Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Έρχεται Αλλαγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ το ξέρει;



Κάποιοι φιλικοί bloggers, πρόσφατα, είχαν μια συζήτηση για το κατά πόσο, και σε ποιο βαθμό, είναι έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Έτσι τουλάχιστον το κατάλαβα. Δεν πήρα μέρος στη συζήτηση γιατί ήθελα πρώτα να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Έτσι όπως τα βλέπω εγώ. Μπορεί σωστά, μπορεί και λάθος.

Μπήκαν, κατά τη συζήτηση, δυο ερωτήματα με αφορμή δυο ζητήματα που προέκυψαν, ένα με τη στήριξη του Ο. Βουδούρη και την αντίθετη στάση της “Αριστερής Πλατφόρμας” (ΑΠ), γιατί πρόκειται για σοβαρό ζήτημα που σχετίζεται με την λειτουργία αλλά και την προοπτική του κόμματος, σύμφωνα με την (ΑΠ), και ένα δεύτερο που αποτελεί συνεχή διαβούλευση και είναι το πρόγραμμα του κόμματος για την οικονομία. Έγινε αναφορά και για τον συσχετισμό των τάσεων μια και το συνέδριο κατάργησε τις “συνιστώσες”.

Κατ’ αρχήν να πω ό,τι αν είναι συν-πλην 25% η δύναμη της (ΑΠ) στα μέλη του κόμματος αυτό σε καμιά περίπτωση δεν αντανακλάται και στο σύνολο των σημερινών ψηφοφόρων, κι αυτό το γνωρίζουν στην (ΑΠ). Αν υπήρχε ο ίδιος συσχετισμός και στους ψηφοφόρους ή ακόμη και στη βάση, γιατί οι σύνεδροι μπορεί να αποτελούν την έκφραση της βάσης όμως η ρευστότητα και η διαμόρφωση διαφορετικών συσχετισμών είναι διαρκής κι αυτό νομίζω ό,τι ο καθένας το αντιλαμβάνεται, τότε, η στάση της (ΑΠ) θα ήταν διαφορετική, περισσότερο μαχητική για τις θέσεις της και για τα ζητήματα που αυτή θεωρεί πρωτεύοντα. Αυτό είναι κάτι που το θεωρώ δεδομένο. 


Μπορεί να στηρίζει και να υποστηρίζει την άποψη της, και καλά κάνει, όμως, μέχρι εκεί, το αντιλαμβάνονται νομίζω. Δεν θεωρώ ό,τι αυτό αποτελεί εκδήλωση αδυναμίας, αντίθετα, το θεωρώ απαραίτητο στην συνεχή προσπάθεια για σύνθεση.

Τα ερωτήματα που μπήκαν από τους φιλικούς bloggers, έτσι όπως τα κατάλαβα, ήταν περίπου τα εξής:

α.   Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τους διαμορφωμένους εσωτερικούς συσχετισμούς να φτάσει σε θέση να κυβερνήσει;

Και το σκεπτικό ήταν η εικόνα που δείχνει στα παραπάνω δυο ζητήματα και ό,τι στέλνει διαφορετικά μηνύματα, που διαφορετικά ερμηνεύονται αναγκαστικά από τους σημερινούς ψηφοφόρους του, μια και δεν πρόκειται για ένα συμπαγές κόμμα, και γιατί άλλωστε θα έλεγα εγώ, αλλά για ένα κόμμα στα πρόθυρα της εξουσίας, που θέλοντας και μη, και εφόσον έβαλε σκοπό να κυβερνήσει πρέπει να δει των κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων σήμερα και κυρίως να αφουγκραστεί το λαό, άλλωστε για αυτόν το λαό θα κυβερνήσει και αυτός ο λαός θα του δώσει το δικαίωμα, το λέω εν γνώσει μου, μπορεί αυτό που θέλω και η προσωπική μου άποψη να διαφέρει, αλλά θα το ξαναπώ, δεν μπορείς να βιώνεις τις σημερινές συνθήκες και να σφυρίζεις δήθεν επαναστατικά, κι ας με κατηγορήσουν με όποιον τρόπο θέλουν.

β.   Θα αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ και πόσο στην ευθύνη και την διαχείριση της εξουσίας;

Το σκεπτικό εδώ, πέρα από τα ζητήματα των συνεργασιών, τα οποία έτσι κι αλλιώς θα κληθεί να αντιμετωπίσει, αφού με τα σημερινά δεδομένα η αυτοδυναμία είναι μακριά, εκτός κι αν ζήσουμε μια ονειρεμένη κατάσταση, αν και προσωπικά δεν θα την ήθελα, γιατί θα μας αποσυντονίσει και δεν αποκλείεται να δούμε και τα ίδια φαινόμενα αλαζονείας, θα προτιμούσα μια γενικευμένη συστράτευση από τις αριστερές δυνάμεις, όσο κι αν αυτό φαντάζει σήμερα απραγματοποίητο, το δικαίωμα στην ουτοπία είναι έμφυτο, αυτό το ΑΝ συνοδεύει τη σκέψη όλων μας, όμως, στην απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν βαραίνει μόνον η όποια συνεργασία, αλλά κυρίως, το οικονομικό πρόγραμμα που θα πρέπει να εφαρμοστεί, κι εδώ είναι τα αγκάθια κι όχι στις αυτόδιοικητικές συνεργασίες. Νομίζω ό,τι αυτό ήταν και εν κατακλείδι το συμπέρασμα των φίλων bloggers

Θα πω ευθύς εξ αρχής, ως απάντηση συνολικά στα δυο ερωτήματα γιατί νομίζω είναι αλληλένδετα και συνυφασμένα απ’ την δυναμική που δημιουργείται, που αν ήθελα να αποδώσω καλύτερα την πραγματικότητα θα έλεγα ό,τι από την ώθηση που δέχεται, αναγκαστικά, μετατρέπεται σε συνισταμένη όλων των λαϊκών δυνάμεων και επομένως το γενικό ερώτημα, αν δηλαδή, μπορεί να κυβερνήσει σήμερα ή όποτε κληθεί, είναι τελείως παραπλανητικό και ανεδαφικό.

Έχοντας την εικόνα και τις πληροφορίες, που μετατράπηκαν σε γνώση και εμπειρία, για όλες τις κυβερνήσεις που έζησα, και είναι πολλές, θα πω με βεβαιότητα, ή μάλλον θα αντιστρέψω το ερώτημα, και θα πω: Ποιος κυβέρνησε; Γιατί, αν κάποιος κυβερνούσε πραγματικά, έστω για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, θα είχε διαπιστώσει ό,τι κάτι συνέβαινε με την διακυβέρνηση. Ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και ως υπεύθυνος που θα έπρεπε να είναι, όχι ως υπεύθυνος μιας κυβέρνησης, αλλά ως ο έχων υπευθυνότητα, ως ο εντολοδόχος απ’ το λαό, θα έπρεπε να καταγγείλει την κατάσταση αυτή στο λαό. Επομένως. Το ερώτημα αν μπορεί να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ νομίζω είναι απαντημένο.  Κυβέρνησαν κάποιοι άλλοι, γιατί να μην μπορεί και ο ΣΥΡΙΖΑ; Όμως.

Το ζητούμενο δεν είναι να κυβερνήσει κατ’ ομοίωση, ούτε με συμψηφισμούς. Είναι φανερό ό,τι κάτι άλλο χρειάζεται σήμερα. Και πρώτα απ’ όλα συνεννόηση μέσα από την σύνθεση των διαφορετικών απόψεων, κι αυτό μπορεί να το πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι “αυθεντίες” τελείωσαν. Είναι αυτές που ευθύνονται για την σημερινή κατάντια. Πρωτάτοι και δεύτεροι μόνο στα δόγματα και τις ιεραρχίες, και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να λειτουργήσει ιεραρχικά, και ελπίζω να μην το θέλει αλλά και να μην το κάνει.

Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, μια και το πρωτεύον είναι το πρόγραμμα για την οικονομία, που για να το δούμε συνολικά θα πρέπει να πω πως δεν αφορά μόνων τους εισπρακτικούς μηχανισμούς, στην τελειοποίηση των οποίων έχει επιδοθεί η σημερινή κυβέρνηση, αλλά ένα γενικότερο πλαίσιο που αφορά την δίκαιη κατανομή και των βαρών αλλά και του πλούτου.

Αν δεχτούμε ως πραγματικότητα το πρωτογενές πλεόνασμα για το οποίο περηφανεύεται ό,τι πέτυχε η σημερινή κυβέρνηση, γιατί πολλοί, ακόμη και στην εσπερία, εκφράστηκαν διαφορετικά, και δεν στέκομαι στο γεγονός ό,τι αυτό προήλθε από την υπερφορολόγηση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, τότε θα πρέπει να ενεργοποιηθούν εκείνοι οι μηχανισμοί που θα επανακινήσουν την τελματωμένη οικονομία, που θα μειώσουν την ανεργία και που τελικά θα δημιουργηθούν συνθήκες για αύξηση των κρατικών εσόδων.

Αυτό που τελικά θα δώσει πνοή στην οικονομία, όταν και εφόσον γίνει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι ένα όποιο οικονομικό πρόγραμμα, αλλά ένα πρόγραμμα που θα συμπεριλάβει περισσότερα στοιχεία, περισσότερες απόψεις, περισσότερα πρόσωπα, γιατί κατά τη συζήτηση των φίλων bloggers, κι επειδή μπήκαν κάποια ονόματα, αν και δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε πρόσωπα, αλλά σε συλλογική δουλειά, θα πρέπει να πω πως άποψη μου είναι ό,τι είτε είναι ο Μηλιός, είτε είναι ο Σταθάκης, είτε είναι ο Βρουφάκης, θα υπάρξουν παλινωδίες. Για να αποφευχθούν αυτές θα πρέπει η επεξεργασία να γίνει συνολικά και υπεύθυνα από μια ομάδα, όποια ομάδα. 

Θέλω να πιστεύω ό,τι αυτό έγινε ή εν πάση περιπτώσει ό,τι γίνεται. Αν και δεν είμαι σίγουρος. Βλέπω να εξωτερικεύουν διαφορετικές απόψεις όσοι φέρονται για το υπουργείο οικονομίας, και αυτό με ανησυχεί. Μ’ αυτό δεν θέλω να προκαταλάβω πιθανή αποτυχία, αλλά όπως είπα, οι παλινωδίες θα δημιουργήσουν προβλήματα αποσυντονισμού και θα δώσουν την εικόνα στο λαό του «τι είχες Γιάννη μου; Τι είχα πάντα». 

        

3 σχόλια:

  1. Το βασικό όμως σήμερα είναι πως η ελληνική οικονομία έχει καταληστευθεί από τις μνημονιακές επιλογές. Δεν υπάρχει φυσικά πλεόνασμα, δεν υπάρχει λίπος στα μικρομεσαία στρώματα και η δημόσια περιουσία έχει πουληθεί. Επομένως αυτά που λέει το οικονομικο επιτελείο δεν γίνονtαι αντικειμενικά, δεν είναι θέμα προθέσεων. Γίνεται όμως μόνο να συνεχίσουμε εμείς στη σκληρή αφαίμαξη, και αυτο περίπου λένε τα μέτρα που ανακοινώνει ο Σταθάκης και ο Μηλιός. Μόνο το επίδομα ανεργίας θα επαναφέρουν, ούτε μισθούς, ούτε συντάξεις. Πώς θα επανακινήσουν την οικονομία; Από το τίποτα, από τη αυξημένη φορολόγηση τη δική μας που δεν υπάρχει ούτε σάλιο; Είναι αν μη τι άλλο ανεδαφική η οικονομική πολιτική που προτείνουν και το μόνο συμπερασμα που βγαίνει είναι οτι θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική. Ούτε πρόκειται τα παγκόσμια συμφέροντα που μας οδήγησαν ως εδώ να δώσουν τώρα χρήμα στην κυβέρνηση Τσίπρα. Γιατί να το κάνουν;

    Αν δεν κόψουμε εμείς δικό μας χρήμα, δεν πρόκειται να επιζήσουμε καν οι μικρομεσαίοι. Μόνο αν σταματήσουμε τώρα να πληρώνουμε το χρέος και τους τόκους του και κόψουμε εμείς χρήμα θα υπάρξουν περιθώρια για φιλολαϊκές πολιτικές.

