
Για να ξαλαφρώνω που και που, πάντα τις αμαρτίες μου τις έλεγα δημόσια.
Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστι αμαρτία.
Προτιμότερο είναι να λέγεται δημόσια. Την μαθαίνουν φίλοι και γνωστοί, ακόμη και οι άγνωστοι, οπότε βλέπεις τις αντιδράσεις τους και συμμορφώνεσαι.
Ποτέ μου δεν είχα και δεν πήγαινα σε εξομολογητή. Να μου πάρει την αμαρτία και να μου δώσει δέκα "πάτερ υμών" τη μέρα για κάνα μήνα.
Άλλωστε δεν πρόκειται για αμαρτία. Εντάξει! Χάριν του λόγου ας την πούμε "αμαρτία"!
Διαπίστωσα ό,τι σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται ο Αλ Τσίπρα και αισθάνθηκα για λίγο σαν να βρίσκομαι στη θέση του. Αφού μπορώ να κάνω τις ίδιες σκέψεις μ' αυτόν.
Ωστόσο, αυτό δεν κάνει τον Αλ Τσίπρα εμένα, πόσο μάλλον εμένα Αλ Τσίπρα. Όπως καταλάβατε, αυτή είναι η "αμαρτία" μου.
Διότι, αν σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται ο Αλ Τσίπρα, κάτι δεν πάει καλά με σένα. Εν προκειμένου με μένα.