Το θέμα που προέκυψε με τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι το πρώτο ζήτημα για να ανοίξει ο λάκκος. Είναι ο κασμάς για να αναμοχλευτεί το χώμα. Το δεύτερο, είναι οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας που απαιτούν οι φίλοι μας και συνευρωπαίοι μας (κακή μας ώρα) και, θα γίνει το φτυάρι για να βγει το χώμα και ν' ανοίξει διάπλατα ο λάκκος.
Στα χρόνια τα δικά μου, τα ιδιωτικά γυμνάσια, εκτός κάποιων κολεγίων όπως λ.χ. το "Ανατόλια", που μάζευε (κυριολεκτικά) εκτός από τους γόνους των εύπορων οικογενειών και τους καλύτερους κάθε περιοχής για να ανεβάσει επίπεδο, δίνοντας μάλιστα υποτροφίες, τα υπόλοιπα ήταν κακέκτυπα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Οι σκράπες των δημόσιων σχολείων που περνούσαν τις τάξεις κάθε δυο χρόνια έβρισκαν καταφύγιο στα ιδιωτικά γυμνάσια για να πάρουν το απολυτήριο. Η συνέχεια ήταν το "εξωτερικό" (συνήθως η Ιταλία) μια και ο πατήρ είχε στην άκρη για τα έξοδα. Σπίτι, φαΐ, δίδακτρα και... ρόδα (απαραίτητα).
Η συνέχεια της συνέχειας ήταν η επιστροφή με το ρημάδι το πτυχίο κάπου στα τριάντα βάλε. Ε, μετά, όλο και κάτι θα βρισκόταν. Είτε στο δημόσιο με τον "νόμο Κουτσόγιωργα" που μπήκαν ακόμη και σαραντα-πενηντάρηδες, είτε με το υπόλοιπο κομπόδεμα του μπαμπά. Εν αρχή στη "βιοπάλη" (ήταν και παχιές οι αγελάδες) και μετά, που αλλού, στην πολιτική.