Σε κάποια στιγμή ο Μεϊμαράκης απευθυνόμενος στον Τσίπρα του είπε ό,τι η συμφωνία που υπόγραψε δεν λέει αυτό. Ό,τι άλλα λέει. Αν θυμάμαι καλά, ο λόγος γινόταν για το πρόγραμμα που έχει επεξεργαστεί ο Τσίπρας και λέει ό,τι θα το εφαρμόσει παράλληλα, για να ελαφρυνθούν οι περισσότερο αδύναμοι πολίτες από την εφαρμογή του μνημόνιου.
Ξεχνάει τόσο εύκολα ο Βαγγέλης; Πέρασαν πολλές μέρες και το ξέχασε; Ή μήπως είναι με τις ώρες; Δεν μπορεί, κάτι θα συμβαίνει. Χωρίς λόγο κανείς δεν λέει πράγματα που, πριν αλέκτωρα φωνήσαι τρις, τα ξεχνάει. Εκτός και αν....
Α! ναι. Πολιτικός είναι και μπορεί να αυτοσχεδιάζει μερικές φορές.
Είπε, λοιπόν, ο Μεϊμαράκης, την επομένη του ντιμπέϊτ σε προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος του: "Αν φτιάξουμε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα λογικής και συμφωνήσουμε, τότε μπορούμε να συνεργαστούμε."
Όταν λέει ο Μεϊμαράκης "να συνεργαστούμε" εννοεί να κυβερνήσουν μαζί. Δεν εννοεί, δηλαδή, άλλου είδους συνεργασία. Στο κάτω-κάτω αρχηγοί κομμάτων με μεγάλη ιδεολογική αντιπαλότητα είναι. Οι διαφορές τους είναι τόσο μεγάλες που η συγκυρία και μόνον τις έκανε να μοιάζουν σαν δίδυμες αδερφές.
Όμως, το σίγουρο είναι ένα. Ό,τι για να κυβερνήσει κάποιος, ακόμη και ο Μείμαράκης, χρειάζεται ένα πρόγραμμα.
Προσωπικά, δεν γνωρίζω αν υπάρχει τρόπος να κυβερνηθεί μια χώρα χωρίς πρόγραμμα. Αν υπάρχει κάποια εξαίρεση, να το συζητήσουμε.
Οτιδήποτε θελήσεις να κάνεις ρωτάς, διαβάζεις, παίρνεις γνώμες, δοκιμάζεις κάποια πράγματα, τα επεξεργάζεσαι στο μυαλό σου και μετά αποφασίζεις για το πλάνο και τον τρόπο που θα κινηθείς για να το πετύχεις. Εκτός και αν οι πολιτικοί μας έχουν και κάποιον άλλον τρόπο για να κυβερνούν, που κάνει το πρόγραμμα αχρείαστο. Που εμείς οι μη πολιτικοί, δηλαδή οι άσχετοι, δεν τον γνωρίζουμε.
Αυτό το πρόγραμμα ο Μεϊμαράκης το ονομάτισε μίνιμουμ. Δεν ξέρω αν εννοούσε σε μέγεθος, σε διάρκεια ή σε ποιότητα. Και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα με ένα πρόγραμμα μικρό σε μέγεθος ή σε διάρκεια. Υποθέτω, αυτό συμβαίνει επειδή ζούμε στην Ελλάδα. Ή, επειδή οι πολιτικοί μας δεν είναι για πολλά-πολλά. Λίγα και καλά.
Όπως λέει και η παροιμία, "κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι".
Άντε να περιμένεις τις επόμενες εκλογές. Κι αν γίνουν μετά από μια κανονική τετραετία; Μπορεί να λένε ό,τι όσο περνάνε τα χρόνια γίνεσαι πιο υπομονετικός αλλά εδώ μιλάμε για εξουσία. Γι' αυτό. "Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι". Να εννοούσε αυτό ο Βαγγέλης όταν μίλαγε για συνεργασία και για μίνιμουμ πρόγραμμα; Άγνωσται αι βουλαί του κυρίου.
Επίσης, δεν γνωρίζω αν ο Μεϊμαράκης έχει επεξεργαστεί, κι αυτός, κάποιο πρόγραμμα ανάλογο μ' αυτό του Τσίπρα και θελήσει να το εφαρμόσει. Ενδεχομένως, γι' αυτό να προσπαθεί να τον συναντήσει. Αλλά όπως είπε, ο Τσίπρας τον αποφεύγει σαν ο διάβολος το λιβάνι. Κι αυτό είναι το παράπονο του Βαγγέλη.
Δεν του δείχνει ανάλογη εμπιστοσύνη μ' αυτή του δείχνει στον Καμένο. Αν και ο ίδιος μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα την εφαρμογή αυτών που ψήφισαν από κοινού.
Φοβάται, λέει, τη σύγκριση των προγραμμάτων. Μήπως συμφωνήσει με το πρόγραμμά του και αναγκαστεί να απορρίψει, για δεύτερη φορά, δικό του πρόγραμμα.
Βέβαια, ο Βαγγέλης, δεν εξήγησε τι είδους πρόγραμμα είναι το δικό του. Αν είναι, δηλαδή, σαν το παράλληλο πρόγραμμα του Τσίπρα, που δεν προβλέπεται απ' το μνημόνιο όπως είπε στο ντιμπέϊτ, ή, αν είναι το μνημόνιο μεταφρασμένο στα ελληνικά. Το οποίο πρέπει να εφαρμοστεί απ' την επόμενη κυβέρνηση. Όποια κι αν είναι.
Εν πάσι περιπτώσει. Καλόν είναι να υπάρχει ένα πρόγραμμα. Είτε είναι παράλληλο, είτε είναι ομόκεντρο, είτε είναι διχοτομημένο, για να έχουν να λένε οι πολιτικοί μας. Για να αποφεύγουν τη συνεχή αναφορά στο μνημόνιο γιατί πονάει.
Το οποίο, παρεμπιπτόντως, με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσε να εφαρμοστεί κι από άλλου είδους κυβέρνηση. Από μια κυβέρνηση τραπεζιτών, ή έστω, μια υπηρεσιακή, ακόμη κι από μια εγκάθετη. Αφού όλοι συμφωνούν ό,τι το μνημόνιο, πονάει δεν πονάει, θα εφαρμοστεί.
Διότι, κάποτε οι πολιτικοί μας πρέπει να αρχίσουν να τιμούν την υπογραφής τους και να εφαρμόζουν τα προγράμματα. Αρχής γενομένης απ' το μνημόνιο. Είναι η ευκαιρία που χρειάζονταν για να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία τους.
Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στην τελική ό,τι σημασία δεν έχει αν το παράλληλο πρόγραμμα θα είναι γαλάζιο ή ροζ, αφού ούτως ή άλλως δεν προβλέπεται, οπότε, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, αλλά ό,τι σημασία έχει το πρόγραμμα "λόγος να γίνεται" να είναι απαραίτητα μίνιμουμ, ώστε, να μην χρειάζονται επεξηγήσεις, γιατί, εκεί είναι που ο κάθε κατεργάρης πάει στον πάγκο του. Και, προπάντων, να είναι πρόγραμμα λογικής.
Διότι η λογική, που προς το παρόν αναζητείται ακόμη και μέσω του "Ερυθρού Σταυρού", κάπου πρέπει να υπάρχει, κάπου πρέπει να παράπεσε και πρέπει να βρεθεί. Και θα βρεθεί. Το εγγυώνται όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων που θέλουν να συγκυβερνήσουν. Γι' αυτό τελευταία ενέσκηψαν με σπουδή στο μοναδικό πρόγραμμα που είναι για εφαρμογή.
Ελπίζουν να ανακαλύψουν ό,τι εκεί μέσα κρύβεται τρομαγμένη η λογική και να κάνουν ό,τι περνάει απ' το χέρι τους να μας την φανερώσουν. Διότι, όσο παραμένει κρυμμένη και τρομαγμένη θα οργιάζουν οι παράλογοι που ισχυρίζονται ό,τι "ουδέν μονιμότερο του προσωρινού". Αφού το πρόγραμμα προβλέπεται να διαρκέσει μόλις τρία χρόνια.
Μετά τα τρία χρόνια και με την λογική που θα έχει απομείνει, ή, θα έχει διαμορφωθεί απ' την εφαρμογή του μνημόνιου, δεν θα χρειάζονται υπογραφές, ίσως και εκλογές. Θα χρειάζεται μόνον μια καλή μετάφραση της οδηγίας.
Λογικό δεν είναι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου