ο Πανούσης θα ψηφίσει τη συμφωνία αντί του Διαμαντόπουλου

Κάθε φορά που ο Πανούσης καταπιάνεται με την αρθρογραφία, ή, για την ακρίβεια, όταν καταστρώνει ένα "πόνημα", ξεκινάει με κάποιους στοίχους, κάποιου ποιήματος, κάποιου ποιητή, γνωστού ή άγνωστου ευρύτερα. Όπως, δηλαδή, και η αφεντομουτσουνάρα μου. 

Με την ελαχιστότατη διαφορά, σχετικώς με τη συνήθεια του Πανούση που αποσκοπεί στο να παίρνει ο αναγνώστης το μήνυμα της πραγματείας του από τον έμμετρο στοίχο θαυμάζοντας ταυτοχρόνως την προοδευτική διανοουμενίστικη πνευματικότητα του υπογράφοντος (βλ. Πανούσης), μη θέλοντας του λοιπού, να ταλαιπωρήσω το ποίημα και να αποξενώσω τον ποιητή, χρησιμοποιώ ρήσεις αρχαίων ημών προγόνων με σκωπτική διάθεση και, ουχί περιπαικτική. 

"Ω παι σιώπα, πόλλ’ έχει σιγή καλά." 

Δευτέρα χρήση της υπ' εμού. Προσφάτως χρησιμοποιηθείσασα, επί πολιτικού προσώπου τινός, σκωπτικώς και περιπαικτικώς, ένοιωσα ασυγκράτητη την ανάγκη για επανάληψη επί έτερου ώνιου, καθότι, αυτά τα δυο πρόσωπα, αυτά τα δυο τεράστια τέρατα της πολιτικής (άνευ εισαγωγικών), δρουν αλληλοσυμπληρούμενα και αυτοδοξαστικά. 

κ. Πανούση, είπατε στον Βήμα Fm τα κατωτέρω 

"....Ή εγώ πρέπει να έχω κάνει λάθος και ο πρωθυπουργός πρέπει να με διώξει ή αυτοί έχουν κάνει λάθος και θα πρέπει να διωχθούν, εντός εισαγωγικών. Δεν γίνεται να συνυπάρχουμε όλοι...." 

(απορία ψάλτου): Εφόσον δεν γίνεται να συν-υπάρχετε όλοι, κατά πως διαπιστώσατε μετά ωρίμου σκέψεως προφανώς, προς τι, ο διωγμός, εντός εισαγωγικών; και ουχί πάραυτα; Πιο εύκολο θα ήταν το έργο σας. Το της προστασίας της αστικής δημοκρατίας. Εργολαβικώς(;) 

Εκείνων, όσων, σας κατηγορούν. Βουλευτών, εισέτι! Και δη, του κυβερνώντος κόμματος με του οποίου τις αρχές ουδεμία σχέση έχετε όπως αποφανθήκατε αλλού και όπως γνωρίζουν άπαντες. 

(Έπεται συνέχεια, επί των ιδίων λεγομένων) 

Το πρώτο πληθυντικού που χρησιμοποιήσατε, (α): είναι δηλωτικό προσχώρησης; καθότι, και εξ όσων δύναμαι να γνωρίζω, η κυβέρνηση αυτή στηρίζεται, και ανήκει επομένως, σε δυο κόμματα. 

Σεις, σε ποίο εκ των δυο θα μπορούσατε να αποτελέσετε εν δυνάμει μέλος; 

και (β): Αφορά, μήπως, την απλή συμμετοχή σας στην κυβέρνηση; 

Οπότε, υποθέτω, δικαίως υπερασπίζεστε τη συνύπαρξη σας μ' εκείνους που θα συν-φωνήσουν (με) το δικό σας "αριστερό" όραμα. 

Δηλαδή, αν κατάλαβα καλώς, θέλετε ένα χωριό που θα έχει μια γειτονιά, ένα σόϊ, μια οικογένεια για να μπορείτε να συν-υπάρχετε; Καλώς. 

Πλην, όμως, αυτό, απλό και εύκολο είναι να το κάνετε αλλού (στο χωριό σας). Και όχι να το επιβάλετε, και δη, σε κυβέρνηση για την οποία δεν ίδρωσε το αυτί σας. 

Εκτός κι αν κατέχετε τον τρόπο τον ά-τροπο. 

Σεις που δεν μασάτε τα λόγια σας, γιατί κρύβεστε πίσω από τις λέξεις; 

Και εφόσον δεν γίνεται να συνυπάρχουν όλοι, πως και μπορεί, σ' ένα χωράφι με παπαρούνες να υπάρχει ένα παρείσακτο γαϊδουράγκαθο; 

(Μπορεί, θα αναφωνήσει ο συνήγορος, διότι, διαφορετικά δεν θα ήταν ορατή η διαφορετικότητα.) 

(και, δεν θα υπήρχε το μέτρο σύγκρισης και, για λόγους αισθητικής θα πρέπει να αφαιρεθεί, η αντι-κρούση.)

είπατε κ. Πανούση, επίσης, στον Βήμα Fm 

"... Αν , δηλαδή, υπάρχουν υπουργοί, οι οποίοι δεν αντέχουν, δεν θέλουν, διαφωνούν να εφαρμόσουν τη νέα συμφωνία που θα υπάρξει, είναι αναγκαίος ο ανασχηματισμός"

Πλέον, γίνατε σαφής-σαφέστατος. Σαφέστερος ομοίων σας. Εν ολίγοις κατανοητός. Αφήσατε κατά μέρους, του λοιπού, την δημιουργική ασάφεια και αποκαλυφτήκατε.

Πόσο πολύ, σας πάει το νέο-πεπαλαιωμένο σας πρόσωπο! Ούτε που μπορείτε να το φανταστείτε. "Γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι", που λένε στο χωριό μου. 

Οι διεμβολισμοί, έχετε υπ' όψιν σας, φαντάζομαι, δεν πετυχαίνουν πάντα (όπως και η μαρμελάδα) και, τα ομοιώματα, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου που γίνονται παρανάλωμα. Μετά την πρώτη φορά οι φύλακες ξ-αγρυπνούν.

Αυτός ο ανασχηματισμός, που ξεκάθαρα πλέον και όχι σαν υπαινιγμό τον εισάγετε, και ως μέλος της κυβέρνησης μάλιστα, εκτός του ό,τι είναι επικίνδυνος για την πορεία της ίδιας της αριστεράς συνολικά, και εν προκειμένω ως κυβέρνησης, είναι ταυτόχρονα, αν δεν μ' απατά η μνήμη, και πάγια απαίτηση των έξωθεν αντιπάλων της (βλ. Σουλτς), που σεις, ενσυνείδητα ή ασυνειδήτως υπηρετείτε και, που την υποστηρίζουν με σθένος οι ντόπιοι υποτακτικοί (βλ. Σταύρος). 

Τώρα, θα μπορείτε να αισθάνεστε κραυγαλέα αδικημένος. Εσάς, έναν σώφρονα πολιτικό, αδίκως, κατηγορούν ακραίοι αριστεροί. Να διωχθούν, το λοιπόν, εξορκίζοντας το Κακό. 

Όλοι μαζί, να γίνεται πολλοί, να αυγατίσετε και, να μας εξευρωπαΐσετε.

Στο ερώτημα/δίλημμα «Με ποιον είσαι;» η απάντηση πρέπει να είναι κοφτή και σαφής: 

"και με την κυβέρνηση και με τους αντιπάλους της". 

(Ω! Μεγάλε Πανούση. Ω! Τεράστιε Πανούση. Οι απολωλώτες αριστεροί σε χαιρετούν) 

Τι σας κρατάει στην κυβέρνηση; Ο μισθός; Η προβολή. Κάποιου είδους ρεβάνς σε πρόσωπα παλαιο-τινά; Κάποια ειδική αποστολή σε εισαγωγικά; (αν και περιττεύουν) 

Είναι ο Πανούσης αναντικατάστατος; (Ποσώς). Ο ίδιος τι πρεσβεύει; (Ε, όσο να'ναι). 

υ.γ.  "Αν δηλώσεις προοδευτικός διανοούμενος δικαιούσαι να χρησιμοποιείς το λόγο και τη γραφίδα σου κατ’ εντολήν, κατά περίστασιν και, ποτέ κατά των ισχυρών;" (συ είπας)