Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Μπουλούκ Τσογλάν.




Από κάποιο λεξικό βρήκα και μεταφέρω την εξής ερμηνεία στη λέξη που στην ελληνική αποτελεί βρισιά, και μάλιστα απ' τις χειρότερες, ίσως γιατί προέρχεται απ' την (μισητή) τούρκικη γλώσσα, κι όπως γνωρίζει ο κάθε έλληνας-ελληνάρας και ελληνίδα-πασιονάρια, κάθε τι που προέρχεται από τον εχθρό (εθνικό ή ταξικό) είναι εξ ορισμού αντεθνικό, και όπως θα έλεγε και μια, καθόλα "ταξικιά", "αντικομουνιστικό". 



τσογλάνι : τουρκ. iç oğlanι , φωνητικά τσογλάν(ι): νεαρός στην υπηρεσία του παλατιού.

Το πως κατέληξε η λέξη αυτή, που από προσδιοριστική που ήταν στην τούρκικη, να αποτελεί εξεζητημένη βρισιά στα γραικάνικα, της ομιλουμένης στο γιουνανιστάν, κι ας μην εξάπτονται οι ελληναράδες και οι ελληναρούδες, που κάνουν χρήση της λέξης αυτής, αφού τούρκικη είναι, κι αφού γραικοί αυτο-συναποκαλούμεθα, και γιουνανιστάν, αποκαλούν τη χώρα μας οι ιδιοκτήτες της λέξης.

Ίσως, ή μάλλον ορθά, εξελίχθηκε σε βρισιά, εξ αιτίας των όσων "εισέπρατταν" οι πρόγονοι μας από τους υπηρέτες του παλατιού, μια και ο κατακτητής συμπεριφέρεται στον κατακτημένο πάντα με "περίσσια αβρότητα", και βέβαια, αυτή η συμπεριφορά έφτανε στους κατακτημένους από τα "τσογλάνια", τους πολυπρόσωπους υπηρέτες του παλατιού, κάτι ανάλογο δηλαδή μ' αυτό που συμβαίνει σήμερα στο "γιουνανιστάν", αλλά με περισσότερη "διακριτικότητα" είναι αλήθεια, από τους υπηρέτες ενός άλλου "παλατιού". 

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Το παπάκι πάει στην ποταμιά.




_Παρακαλώ.
_Στη βεράντα ξενυχτήσατε;
_Πως σου ήρθε αυτό!
_Όλη τη νύχτα το φως αναμμένο ήταν.
_Το ξεχάσαμε… Καλά που πήρες, στο μυαλό μου σε είχα.
_Μη μου πεις! Και γιατί παρακαλώ;
_Θέλω να σου ανακοινώσω μια απόφαση που πήρα.
_Τι μου λέγεις! Εσύ παιδί μου, για να αποφασίσεις, πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα.
_Που ξέρεις… μπορεί και να γύρισε.
_Μπα! Και πως δε το κατάλαβα! Για λέγε.
_Εγώ άλλη λύση δεν βλέπω.
_Λύση δεν βλέπει κανένας… Εσύ θα δεις!
_Έτσι είναι Κορίνα μου… δυστυχώς. Εγώ πάντως, το αποφάσισα.