ζητήστε τα όργανα που θέλετε και θα τα έχετε

Για να αποδοθεί η ερμηνεία/εκδοχή στο τι θα ακολουθήσει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ της περίπτωσης της μετεκλογικής κυβερνητικής συνεργασίας του με την ΝΔ, αν μάλιστα επιβληθεί με τους όρους των δανειστών όπως άλλωστε το έχουν προαναγγείλει, πρέπει να αποβληθεί κάθε συναισθηματικό υπόλοιπο καθώς της αλήθειας, δεν μπορείς να διαφύγεις. 

Μπορεί να βρεθήκαμε απ' τη μια μέρα στην άλλη με ένα αυλάκι ανάμεσα μας, παρόλα αυτά, στην αντίπερα όχθη, που δεν είναι καθόλου μακριά, υπάρχουν σύντροφοι που δεν νοιώθουν καλά. Που νοιώθουν άβολα. Εγκλωβισμένοι. Πολλοί από αυτούς στις τοποθετήσεις τους προτάσσουν έναν προβληματισμό, οιωνό, του τι επιφυλάσσει στον ΣΥΡΙΖΑ η αποκομμένη (για άγνωστο λόγο;) απ' την πραγματικότητα ηγετική του ομάδα, που θα επιβεβαιώσει χωρίς πολλά-πολλά, το ευτυχώς εμείς φύγαμε νωρίς. 

Φαίνεται ό,τι μια δεύτερη αιμορραγία/ξεσκαρτάρισμα, αμέσως μετά τις εκλογές και εφόσον πραγματωθεί η συγκυβέρνηση με την ΝΔ, να είναι απαραίτητη και αναπότρεπτη στην πορεία της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ σε αμιγές σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα απαλλαγεί από αναστολές κι απ’ την υποχρέωση αυτοκριτικής (άλλωστε, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί). Καθώς οι “ένοχοι”, βρίσκονταν πάντα στην άλλη πλευρά. Ειδικότερα αν αριθμητικά είναι λιγότεροι. Είναι η μοίρα της αριστεράς που επαναλαμβάνεται. Δυστυχώς, όταν πάει να σηκώσει κεφάλι. 

Ανεξάρτητα αν η επανάληψη της ιστορίας είχε χαρακτηριστικά τραγωδίας ή κωμωδίας, η αριστερή φρασεολογία πάντα περίσσευε όταν έπρεπε να στηριχθούν οι εσωτερικές ανομίες. 

Το σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα. Πιέζει ο χρόνος, πιέζουν οι δανειστές. Πιέζει στην αντίθετη κατεύθυνση η λαϊκή δυσαρέσκεια που πλησίασε στο ζενίθ της και πρέπει, εδώ και τώρα, να αναστραφεί. Το οικοδόμημα πρέπει να διαφυλαχτεί πάση θυσία. 

Η κατάληψη του μεσαίου χώρου, των νοικοκυραίων και των ευάλωτων στον φόβο και την προπαγάνδα, από ένα κόμμα που θα διαθέτει τα σχετικά εχέγγυα είναι το τελικό σχέδιο εγχώριας και εισαγόμενης διαπλοκής. Είναι το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε και απέδωσε. Η απόδειξη δεν επιδέχεται σχεδόν καμιάς αμφισβήτησης. Η παραδοσιακά και φίλα κείμενη στη διαπλοκή, εγχώρια πολιτική δύναμη, δείχνει να βρίσκεται έξω απ’ τα νερά της όπως μαρτυρούν οι σπασμωδικές αντιδράσεις της. Απ’ όταν της έγινε κατανοητό ό,τι παραγκωνίστηκε χάριν, μάλιστα, του πολιτικού της αντιπάλου και έκτοτε εκλιπαρεί για την από κοινού διαχείριση. 

Το επόμενο στάδιο είναι η ενσωμάτωση και η αφομοίωση των ελλειμματικών γκρουπούσκουλων της σοσιαλθολούρας για την δημιουργία της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης (σας θυμίζει κάτι;). Έτσι, θα περιοριστούν οι φυγόκεντρες τάσης στον χώρο, που από ανέκαθεν έκρινε τις αυτοδύναμες και τις ισχυρές κυβερνήσεις. Τόσο για την μακροβιότητα τους, όσο και στην απόδοση οφέλους στα συμφέροντα που κάθε φορά τις στήριζαν. Που στην παρούσα χρονική περίοδο, η συγκρότηση αυτής της μεγάλης παράταξης, κρίνεται απαραίτητη για έναν ακόμη λόγο. Για την εφαρμογή του τρίτου μνημόνιου που ζητάει για ό,τι γίνεται να έχει γενική πολιτική αποδοχή, να γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς αντιδράσεις. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ό,τι οι σύντροφοι πρέπει να επιλέξουν με βάση την πραγματικότητα και όχι με το συναίσθημα. Για να μην επαναληφθούν ιστορικά λάθη. Είναι ηλίου φαεινότερο ό,τι βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο συκοφάντησης όσων αριστερών απέμειναν και αποξένωσης τους από το σώμα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μην επηρεάζεται από τη φωνή της συνείδησης. Απόδειξη, η προώθηση και μάλιστα σε εκλόγιμες θέσεις προσώπων του παλαιού κατεστημένου. Άσχετων με τις καταστατικές και ιδρυτικές αρχές και αξίες του ΣΥΡΙΖΑ. 

Εξ ου και δεν αντιλαμβάνομαι την επιμονή και την άσκοπη κριτική που γίνεται σε ώτα μη ακουόντων. Που ως απάντηση εισπράττουν ευχές. Κι αυτό που μένει τελικά είναι η απογοήτευση. Και είναι επιδίωξη αυτό. Να ωθηθούν σε αποχώρηση και σε ιδιώτευση όσοι ενδεχόμενα θέτουν το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων. Ή, αν επιθυμούν να παραμείνουν ενεργοί, προϋπόθεση να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.