    Ως προς το Βουδούρη, τι τους χρειάζεται ένας περιφερειάρχης που είναι πασιφανώς αντίθετος σε κάθε τι αριστερό και φιλολαϊκό. Ο άνθρωπος ήταν στο ΔΣ εταιρείας του Ρέστη - που είχε πει βρείτε με αν μπορείτε για να με φορολογήσετε, και του Πάλη, που βρέθηκε με όπλα. Δεν είναι απλώς κεντροδεξιός, είναι μπλεγμένος σε ύποπτα πράγματα.

    Διάβασε εδώ

    http://www.bloko.gr/ellada/tharros-messhnias-emplokh-toy-od-boydoyrh-se-idryma-twn-resth-kai-pallh.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να το ξεκαθαρίσω ευθύς εξ αρχής. Δεν συμφωνώ, προσωπικά, με την στήριξη Βουδούρη, και για αυτά ακριβώς που λες, όμως, η αυτοδιοίκηση είναι κάτι διαφορετικό, για να το πω απλά, ακόμη κι αν εκλεγούν τα 2/3 των υποψηφίων ή συνεργαζόμενων με τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός από ντόρο δεν θα προσφέρει τίποτε παραπάνω αν η κυβέρνηση είναι και παραμείνει η σημερινή, για να μην πω ό,τι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το εντελώς αντίθετο στην περίπτωση αυτή. Βέβαια αυτό δεν διορθώνει το λάθος ορισμένων. Το παιγνίδι των εντυπώσεων, και η μάχη για το δια ταύτα θα δοθεί για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, εκεί τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά, δεν χρειάζεται να το το αναλύσω, νομίζω το γνωρίζεις.

      Σχετικά με το νόμισμα, είναι ένα θέμα που από όπου κι αν το πιάσεις δεν θα καταλήξεις σε σίγουρα αποτελέσματα, πόσο μάλλον αν αποφασίσουμε ή αναγκαστούμε σε αλλαγή νομίσματος. Δεν νομίζω ό,τι έγινε κάποια μελέτη σε βάθος από τον οποιονδήποτε. Ο καθένας λέει τη δική του άποψη και μόνο, και ως τέτοια, δυστυχώς, ούτε βαρύτητα έχει ούτε προσφέρει κάτι στην τελική απόφαση. Αν υπάρξει μια σωστή και τεκμηριωμένη αντιμετώπιση να είσαι σίγουρος ό,τι και ο πλέον δύσπιστος, εκτός αυτών που τα συμφέροντά τους είναι με το σημερινό νόμισμα, θα συμφωνήσει. Κανείς δεν θέλει να υποφέρει.

      Σχετικά με του που θα βρει ή ποιοι είναι αυτοί που θα δώσουν χρήματα στον Τσίπρα δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Θα τον αντιμετωπίσουν ίσως χειρότερα από τον Σαμαρά. Στην αρχή με το γάντι και στη συνέχεια όταν, κι αυτό έχει σημασία, θα τον βρούνε ακάλυπτο, καταλαβαίνεις νομίζω, θα προσπαθήσουν να τον ξαποστείλουν και θα δωρίσουν, έτσι ακριβώς, τον δικό τους. Όμως. Δεν θα είναι εύκολο γι' αυτούς αν εμείς δεν δειλιάσουμε. Κι αυτά δεν είναι λόγια όμορφα. Μπορούμε να τους αναγκάσουμε σε μια ρύθμιση σαν αυτή του '53, και ξέρεις γιατί; Γιατί το κέρδος απ' τη ρύθμιση αυτή θα είναι διπλάσιο γι' αυτούς.

      Αυτό που τελικά θέλω να δω εγώ είναι ένα πρόγραμμα πραγματοποιήσημο, κι εδώ βρίσκετε η δυσκολία, στο οποίο θα συμφωνήσουν και θα αποδεχτούν με βάσει κάποιες εμπειρίες και δεν θα αναλωθούν σε πειραματισμούς και σε τσιτάτα, και νομίζω υπάρχουν αυτοί που μπορούν να το καταφέρουν. Δεν είναι μάγος, αλλά νομίζω πως μπορώ να εμπιστευτώ κάποιους, εφόσον βέβαια λειτουργήσουν ομαδικά.

      Διαγραφή
  2. Έρχεται αλλαγή! Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην το ξέρει αλλά υπάρχει λόγος να μην το ξέρουμε και εμείς;
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή