το μόνο σίγουρο είναι ό,τι μετά τη "ρήξη" κανείς δεν θα αισθάνεται καλά

Έχω εμπιστοσύνη στον Τσίπρα. Έχω εμπιστοσύνη στον Λαφαζάνη. Έχω εμπιστοσύνη στον Βαρουφάκη και στον υπουργό μας τον εξωτερικών, τον Κοτζιά. 

Έχω εμπιστοσύνη και σε άλλους υπουργούς μας. Δεν έχω εμπιστοσύνη σε κάποιους πασοκογενείς που δεν έχουν καταλάβει ακόμη που βρίσκονται. 

Με την ακατάσχετη φλυαρία τους, απομεινάρι ίσως από το πέρασμά τους από το κόμμα της εξαθλίωσης, που συντελέστηκε μέσα από έναν άκρατο κομματισμό και τη ληστεία του δημόσιου χρήματος, δημιουργούν συνθήκες για να αναδεικνύουν οι νεοφιλελέδες και τα βοθροκάναλα δήθεν σχίσματα, ρωγμές, τριγμούς και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί το βρομωδιαπλεκόμενο μυαλό τους για να πλήξει την πορεία που επέλεξε ο λαός να πορευτεί. 

Πέρασαν αυτά κύριοι. Αν δεν θέλετε να το καταλάβετε τότε πρέπει να αναζητήσετε πολιτική στέγη αλλού. Με ανοιχτές αγκάλες και τυμπανοκρουσίες θα σας υποδεχτούν. Ειδικότερα οι ποταμίσιοι. 

Και ίσως να σταθείτε τυχεροί και να ξεκλέψετε καμιά έδρα για την πάρτη σας. Να βολευτείτε για καμιά τετραετία ακόμη. Κάποιοι ήδη το έκαναν. Αντιγράψτε τους. Μιμηθείτε τους. 

Να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα ευθύς εξ αρχής. Θα προτιμούσα να τους είχαμε φτύσει κατάμουτρα απ' τις 26 Ιανουαρίου. Όλους. Δανειστές, τρόϊκες, θεσμούς, Σοϊμπλέδες και Μερκελιστές. 

Και να είχαμε στίσει το σπίτι μας όπως το θέλουμε εμείς και όχι όπως μας το επιβάλουν αυτοί. 

Όμως, δεν φτάνει να το θέλω εγώ. Δεν φτάνει να το θέλουν και άλλοι πολλοί σαν και μένα. Δεν φτάνει να το θέλουν ακόμη-ακόμη και οι μισοί Έλληνες. 

Αυτή η απόφαση απαιτεί πολύ μεγαλύτερη πλειοψηφία. Υπάρχει; 

Δεν νομίζω πως, ο Συ.Ριζ.Α. με δεδομένο ό,τι δεν διαθέτει, ούτε την απαιτούμενη πλειοψηφία, μπορεί να στηρίξει μια τέτοια απόφαση και να στηριχτεί για την απόφαση του αυτή. 

Ας μην τρεφόμαστε με αυταπάτες. Κι ας μην ζητάμε τα παράλογά μας. 

Διότι, είναι παράλογο, και ίσως και κάτι ακόμη, να επιβάλεις την άποψη σου και, είναι επικίνδυνο για την ίδια την άποψη, όταν αυτή, που ενδεχόμενα να είναι η σωστότερη, την προωθήσεις με τις συνθήκες να είναι αντίθετες και να μην το επιτρέπουν. 

Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να την κάψεις και να καείς και συ ο ίδιος. Και φυσικά, να ακολουθήσει το πισωγύρισμα. 

Πολλοί έχουν δίκιο όταν μιλάνε για ρήξη. Ειδικότερα όταν αναλύουν με στοιχεία ό,τι μετά τη μπόρα έρχεται η αναγέννηση, βλασταίνει η γης και καρπίζει. 

Όλοι αυτοί, που γίνονται φορείς αυτής της άποψης, αναμφίβολα, προσφέρουν κάποιες ιδέες, και όλοι, τουλάχιστον δημιουργούν τις συνθήκες να αντιληφθούμε και μεις ό,τι αν τους φτύσουμε κατάμουτρα και τραβήξουμε το δρόμο μας, δεν θα έρθει η συντέλεια. 

Όμως, θέλοντας και μη, όταν αγωνίζεσαι για το δικαίωμα σου, έρχεται κάποια στιγμή η ώρα της αλήθειας. 

Και φαίνεται ό,τι αυτή η ώρα έφτασε. "Οι Εμείς ή αυτοί". 

Το σύνθημα αυτό είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Αλλά ας μην το ερμηνεύουμε ως τελεσίγραφο. Ως κήρυξη πολέμου. 

Διότι, σε έναν πόλεμο, ακόμη κι αν νικήσεις, θα βγεις λαβωμένος. Κι αυτό που χρειάζεσαι είναι να αναρρώσεις. Να επουλώσεις γρήγορα τις πληγές σου. 

Όποια συμφωνία κι αν έρθει, δεν το συζητώ, θα είναι παρασάγγας καλύτερη απ' αυτήν που μας επιφύλασσαν οι ΣαμαροΒενιζέλοι. 

Μπορεί κάποιοι να πούνε, χαριτολογώντας, "απ' το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα". 

Όμως, δεν είναι η αλήθεια αυτή. Δεν είναι αυτό που θέλουμε. Γιατί, ΝΑΙ, τα θέλουμε όλα. Όλα όσα μας έχουν στερήσει. 

Όμως, πως μπορούμε να τα πάρουμε; Ας μου δείξει κάποιος τον δρόμο. Δεν εννοώ τον εύκολο. Εννοώ τον δρόμο να φτάσουμε στο τέρμα. 

Δεν εννοώ να μην λαβωθούμε. Αλλά να μην υπάρξει πισωγύρισμα. Γιατί μπροστά σ' αυτό, η χρεοκοπία θα μοιάζει με πανηγύρι. 

Δεν τρέφω αυταπάτες. Ό,τι θα πέσουν στα πόδια μας οι αντίπαλοί μας. Ό,τι μας έχουν ανάγκη, που μας έχουν λόγω της γαιοστρατηγικής μας θέσης και μόνον, και θα δεχτούν να υπάρχει ένα μαύρο πρόβατο στο μαντρί τους.

Ακόμη κι αν χρεοκοπήσουμε η εξάρτηση μας από τη Δύση θα συνεχίσει. 

Εκείνο που ίσως να μην έχουν αντιληφθεί, στο βαθμό που θα έπρεπε, όλοι αυτοί που μας τρομοκρατούν, είναι η συσπείρωση που δείχνει ο λαός μας όταν πραγματικά απειλείται. 

Όταν επιλέγει την αυταπάρνηση και την ηρωϊκή πράξη. 

Ναι! Τότε, ίσως ένα δημοψήφισμα να μας δώσει πίσω την περηφάνια μας και την ελπίδα να ξαναγεννηθούμε. 

Εάν συμβεί, η ευθύνη θα βαρύνει αυτούς που μας τρομοκρατούν. Και τότε, θα πρέπει να την αναλάβουν, διότι θα είναι δική τους και μόνον δική τους. 

Θα δούνε το σαθρό οικοδόμημά τους να καταρρέει. Να καταποντίζεται. Και θα χρειαστούν πολύ χρόνο, εκτός από πολύ χρήμα, για να το ξαναστήσουν.