το νέο πρόγραμμα του Συριζα μόρφωση για όλους περιλαμβάνει απαραίτητα και την ιδιωτική εκπαίδευση

Διάβαζα στις ηλεκτρονικές εφημερίδες και σε κάποιες ιστοσελίδες τις σχετικές ειδήσεις με την επιβολή 23% ΦΠΑ στα δίδακτρα της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

"Αναστολή του 23% στην εκπαίδευση αναμένεται να ανακοινώσει ο κ. Τσίπρας"
"Αλαλούμ με το 23% στην εκπαίδευση"
"Μεϊμαράκης: Περιμένω να πάρει πίσω η κυβέρνηση το 23% του ΦΠΑ στην εκπαίδευση"
"Σε σύγχυση η κυβέρνηση με το ΦΠΑ στην εκπαίδευση"

Εννοείτε ό,τι όλες οι αναφορές στην εκπαίδευση αφορούν την ιδιωτική, πλην όμως, εντέχνως παραλείπονταν το "ιδιωτικής" (ως ευκόλως νοούμενο ή για κάποιον άλλο λόγο;)

Τελικά ο κ. Τσίπρας έπραξε το καθήκον του έτσι όπως του το επιβάλει η πολιτική του συνείδηση και στις προγραμματικές του δηλώσεις υποσχέθηκε ό,τι θα αναστείλει την εφαρμογή του 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση και τώρα αναμένει από τους υπουργούς του να του βρουν τα ισοδύναμα μέτρα, πράγμα διόλου δύσκολο γι' αυτούς. 

Θα αυξήσουν κάποια φορολογία ή θα μειώσουν περαιτέρω κάποια που θεωρούν πολυτέλεια προκειμένου να ανασάνει η πολύπαθη ιδιωτική εκπαίδευση, η οποία φαίνεται να έχει πληγεί ιδιαίτερα από την κρίση και χάνει την πελατεία της, που επίσης έχει πληγεί από την κρίση και καλοβλέπει ως λύση την κρατική εκπαίδευση. Αμ' δε. Η ιδιωτική εκπαίδευση θα ζει και θα βασιλεύει, ανεξάρτητα ύψους ΦΠΑ.   


Ως ιδιωτική εκπαίδευση λογίζονται για μεν την πρωτοβάθμια τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, για την δευτεροβάθμια τα γυμνάσια, λύκεια, κολέγια, όπως επίσης τα φροντιστήρια προετοιμασίας για τις πανελλαδικές και οι σχολές ξένων γλωσσών.

Από μόνη της η ιδιωτική εκπαίδευση, έτσι όπως εννοείται, διαχωρίζεται σε δυο κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια και στην δεύτερη τα φροντιστήρια και οι σχολές ξένων γλωσσών και ο λόγος είναι ό,τι για μεν την πρώτη υπάρχει η επιλογή της κρατικής εκπαίδευσης, ακόμη και για όσους γονείς διαθέτουν τα "προσόντα" που απαιτεί η ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ η δεύτερη είναι αποτέλεσμα της ανεπάρκειας, ή έλλειψης, της κρατικής εκπαίδευσης. 

Θα λέγαμε δηλαδή ό,τι η ιδιωτική εκπαίδευση βοηθάει την κοινωνία και στηρίζει το εκπαιδευτικό σύστημα γι' αυτό και το κράτος οφείλει να δείξει μεγαλύτερη μέριμνα για την απρόσκοπτη λειτουργία της. Πολύ ωραία, λοιπόν.

Για τα παιδιά των οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα η κρατική εκπαίδευση δεν είναι επιλογή αλλά αναγκαίο καλό, καθώς η ιδιωτική έχει τις δικές της απαιτήσεις στις οποίες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Επομένως, η ιδιωτική εκπαίδευση αποτελεί άπιαστο όνειρο για τις μπατιρημένες οικογένειες. Επιλογή μεταξύ κρατικής και ιδιωτικής έχουν οι οικογένειες με υψηλότερα εισοδήματα, όπως επίσης και για την προετοιμασία των πανελλαδικών εξετάσεων. 

Τα παιδιά των οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα παρακολουθούν φροντιστηριακά τμήματα ενώ τα παιδιά των υψηλότερων εισοδημάτων οικογενειών παίρνουν ιδιαίτερα μαθήματα κατ' οίκον.

Δηλαδή, για την πρώτη κατηγορία οι επιλογές είναι δυο, όπως και για την δεύτερη και σχετίζονται με την οικονομική επιφάνεια της οικογένειας. Όποιοι διαθέτουν τα ριάλια μπορούν και παρέχουν στα παιδιά τους καλύτερη εκπαίδευση μέσω της "ενοικίασης" εκπαιδευτικών, στους οποίους πολλές φορές παραχωρείται και η φροντίδα των παιδιών, εξοικονομώντας οι ίδιοι χρόνο, είτε για τις επαγγελματικές τους, είτε για τις προσωπικές τους ενασχολήσεις. 

Ενώ οι χαμηλότερων εισοδημάτων οικογένειες, που πολλές από αυτές έχουν χάσει το δικαίωμα να εργάζονται και ως εκ τούτου μπορούν να θεωρηθούν ευεργετημένες, αφού έχουν το χρόνο να ασχοληθούν οι ίδιοι με την εκπαίδευση των παιδιών τους, θα πρέπει να θεωρούν τιμητική την επιλογή της κρατικής εκπαίδευσης, έστω κι αν αυτή είναι ελλιπής σε διδακτικό προσωπικό και σε τεχνικά μέσα.

Κάποιοι συντελεστές της νέας μας κυβέρνησης και για λόγο που μόνον αυτοί γνωρίζουν, αμόλησαν την πατάτα ό,τι θα εξαιρεθούν από το 23% τα νηπιαγωγεία, προφανώς διότι ήθελαν να εξυπηρετήσουν τους εργαζόμενους και καλά αμειβόμενους γονείς που θέλουν απ' το ιδιωτικό νηπιαγωγείο να παραλαμβάνει και να επιστρέφει τα παιδιά τους σε προκαθορισμένες ώρες (διόλου μεμπτό), για να το μαζέψουν άρον-άρον, ενδεχόμενα όταν αντιλήφθηκαν τη φαιδρότητα του πράγματος, ή, γιατί αναλογίστηκαν ό,τι οι γονείς με μεγαλύτερα παιδιά θα καλούνταν να πληρώσουν ακριβότερα δίδακτρα κι αυτό θα αποτελούσε αδικία. 

Να είδε αυτό και ο κ. Τσίπρας που αποφάσισε να απαλλάξει την ιδιωτική εκπαίδευση από το 23% ΦΠΑ, όταν βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης υπάχθηκαν σε καθεστώς ΦΠΑ 23%; 

Στο θέμα του 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση προέκυψαν αναπάντεχες προεκτάσεις και τραγελαφικές αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ, που με ένα στόμα και με μια φωνή έσπευσαν να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην ιδιωτική εκπαίδευση και ταυτοχρόνως να απαξιώσουν την κρατική εκπαίδευση. 

Ασκώντας τον παράταιρο αντιπολιτευτικό τους λόγο προσέδωσαν στην κυβέρνηση "αριστερές ιδεοληψίες" και "ιδεολογική εμμονή" με την επιλογή του 23%. Δήθεν ό,τι ενώ επιθυμεί να πλήξει τα υψηλά εισοδήματα πλήττει τις φτωχές οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια και με το επιχείρημα αυτό εξισώνουν τις υψηλότερες οικονομικά τάξεις με τη χαμηλότερη. Αλλά ας μην προτρέχουν. 

Φαίνεται ό,τι έχασαν την αποκλειστικότητα να υπερασπίζονται τους έχοντες και κατέχοντες από τον κ. Τσίπρα, που ούτε "ιδεολογική εμμονή" έχει, ούτε και "αριστερές ιδεοληψίες" διαθέτει τελευταία. Θα βρει το ισοδύναμο για να εξυπηρετήσει την τάξη των οικονομικά ισχυρών. 

Θα μπορούσε λ.χ. να θεσπίσει πληρωμή πέντε ευρώ για την εγγραφή στα δημόσια σχολεία και να καλύψει έτσι την απώλεια εσόδων από την μη εφαρμογή του 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Εγώ το προτείνω. Ας το σκεφτεί. Μια φορά ρεζίλι, πάντα ρεζίλι.

Απορία. Αφού όλοι κόπτονται για την φτωχή οικογένεια, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, γιατί δεν εξαιρούν την δεύτερη κατηγορία, φροντιστήρια προετοιμασίας και σχολές ξένων γλωσσών, που αποτελούν αναγκαστική επιλογή των παιδιών των φτωχών οικογενειών και να παραμείνει το 23% στα ιδιωτικά σχολεία, όλων των βαθμίδων, εφόσον η επιλογή αυτή γίνεται για λόγους που είναι ανεξάρτητοι του κόστους; 

Έτσι θα προκύψει και ισοδύναμο μέτρο για να μειωθούν τα δίδακτρα φροντιστηρίων και σχολών ξένων γλωσσών ώστε να ελαφρυνθεί περισσότερο η φτωχή οικογένεια. Απορία είναι. Όχι πρόταση.