Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2018

Μακεδονομαχία και Μακεδονομάχοι (2)

Αποτέλεσμα εικόνας για το κτίριο της κυβέρνησης των Σκοπίων

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν, μήνα στα Σκόπια ρίχνονται, μήνα στη Σαλονίκη, μηδέ στα Σκόπια ρίχνονται, μηδέ στη Σαλονίκη. Στο ξερό μας το κεφάλι.

Η Λασκαρίνα ήταν δίγλωσση, οι δίγλωσσοι (επιθυμία μου να επανέλθω σ' αυτούς) της Μακεδονίας τραγουδούσαν το δημοτικό τραγούδι που παραθέτω στη δική τους διάλεκτο και σε μετάφραση, θα το βρήκε και στη βικιπαίδια 

Να Γκραντάτς πούκαϊα                                     Στο Γκαντάτσι πυροβολούσαν
να Γκουμέντσα σλούσαϊα                                 στη Γουμένισσα άκουγαν
Γκ'ρτσοι αντάρτσοι φ'ρλια                                Έλληνες αντάρτες ρίχναν
Μπουγκάρτσκι κούτσινια πάγκιατ                    Βουλγάρικα σκυλιά πέφταν
μόμιτε σε σμέια                                                τα κορίτσια κουβαλούσαν
πισκέσια να Γκ'ρτσιτε                                       δώρα στους Έλληνες
Γκ'ρτσιτε σε μόλια                                            τους Έλληνες παρακαλούσαν
Μπουγκάριν ντα ζακόλια                                  Βούλγαρο να σφάζουν
Μπουγκάριν ντα ζακόλια                                  Βούλγαρο να σφάζουν
κρ'φτα να μα πία                                               το αίμα του να πίνουν
κρ'φτα να μα πία                                               το αίμα του να πίνουν
ζέμια Γκ'ρτσιτε ντα ισμία                                 την Ελληνική γη να καθαρίζαν

Ξεκίνησε στις απαρχές του προηγούμενου αιώνα ως δράμα και στα χρόνια μας εξελίσσεται σε ιλαροτραγωδία. Κάποιοι εξ ημών, πυροβολούν τα πόδια τους, γι' αυτούς ο λόγος, για τους άλλους γράφουν οι ίδιοι.

Ψάχνοντας την επικαιρότητα έπεσα σ' ένα άρθρο και το είδα σαν αφορμή. Όπου ο συντάκτης του μιλάει για εθνικισμούς, ένθεν κακείθεν. Εδώ, λοιπόν, σηκώνει κουβέντα. Μιλάει για "ελληνικό εθνικισμό στα Βαλκάνια", αλλά δεν κατάλαβα ούτε τι εννοεί, ούτε πότε τον προσδιορίζει χρονικά. Αν εννοεί τις άναρθρες κραυγές των "υπολειμμάτων" και του παπαδαριού, των τελευταίων είκοσι χρόνων, ή αν εννοεί το ποσοστό κοντά στο 70%, που δεν συναινεί σε σύνθετη ονομασία. Αν εννοεί το δεύτερο (70% είναι αυτό), τότε, ναι, είμαστε εθνικιστές. Είμαστε Τουρκία, ή, στη χειρότερη, Ισραήλ. Είμαστε;

Μιλάει επίσης για "μακεδονικό" εθνικισμό που, ούτε αυτόν κατάλαβα πότε τον προσδιορίζει χρονικά κι αν εννοεί το "κιτς" των αντίστοιχων χρόνων, ή, αν στην άκρη του μυαλού του έχει τη δράση των κομιτατζήδων σε περιοχές που δεν τους ανήκαν, ούτε ιστορικά, απ' όταν εμφανίστηκαν οι πρόγονοί τους στην περιοχή, ούτε πληθυσμιακά, οπότε η κουβέντα πάει αλλού. Μάλιστα, τους δυο εθνικισμούς ο συντάκτης του, τους αποκαλεί αλληλοσυμπληρούμενους.

Εάν επιχειρήσουμε να τους ερμηνεύσουμε με τον τρίτο νόμο του Νεύτωνα τότε έχουμε ζεύγος εθνικισμών. Δράση-αντίδραση. Κι αν θελήσουμε να τους χαρακτηρίσουμε, τότε

(α) ως "δράση" θα θεωρήσουμε τον εθνικισμό των γειτόνων, αναγκαστικά, λόγω της ανακίνησης απ' αυτούς του ανεκπλήρωτου ονείρου της Επαναστατικής Οργάνωσης της Ανδριανουπόλεως που συγκροτήθηκε από Βούλγαρους "Μακεδόνες" ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, συνεδρίαζε εντός των βουλγαρικών ανακτόρων, δρούσε με τέσσερα αποσπάσματα στην ευρύτερη περιοχή της Καστοριάς κατά των γηγενών και διαλύθηκε από τη Βουλγαρία μετά την αποτυχημένη εξέγερση του Ίλιντεν. Παρεμπιπτόντως, η μέρα έναρξης της επανάστασης του Ίλιντεν γιορτάζεται από τους "Μακεδόνες" όπως εμείς γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου. Αυτά τα λίγα που ενδεχομένως να γίνουν περισσότερα στα επόμενα σημειώματα, για το έθνος των "Μακεδόνων". Ίσως κάποιος πει, αυτά είναι γνωστά. Ε! Αφού είναι γνωστά, τότε, που το πρόβλημα οι "Μακεδόνες" να αναγνωρίσουν την εθνικότητα τους; Να πως πλησιάζουμε στο διακύβευμα, και

(β) ως την αντίδραση θα θεωρήσουμε, δικαιωματικά, τον δικό μας εθνικισμό, αυτόν που εκδηλώνεται, με όποιον τρόπο, διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορούμε να θέσουμε όρια για το ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο πατριώτης, αρκεί να απομονώσουμε τους ακραίους και να στηλιτεύσουμε τις ακρότητες, κι αυτό είναι σχετικά εύκολο.

Συμπέρασμα: Εφόσον η επίλυση του προβλήματος παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση, οι εθνικισμοί αλληλοεξουδετερώνονται. Έχουμε, δηλαδή, επαλήθευση. Είναι όμως έτσι; Ο τρίτος νόμος λέει ό,τι αν ένας από αυτούς καταστεί απειλητικότερος τότε η κατάσταση θα γίνει ανεξέλεγκτη. Κι εδώ, είναι, που αρχίζει η κουβέντα.

Στο POPΔGΔNDΔ, διάβασα ομολογουμένως ένα πολύ "ωραίο" σχόλιο, θα το χαρακτήριζα ανεπανάληπτο. Μιλούσε για την πατριωτική μπίζνα και για τις 90 χιλιάδες παρευρισκόμενους, που δεν πείστηκαν από τον Μητσοτάκη μ' εκείνο το περίφημο: "σε δέκα χρόνια θα έχει ξεχαστεί". Παρεμπιπτόντως, το POPΔGΔNDΔ έχει ως θυρεό σε κόκκινο χρώμα και σε μαύρο φόντο το άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Πως εξηγείται αυτό;

Αυτούς τους εθνικισμούς πρέπει να τους κατανοήσουμε καλύτερα, να τους κατατάξουμε σε βαθμίδα, να τους αιτιολογήσουμε αν κρίνεται απαραίτητο και, αν χρειαστεί, να προετοιμαστούμε γι' αυτό που θα αντιμετωπίσουμε, όταν και όποτε έρθει, απ' έξω ή από μέσα. Όσο περισσότερο ανατρέχει κάποιος στα ιστορικά γεγονότα τόσο καλύτερα αντιλαμβάνεται το σήμερα και προβλέπει το μέλλον.

Απ' τη μια έχουμε τον εθνικισμό των γειτόνων, τον υποκινούμενο από το κράτος, που εκδηλώνεται με τη χρήση χαρτών και την οικειοποίηση συμβόλων και, μάλιστα, ως ο θυρεός του κράτους. Άσχετα αν επισήμως παίρνονται αποστάσεις από ενέργειες μεγαλοϊδεατισμού, αφού "Μακεδονικοί Σύνδεσμοι" του εξωτερικού, που έχουν άμεση εξάρτηση από το κράτος και το στηρίζουν με διάφορους τρόπους, προωθούν αυτές τις εκδηλώσεις, Αυτόν, λοιπόν, τον εθνικισμό, της "δράσης", είναι λάθος να τον παραλληλίζουμε με τον εθνικισμό της "αντίδρασης". Εκτός ίσως του λεκτικού εθνικισμού της μερίδας των "γραφικών". Είναι όμως τόσο επικίνδυνοι αυτοί;

Εκτός αυτών, συμμετέχουν και εκείνοι που αποτελούν την πλειοψηφία των διαδηλωτών και θεωρούν ό,τι με τη συμμετοχή τους θα διαφυλάξουν την ιστορία του τόπου που γεννήθηκαν, καθώς είναι δύσπιστοι στην πολιτική (και κομματική) ηγεσία για τις αποφάσεις που παίρνουν με κριτήρια διαφορετικά της ιστορικής αναγκαιότητας και, βέβαια, θα είναι αυτοί που θα βρεθούν αντιμέτωποι, με τα όποια προβλήματα προκύψουν μελλοντικά.

Η μπίζνα, λοιπόν, κάπου αλλού βρίσκεται. Κι αυτής της μπίζνας ποσώς της ενδιαφέρει πως θα λέγεται το γειτονικό κράτος. Είναι ο,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ο,τι αρπάξει ο κώλος μας. Έχει δεύτερο σπίτι στο Sity και τρίτο εις τους Παρισίους, κι αν χρειαστεί μεταφέρει την επιχείρηση στη Βουλγαρία.

Είναι λάθος να επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε αυτό το γεγονός με έννοιες όπως ο διεθνισμός, διότι, ολισθαίνουμε, κοινώς, πατάμε μπανανόφλουδα, καθώς επιχειρείται η πλαστογράφηση της ιστορίας για ιδιοτελείς σκοπούς, που ενδεχομένως αργότερα να αποβούν επικίνδυνοι.

Ας πούμε ό,τι παραβλέπουμε, ή αδιαφορούμε, για την Οκτωβριανή Επανάσταση, το στήσιμο της Σοβιετικής Ένωσης και τη διάλυση της. Η ιστορία θα παρουσιάσει σ' αυτό το χρονικό διάστημα ένα κενό και ο κάθε εμπλεκόμενος, κι ο κάθε καλοθελητής, θα συμπληρώσει αυτό το κενό ανάλογα με τις επιδιώξεις του και τα συμφέροντα του και, το αποτέλεσμα, θα είναι να ξαναγραφτεί η ιστορία, αυτό, δηλαδή, που επιχειρείται απ' τους αρνητές, βέβαια, εδώ η ιστορία είναι ακόμη νωπή και έχουν γραφτεί πολλές σελίδες, αντίθετα με την ιστορία των "Μακεδόνων" που αφορά ένα τοπικό πρόβλημα γι' αυτό και κανείς δεν ενδιαφέρεται, τουλάχιστον σοβαρά, για την επίλυση του, οι μπίζνα, είτε έτσι, είτε αλλιώς, γίνεται. Κάποιες από τις χώρες του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού έχουν απαγορεύσει τη λειτουργία των κομουνιστικών κομμάτων. Ήδη ξεκίνησε η επιχείρηση για να ξαναγραφτεί η ιστορία.

Είναι ανάγκη, λοιπόν, η ιστορία να καθοδηγεί το μέλλον; Κάθε απάντηση δεκτή.

Στην περίπτωση της Οκτωβριανής Επανάστασης, μέχρι την κατάληξη της, τα συμπεράσματα που θα προκύψουν, αφού φιλτραριστούν, κάποια φωτισμένα μυαλά θα τα χρησιμοποιήσουν την επόμενη φορά για τη μετάβαση στην ουτοπία, στην αταξική κοινωνία. Για τη δημιουργία έθνους και, μάλιστα, ανάδελφου, αφού οι αρχαίοι Μακεδόνες, για αυτούς που λιγουρεύονται την ιστορία τους δεν ήταν Έλληνες, ούτε βέβαια Σλάβοι, αφού είναι γνωστό ιστορικά πότε έφτασαν στα Βαλκάνια, τι θα αποφασίσουν, όχι οι ιστορικοί του μέλλοντος, αλλά οι ανιστόρητοι πολιτικοί που κόβουν-ράβουν τις ζώνες επιρροής;

Γιατί, λοιπόν, η ιστορία δεν πρέπει να συμμετέχει στον προσδιορισμό της καταγωγής των γειτόνων, στην ταυτότητα και την ονομασία του κράτους; Επειδή δεν υπάρχει προηγούμενη εμπειρία κλοποϊστορίας; Μα, γι' αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

Περιττό να πω ότι, ούτε συμφωνώ με τον τρόπο που γίνονται τα συλλαλητήρια, ούτε διαφωνώ για το σκοπό που γίνονται. Αρκεί πρώτα δεν διαχωρίσουμε την επιχειρούμενη καπηλεία της ιστορίας με όχημα την ονομασία, από τις άναρθρες κραυγές τύπου, "η Μακεδονία είναι Ελληνική", εννοείται, η εντός των ορίων της Ελληνικής επικράτειας. Λες και θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Όσο για το υπόλοιπο τμήμα της, ήταν μια επέκταση της Μακεδονίας του Φιλίππου του Β' προς βορά, σε περιοχές όπου κατοικούσαν άλλοι λαοί, για τη διασφάλιση των συνόρων. Συνηθισμένη τακτική.

Στο Νταβός, ο κ. Τσίπρας, σε τι θα συμφωνήσει με τον ομόλογο του, του γειτονικού κράτους;



Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018

Μακεδονομαχία και Μακεδονομάχοι (1)

Αποτέλεσμα εικόνας για το κτίριο της κυβέρνησης των Σκοπίων


Ο κ. Νίμιτς είπε ό,τι με την ονομασία που θα προτείνει, και διασφαλίζεται, και ενισχύεται, τόσο η ταυτότητα των γειτόνων, όσο και το έθνος των "Μακεδόνων".

Ο κ.Τσίπρας, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, είπε στη συνέντευξη του στο "Έθνος της Κυριακής", που αποσπάσματα της δημοσιοποιήθηκαν, ό,τι η μη λύση στο "Σκοπιανό" υπονομεύει το εθνικό συμφέρον.

Τι ακριβώς εννοεί; Διότι ο κ. Νίμιτς ήταν σαφής.

Εάν η λύση που θα δοθεί δημιουργήσει τις συνθήκες για την κατασκευή "μακεδονικού έθνους", το εθνικό μας συμφέρον σε τι θα συνίσταται; 

Και συνέχισε. Ό,τι αυτός θα λύσει το "Σκοπιανό", γι' αυτό, αν υπάρξει ευκαιρία λύσης θα είναι εθνική ανοησία να μην την αξιοποιήσουμε

Μιλάει στον πληθυντικό. Βάζει, δηλαδή, στις προθέσεις του και το λαό. Τον ρώτησε; 

Ή μήπως θεωρεί το λαό ανόητο!  

Ίσως. Εάν θυμηθούμε το προηγούμενο δημοψήφισμα. 

Τότε που διόρθωσε την ανοησία του λαού.

Παριστάνει τον ηλίθιο, ή είναι ηλίθιος;

Εάν συμβαίνει το πρώτο, τότε είμαστε ένας λαός ηλιθίων, αφού δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον ηλίθιο από αυτόν που παριστάνει τον ηλίθιο.

Εάν συμβαίνει το δεύτερο, τότε είναι επικίνδυνος και έχει δίκαιο ο Πάγκαλος.

Η πρόταση του κ. Νίμιτς, περί έθνους "Μακεδόνων", υποδηλώνει την πρόθεση για μη λύση του "Σκοπιανού". Εκτός και αν... όπως λέει και η σχετική παροιμία, για τους γύφτους που πλακώσανε, θεωρεί τη συγκυρία ευνοϊκή. Αφού η κυβέρνηση, της πρώτη φορά αριστερά, έχει άλλα, σοβαρότερα, που την απασχολούν. 

Οι μανούβρες, γενικά, δημιουργούν προβλήματα που διογκώνονται, εφόσον διαιωνίζονται. Άλλοτε πάλι (σκοπίμως) προβλήματα συντηρούνται σε λανθάνουσα κατάσταση. 

Κατά ομολογία του κ. Κοτζιά, η τολμηρή και σοβαρή κυβέρνηση θα λύσει και αυτό το πρόβλημα. Με τον ίδιο σοβαρό και, προπάντων τολμηρό τρόπο,  που έλυσε σωρό χρονιζόντων προβλημάτων, κατόπιν παραγγελίας. Όπως των πλειστηριασμών, των απεργιών, αλλά και πολλών άλλων. Εν αναμονή της επίλυσης και αυτού των "συναθροίσεων". Όποτε και όταν της ζητηθεί. Το πρόβλημα με τη γείτονα θα μπορούσε να λυθεί απ' όταν προέκυψε.

Πλην όμως, άλλα χρόνια. "Δίσεκτα" από πολλές απόψεις για τη χώρα μας. Ο λόγος για την εποχή που η νότια επαρχία της Γιουγκοσλαβίας βαπτίστηκε "Μακεδονία", ως ομόσπονδο κρατίδιο της Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας. Ήταν και ο Τίτο. Ήταν και η Σοβιετική Ένωση που έπρεπε να αποκοπεί, δια παντός, από την περιοχή στην οποία προσέβλεπε απ' την εποχή των Τσάρων. Η ιστορία έχει γράψει και δεν υπάρχει πρόθεση να σκαλίσω γεγονότα (προς το παρόν). Αλλού εστιάζω. Θα μπορούσε επίσης να λυθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολύ πιο πριν, άπαξ δια παντός, από τον "εθνάρχη" Ελευθέριο Βενιζέλο.

Με το διαμελισμό της Ενωμένης Γιουγκοσλαβίας βγήκε απ' τη χειμερία νάρκη και μας έπιασε τρέμουλο. Όπως κρεμάς τα κλειδιά στο καρφί, κι όταν τα χρειαστείς τα βρίσκεις ακριβώς στη θέση που τα άφησες, η μακρόπνοη εξωτερική πολιτική που χάρασσαν, και εξακολουθούν, οι κυβερνήσεις μας, θεωρούσαν και θεωρούν (σωστά) ό,τι το καρφί δεν μπορεί να σπάσει από το βάρος των κλειδιών. Ό,τι κάποιο χέρι θα μπορούσε να ξεκρεμάσει τα κλειδιά και να ανοίξει τον ασκό, ήταν και είναι, πέρα από κάθε προσδοκία. Το εμπάργκο του Αντρέα, που ακολούθησε της σημαίας του Γκλιγκόροφ, έφερε τα κάτω πάνω.

Αυτό που κατάφερε, εν μέσω αναγνωρίσεων της γείτονος, από πλήθος κρατών, με την συνταγματική της ονομασία, ήταν, να αποσυρθεί η σημαία, προκειμένου να ανοίξουν τα σύνορα, και να αντικατασταθεί με μια κακόγουστη απομίμηση που υποδηλώνει την μη παραίτηση από οποιαδήποτε διεκδίκηση και το είδαμε με τις ονομασίες σε αεροδρόμια, σε κρατικά κτίρια και στα αγάλματα που στήθηκαν. Και το ερώτημα είναι: Ήταν αρκετό το κλείσιμο των συνόρων;

Σκληρό αναμφίβολα το μέτρο απέναντι σε έναν λαό, που στη συγκεκριμένη φάση της ιστορίας του, οι ανάγκες του, ήταν αυξημένες. Υπήρχαν άλλες μέθοδοι προσέγγισης του προβλήματος; Απαντήσεις σ' αυτό το ερώτημα δόθηκαν πολλές, από πολλούς, όλες ατελέσφορες. Τιμωρείται ένας λαός επειδή οι ηγέτες του ονειροπολούν;

Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Ακόμη και στο απατηλό. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας; Να τιμωρούμαστε απ' το Διευθυντήριο επειδή κάποιοι ήθελαν να "ψηλώσουν"; Ποιες, λοιπόν, οι συνέπειες; Εμείς ονειρευόμασταν ευρά και πετραχήλια, κι οι γείτονες ονειρεύονται Μεγαλέξανδρους!

Ανήκομε εις την "Δύση". Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Εκεί όπου οι γείτονες θέλουν να κάνουν "ποδαρικό". Δικαίωμα τους. Να γιατί χρειάζεται (και θα εξακολουθήσει), εκτός όλων των άλλων, μέχρι να απηυδήσει ο "γύφτος", η πρώτη φορά αριστερά.

Η "Δύση" ήταν (και είναι) ένας χώρος με αγκάθια κι ένας ξυπόλυτος θα τη διέσχιζε μόνον εάν ήθελε να αυτοκτονήσει. Αυτοκτονήσαμε; Όχι, βέβαια. Συνεχίζουμε απτόητοι να ζούμε. Πως; Σ' αυτό οι απόψεις διίστανται. Κάποιοι λένε ό,τι αν δεν ήταν η "Δύση" τώρα θα τρώγαμε τις σάρκες μας. Κάποιοι άλλοι λένε ό,τι δεν θα τις τρώγαμε γιατί δεν μας ανήκουν. Άλλοι πάλι λένε ό,τι τις έφαγαν κάτι αχόρταγα "σκυλιά" και μείνανε τα κόκαλα για τους αρχαιολόγους του μέλλοντος.

Έσωσε η "Δύση" την Κύπρο; Έδωσε λύση, μήπως; Απ' το '74 έχουν περάσει σαράντα τέσσερα χρόνια κατοχής. Ο κ. Νίμιτς έχει τις λύσεις, όπως ο κ. Αννάν και κάποιοι ακόμη. Λύσεις με το τσουβάλι. Λύσεις για όλους και για όλα. Λύσεις για να διαιωνίζονται τα προβλήματα. Άλλωστε σαράντα τέσσερα χρόνια "Μακεδονικό", ή "Σκοπιανό" (όπως το προτιμάτε) δεν έχουν παρέλθει.

Κι αν οι γείτονες ατενίζουν το μέλλον τους με φόντο ΕΕ και ΝΑΤΟ, ποιος τους ρωτάει. ΕΕ και ΝΑΤΟ είναι παντού, παντί τρόπο. Αλλού βρίσκεται το διακύβευμα. 

Αναφέρετο δικαίωμα τους να ορίσουν το μέλλον της χώρας τους. Όμως, αυτοδιάθεση και μακροχρόνια ειρήνη, χωρίς τον σεβασμό, δεν υπάρχει. Πόσο μάλλον για γειτόνους, που η ομαλή και χωρίς υστεροβουλίες διαβίωση προϋποθέτει την αποδοχή ενός status, που υπαγορεύεται απ' την ιστορία και τα εθνικά χαρακτηριστικά στην προκειμένη περίπτωση. Τα προβλήματα με την άλλη γείτονα λύθηκαν;

Συνθήκες υπογράφτηκαν εκατέρωθεν, όποτε χρειάστηκε. Σταμάτησαν μήπως οι διεκδικήσεις; Οι απειλές; Οι παραβάσεις εναέριου και θαλάσσιου χώρου; Πρόσφατα ακούσαμε για έναν αριθμό νησιών που θα επιχειρήσει να καταλάβει κάποιος, όταν και εφόσον βρεθεί στη θέση του "σουλτάνου". Ανόμοια πράγματα θα πει κάποιος. Κοιτάξτε πίσω στην ιστορία.

Είτε ως δράμα, είτε ως φάρσα κάποτε η ιστορία θα επαναληφθεί.

Ο κ. Τσίπρας το γνωρίζει; Μήπως θέλει να "ψηλώσει"; Να ξεπεράσει το "μπόι" του Σημίτη;



Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018

Αλέξανδρε, εσύ θα βάλεις το γκολ της ζωής σου και εμείς θα πανηγυρίσουμε


Παίζοντας ποδόσφαιρο έσπασε το πόδι του. Η ατυχία του αυτή, ήταν αφορμή να διαπιστωθεί με μια σπάνια πάθηση στα οστά.

Ύστερα από τέσσερις μήνες στην ογκολογική μονάδα, σήμερα βρίσκεται στον ξενώνα του ογκολογικού κέντρου για παιδιά ΕΛΠΙΔΑ και περιμένει να μεταβεί στο ΜD ANDERSON στο Χιούστον των Η.Π.Α.


Μόνο τα έξοδα μετάβασης ανέρχονται σε 30.000 ευρώ, ποσό που δεν διαθέτει η πενταμελής οικογένεια του.

Η περίπτωση του έχει ευαισθητοποιήσει αρκετούς Έλληνες από το εξωτερικό.

Ομογενής από το Χιούστον ενημέρωσε την οικογένεια ό,τι έχει ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό και συγκεντρώνει χρήματα από την ομογένεια.

Ενώ άλλοι αναλαμβάνουν την φιλοξενία της οικογένειας κατά την διάρκεια της εκεί παραμονής τους.

Βοηθάμε τον μικρό Αλέξανδρο.

Να γυρίσει υγιής και να ξαναπαίξει το παιγνίδι που αγαπάει.

Υπάρχει λογαριασμός στην τράπεζα Eurobank στο όνομα του πατέρα του παιδιού:

Μελισσινός Γενναίος με αριθμό 0026.3507.2002.00004202

IBAN:GR9802635070000200200004202

TO BIG ΓIA TO EΞΩTEPIKO EINAI ERBKGRAA



υ.γ.   οι φίλοι bloggers ας το ανεβάσουν στo blogg τους



Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

ασυνείδητος έκανε φάρσα στο Μαξίμου

Αποτέλεσμα εικόνας για κότα στο Μαξίμου



Ένα ανώνυμο τηλεφώνημα ήταν αρκετό να βάλει φωτιά στο Μαξίμου, που όπως φαίνεται εξελίσσετε σε πυρκαγιά, με αποτέλεσμα ο κ. Τόσκας να στείλει την πυροσβεστική και τρεις διμοιρίες ΜΑΤ για να συλλάβουν τον παρείσακτο. Μάλιστα, το τηλεφώνημα, όπως λέγετε, έγινε από το τηλεφωνικό κέντρο του κτιρίου Europa στις Βρυξέλλες γι' αυτό και θεωρήθηκε έγκυρο. Σε λίγο, όπως ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αναμένεται να φτάσει στο Μαξίμου και η κ. Μπέτυ Μπαζιάνα.

Άγνωστος, ο οποίος μιλούσε με σπασμένα Ελληνικά και με Κρητική προφορά, γεγονός που ερμηνεύτηκε από τον στρατηγικό σύμβουλο ό,τι επρόκειτο για κάποιον φιλέλληνα που έμαθε τα Ελληνικά επισκεπτόμενος τα Μάταλα της Κρήτης, είπε ό,τι εργάζεται στο γραφείο που έχει την ευθύνη για τη λειτουργία του συστήματος θέρμανσης στο κτίριο Europa κι ό,τι κατά τη διάρκεια επιδιόρθωσης κάποιας βλάβης στο υπόγειο του κτιρίου έγινε αυτήκοος μάρτυρας ενός παράδοξου γεγονότος.

Κατά την διάρκεια της εργασίας του, όπως αποκάλυψε, άκουσε μια φωνή που ερχόταν πίσω από έναν τοίχο αλλά δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει ακριβώς, ούτε το σημείο, ούτε τι έλεγε η φωνή, κι ό,τι απ' τον τόνο και την ένταση της φωνής υπέθεσε ότι μάλλον κάποιος καλούσε σε βοήθεια. Προκειμένου να διαπιστώσει το σημείο απ' όπου ερχόταν η φωνή, ώστε να καταφέρει να επικοινωνήσει με κάποιο τρόπο με τον άνθρωπο που καλούσε σε βοήθεια, άρχισε να χτυπάει τον τοίχο με ένα εργαλείο της δουλειάς του.

Όταν κάποια στιγμή έφτασε σε ένα σημείο όπου ο ήχος από το χτύπημα ήταν διαφορετικός, σαν να υπήρχε ένας ανοικτός χώρος πίσω από τον τοίχο, ο άγνωστος από την άλλη πλευρά του τοίχου ανταπέδωσε τα χτυπήματα. Αμέσως έβγαλε από τον εργαλειοφόρο το εγκόλπιο του καλού αριστερού και πήγε στη σελίδα με τον κώδικα που χρησιμοποιούσαν οι κομουνιστές για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους ή με τον έξω κόσμο, όταν ήταν φυλακισμένοι ή υπό περιορισμό και με κωδικοποιημένα χτυπήματα τον ρώτησε πως βρέθηκε πίσω από τον τοίχο.

Ο άγνωστος άρχισε να χτυπάει τον τοίχο και ο υδραυλικός κατέγραφε σ' ένα τεφτέρι τα χτυπήματα χρησιμοποιώντας τα σημεία στίξης, τελείες, μικρές και μεγάλες παύλες, κι όταν σταμάτησαν τα χτυπήματα συμβουλεύτηκε τον κώδικα για να διαβάσει τι του έλεγε ο άγνωστος. Το πρόσωπό του χλόμιασε. Ο άγνωστος του είπε ό,τι δεν γνωρίζει πως βρέθηκε εκεί. Όταν ξύπνησε, ήταν παγιδευμένος μέσα σ' αυτόν τον χώρο.

