Πανούσης, δοκιμάζων τις αντοχές της δημοκρατίας(;)

"Δεν μπορεί να θεωρείται παρείσακτη στο προαύλιο της Βουλής η Αστυνομία, ενώ δεν είναι παρείσακτοι άλλοι που δεν εκπροσωπούν το Νόμο και την τάξη". 

Τάδε έφη Γιάννης Πανούσης, ο αποκαλούμενος και, αναπληρωτής υπουργός προστασία του πολίτη. 

παρείσακτος -η -ο : (δλδ) που παρουσιάζεται κάπου απρόσκλητος, που δεν ανήκει, που δεν εντάσσεται οργανικά, αρμονικά σε έναν κοινωνικό χώρο και γι΄ αυτό είναι ή αισθάνεται αταίριαστος, ενοχλητικός, ξένος. 

Δικαίως, λοιπόν, ο κ. υπουργός, ως υπουργός, θεωρεί την παρουσία της αστυνομίας στο προαύλιο της Βουλής αναγκαία και επιπροσθέτως, ως οργανικά και αρμονικά ενταγμένη στο χώρο (του προαύλιου της Βουλής), καθώς, εκπροσωπεί τον νόμο και ευθύνη έχει για την επιβολή της τάξης (στο προαύλιο της Βουλής[;] ). 

Τι δεν καταλαβαίνεις; 

Όπως λ.χ. όλοι όσοι δεν εκπροσωπούν τον νόμο και την τάξη και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να αισθάνονται αταίριαστοι, ξένοι, ενοχλητικοί ως μύγες και δη, αλογόμυγες, όταν βρίσκονται στο χώρο, του ανήκειν εις τους α-παρείσακτους. 

[ανήκω : (α) αποτελώ μέρος ή μέλος ευρύτερου συνόλου, (β) είμαι στην κυριότητα κάποιου, είμαι κτήμα κάποιου, υπάγομαι στο χώρο ευθύνης, δικαιωμάτων κάποιου]. 

Τι δεν καταλαβαίνεις; 

Ο κ. υπουργός, ως υπουργός, γνωρίζει περί δημοκρατίας, περί θεσμών, περί σεβασμού και, περισσότερον όλων γνωρίζει περί αστυνομίας, και βεβαίως, περί αυθαιρεσίας. Γενικώς και ειδικώς. Εξ επαγγέλματος, εκ πείρας και εξ όσων έχει ακουστά. Προ πάντων. 

"Δεν ζητήθηκε τίποτα περισσότερο από το να γίνει ο τυπικός προληπτικός έλεγχος και να τηρηθεί το πρωτόκολλο ασφαλείας, όπως ισχύει σε όλα τα δημόσια κτίρια. Δεν είναι δυνατό η ταυτοποίηση, ότι είναι πράγματι αστυνομικός, να γίνεται επειδή κάποιος φοράει στολή και κουβαλάει κουμπούρι." 

Τι δεν καταλαβαίνεις, λοιπόν. 

Το πρόβλημα είναι ότι οι κακοί υπουργοί κρατούν τις ίδιες ακριβώς καρέκλες με τους καλούς υπουργούς.
(αναπροσαρμογή επί το σωστότερον)

Την έντιμη, αξιοπρεπή, ψύχραιμη και νόμιμη στάση του αξιωματικού με τον οποίο διαπληκτίστηκε η πρόεδρος της Βουλής εξήρε και συνεχάρη δια ζώσης. 

Εντέλει, δεν είναι στην καρέκλα το πρόβλημα αλλά στο μυαλό; 

(Όλως περιέργως.) 
Μέχρι πρότινος μόνον οι πανεπιστημιακοί καθηγητές φλερτάρανε με την εξουσία. Εσχάτως εμφανίστηκαν να τους ανταγωνίζονται και πάσης φύσεως διανοούμενοι 
(κυρίως της δεξιόστροφης αριστεράς - αναπροσαρμογή επί το σωστότερον). 

Εντέλει, όλοι, τη χώρα ή τον ναρκισσισμό τους θέλουν να σώσουν; 

"Κάθε φορά που αναλαμβάνει μια πρωτοβουλία μη αρεστή στο υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, για ένα θέμα που δεν άγγιζε μέχρι τώρα το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, κάτι της βρίσκουν. Κάτι της βγάζουν. Τη μία το βενζινάδικο, την άλλη ο αστυνομικός, την τρίτη το αν τα ΜΑΤ θα πηγαίνουν στις τουαλέτες της Βουλής ή όχι". 
Τάδε έφη Χατζηνικολάου. 

Εν τέλει, τι δεν καταλαβαίνεις; 

υ.γ. Πριν σας γνωρίσουμε σαν υπουργό, σας γνωρίσαμε σαν βουλευτή ενός κόμματος που αρέσκονταν να λέγεται αριστερό και, πιο πριν, ως αρθρογράφο. 

πρώην Δημαρ – x = αριστερός υπουργός; (αναπροσαρμογή επί το σωστότερον)