Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Είναι ο κ. Σαμαράς, αισιόδοξος;














Ο Αντώνης Σαμαράς στη γιορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, δήλωσε, μεταξύ πολλών άλλων ό,τι "είναι αισιόδοξος για το αύριο και ο ελληνικός λαός δεν έχει να φοβάται τίποτα."

Σ' αυτή του τη δήλωση υπάρχουν δυο μηνύματα που βρίσκονται σε συνάρτηση μεταξύ τους και επιδιώκουν κινούμενα παραλλήλως και ταυτόχρονα σε ένα και μόνο αποτέλεσμα.

Το πρώτο απ' τα μηνύματα είναι η αισιοδοξία του κ. Σαμαρά, που βέβαια, αφορά την πορεία της χώρας και λογικά, αφού είναι αυτός σήμερα που χειρίζεται την τύχη της, θα πρέπει να δεχτούμε αρχικά ό,τι όλα όσα υποστηρίζει έχουν βάση, γιατί διαφορετικά το θέμα που προκύπτει, είναι, αν ο κ. Σαμαράς είναι εντός ή εκτός τόπου και χρόνου.

Το δεύτερο, είναι η προτροπή προς τον ελληνικό λαό να αποδεχτεί, που μάλιστα γίνετε προσπάθεια μέσω της εμφύσησης ενός καθησυχασμού ό,τι ο ίδιος (προφανώς) χειρίζεται τα θέματα όπως επιβάλει το συμφέρον της χώρας και του λαού της. 

Αισιοδοξία, αν ρίξουμε μια ματιά σε ένα οποιοδήποτε λεξικό, είναι η ψυχική διάθεση εκείνου που βλέπει τα γεγονότα από την ευχάριστη πλευρά τους, καθώς, και η πεποίθηση ό,τι κάθε υπόθεση (που χειρίζεται) θα έχει ευνοϊκή έκβαση. Ωραία μέχρις εδώ, που θα έλεγε και ο Πρετεντέρης.


Η αισιοδοξία, όμως, πηγάζει από κάποια γεγονότα. Αυτά τα γεγονότα, μικρά ή μεγάλα, δεν έχει σημασία το μέγεθός τους αλλά η βαρύτητα που έχουν στην επίλυση του προβλήματος, είναι που διαμορφώνουν και επιβάλουν κατά κάποιο τρόπο τη δημιουργία αυτής της διάθεσης, που είναι, εσωτερική ψυχική διάθεση και προσωρινού (προπάντων) χαρακτήρα.

Γιατί, ένα άλλο γεγονός, αναμενόμενο ή απρόβλεπτο, μπορεί να αλλάξει άρδην τη διάθεση και επομένως αυτά τα γεγονότα που τη διαμορφώνουν ώστε να φτάνει κάποιος, ο κ. Σαμαράς εν προκειμένω, να ισχυρίζεται ό,τι η έκβαση της υπόθεσης θα είναι ευνοϊκή, πρέπει, όχι να υπάρχουν ως υπόθεση εργασίας, αλλά να αποδεικνύονται.

Βέβαια, οι παράμετροι που ενεργούν στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα είναι δραματικά πολύπλοκοι και δαιδαλώδεις. Καθιστούν δυσκολότερη την επίλυση των προβλημάτων και επίσης, την εμφάνιση της όποιας, έστω, συγκρατημένης, προσωρινής αισιοδοξίας.

Με άλλα λόγια, αν όλα τα γεγονότα δεν συνεκτιμηθούν και αντιθέτως αποκοπούν και στην χειρότερη περίπτωση γίνει προσπάθεια για παρερμηνεία, ή ακόμη και αλλοίωση κάποιων σημαντικών δεικτών και στοιχείων, που δεν επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες όπως λ.χ. η ανεργία, ή, όπως η δημοσιοποίηση του πίνακα επικινδυνότητας χωρών για χρεωκοπία, αν και αυτός βασίζεται και πάλι σε στοιχεία που διαμορφώνονται (τυχαία τα αναφέρω), με στόχο την ωραιοποίηση της κατάστασης και την εμφάνιση υποτιθέμενου έργου που θα συμβάλει δήθεν στην αναστροφή του κλίματος για να έχει έτσι βάση η αισιοδοξία που εκπέμπετε, τότε, είναι φανερό ό,τι η αισιοδοξία αυτή εκφράζει επιθυμία και λειτουργεί ως αντιστάθμισμα. Στοχεύει στη διαμόρφωση ψευδαισθήσεων, και, όσο ποιο ψηλά βρίσκετε το πρόσωπο που την εκφράζει τόσο περισσότερο τείνει να εμφανιστεί ως πραγματική.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το αντίθετό της μόνο που για την εμφάνιση της απαισιοδοξίας είναι αρκετή ακόμη και η αδυναμία απόδειξης των στοιχείων που χρησιμοποιούνται για τη διαμόρφωση της αισιοδοξίας. Κι αν σταθούμε στην άμεση και έντονη αντίδραση του κ. Σαμαρά στην παρατήρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας θα δούμε ό,τι είναι καθόλα δικαιολογημένη γιατί αποδεικνύει αυτό ακριβώς, με μια μόνον διαφορά, που είναι και εμφανής και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, τα στοιχεία που παραπέμπει η παρατήρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι, και φανερά, και αρκετά.      

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, λέω, πρέπει "να αποδεικνύονται", όλα εκείνα τα στοιχεία που τείνουν να διαμορφώσουν διάθεση αισιοδοξίας. 

Επομένως, το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι: "Είναι πραγματικά αισιόδοξος ο κ. Σαμαράς;"

Βέβαια, η αισιοδοξία είναι συνυφασμένη με την ενασχόληση με την πολιτική και ο πολιτικός είναι ο κατ' εξοχήν αισιόδοξος, άλλωστε, είναι αυτός που μοιράζει υποσχέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Επομένως, ένας πολιτικός που στοχεύει ψηλά, δεν θα μπορούσε να είναι απαισιόδοξος, να είναι πεσιμιστής.  

Σ' αυτή την περίπτωση, στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας από έναν απαισιόδοξο, ιδιαίτερα όταν τα στοιχεία δεν συνηγορούν υπέρ μιας ευνοϊκής έκβασης, θα δημιουργούνταν συνθήκες χάους.

Η αισιοδοξία είναι ένα πραγματικό εργαλείο του πολιτικού, που η χρήση του όταν γίνεται τη σωστή ώρα, αλλά και στις σωστές συνθήκες και με αδιάψευστα στοιχεία, αποφέρει αποτέλεσμα. Διαφορετικά, θα μιλούσαμε για οπτιμισμό, για τη φιλοσοφική εκδοχή της αισιοδοξίας.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου