Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Έρχεται Αλλαγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ το ξέρει;



Κάποιοι φιλικοί bloggers, πρόσφατα, είχαν μια συζήτηση για το κατά πόσο, και σε ποιο βαθμό, είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Έτσι τουλάχιστον το κατάλαβα. Δεν πήρα μέρος στη συζήτηση γιατί ήθελα πρώτα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Έτσι όπως τα βλέπω εγώ. Μπορεί σωστά, μπορεί και λάθος.

Μπήκαν, κατά τη συζήτηση, δυο ερωτήματα με αφορμή δυο ζητήματα που προέκυψαν, ένα με τη στήριξη του Ο. Βουδούρη και την αντίθετη στάση της “Αριστερής Πλατφόρμας” (ΑΠ), γιατί πρόκειται για σοβαρό ζήτημα που σχετίζεται με την λειτουργία αλλά και την προοπτική του κόμματος, σύμφωνα με την (ΑΠ), και ένα δεύτερο που αποτελεί συνεχή διαβούλευση και είναι το πρόγραμμα του κόμματος για την οικονομία. Έγινε αναφορά και για τον συσχετισμό των τάσεων μια και το συνέδριο κατάργησε τις “συνιστώσες”.

Κατ’ αρχήν να πω ό,τι αν είναι συν-πλην 25% η δύναμη της (ΑΠ) στα μέλη του κόμματος αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αντανακλάται και στο σύνολο των σημερινών ψηφοφόρων, κι αυτό το γνωρίζουν στην (ΑΠ). Αν υπήρχε ο ίδιος συσχετισμός και στους ψηφοφόρους ή ακόμη και στη βάση, γιατί οι σύνεδροι μπορεί να αποτελούν την έκφραση της βάσης όμως η ρευστότητα και η διαμόρφωση διαφορετικών συσχετισμών είναι διαρκής κι αυτό νομίζω ό,τι ο καθένας το αντιλαμβάνεται, τότε, η στάση της (ΑΠ) θα ήταν διαφορετική, περισσότερο μαχητική για τις θέσεις της και για τα ζητήματα που αυτή θεωρεί πρωτεύοντα. Αυτό είναι κάτι που το θεωρώ δεδομένο. 

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Η προσευχή του Σαμαρά.




Παραμονή Κυριακής του Ασώτου σήμαναν οι καμπάνες όπως ορίζει το πρωτόκολλο. Ο υψηλός επισκέπτης συγκινημένος αναζητούσε την πνευματική ανάταση μέσα από την μυσταγωγία και το τελετουργικό. Σκηνοθεσία αμίμητη. Χωρίς την παραμικρή ανάγκη πρόβας. Τα μικρόφωνα και οι κάμερες απαραιτήτως παρόντα. Το μήνυμα μέσα απ’ την συναισθηματική φόρτιση αγγίζει και τους εν φόβο θεού, αλλά και τους αθεόφοβους. Τα λογύδρια σεμνά και ταπεινά όπως επιβάλλεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις.

Σύμφωνα με τη θρησκεία. Τη χριστιανική. Άσωτος, είναι ο διεφθαρμένος. Ο αμαρτωλός. Αυτός που σπαταλά τα χρήματα για να ζήσει μια έκλυτη ζωή. Αυτός που φέρνει συμφορά στον εαυτό του αλλά και στην κοινωνία. Υπό αυτή την έννοια, Άσωτος, είναι και ο κάθε πολιτικός που με την πολιτική του ασωτία (και όχι μόνον) φρόντισε να χρεοκοπήσει η χώρα. Να σπείρει τη συμφορά σ΄ολόκληρο το λαό.  

Ο Άσωτος, είναι αδέσμευτος. Δεν επιθυμεί την εξάρτιση από κανέναν. Έχει μια δική του αντίληψη για την ελευθερία. Πιστεύει ό,τι ελευθερία σημαίνει ασυδοσία. Ό,τι για τις επιλογές του δεν είναι απαραίτητο να λογοδοτεί σε κανέναν. Εφόσον τις εγκρίνει ο ίδιος, τις θεωρεί σωστές για το κοινό καλό και το κοινό συμφέρον.  

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Μνημείων Άνδρες




o George Clooney, o Bill Murray και ο Matt Damon, ξαναχτύπησαν. Αυτή τη φορά μέσα στην ίδια τη χώρα των κλεπταποδόχων

Περισσότερο κατατοπισμένος δήλωσε ο George Clooney:   

"Χρειάστηκε να κάνω λίγη έρευνα για να σιγουρευτώ ότι δεν ήμουν τελείως τρελός όταν ζήτησα την επιστροφή των μαρμάρων."

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Ρίξε κάρβουνο στη μηχανή.




Ο σταθμός των τραίνων απ' το πατρικό του δεν ήταν ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Δυο τζούρες. Στη δεύτερη εκπνοή κι ο καπνός αναμειγνύονταν σε μια μέθεξη μ' αυτόν του τραίνου. Τα ηχητικά κύματα σαν έμπαινε το τραίνο στο σταθμό έκαναν τα τζαμιλίκια να πάλλονται με ασίγαστο πάθος. Κι ο καπνός, ακροβατούσε, απ΄ τη μια στην άλλη άκρη της απέναντι στέγης. Βλέπεις, δεν είχαν αρχίσει ακόμη να φυτρώνουν τα τσιμεντοκούτια που στοίβαξαν ανθρωπόμορφες σαρδέλες. Σε πείσμα του ονείρου μιας ευρύχωρης ζωής. Χάριν συμφερόντων ιδιοκτητών και εργολάβων. 

Η οσμή του καμένου κάρβουνου μουσκεμένη απ' τους υδρατμούς παραβίαζε τις χαραμάδες των σκεβρωμένων παραθυρόφυλλων. Μέχρι που και οι τοίχοι είχαν αποκτήσει μια ιδιόμορφη ταπισερί. Για τους επισκέπτες ευδιάκριτη, και για τους ενοίκους; άλλοτε την αντιμετώπιζαν στωϊκά ατάραχοι, κι άλλοτε ως τη γνωστή ερωμένη. Τρεις φορές ίσα με το σπίτι η αυλή και μετά ο δρόμος. Χωματόδρομος εν αρχή. Στις δυο γωνιές, δυο δέντρα. Μια βερικοκιά, μια κυδωνιά. Τα βερίκοκα ωρίμαζαν νωρίς ακολουθώντας το πρωτόκολλο της φύσης και νωρίς εξαφανίζονταν απ' τα κλαδιά, κατά το δεύτερο πρωτόκολλο. Ύστερα, εν αναμονή των κυδωνιών. Να τρίψει με την παλάμη το χνούδι και να δαγκώσει την ψωμωμένη σάρκα μέχρι το μελίρρυτο ζουμί να υγράνει τον ουρανίσκο.