Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

"για την Ευρώπη ρε γαμώτο", είπε ο Αλ Τσίπρα στους νέους υπουργούς

Αποτέλεσμα εικόνας για αμαρτία



Για να ξαλαφρώνω που και που, πάντα τις αμαρτίες μου τις έλεγα δημόσια.

Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστι αμαρτία.

Προτιμότερο είναι να λέγεται δημόσια. Την μαθαίνουν φίλοι και γνωστοί, ακόμη και οι άγνωστοι, οπότε βλέπεις τις αντιδράσεις τους και συμμορφώνεσαι.

Ποτέ μου δεν είχα και δεν πήγαινα σε εξομολογητή. Να μου πάρει την αμαρτία και να μου δώσει δέκα "πάτερ υμών" τη μέρα για κάνα μήνα.

Άλλωστε δεν πρόκειται για αμαρτία. Εντάξει! Χάριν του λόγου ας την πούμε "αμαρτία"

Διαπίστωσα ό,τι σκέφτομαι με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται ο Αλ Τσίπρα και αισθάνθηκα για λίγο σαν να βρίσκομαι στη θέση του. Αφού μπορώ να κάνω τις ίδιες σκέψεις μ' αυτόν.

Ωστόσο, αυτό δεν κάνει τον Αλ Τσίπρα εμένα, πόσο μάλλον εμένα Αλ Τσίπρα. Όπως καταλάβατε, αυτή είναι η "αμαρτία" μου.

Διότι, αν σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο που σκέφτεται ο Αλ Τσίπρα, κάτι δεν πάει καλά με σένα. Εν προκειμένου με μένα.



Αν η σκέψη του είναι λάθος, που είναι, τότε και η δική μου σκέψη είναι λάθος, ελέω "αμαρτίας". ΤρομάζωΌχι. Είναι πολύ οξύμωρο αυτό για να είναι πραγματικό.

Οι πρώην πέρασαν ένα μνημόνιο και την πρώτη αξιολόγηση επιτυχώς (λέει).

Ε, δεν γίνεται να τελειώσει η δουλειά με τους ίδιους (λέει).

Κουράστηκαν και δεν τραβάνε (λέει).

Ό,τι πάμε ντουγρού με σβησμένη μηχανή, δεν λέει.

Έχουμε δεύτερη αξιολόγηση και τέταρτο μνημόνιο στην αναμονή. Λίγη δουλειά έμεινε ακόμη μέχρι το μαύρο σκιτάδι και πρέπει να βάλουν το χεράκι τους και οι υπόλοιποι νυχτωμένοι.

Κάθε χεράκι που παίρνει σειρά να σπρώξει τη μέρα, τουλάχιστον, πρέπει να φαίνεται καθαρό. Διότι τα καθαρά χέρια κάνουν καθαρές δουλειές.

Ο νέος υπουργός "οικονομίας και ανάπτυξης" (φέξε μου και γλίστρησα), μας είπε με την ανάληψη των καθηκόντων του ό,τι δεν θα υπάρξει τέταρτο μνημόνιο. Τον Σόϊμπλε τον ρώτησε

Πριν αναλάβει τα καθήκοντά του είπε κάτι ακόμη. Μάλλον, αναίρεσε κάτι που είπε παλιότερα. Κάτι περί διπλού νομίσματος.

Ε, λοιπόν, ελέω "αμαρτίας", κι εγώ έναν σαν αυτόν, ή και τον ίδιο, θα διάλεγα. Έναν που να είναι άνετος στις κωλοτούμπες.

Λένε, δεν μπορεί ο Αλ Τσίπρα να περάσει τέταρτο μνημόνιο. Αν το κάνει θα πέσει.

Ερωτώ! Γιατί δεν μπορεί; Έπεσε όταν πέρασε το τρίτο, που ήταν νωπά ακόμη αυτά που έλεγε!

Ή μήπως επειδή θέλει ο Κυριάκος να βάλει την υπογραφή του; Θα τη βάλει στο πέμπτο.

Όλοι οι νέοι υπουργοί είχαν κι έναν καλό λόγο να πούνε για τους παλιούς. Έθιμο κατάντησε, πλην όμως, κοροϊδία. Σαν την περιφορά του επιτάφιου.

Κηδεία γι' αυτόν που φεύγει. Αρραβώνας γι' αυτόν που έρχεται.

Άκουσα τη νέα υφυπουργό των οικονομικών να εκφωνεί τον επικήδειο του πρώην εφοριακού υπαλλήλου που έγινε από φοροεισπράκτορας υφυπουργός και τώρα επιστρέφει εκεί που ανήκει (στους τελώνες) για να συνεχίσει το έργο που άφησε στη μέση.

Κανείς δεν χάνεται. Εκτός απ' τους χαμένους.

Πέτυχε στο έργο του (αλίμονο! οι φορολογούμενοι το γνωρίζουν).

Στο ίδιο έργο ελπίζει να πετύχει και η νέα υφυπουργός.

Θα στέλνει κατασχετήρια σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν. Καθαρά χέρια, καθαρές δουλειές.

Παρόλα αυτά το χάρηκα. Χάρηκα που με τον Αλ Τσίπρα σκεφτόμαστε σαν δίδυμοι.

Αν ήθελα κάποιον να μου βγάλει τη βρώμικη δουλειά θα διάλεγα έναν νέο. Η παλιά καραβάνα έχει τα χούγια της. Θέλει να την κάνει με τον δικό της τρόπο και κάποιοι βιάζονται.

Ο στραβόγαλλος φοβάται το πήδημα και εκτελεί τις προσταγές χωρίς δεύτερη σκέψη.

Μάλιστα, το χάρηκα τόσο πολύ, που πέταξα απ' τη χαρά μου. Και μην ρωτήσετε τι πέταξα.

Τα ρούχα μου πέταξα. Να! Μόλις σας το είπα. Τα πέταξα όλα. Μέχρι και το σώβρακο.

Και βγήκα στο δρόμο για στρίκινγκ.

Έβαλα κι ένα αυτοκόλλητο στο στήθος που έγραφε "ΕΣΥ, είσαι ο Συριζα", κι ένα στην πλάτη που έγραφε "Χα! Χα! Σου την έφερα".

Σαστισμένοι κοιτούσαν όλοι τα κρεμαστάρια.

"Ρε, που κοιτάτε! Στο στήθος κοιτάξτε".

"Ωχ! Κι άλλος τρελός".

"Παναγία μου. Γέμισε ο τόπος με τρελούς".

"Όχι κυρία μου, δεν είμαι τρελός. Απολιθωμένο δέντρο είμαι".

"Μωρέ, για δέσιμο είσαι. Για το Δαφνί".

"Λάθος κυρία μου. ΕΣΥ, εσύ είσαι ο Συριζα".

"Κι εσύ κύριος, που κοιτάς! Έϊ! Στην πλάτη κοίτα."

Ο Αλ Τσίπρα είναι ανοιχτό βιβλίο. Ακόμη και τα μωρά τον διαβάζουν. "Λόλα. Να ένα μήλο".

Το ίδιο έργο συνεχίζεται. Ήρθε η ώρα της νέας γενιάς του Συριζα.

Άτυχοι οι νέοι και οι νέες.

Οι εκπρόσωποι της γενιάς τους, που προσκυνάνε τον ένα και μοναδικό Αλ Τσίπρα, θα βάλουν τελεία στα όνειρα τους.

Τυχεροί οι πρώην. Δεν θα μείνει στα χέρια τους ο μουντζούρης.

Πλην του κυρ Αλέκου. Όστις έχει τα χρονάκια του, αλλά έχει και καρδιά μικρού παιδιού. Αγαπάει τα "παιγνίδια" (τον μουντζούρη ιδιαιτέρως).

Αλήθεια, σε τί χρησιμεύει η παρουσία του; Μυστήριον! 

Γενιές του τίποτα διαδέχονται η μια την άλλη. Ανίατη αρρώστια το τάκα-τάκα. Σε παραλύει. Γίνεσαι χλεύη.

Σόϊμπλε και Νταϊσεμπλουμ σε γλεντάνε.

Μήπως, ο κυρ Πολάκης, που είδε το έργο του να επιβραβεύεται, να υποδείξει κάποιον να τους κουράρει;

Μήπως να ρωτούσαν τον Γεωργιάδη;

Κάτι διεργασίες απροσδιόριστες συμβαίνουν στον εγκέφαλο.

Περιμένουμε (Τί!) μαντρωμένοι σ' ένα καθολικό τίποτα!

Την αξιοποίηση που θα φέρει την ανάπτυξη!

Τόση αξιοποίηση και τόση ανάπτυξη, έχουμε να δούμε απ' τα χρόνια του Περικλή και του Φειδία.

Μα πως δεν το σκεφτήκαμε νωρίτερα να "αξιοποιήσουμε" τη δημόσια περιουσία.

Μετά την αξιοποίηση του "Αθηναίου ταμείου"!

Και να μείνουν μπουκάλα οι δανειστές.

Τώρα θα μπορούσαμε να πηγαίνουμε για πικ-νικ χωρίς την άδεια του Γερούν.

Εκεί που όλα θα πάνε εξαιρετικά για τον Αλ Τσίπρα, είναι το χρέος.

Που τρέχει με σπασμένα τα φρένα. Αυτό μου είπε ένα χελιδόνι πριν πετάξει για μέρη αλαργινά. Βέβαια, ήθελε να μου πει κι άλλα πολλά, αλλά δεν προλάβαινε.

Για την ανεργία που καλπάζει, ίδιος ο χάρος.

Για τη φτώχεια και την πείνα που θερίζει, ίδιος ο χάρος.

Για τους αυτόχειρες, που δεν τους προλαβαίνει ο χάρος με τόση δουλειά που έπεσε.

Για τα κατασχετήρια της εφορίας.

Αυτή ξέρει πόσα της χρειάζονται. Οπότε, ξέρει και πόσα της χρωστάει έκαστος,

Χρωστάς; Πλήρωσε.

Δεν έχεις; Ποιος σε ρωτάει

Έχεις σπίτι; Καλά να πάθεις.

Βέβαια, υπάρχει και η ανάπτυξη. Στα λόγια, που αμολάει με τόση ευκολία, κάθε τρεις και λίγο ο Αλ Τσίπρα. Σαν τις ροχάλες του φυματικού.

"Να τη, να τη, πετιέται".

"Πού 'νε μωρέ και δεν τη βλέπω";

"Δεν φοράς τα γυαλιά σου".

"Μα δεν φοράω γυαλιά".

"Να φορέσεις".

"Γιατί. Χωρίς γυαλιά δεν φαίνεται";

"Βεβαίως και φαίνεται, αλλά τέτοιος στούρνος που είσαι, πως να τη δεις"

"Και συ τη βλέπεις"

"Και πολύ καθαρά, μάλιστα".

"Δηλαδή, εσύ δεν είσαι στούρνος";

"Όχι βέβαια".

"Και τι είσαι";

"Η Αχτσιόγλου".

(Καλά, που ήσουνα εσύ! Και είχαμε κατρουγκαλιές. Να διαβάζουμε επιστολές προς συνταξιούχους! - Δρακουλέσκου έφα).


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου