Ανοίγεις το χαζοκούτι και πέφτεις πάνω στα πάνελ με τους μπακλαβάδες.
Και καλά. Με το τι ακούς η πίεση χτυπάει είκοσι.
Τράβα-τράβα.... δεν έμεινε βυζί στη θέση του. Γιο-γιο έγιναν.
Το υπογλώσσιο, για εύκαιρο, κολλημένο στο τηλεκοντρόλ με σιλοτέϊπ.
Πόση ώρα χρειάζεται για να προετοιμαστεί ένας πολιτικάντης να ξεφουρνίσει τις μαλακίες του;
Που απ' το πρωί ως το βράδυ γυρίζει δυο φορές τα κανάλια;
Ούτε πέντε λεπτά.
Τι είπα; πέντε; πολλά είπα. Ούτε ένα. Την έχει έμφυτη.
Με το που βλέπεις ποιοι είναι στο πάνελ ξέρεις τι θ' ακούσεις.
Μέχρι και πότε θα πέσουν οι διαφημίσεις.
Πότε θα παρέμβει ο συντονιστής και πότε θα βρέξει τη γλώσσα του ο χαβαλές.
Κι εκεί που μιλάει το ένα σούργελο πετάγονται τρία και το διακόπτουν.
Ακούστε με.... Να ολοκληρώσω.... Ακούστε με. Διαμαρτύρεται το σούργελο
Ρε... τράβα παραπέρα, αν θες να ολοκληρώσεις... Μπροστά μας!
Αλλάζεις κανάλι τα ίδια και χειρότερα.
Πέφτεις πάνω στον Σταύρακα κι έτσι τσεβδά όπως τα λέει θες διερμηνέα.
Είναι όμως παραστατικός. Α! Όλα κι όλα.
Και να μην τον ακούς απ' τις κινήσεις του καταλαβαίνεις τι θέλει να πει.
Εκεί που είναι το κλου είναι όταν βάζει τον δείχτη στον κρόταφο.
Καταλαβαίνεις ό,τι κάτι έξυπνο είπε.
Αλλά κι από το βλέμμα! Βέεεεβαια... Αχ! Αυτό το βλέμμα.
Τι άλλο να ζητήσει ένας ψηφοφόρο από έναν αρχηγό σαν τον Σταύρακα!
Όχι πες μου!
Τον βλέπεις πάνω στη σκηνή να πηγαινοέρχεται με το μαρκούτσι στο χέρι και λες, ή καθηγητής πανεπιστημίου είναι, ή δραπέτευσε από κανένα ίδρυμα.
Και παριστάνει τον Διογένη!
Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, λέει ο Σταύρακας. Και να τα παλαμάκια.
Και ποιοι είναι οι άλλοι, ορέ Σταύρακα;
Που μας τα έχεις πρήξει κάθε τρεις και λίγο με τους άλλους που δεν είναι σαν και σας;
Και ποιοι είσαστε εσείς που δεν είσαστε σαν τους άλλους, ορε Σταύρακα;
Και ποιος είσαι εσύ, ορε Σταύρακα;
Μην είσαι ο σωτήρας μας;
Που άφησε το κομμάτι και πακέτο για να μας σώσει;
Και από ποιους θα μας σώσεις, ορέ Σταύρακα;
Απ' τους εαυτούς μας;
Να χαρώ τον σωτήρα μας!
Μην είσαστε, ορε Σταύρακα, τα ξωτικά που ήρθαν για να σώσουν τη μέση γη;
Κι ο Λυκούδης; Ο Ψαριανός; Ο Αμυράς; Η Λυμπεράκη; Η Μάρκου;
Κι αυτοί ξωτικά είναι;
Τούτο το σινάφι, ορε Σταύρακα, σαν δεν είναι σαν τους άλλους, σαν ποιους είναι;
Μήπως δεν ήτανε με τους άλλους;
Μπορεί και να μην ήτανε. Αυτοί, άμα δούνε φως και πόρτα ανοιχτή μπαίνουν.
Μοιράζεις συγχωροχάρτια;
Να δόσεις και στα άλλα τα αγόρια.
Αλλάζεις κανάλι και επιτέλους χαίρεσαι συζήτηση.
Μορφωμένοι άνθρωποι, φιλικοί, μελιστάλαχτοι, σου εξηγούν τους λόγους που θα πρέπει να συνεργαστούν όλα τα κόμματα μετά τις εκλογές.
"Πολύ ωραία τα λέει". Πετάγεται η mother.
"Ποιος;" Ρωράει ο father.
"Αυτός, εκεί, εκεί". Λέει η mother δείχνοντας με το δάχτυλο.
"Κι αυτή, κι αυτή". Λέει ο father δείχνοντας με το μπαστούνι.
Όλοι ωραία τα λένε, αλλά ποιους θα ψηφίσουμε;
Ο ένας είναι της ΝουΔου, ο άλλος του Συριζα, η άλλη του Πασοκ, ο άλλος απ' τους Ανελ, η άλλη απ' Ποτάμι κι ο άλλος απ' το ΚουΚουΕ.
"Όχι, αυτός δεν τα λέει καλά". Διορθώνει ο father.
"Γιατί δεν τα λέει καλά". Πετάγεται η mother.
"Τα λέει ΚουΚουΕδικα". Της απαντάει ο father.
"Κι αυτός καλά τα λέει". Επιμένει η mother.
"Πως τα λέει καλά. Οι άλλοι συμφωνούν. Αυτός τα λέει αλλιώς." Λέει ο father.
"Άμα συμφωνούν τι τις θέλουν τι εκλογές". Λέει η mother.
"Καλά τα λες. Δεν θα πάμε να ψηφίσουμε. Τα ίδια θα κάνουν όλοι". Λέει ο father.
"Εγώ θα πάω". Λέει η mother.
"Και γιατί θα πας;" Τη ρωτάει ο father.
"Γιατί τα συμφωνήσαν". Του απαντάει η mother.
"Κι εγώ θα πάω". Λέει ο father.
"Αυτοί οι πολιτικοί παιδάκι μου, είναι γι' αυτές τις εκλογές". Λέει η mother.
"Γιατί το λες αυτό;" Την ρωτάει ο father.
"Γιατί αυτές οι εκλογές έγιναν γι' αυτούς τους πολιτικούς". Του απαντάει η mother.
"Μέχρι τώρα έβαζε το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι πότε ο ένας και πότε ο άλλος".
"Ναι. Υπήρχαν παραπονούμενοι". Συμπληρώνει ο father.
"Κλείστο το ρημάδι να πάμε να κοιμηθούμε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου