«Είναι πεποίθησή μας και πρακτική μας ότι προκειμένου να εξεγερθούμε και αγωνιστούμε, δεν χρειαζόμαστε ούτε ηγέτες, ούτε αρχηγούς, ούτε μεσσίες, ούτε σωτήρες. Για να αγωνιζόμαστε, χρειαζόμαστε μόνο ένα μικρό κομμάτι ντροπής, ένα καλό ποσό αξιοπρέπειας και πολλή οργάνωση. Τα υπόλοιπα είτε είναι χρήσιμα για τη συλλογικότητα ή δεν είναι» Εξεγερμένος Μάρκος
Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018
Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018
ο κ. Μητσοτάκης συμφώνησε διαφωνώντας ή διαφώνησε συμφωνώντας;
Όλα εξελίχτηκαν έτσι όπως τα είχε προγραμματίσει η παρέα των Βρυξελλών.
Πήγαν ήρθαν τα μνημόνια και, η επιτήρηση, μέχρι τα δισέγγονα του εγγονού μου. Βέβαια, οσονούπω βγαίνουμε ξυπόλυτοι στ' αγκάθια (όπου αγκάθια αεριτζήδες τοκογλύφοι), οπότε η ανάπτυξις ante portas και ο κ. Μητσοτάκης στην ανεργία.
Κατέληξε η διαπραγμάτευση. Γλώσσα και εθνικότητα εντός σκηνής εκστρατείας, παρέδωσε.
Δεινός πραματευτής ο ημέτερος.
Το έπος της αμετροέπειας χαράχθηκε ανεξίτηλο επί βασάνου λίθου συνοδεία έπεων πτερόεντων. Μεγίστη ταλαιπωρία προσετέθη εις τους αγνοούντες την μακεδονικήν, απάτριδες μακεδόνες της ελληνικής υπαίθρου. Εκείθεν, το ανάδελφο έθνος των μακεδόνων υπεδέχθη τα μαντάτα αλαλάζων έ-έ-έ-νωση.
Αμ, πως! Δυτική Γερμανία - Ανατολική Γερμανία. Προς το παρόν, Βόρειος Κορέα - Κορέα (εδώ σκέτο).
Ναι, αλλά, ούτε αεροπλάνα, ούτε άρματα δρεπανοφόρα έχει. Τάδε έφη, ο έχων το νου και γνώση.
Έχει μακεδόνες και γλώσσα μακεδονική, πλην όμως. Και τον μέσο αμερικάνο, και όχι μόνον, πολίτη, σύμμαχο. Όστις, μεταξύ των άλλων, τοποθετεί γεωγραφικά την Ελλάδα κάπου στην Αφρική. Τους δε μακεδόνες, ακουστά τους έχει.
Ελάλησε ο κ. Κοτζιάς.
Απ' το '77 αναγνωρίστηκε γλώσσα μακεδονική (τώρα πλέον χωρίς εισαγωγικά).
Μα, κ. Κοτζιά μας, εντός του οίκου μου την συμβία μου αποκαλώ μουσίτσα. Αύτη δε, μοι αποκαλεί μπουνταλά.
Παρεμπιπτόντως, είναι άλλη μια ευκαιρία (εις την νιοστή φορά) διαπίστωσης της επιδεικτικώς εξαλειμμένης εξωτερικής πολιτικής - συνολικά, εκπτώσεις δεν γίνονται - της επιεικώς αποκαλούμενης βάρα νταϊρέ, στην υπηρεσία του δύσμοιρου εθνικού συμφέροντος, υποτιθέμενης.
Εθνικό συμφέρον είναι να παραμείνει ο κ. Τσίπρας κάτοικος Μαξίμου για να ολοκληρώσει την μετάβαση της πραμάτειας στους έχοντες. Να καταστούν κατέχοντες, με νόμους και φιρμάνια, ώστε, ο εν αναμονή πρωθυπουργός, όταν και όποτε αφιχθεί, να τα βρει όλα στο πιάτο και να ευγνωμονεί τον χαχανίζοντα.
Ελπίζει να γίνει θαυματουργός (ή πείστηκε πως το έχει;), ώστε το άδειο πιάτο να είναι πάντα γεμάτο, όπως το πιθάρι στο γάμο της Κανά. Οι καλεσμένοι στο γάμο του με την εξουσία, για την τούρτα στριμώχνονται.
Εκατό χρονών η αλεπού, εκατόν ένα το αλεπόπουλο;
Παρόλα αυτά, κάτι έμαθε (ή παράμαθε;).
Μεθεόρτια της ονομασίας (1)
Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)