Ο υδραυλικός τον ρώτησε για πόσο καιρό είναι μέσα σ' αυτόν το χώρο και ο άγνωστος του απάντησε ό,τι ούτε αυτό το γνωρίζει αφού δεν υπάρχει κανένα άνοιγμα για να περνάει το φως και δεν έχει, ούτε ρολόι, ούτε ημερολόγιο για να μετράει τις μέρες. Βρίσκεται μέσα σε ένα κουτί με τέσσερις τοίχους, πάτωμα και οροφή. Ο υδραυλικός παραξενεύτηκε και τον ρώτησε πως ζει, τι τρώει, κι ο άγνωστος του απάντησε, τρώει ότι πέφτει από μια τρύπα στην οροφή και του ζήτησε να τον βοηθήσει να βγει απ' την απομόνωση.

Φοβούμενος ο υδραυλικός την απόλυση από τα αφεντικά του, άλλωστε υπάλληλος είναι, διότι για να τον ελευθερώσει θα έπρεπε να ρίξει μέρος του τοίχου για να δημιουργήσει άνοιγμα, που ενδεχομένως θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη βλάβη στο κτίριο, του είπε ό,τι αυτό δεν μπορεί να το κάνει και τον ρώτησε αν θέλει κάτι άλλο για το οποίο θα μπορούσε να τον βοηθήσει.

Ο άγνωστος του απάντησε, αφού πρώτα τον ρώτησε να τον πληροφορήσει που ακριβώς βρίσκεται, κι ο υδραυλικός τον ενημέρωσε, ό,τι θα ήθελε να επικοινωνήσει με τη σύζυγό του και να της πει πως είναι ζωντανός, κι ό,τι είναι φυλακισμένος στο υπόγειο του Europa, γιατί φοβάται πως η σύζυγός του θα νομίζει ότι την παράτησε για να ζήσει κρυφά με κάποια Γερμανίδα. Ο υδραυλικός τον ρώτησε ποια είναι η σύζυγός του και ο άγνωστος του είπε ότι είναι η Μπέτυ Μπαζιάνα.

Ο φρουρός της πύλης του Μαξίμου, ειδοποίησε τους θαμώνες του ό,τι έφτασε η κ. Μπαζιάνα, οπότε ο στρατηγικός σύμβουλος βγήκε στην είσοδο του μεγάρου να την υποδεχτεί, μιας και γνωρίζονται χρόνια τώρα, από τις συναθροίσεις τους στα καπηλειά.

"Που το έχετε;" τον ρώτησε η έκδηλα αναστατωμένη κ. Μπαζιάνα μόλις τον είδε.

"Στο πίσω δωμάτιο. Αλλά Μπέτυ μου ηρέμησε. Δεν είναι ώρα για επονενοημένες ενέργειες, διότι και οι τοίχοι έχουν αυτιά. Άλλο που δεν θέλουν τα κανάλια να μας κάνουν βούκινο. Πρέπει πρώτα να δράσουμε, να δούμε πως θα διαχειριστούμε την κατάσταση, που είναι πολύ κρίσιμη, κι από την έκβασή της εξαρτάται κυριολεκτικά η επιβίωση μας."

"Δεν με ενδιαφέρει η επιβίωση σας, εγώ είναι αριστερή αντάμ παπαντάμ και δεν καταλαβαίνω από τέτοια. Θέλω να τον δω, εδώ και τώρα. Απαιτώ να μάθω γατί το έκανε αυτό. Ποιος τον έβαλε να το κάνει. Τι θα πω στον άντρα μου; Μου λες; Ό,τι κοιμόμουνα τρία χρόνια με έναν άγνωστο που του έμοιαζε;" είπε και όρμησε να παραβιάσει την πόρτα του πίσω δωματίου.

Ο στρατηγικός σύμβουλος, που έτρεχε ξωπίσω της, έφραξε με το σώμα του την είσοδο του πίσω γραφείου και την εκλιπαρούσε.

"Μπέτυ μη! Μη σε παρακαλώ! Πρέπει να περιμένουμε την επιβεβαίωση. Δεν πρέπει να μας κυριεύσει ο πανικός. Αυτό επιδιώκουν οι αντίπαλοι μας για να μας ανατρέψουν. Όμως εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς, άλλωστε είμαστε αριστεροί, αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις διαλεκτικά."

"Για ποια επιβεβαίωση μου μιλάς; Δεν βλέπεις ό,τι είναι φως φανάρι! Δεν βλέπεις ό,τι όλα όσα έγιναν στη χώρα ήταν προμελετημένα; Να μας αναγκάσουν να ξεπουλήσουμε όσο-όσο τη χώρα και να συρθούν στα σκλαβοπάζαρα οι εργαζόμενοι; Και μου μιλάς για επιβεβαίωση; Τι να επιβεβαιωθεί! Όλα αυτά δεν θα τα έκαμνε ο Αλέξης. Ο Αλέξης δεν είναι ούτε σαν τον Σαμαρά, ούτε σαν τον Μητσοτάκη. Ο Αλέξης είναι μαχητής. Δεν θα εκβιάζονταν και δεν θα παραδίδονταν. Θα τους έλεγε μολών λαβέ και θα επέστρεφε σαν ήρωας κι όχι με την ουρά στα σκέλια. Αυτό να ξέρεις για τον Αλέξη. Γιατί εσύ δεν τον ξέρεις καλά. Ο Αλέξης δεν θα πρόδιδε, δεν θα εξαπατούσε και δεν θα έλεγε ψέματα."

Μπέτυ μου, να χαρείς!

Τι να χαρώ βρε! Που τρία χρόνια τώρα κοιμάμαι με έναν ξένο!

Καλά, βρε Μπέτυ, δεν κατάλαβες τίποτε όλον αυτόν τον καιρό; Δεν υπήρξε κάποια αλλαγή που να σου προκαλέσει υποψία; Στις προτιμήσεις του, ας πούμε; Στο φαγητό, ή τη νύχτα; Τίποτε!

Τέτοια ομοιότητα, βρε Νίκο! Πως τα καταφέρνουν; Μάσκα φοράει σαν τον Φαντομά;

Όχι Μπέτυ μου, με πλαστικές εγχειρήσεις γίνεται η δουλειά.”

