζέλος, βεβαίως και ο κ. Σαμαράς, το γεύτηκαν. Δεν πρόλαβαν. Ατύχησαν. Λυτρώθηκαν. Ήρθε η "πρώτη φορά αριστερά" να καταργήσει με ένα νόμο τα μνημόνια. Να βαράει νταούλια και να χορεύουν οι μνημονιακοί. Έσπασε τα μούτρα της πάνω στο νόμο φον Σόϊμπλε. Χρυσόψαρο στη γυάλα, παραμένοντας Ευρώπη.

αλεπουδότρυπα

Ο κ. Θεοδωράκης ακούει συνομιλίες. Φωνές που έρχονται απ' το υπερπέραν. Κάποιες είναι μπάσες, κάποιες πρίμα, κάποιες τραυλίζουν. Άλλες σιγοτραγουδούν κανταδόρικα και άλλες ψάλουν: δόξα το θεό να λες (που έχουμε σανό). Συνομιλούν μεταξύ τους και αντιλαμβάνεται απ' τα λεγόμενα ό,τι αποδέκτης είναι ο ίδιος. Ωστόσο, δεν μπορεί να προσδιορίσει τον ακριβή τόπο.

Από πάνω ή από κάτω; από δεξιά ή από αριστερά; από μπρος ή από πίσω; Σαν να βρίσκεται στο πουθενά και να προσπαθεί να βρει τους τέσσερις ορίζοντες με τον ουρανό τίγκα στο σύννεφο. Ο ίδιος πιστεύει ό,τι βρίσκεται στο κέντρο. Σαν τον ήλιο. Κι ό,τι λαμπυρίζει αυτόφωτος. Σαν κωλοφωτιά. Τελευταία τις άκουσε να μιλάνε για έναν πόλεμο, αλλά χάθηκε στη μετάφραση και άλλα κατάλαβε.

Οι κακοί πολεμάνε με τους κάκιστους και οι "καλοί" κάνουν business. Τους προμηθεύουν ό,τι χρειάζονται για να λιγοστεύουν. Όσο περισσότεροι κακοί και κάκιστοι συναντούν τον Δημιουργό τους, τόσο περισσότερο αυγατίζουν οι business και οι καταθέσεις των "καλών". Κάποιοι δεν ένοιωθαν αυτόν τον πόλεμο δικό τους.

S.O.S. ο κ. Αντιπρόεδρος ρεύεται και λιποθυμάει κόσμος

Ο κ. Αντιπρόεδρος, είναι μετά βεβαιότητας ένας πολιτικός ανήρ και θέμα αμφισβήτησης δεν τίθεται. Βουλευτής, πρώην υπουργός, σήμερα αντιπρόεδρος πολιτικού κόμματος και (να μην ξεχάσω) παρ’ ολίγον πρόεδρος. Ψημένος στο πολιτικό γίγνεσθαι (profil και anfas), κι όπως θα έλεγε η γιαγιά Ευτέρπη: Κωλοπετσωμένος.

Χειρίζεται άπταιστα την political language σε βαθμό που γίνεται κατανοητός κι απ’ τους ενοίκους των υπεραιωνόβιων της τροπικής χλωρίδας χωρίς διερμηνέα. Μιλάνε την ίδια γλώσσα, ή περίπου την ίδια, εν πάσι περιπτώσει υπάρχει και κάποια απόσταση γεωγραφική, με ελάχιστες ίσως διαφορές κυρίως στον τόνο και στον δίφθογγο "ου" (προφέρει άηχα την κατάληξη "γκ").

Με τον οίστρο που διαθέτει σε ποσότητα coca cola και ποιότητα ligth θα έβρισκε διέξοδο σε οποιονδήποτε τομέα κι αν επέλεγε να εκτονωθεί, πλην όμως, τον κέρδισε η πολιτική και έχασαν οι υπόλοιποι τομείς μαζί με κάποιους που θα τον ήθελαν για αρχηγό. Δεν είναι από τους ευκαιριακούς πολιτικούς.

τη Νεφελοκοκκυγία του ήθελε να ιδρύσει ο κ. Τσίπρας

Κοκορομαχίες στην tv σερνικών πουλερικών με λειριά επάνω απ' την κεφαλή μα και στο προγούλι, βαμμένα κόκκινα. Κατακόκκινη και η γραμμή απ' το αίμα που ρέει και σταματημό δεν έχει (30% και λίγο είναι λέει η τετρόϊκα-τερατόϊκα). Κόκκινα και τα μαλλιά του κ. Κατρούγκαλου, προφανώς απ' το αίμα (άλλο αίμα αυτό, αριστερό) που του ανεβαίνει στο κεφάλι κάθε φορά που η τετρόϊκα απαιτεί επί πλέον μειώσεις.

Με κομμένα τα λειριά ανάμεσα στα σκέλη άντρακλες ευνουχισμένοι με λόγο πορδή. Γέροι και νέοι, ξεκούτηδες και αλλοπρόσαλλοι, όλοι μαζί μπορούν. Μπορούν χωρίς αιδώ να κατεβάζουν δημοσίως τα παντελόνια και να ενδίδουν στις ορέξεις των δανειστών-βιαστών προς τέρψιν και ευχαρίστηση εγχώριων νταβατζήδων. Πρώην πολέμιων και νυν συνοδοιπόρων (βλ. επιχορήγηση στις δραστηριότητες του "ομίλου").

Ωρύεται ο κ. "Αυγηερός": ο κ. Τσίπρας ανέλαβε μια ρημαγμένη χώρα και δεν το έβαλε στα πόδια. Σώπα! Δεν το ήξερε! Λαγός στη νέα ΕΕ που ανέτειλε και επί ημερών του, ο κ. Τσίπρας. Η ανεργία προς τα πάνω. Οι φόροι προς τα ανώτερα. Η ελπίδα στο βάραθρο. Απεταξάμην την Αριστερά. Απεταξάμην τον "λαουτζίκο" του 63%. Δόθηκαν υποσχέσεις και πρόγραμμα (μην ξεχάσω) εκ Θεσσαλονίκης δια χειρός Αντι-Προέδρου, που δεν υλοποιούνταν.

αν δεν υπήρχαν οι ναιναίκοι, έπρεπε να τους εφεύρουμε

Ο κ. Τσίπρας ανέβηκε απότομα ψηλά και βλέπει τη γη να γυρίζει.

Τη βλέπει από μακρυά και τη νομίζει παιχνιδάκι. Ό,τι αν απλώσει το χεράκι του θα τη σταματήσει, ή, ό,τι μπορεί να της αλλάξει θέση. Να την κάνει από γη των πατέρων, γη των πατερούληδων.

Να την πάρει από κει που είναι και να την πάει εκεί που του αρέσει (στον κόσμο του), ή, να της αλλάξει την τροχιά και να γυρίζει ανάποδα (απ' τα αριστερά προς τα δεξιά).

Όμως, θεός δεν είναι, ημίθεος δεν είναι (τι είναι;). Ένα γήινο δημιούργημα είναι (κι αυτός) της φαντασίας μας. Μόνος του δεν θα κατάφερνε τίποτε. Τον βοηθήσαμε και μεις, τον σπρώξαμε.

Του δώσαμε τον αέρα (που φουσκώνει εκτός από πανιά που ταξιδεύουν - μπαλόνια που σκάνε και, μυαλά που σκορπάνε). Βρε άστο το παιδί, μην του κόβεις τον αέρα, λέει η πεθερά στη νύφη (αυτή το λέει για άλλον λόγο) θα του δημιουργήσεις ψυχολογικό πρόβλημα (και να το πρόβλημα).

Εμείς, είπαμε να το αφήσουμε το παιδί (απ' τα ψυχολογικά) για τους δικούς μας λόγους. Γιατί θέλουμε πάντα κάποιος να τραβάει μπροστά. Να ξεχωρίζει απ' τους υπόλοιπους (εμάς, δηλαδή - άλλο ψυχολογικό αυτό) και να μας κάνει τη δουλειά που δεν θέλουμε να αναλάβουμε, ούτε βέβαια, να αναβάλουμε. Γι' αυτό υπάρχουν (κι όταν δεν υπάρχουν τους δημιουργούμε) οι ξεχωριστοί.

και μετά τον Τσίπρα... Τι;

Όσο περνούσαν οι μέρες, οι βδομάδες και οι μήνες, όσο βουλιάζαμε στην κινούμενη άμμο (όσο πιο βαθιά τόσο πιο καλά, έδιναν το σύνθημα αγύρτες τσαρλατάνοι),

όσο μετρούσαμε στον ξύπνιο μας, κάθιδροι, τα ρημαγμένα όνειρα που εκατάντησαν καθημερινός εφιάλτης κι εμάς, ρετάλια, μιας πολύχρωμης κουρελούς για τις ανάγκες της δικής τους αντίληψης και εκπονημένου σχεδίου περί παγκοσμιοποίησης, 

όσο οι κορεοί κατασκήνωναν στην κλίνη μας και, αβέρτα ρουφούσαν, τούμπανο την έφτιαχναν (και τώρα λιάζονται υπό τη σκέπη του γελαστού παιδιού που μας καπέλωσαν με την αποφράδα δεύτερη), 

όσο οι Σαμαρο-Βενιζέλοι υπόσχονταν την απογείωση μας (τον προορισμό αναζητούσαν), μεταξύ άλλων την επανεκκίνηση μέσω της ρευστοποίησης τιμαρίων, που πέρασε ξώφαλτσα (ας όψεται η πρόσκαιρη αφύπνιση απ' τον λήθαργο),  

όσο ο κάθε μαμημένος τραμπάκουλας μας έβαζε στην πρίζα κι ο κώλος μας τσουρουφλίζονταν,

όσο....

Τόσο ελπίζαμε στον απομηχανής θεό των αρχαίων ημών προγόνων (τρομάρα μας). 

Αυτό ήταν. Με 154 ΝΑΙ πέρασαν τα προαπαιτούμενα. Για την ακρίβεια μόνο το 30%. 

Έρχονται και τα υπόλοιπα. Οσονούπω. 

Συνήθως το πρώτο πιάτο είναι ελαφρύ. Ανοίγει την όρεξη. Τα επόμενα είναι το κυρίως μενού.

Από δω και πέρα πλυθείτε, στολιστείτε καλά, με φρου-φρου και αρώματα και μπείτε στη σειρά.

Να τους δείξουμε στο κάτω-κάτω ό,τι κρατάμε από σόϊ. Και πως, μια τιμή όσο να 'ναι την έχουμε. Δεν είμαστε και εντελώς χάπατα.

"Ο Ελληνικός λαός ήξερε τι ψήφιζε". Ήξερε τι θα ερχόταν. (Ποιος άλλος; Αυτός που έφερε το τρίτο. Το αριστερό. Τώρα σκύψτε και να μην ακούσω τσιμουδιά.)

Ο Ελληνικός λαός ψήφισε (όσοι ψήφισαν δηλαδή) τα 154 ΝΑΙ, για να τα κάνουν πουτάνα όλα. Να διαλύσουν τα πάντα. Ό,τι απόμεινε. Χειροκροτήστε τους.

Από δω και πέρα αφήστε τα νύχια σας να μακρύνουν. Θα σας χρειαστούν.

η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνον να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τίμια

Η κ. Χαραλαμπίδου, πρόεδρος της επιτροπής του πόθεν έσχες στην προηγούμενη βουλή δήλωσε ό,τι η επιτροπή διερευνούσε τέσσερις περιπτώσεις υπόχρεων με προβληματικά "πόθεν έσχες". Δηλαδή, με "πόθεν έσχες" για τα οποία δεν υπήρχαν απλώς ενδείξεις, αλλά σοβαρότατα προβλήματα.

