την ελπίδα μου δεν την χαρίζω σε κανέναν

Αύριο ξημερώνει μια μέρα που δεν θα την χαρακτήριζα σαν μια μεγάλη μέρα, αλλά σαν μια μέρα γιορτής. Αυτές οι μέρες, οι γιορτινές, ανήκουν στο λαό και στην ιστορία του. Ανήκουν σε μας. Σε όλους εμάς. Και στον καθένα ξεχωριστά. Είναι όμως κοινές, γιατί έτσι πρέπει να είναι. 

Σ' έναν μεγάλο κυκλικό χορό να ενώσουμε τα χέρια μας. Η μέρα γιορτής είναι μέρα ομόνοιας. Είναι μέρα αγάπης, με την πανανθρώπινη έννοια. 

Κι ο λόγος είναι ό,τι οι μέρες αυτές, οι γιορτινές, αν και επαναλαμβανόμενες, κομίζουν πάντα κάτι νέο και κοινό για όλους μας. Ή αν θέλετε, επαναφέρουν απ' τα μύχια της ψυχής μας τον ασίγαστο πόθο. 

Να είσαι ο εαυτός σου. Να είσαι ένα ζώο κοινωνικό. Να είσαι άνθρωπος. Να συμμετέχεις σε ένα γίγνεσθαι. Να προχωράς. Σε μια διαρκή εξέλιξη. Ένα συναίσθημα διαφορετικό της καθημερινότητας. Μια άλλη ματιά μέσα από ένα βουρκωμένο βλέμμα. 

Γι' αυτό, δεν θα μιλήσω για ελπίδες, για χιλιοειπωμένα λόγια κούφια και άλλα τετριμμένα. Που μπορεί να έχουν αντίκρισμα στις μέρες μας, μα είναι τόσο επίπλαστα όταν επαναλαμβάνονται με την συχνότητα της παλινδρομικής κίνησης του ρολογοεκκρεμούς. Που κινδυνεύουν να μείνουν λόγια, και πάλι, αν δεν γιορτάσουμε αυτή τη μέρα όπως της αξίζει. 

Αν δεν της δώσουμε το πραγματικό της νόημα. Αν δεν γίνουμε ένα μαζί της. Αν δεν γίνει η μέρα μας. Η δική μας μέρα. Όλων μας. Αν δεν γίνει η γιορτή μας.  

Θα μιλήσω, για την αγωνία. Για το συναίσθημα που σε κρατάει σε εγρήγορση εν αναμονή του επερχόμενου. Που μέσα απ' τον προβληματισμό ξεπηδάει μια κραυγή. Μια κραυγή ανησυχίας και φόβου. Μήπως οι πράξεις των ανθρώπων αναιρέσουν τη γιορτή και την καταστήσουν ανεκπλήρωτο όνειρο. 

Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται, και επαναλαμβάνεται, και ......     

............//////............ 

Συνήθως τις Κυριακές κάνω την καθιερωμένη βόλτα με το ποδήλατο μου. Με ένα fullsuspension ψάχνω για χωμάτινες διαδρομές πάνω στο βουνό. Αυτή την Κυριακή απλώς θα καθυστερήσω για όση ώρα θα χρειαστεί να ασκήσω το καθήκον μου. Και είναι καθήκον, γιατί, η συμμετοχή είναι προτεραιότητα. Αν το πολιτικό μας σύστημα ήταν διαφορετικό, τότε και το καθήκον θα ήταν διαφορετικό. 

Η βόλτα με το ποδήλατο είναι μια μοναδική εμπειρία και όποιος τη ζει το γνωρίζει. Δεν είναι μόνον η άσκηση όλου του σώματος και των αισθήσεων. Ούτε η επαφή με τη φύση που σε πλημμυρίζει σε κάθε σου βαθιά ανάσα καθώς αγκομαχάς ανεβαίνοντας την σχεδόν κάθετη πλαγία. Είναι η ηρεμία που νοιώθεις, απομονωμένος, αναμετρώντας τις δυνάμεις σου, σωματικές και πνευματικές. 

Σαν φτάσω στην κορυφή του, θ' αγναντέψω, αν η ορατότητα το επιτρέπει, την κορυφή του Ολύμπου. Το βουνό των ολύμπιων θεών. Η κορυφή του Ολύμπου, ξέρετε, είναι ορατή από πολλά μέρη της χώρας, αρκεί να είναι καθαρός ο ουρανός και να βρίσκεσαι σε κάποιο υψόμετρο και βέβαια, εφόσον δεν υπάρχει ενδιάμεσο εμπόδιο, ένα ψηλότερο βουνό απ' αυτό που βρίσκεσαι.

............//////............

Με την επιστροφή μου και όταν πλέον θα έχουν αρχίσει να τρέχουν οι ειδήσεις και τα exit polls να δίνουν τα πρώτα αποτελέσματα θα κατέβω στο κέντρο της πόλης μου να συναντήσω φίλους και γνωστούς. Δεν λέω ομοϊδεάτες και πολιτικούς αντιπάλους. Ο καθένας μας έχει την αφετηρία του και τις επιλογές του (Κακώς. Εφόσον απορρέει από συνθήκες διαφορετικές της κοινής μοίρας μας). 

Όμως, το βράδυ τις Κυριακής πρέπει να γίνουμε όλοι μας μια γροθιά. Όχι κατ' ανάγκην εναντίων κάποιων. Υπάρχουν οι θεσμοί για να επιληφθούν. 

Να γίνουμε όλοι μας μια γροθιά για να ανακτήσουν το κύρος τους οι θεσμοί και να λειτουργήσουν προς όφελος των πολιτών. Αυτό, λοιπόν, θα συζητήσω με φίλους και γνωστούς το βράδυ της Κυριακής. 

Πως θα καταφέρουμε, αυτή η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει, που θα στηρίζεται απ' τους πολίτες, να στηρίζει τους πολίτες. Αυτό απαιτεί επαγρύπνηση και συμμετοχή όλων μας. Ο εφησυχασμός  και η αδράνεια δεν θα βοηθήσουν στην επίλυση των προβλημάτων. 

Αν είναι κυβέρνηση της αριστεράς ή αν είναι αποτέλεσμα συνεργαζόμενων κομμάτων καμιά σημασία δεν έχει, παρά μόνον οι κατευθύνσεις που θα δοθούν και οι επιλογές που θα προκύψουν για να επαναφέρουν στους πολίτες την ηρεμία, το αίσθημα δικαιοσύνης και ό,τι δεν λογίζονται ως μάζα για πολτοποίηση.  

Ούτε τα πρόσωπα που θα απαρτίζουν τη νέα κυβέρνηση έχουν καθοριστικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα της αλλά και στην συνείδηση των πολιτών, εφόσον η συλλογικότητα θα είναι αυτή που θα χαρακτηρίζει το έργο της και όχι τα πρόσωπα καθ' ένα ξεχωριστά. 

       

............//////............ 

Εύχομαι, λοιπόν, κατ' αρχήν, ν' αποκτήσουμε μια κυβέρνηση ικανή να παλέψει για τα δίκαια των πολιτών. Μια δική μας κυβέρνηση.