Και την ελιά; Με πλαστική εγχείρηση την έκαναν κι αυτήν; Και που γνώριζαν ό,τι έχει ελιά; Αφού δεν φαίνεται ακόμη κι όταν φορά μαγιό στην παραλία!

Μάλλον είναι τατουάζ, αλλά δεν σου προκάλεσε υποψία γιατί συνήθισες να τη βλέπεις. Αυτοί Μπέτυ μου, όλα τα γνωρίζουν και δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη.”

Γι’ αυτό σου λέω, Νίκο μου, ο Αλέξης δεν θα έκαμνε τίποτε απ’ όσα έκανε αυτός. Αλλά και συ βρε Νίκο, που είσαι κάθε μέρα μαζί του, τίποτε δεν κατάλαβες! Αφού τον ξέρεις, απ’ όταν τρέχατε στις διαδηλώσεις.”

Τι να σου πω, Μπέτυ μου. Κι εγώ τα έχω χαμένα. Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί. Τι να έχει πάθει ο Αλέξης.

Ένα να ξέρεις, ό,τι όταν θα γυρίσει με το καλό ο Αλέξης όλα αυτά θα διορθωθούν. Δεν θα επιτρέψει με κανένα τρόπο να συνεχιστεί αυτό το ξεπούλημα. Να παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη οι Τράπεζες για ένα ξεροκόμματο.”

Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ερχόμενος από το δωμάτιο του στρατηγικού σχεδιασμού με ένα non paper στα χέρια ο αντ’ αυτού.

Κύριοι, ήρθε η επιβεβαίωση. Πρόκειται για φάρσα από έναν ασυνείδητο. Ο ίδιος ο Γιουνκέρ, του οποίου είναι γνωστά τα συναισθήματα που τρέφει για τον Αλέξη και του εύχεται, εκτός από καλή χρονιά, να μην αντιμετωπίσει ξανά ανάλογες καταστάσεις, μας πληροφορεί ό,τι συνελήφθη ο φαρσέρ και ομολόγησε ό,τι το έκανε για να εξυπηρετήσει έναν φίλο του Κριτικό με γουρλωμένα μάτια, κι ό,τι δεν γνώριζε πως η Μπέτυ Μπαζιάνα είναι η σύζυγος του πρωθυπουργού.

Δηλαδή, δεν υπάρχει σωσίας!” Ψέλλισε η κ. Μπαζιάνα και ζήτησε το μπράτσο του στρατηγικού σύμβουλου για να στηριχτεί.

Μόλις ένοιωσε καλύτερα όρμησε να μπει στο πίσω δωμάτιο. Αυτή τη φορά δεν την εμπόδισε ο στρατηγικός σύμβουλος. Άνοιξε την πόρτα και όρμησε σαν σίφουνας να πέσει στην αγκαλιά του Αλέξη και να του πει ό,τι λύθηκε η παρεξήγηση. Πίσω της ακολούθησαν ο αντ’ αυτού και ο στρατηγικός σύμβουλος που είδαν την κ. Μπαζιάνα να στέκει σαν στήλη άλατος. Μέσα στο δωμάτιο δεν υπήρχε κανείς και το παράθυρο που έβλεπε στον κήπο ήταν ανοιχτό.

Έφυγε ο Αλέξης.” Κλαψούρισε η κ. Μπαζιάνα και ζήτησε τον ώμο του στρατηγικού συμβούλου για να κρύψει τα δάκρυα που κυλούσαν στα μάγουλα της.

Αχ, βρε Μπέτυ μου! Σου το είπα. Και οι τοίχοι έχουν αυτιά.

Ο αντ’ αυτού σήκωσε ένα σημείωμα από το γραφείο και άρχισε να διαβάζει το περιεχόμενο του.

Την κωλοτούμπα πολλοί ηγάπησαν, τον κολωτούμπα ουδείς. Γι’ αυτό, στο εξής, πορευθείτε μόνοι σας.

Η κ. Μπαζιάνα που ήταν σε κατάσταση σοκ δεν μπορούσε να αποφασίσει αν έπρεπε να ακολουθήσει τον Αλέξη και να βγει από το παράθυρο ή αν θα έπρεπε να βγει από την κύρια έξοδο με τον κίνδυνο να αντιμετωπίσει τους δημοσιογράφους.

Νίκο μου, πρέπει να φύγω. Πρέπει να πάω σπίτι. Πρέπει να βρω τον Αλέξη πριν κάνει κανένα κακό στον εαυτό του. Με χρειάζεται. Πάντα σε τέτοιες στιγμές μου έλεγε τον πόνο του και τον παρηγορούσα. Θα του πω πως, δεν πειράζει. Θα του πω πως, αφού τα έκανες όλα αυτά εσύ, τότε έπρεπε να γίνουν από εσένα. Κανένας άλλος δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα από εσένα. Θα του πω ό,τι είμαι περήφανη γι’ αυτόν.”

Ναι Μπέτυ μου, αυτό πρέπει να του πεις. Και να του πεις να γυρίσει γρήγορα. Τι θ’ απογίνουμε εμείς χωρίς αυτόν;

Εξερχόμενη του Μαξίμου η κ. Μπαζιάνα έπεσε πάνω σε ένα πλήθος δημοσιογράφων που όταν έμαθαν για την επίσκεψή της στο Μαξίμου έτρεξαν να πληροφορηθούν το λόγο. Κάποιος από αυτούς την ρώτησε "ποιος ήταν ο λόγος της επίσκεψης" αλλά αντί της κ. Μπαζιάνα απάντησε ο στρατηγικός σύμβουλος λέγοντας ό,τι "ήρθε για τσίπουρο", οπότε κάποια δημοσιογράφος την ρώτησε αν "ήταν καλό" και η κ. Μπαζιάνα απάντησε "τι να σας πω! εγώ νύφη είμαι".

Τις υπόλοιπες λεπτομέρειες της υπόθεσης μπορείτε να τις πληροφορηθείτε απ' τη συνέντευξη της κ. Μπαζιάνα στην "Εφημερίδα των Συντακτών".



Υ.Γ.     Κυοφορείται έτερον ξεπούλημα. Αφού κατάφεραν να ξεπουλήσουν τη χώρα, όλοι μαζί, τώρα, όλοι μαζί, ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν την ιστορία της.

Απ’ το ξεπούλημα της χώρας εισέπραξαν τρία μνημόνια. 

Απ’ το ξεπούλημα της ιστορίας, τι θα εισπράξουν ακριβώς; 

Οψόμεθα. Εδώ είμαστε και θα τα πούμε λίαν συντόμως.


Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2018

όξω ο διακεκριμένος φασισμός





Αλυσιδωτές αντιδράσεις συνεχίζει να προκαλεί η σύλληψη του διακεκριμένου αντιφασίστα δικηγόρου που έσβησε με σπρέι τα σύμβολα και τα συνθήματα των νεοναζί σε τοίχο αντιστήριξης στην είσοδο του Καρπενησίου.

Όπως έγινε γνωστό, όταν τον συνέλαβαν τα όργανα της ΕΛ.ΑΣ. για αντικαθεστωτική δράση, είπε  ό,τι το σπρέι που χρησιμοποίησε είχε κόκκινη μπογιά και δεν περιείχε απωθητικό πιπέρι για τα ναζιστικά σκυλιά.

Παρόλα αυτά, τα όργανα της ΕΛ.ΑΣ. θεώρησαν εξοργιστικό να ραντίζει τον τοίχο με κόκκινο πιπέρι για να αποτρέπει τα σκυλιά της ναζιστικής οργάνωσης να κατουράνε στον τοίχο, διότι και τα  pit bull χρειάζονται έναν τοίχο για να κατουράνε.

Προκειμένου να μην διαμαρτυρηθούν οι φιλοζωικές οργανώσεις, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον εισαγγελέα. Βέβαια, ο αντικαθεστωτικός δικηγόρος τη σκαπούλαρε λόγω της ιδιότητας του και δεν φιλοξενήθηκε στα κρατητήρια της ΕΛ.ΑΣ. αλλά δεν γλύτωσε την απαγγελία κατηγορίας.

Όπως έγινε γνωστό του ζητήθηκε να εξηγήσει το λόγο που προέβη σ’ αυτή την αποτρόπαια πράξη κι ο δικηγόρους απάντησε με θράσος ό,τι δεν είναι δυνατόν σε μαρτυρικές πόλεις όπως είναι το Καρπενήσι, που το έκαψαν οι Ναζί, να γράφονται ναζιστικά συνθήματα από τους απογόνους τους.

Μάλιστα, του ζητήθηκε να τεκμηριώσει ό,τι αυτοί που έγραψαν τα ναζιστικά συνθήματα και σύμβολα στον τοίχο είναι απόγονοι των Ναζί, αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό να γίνει από την πλευρά του, λόγω της αργίας των εορτών καθώς το ληξιαρχείο ήταν κλειστό, οπότε του απαγγέλθηκε η κατηγορία της διακεκριμένης φθοράς στον τοίχο.

Βέβαια, στην κατηγορία που του αποδόθηκε δεν αναφέρετε αν η διακεκριμένη φθορά αφορά τον ίδιο τον τοίχο, ο οποίος δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται ό,τι είναι ένας διακεκριμένος τοίχος, αφού βαστάει το πρανές και εμποδίζει την κατολίσθηση, ή αν αφορά τα συνθήματα και τα σύμβολα της ναζιστικής οργάνωσης, τα οποία επίσης δια γυμνού οφθαλμού φαίνεται ό,τι είναι διακεκριμένα, αφού κράτος και TV είναι ανθέλληνες, οπότε και η φθορά δεν θα μπορούσε παρά να είναι διακεκριμένη, είτε έγινε σε έναν διακεκριμένο τοίχο, είτε έγινε σε διακεκριμένα ναζιστικά συνθήματα.

Μάλιστα, επειδή πρόκειται για περιουσιακό στοιχείο που ανήκει στο Δήμο, κλήθηκε ο συντηρητής τοίχων, που συγχρόνως είναι και ο εμπειρογνώμονας του Δήμου, για να εξετάσει το βάθος και το μέγεθος της διακεκριμένης φθοράς.

Εκ πρώτης όψεως, όπως είπε, είναι ένας από τους πολλούς κοινούς τοίχους αντιστήριξης και τα συνθήματα επίσης είναι κοινά, όπως άλλωστε σε πλήθος άλλων τοίχων εντός της πόλης αλλά και πέριξ αυτής.

Όταν ρωτήθηκε αν η κόκκινη μπογιά έχει εισχωρήσει σε βάθος μέσα στον τοίχο που θα μπορούσε να προκαλέσει εκτεταμένη ζημιά, απάντησε ό,τι από την πείρα του το αποκλείει, διότι αν οι τοίχοι καταστρέφονταν από τη μπογιά τότε δεν θα βάφονταν κανένας τοίχος, ούτε στα σχολεία, ούτε στα δημόσια κτίρια, κι ό,τι η μόνη φθορά που διαπίστωσε αφορά τα συνθήματα.

Μάλιστα, ο δημοτικός υπάλληλος είπε ό,τι θα μπορούσε ο δικηγόρος να απευθυνθεί στην δημοτική υπηρεσία αποκατάστασης τοίχων από ναζιστικά συνθήματα ώστε να επιληφθεί του θέματος ο Δήμος, κι ό,τι με την πράξη του αυτή δυσφήμισε το Δήμο σε όλη τη χώρα. 

Βέβαια, ο κ. Τόσκας όταν έμαθε για το γεγονός και τη σύλληψη του δικηγόρου, έσπευσε για αυτοψία στο χώρο ώστε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αν τα σύμβολα και τα συνθήματα είναι ναζιστικά, διότι υπάρχουν και απομιμήσεις και, όπως είπε, την επόμενη φορά που ο δικηγόρος θα σβήσει συνθήματα σε τοίχο να είναι πιο προσεκτικός και να σβήνει τα κακόγουστα συνθήματα κάποιων άλλων που άλλα έγραφαν, άλλα εννοούσαν και τελικά άλλα έκαναν.