Βέβαια, το πρόβλημα με το "πόθεν έσχες' είναι η απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων, ή, η ανεπαρκής αιτιολόγηση της απόκτησης τους και παραπέμπει σε "ανορθόδοξες" μεθόδους απόκτησης (κοινώς, κάτω απ' το τραπέζι), αλλά και σε χρήματα προερχόμενα από παράνομες δραστηριότητες.

Ο κ. Σταθάκης, ενώ αρχικά επέλεξε να παραμείνει σιωπηλός για το λόγο ό,τι δεν είχε ολοκληρωθεί ο έλεγχος από την αρμόδια επιτροπή της βουλής, όπως εξήγησε, έσπασε τη σιωπή του όταν όλοι το είχαν τύμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι για να μας πληροφορήσει ό,τι η δήλωση του "πόθεν έσχες" του, ήταν "ατελής". Δεν είχε ολοκληρωθεί.

Δηλαδή, δεν ήταν ελλιπής με υπαιτιότητα του. Δεν παρέλειψε σκοπίμως να δηλώσει ένα περιουσιακό του στοιχείο. Δεν είχε πρόθεση να αποκρύψει την πηγή της απόκτησης του. Ήταν μια λεπτομέρεια που του διέφυγε κατά τη συμπλήρωση της δήλωσης. Γι' αυτό και στις δηλώσεις των επόμενων φορολογικών περιόδων (όταν έσκασε) φρόντισε να το συμπεριλάβει ώστε να αποκαταστήσει την "ατελή" του δήλωση. 

κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει είναι π' ονειρεύομαι σαν τον Καργκιόζη

Δεν ξέρω τι ακριβώς είπε η Ραχήλ Μακρή για την βουλή. Δεν ξέρω καν, αν την αποκάλεσε "μπουρδέλο", ή, αν την χαρακτήρισε "μπουρδέλο". Αποκαλείς κάποιον/κάτι με ένα συνοδευτικό κοσμητικό επίθετο είτε για να του προσάψεις μια ιδιότητα, είτε για να τον μειώσεις και, χαρακτηρίζεις κάποιον/κάτι επίσης με ένα συνοδευτικό κοσμητικό επίθετο για να τον κατατάξεις σε μια κατηγορία, γιατί διακρίνεις κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που αντιστοιχούν στην υπό κατάταξη κατηγορία.

Εν προκειμένω. Η διαφορά βρίσκεται στην ούγια. Και για την ούγια αδιαφορούν τα "κουτάλια" (όπου κουτάλια οι "άξιοι" τεχνίτες του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και δη, των συστημικών μέσων προπαγάνδας). Αυτά τα έχουμε ξαναπεί κατά κόρον και δεν χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε δοθείσης ευκαιρίας καθώς αυτό θα συνέβαινε καθημερινά για να μην πω πολλές φορές ημερησίως. (Οι ευκαιρίες διαδέχονται η μια την άλλη όπως οι συρμοί στον υπόγειο.)

Κάποια "έγκυρα" (όπως λέμε, φέξε μου και έπεσα) ειδησεογραφικά μέσα προβάλουν ό,τι ξεστόμισε πως "οι εργαζόμενες σε οίκους ανοχής έχουν μεγαλύτερη αξία και μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από αυτό το Κοινοβούλιο που έχει στελεχωθεί καθ’ υπόδειξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε".

χαρείτε, νενικήκατε

Η συμμετοχή ήταν λέει 56,57% και η αποχή έκανε ρεκόρ. Έφτασε στο 43,43%.

Με μια απλή συλλογιστική θα δούμε τι σημαίνει αυτό.

Το εκλογικό σώμα σ' αυτές τις εκλογές ανέρχονταν σε 9.840.525 ψηφοφόρους.

Άρα, προσήλθαν και ψήφισαν περίπου 5.566.785 ψηφοφόροι απ' τους εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους.

Από αυτούς ένα ποσοστό 2,42% έριξε άκυρο/λευκό, δηλαδή, περίπου 134.716 ψηφοφόροι.

Το άκυρο/λευκό είναι συνειδητή επιλογή, εκδήλωση διαμαρτυρίας όπως και η αποχή σε μεγάλο βαθμό.

Επομένως τα έγκυρα ψηφοδέλτια στο σύνολο των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές ήταν 5.432.069. Δηλαδή, 55,2% του εκλογικού σώματος.

Το ποσοστό των κομμάτων που έμειναν εκτός βουλής είναι 6,41%. Δηλαδή, 348.195 ψηφοφόροι ψήφισαν κόμματα που δεν μπήκαν στη βουλή

ζητήστε τα όργανα που θέλετε και θα τα έχετε

Για να αποδοθεί η ερμηνεία/εκδοχή στο τι θα ακολουθήσει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ της περίπτωσης της μετεκλογικής κυβερνητικής συνεργασίας του με την ΝΔ, αν μάλιστα επιβληθεί με τους όρους των δανειστών όπως άλλωστε το έχουν προαναγγείλει, πρέπει να αποβληθεί κάθε συναισθηματικό υπόλοιπο καθώς της αλήθειας, δεν μπορείς να διαφύγεις. 

Μπορεί να βρεθήκαμε απ' τη μια μέρα στην άλλη με ένα αυλάκι ανάμεσα μας, παρόλα αυτά, στην αντίπερα όχθη, που δεν είναι καθόλου μακριά, υπάρχουν σύντροφοι που δεν νοιώθουν καλά. Που νοιώθουν άβολα. Εγκλωβισμένοι. Πολλοί από αυτούς στις τοποθετήσεις τους προτάσσουν έναν προβληματισμό, οιωνό, του τι επιφυλάσσει στον ΣΥΡΙΖΑ η αποκομμένη (για άγνωστο λόγο;) απ' την πραγματικότητα ηγετική του ομάδα, που θα επιβεβαιώσει χωρίς πολλά-πολλά, το ευτυχώς εμείς φύγαμε νωρίς. 

Φαίνεται ό,τι μια δεύτερη αιμορραγία/ξεσκαρτάρισμα, αμέσως μετά τις εκλογές και εφόσον πραγματωθεί η συγκυβέρνηση με την ΝΔ, να είναι απαραίτητη και αναπότρεπτη στην πορεία της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε αμιγές σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα απαλλαγεί από αναστολές κι απ’ την υποχρέωση αυτοκριτικής (άλλωστε, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί). Καθώς οι “ένοχοι”, βρίσκονταν πάντα στην άλλη πλευρά. Ειδικότερα αν αριθμητικά είναι λιγότεροι. Είναι η μοίρα της αριστεράς που επαναλαμβάνεται. Δυστυχώς, όταν πάει να σηκώσει κεφάλι. 

ες αύριον τα σπουδαία.... (από Παππάς, καντηλανάφτης)

Δεν γνωρίζω αν ο κ. Νίκος Παππάς αντιλαμβάνεται τι συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν ζει σε εικονική πραγματικότητα, ή, αν έχει δική του γλώσσα και δικό του λεξιλόγιο για να ερμηνεύει τα γεγονότα. 

Αρχής γενομένης της συνέντευξής του στο  SBC απόσπασμα της οποίας στα καίρια σημεία της δημοσίευσε η διαδικτυακή "Αυγή" κάνω μια αυθαίρετη υπόθεση και αντιστρέφω αυτό που γνωρίζαμε μέχρι τώρα ως το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Ό,τι δηλαδή, κυρίαρχη τάση δεν ήταν αυτή που εκφράζονταν από τον Αλέξη Τσίπρα, που την στήριζαν μεταξύ άλλων και κάποιες ακόμη συνιστώσες και συναποτελούσαν το λεγόμενο "προεδρικό μπλοκ", αλλά ήταν αυτή που εκφράζονταν από τον Πάναγιώτη Λαφαζάνη.

Σ΄αυτή την περίπτωση, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και επομένως, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου θα ήταν ο πρόεδρος της κυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μην ξεχνάμε, κατέβηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα που αποφασίστηκε μέσα στα όργανα του και μάλιστα, πήρε το όνομα "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" επειδή ανακοινώθηκε στην "φτωχομάνα". Το έχω ακόμη στη βιβλιοθήκη μου για να θυμάμαι τα ωραία τα μεγαλεία μας. 

"Εδώ, σ' αυτό το μνήμα κείται κάποιος που ο φόβος οι άλλοι τι θα πουν, κι η ματαιοδοξία ν' αρέσει τόσο του κλέψανε ό,τι είχε πιο δικό του ώστε, σχεδόν, δεν κείται εδώ, κανείς" (Επιτύμβιο - Τάσος Λειβαδίτης)

Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους ανήκει. 

Διάλεξαν το λαό σκλάβο.

Τον τιμώρησαν για την πίστη του στη δημοκρατία.

Έγιναν ό,τι και οι προηγούμενοι. 

Όσο γέλιο προκαλούσε η Βούλτεψη, άλλο τόσο προκαλεί ο Φλαμπουράρης.

Όσο θυμό εξέπεμπε ο Γεωργιάδης, άλλο τόσο εκπέμπει ο Παππάς.

Ποτέ, ξανά μαζί τους.

Είναι λίγοι και θα σκορπίσουν στους τέσσερις ανέμους.

Ας τους στείλουμε μια ώρα νωρίτερα.

Προκειμένου να μας πείσει ό,τι έπραξαν το καλύτερο, 

ότι τα "δανεικά ευρώ με μνημόνιο" θα μας σώσουν, 

είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τη χώρα. 

Τελείωσαν.

Αμνήμονες όπως είναι οι ίδιοι, 

προσπαθούν να μας πείσουν ό,τι σε δέκα χρόνια 

θα έχουμε ξεχάσει τα μνημόνια. Μαζί και τη χώρα.

Το μνημόνιο που μας έφερε ο πρωθυπουργός, 

του το επέβαλαν οι δανειστές γιατί ήθελε να το αποδεχτεί. 

Γιατί ήθελε να παραμείνει στην καρέκλα του. 

Τους τελειώνουμε.

Το μνημόνιο που απέφυγε ο πρωθυπουργός είναι το μνημόνιο της δραχμής.

Το μνημόνιο που μας έφερε ο πρωθυπουργός, είναι το μνημόνιο του ευρώ.

Η διαφορά βρίσκεται στο ό,τι το δεύτερο μας το επέβαλαν. 

Δεν ήθελαν μαζί τους το λαό. 

Κι ο λαός τους εξέθεσε με το 62%.

Ήρθε η ώρα να το πληρώσουν. 

Θέλουν την ψήφο μας για να παραμείνουν στις καρέκλες τους.

Γιατί αυτοί, θα εφαρμόσουν καλύτερα το μνημόνιο της "αριστεράς".

Φεύγουν, γιατί δεν θέλουμε, ούτε αυτούς, ούτε το μνημόνιο τους.

Τελειώσατε κύριοι.

Πριν τα τελειώσετε όλα.

Από δω και μπρος αναλαμβάνει ο λαός.

Αποφάσισαν χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς, 

γιατί αυτοί έμειναν πίσω. 

Κιότεψαν. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκε στο λαό. 

Δεν ανήκουν σ' αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ. Τους διέγραψε ο λαός.

Ο αγώνας συνεχίζεται.

ο πιο καλός, ο μαθητής

Σε ευρεία σύσκεψη με κυβερνητικά και κομματικά στελέχη συζήτησε ο Πρωθυπουργός όλα τα ανοιχτά, τα μισάνοιχτα και τα ορθάνοιχτα, ακόμη και τα κλειστά ζητήματα στην πορεία προς τις εκλογές. Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του πρώτη φορά παρ' ολίγον αριστερού πρωθυπουργού και στο προσωρινό σπίτι της παραλίγο πρώτη φορά αριστερά, συμμετείχαν, τα παρ' ολίγον πρώτη φορά αριστερά στελέχη, όπως: Οι παλιές καραβάνες Αλέκος Φλαμπουράρης, Νίκος Βούτσης, Δημήτρης Βίτσας από την βασική ομάδα. Οι Νίκος Παππάς, Όλγα Γεροβασίλη, Χρήστος Μαντάς και Γιάννης Μπαλάφας από τους αναπληρωματικούς. Και οι Δημήτρης Τζανακόπουλος, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Νάσος Ηλιόπουλος από τα τσικό.

Όλη η ομάδα κατέβηκε στην ευρεία σύσκεψη με το σήμα του ΣΥΡΙΖΑ στη φανέλα αλλά γκολ δεν πανηγύρισαν γιατί η επίθεση σέρνονταν στο τερέν, αφού ήταν για κλάματα και για πολλά γιούχου. Μάλιστα, σε κάποια στιγμή που ο κόουτς κατάλαβε ό,τι μ' αυτή την ομάδα θα καταλήξει στη β' εθνική μαζί με το Αιγάλεω και την Προοδευτική, ζήτησε μεταγραφές στην επίθεση μπας και μπει κανένα γκολ και γίνει της πουτάνας. Αλλά, ο μόνος διαθέσιμος να παίξει αριστερό εξτρέμ ήταν ο Φώτης ο Κουβέλης, οπότε, όχι γκολ, αλλά αυτογκόλ θα βάλουν και θα πάρουν ό,τι πήραν οι Σαμαροβενιζέλοι σε πιο extra large μέγεθος.

με την πρώτη δεν έκατσε, με τη δεύτερη στράβωσε, με την τρίτη θα ισιάξει

Πριν πολλά πολλά χρόνια, τότες που μαθαίναμε τ' απέξω μας πλάθοντας ερωτήσεις, υποκινούμενοι κι απ' την περιέργεια, κι από πράματα που πρώτη φορά αντιλαμβανόμασταν, μιας και τα μέσα μας ακόμη αγνοούνταν, κάπως, δηλαδή, σαν κι εκείνο το παιγνίδι, την κολοκυθιά:
_"Γιατί ο Πέτρος κατουράει όρθιος; 
_Και πως να κατουράει; 
_Γιατί βρέχω τα πόδια μου όταν κατουράω όπως ο Πέτρος;"
Ή, όπως το άλλο, το σπασμένο τηλέφωνο, εκείνο το παιγνίδι που λέγαμε την κάθε κουτουράδα μας και χανόμασταν στα γέλια, κι αν η κουτουράδα μας δεν ήταν για γέλια γελούσαμε μονάχοι μας, κι όταν έπεφτε η καρπαζιά σταματάγαμε, αφού οι άλλοι, αντί να γελάσουν, λες και έβλεπαν κουτσουλιά στο μαλλί, ξίνιζαν τα μούτρα με την κουτουράδα μας, που ήτανε εντελώς κουτουρού, κι αρχίζανε να γελάνε με την κουταμάρα μας, που δεν ήταν και πολύ κουτουρού και, πριν αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ό,τι ο καθείς που την είδε εξαιρετικός, κουβαλάει χύμα βλακεία στο από πίσω ταγάρι που'λεγε κι ο παππούς ο Αίσωπος κι ό,τι εκτός από το να τον χαρακτηρίζει η μαζεμένη ρόγα-ρόγα τον κάνει και διακριτό σαν τη μύγα μέσ' το γάλα που, σαν βρεθείς κατάπλατα με το ταγάρι, αναφωνείς:
_"πω πω! ένα φρόκαλο", που 'λεγε κι η μάνα μου, κι εγώ κάποτε τη ρώτησα να μου το ξηγήσει, κι αυτή βρήκε αφορμή να με ορμηνέψει: