στο παρά ένα η ώρα μηδέν των "θεσμών"(;)

Σύμφωνα με το Reuters, Ελλάδα και πιστωτές συζητούν για την ελάφρυνση του χρέους.

Αν η πληροφορία δεν είναι μαϊμού όπως τόσες άλλες, αλλά το Reuters δεν είναι κάποια κιτρινοφυλλάδα για να μαϊμουδίζει, τότε, συζητούν για την κόκκινη γραμμή των πιστωτών και ειδικότερα, για τη μαύρη γραμμή του Σόϊμπλε.

Μήπως, είναι μια ένδειξη αυτό ό,τι ο κύριος αυτός βαίνει προς συνταξιοδότηση;

Απ' αυτή την εξέλιξη δεν θα είμαστε οι μόνοι κερδισμένοι.

Περισσότερο κερδισμένη θα είναι ευρωζώνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση και, ακόμη περισσότερο η Γερμανία. Κι ας φαίνεται παράδοξο.

Η Γερμανία, αυτό που μπορεί να περιμένει απ' την απομάκρυνση του Σόϊμπλε, είναι μόνον κέρδη.

Συζητώντας για την ελάφρυνση του χρέους σημαίνει ό,τι έφτασε η "ώρα μηδέν" για την ευρωζώνη, τους "θεσμούς" και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε σχέση με τις απαιτήσεις προς τη Ελλάδα, αλλά και σε σχέση με μια αρνητική εξέλιξη.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το αρνητικό κλίμα που υπάρχει και, που ολοένα μεγαλώνει, στη Μεγάλη Βρετανία για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με δυο μέτωπα ανοιχτά δύσκολα θα αντεπεξέλθει. Πρώτα η ευρωζώνη και στη συνέχεια η Ένωση.

Και είναι θετικό που η απαρχή της "ώρας μηδέν" για τα "λαχανάκια Βρυξελλών" ήταν η 25η Ιανουαρίου του 2015.

Μα περισσότερο θετικό είναι που μια, κι όταν λέω μια εννοώ μια, φαντάσου να ήταν δυο ή τρεις, αριστερή κυβέρνηση ευθύνεται γι' αυτό.

Έστω, όπως τη γνωρίσαμε στους τέσσερις μήνες που κυβερνάει, γιατί αλλιώς την περιμέναμε, είναι αλήθεια αυτό, όμως, πως μπορείς να την κατηγορήσεις και να την αδικήσεις, πριν ακόμη καταλήξει ή όχι σε συμφωνία;

Όσο ορατή είναι η συμφωνία άλλο τόσο είναι και η διαφωνία, που μεταφράζεται σε ρήξη.

Όσο κι αν είναι γνωστές οι απαιτήσεις των δανειστών και οι παραχωρήσεις της κυβέρνησης, δεν προεξοφλούν κάποια συμφωνία. Ούτε το αποτέλεσμα της συμφωνίας. 

Αργήσαμε πολύ. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια που θα έπρεπε να μας απασχολεί. 

Με γνωστά τα δεδομένα θα έπρεπε να πιέσουμε στην κατεύθυνση, "όχι άλλες παραχωρήσεις" και "όχι σε παραχωρήσεις που εντείνουν την ύφεση".

Το κάναμε; Κάναμε κάτι σ' αυτή την κατεύθυνση; Κινηθήκαμε; Κατεβήκαμε σε κάποια πλατεία; Κατεβήκαμε στο δρόμο; (Εκτός ίσως από το ΠΑΜΕ. Αλλά αυτό, θέλει άλλου είδους ανάλυσης.)

Γιατί, μπορεί να γίνεται συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους, που ήταν και το βασικότερο ζήτημα απ' την πλευρά μας, όμως, ελάφρυνση χρέους μπορεί να θεωρηθεί η αποπληρωμή του σε μεγαλύτερη χρονική διάρκεια και με μικρότερο επιτόκιο.

Κι αυτό, δεν είναι ελάφρυνση. Και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί σε επιτυχία. 

Εφόσον υπάρχει ένα μέρος του χρέους που δημιουργήθηκε κάτω από άλλες συνθήκες και μένει να αποδειχτεί από την επιτροπή της Βουλής.   

Επιτυχία θα είναι η διαγραφή του χρέους. 

Ούτε η διαγραφή, έστω, κάποιου μέρους του χρέους θα είναι επιτυχία, αν είναι αποτέλεσμα αποδοχής άλλων όρων, που ουσιαστικά θα μας επαναφέρουν στην ίδια κατάσταση.

Το μόνο ίσως θετικό, αν αναρωτηθούμε για τις δράσεις μας, ήταν η κατάληψη των γραφείων του Υπουργείου Εργασίας και η αντιπαράθεση των πολιτών με τον Κατρούγκαλο, λίγων βέβαια, όμως, με ουσιαστικό τρόπο.

Αν αυτές οι πιέσεις γινόταν καθημερινά, θα έχει σοβαρό πρόβλημα η κυβέρνηση στο να συμμετέχει στο παιγνίδι της "κολοκυθιάς" των δανειστών.

Αλλά και οι ίδιοι οι δανειστές θα αντιμετώπιζαν σοβαρότατο πρόβλημα, πολύ νωρίτερα. 

Και θα είχαν ήδη συζητήσει σοβαρά πάνω στις προτάσεις της κυβέρνησης.

Γιατί, η "ώρα μηδέν" δεν αφορά κατ' αποκλειστικότητα την Ελλάδα. 

Η "ώρα μηδέν" αφορά και τους "θεσμούς", κι ας κάνουν τους αδιάφορους. 

Το ρολόϊ μετράει τις ίδιες ώρες για όλους. Και χτυπάει το ίδιο για όλους.