Τρίτη 13 Μαΐου 2014

η ΕΛΠΙΔΑ άλλαξε όνομα, λέγετε ΣΥΡΙΖΑ




Και να αλλάξει ο Μανολιός πάλι Σαμαράς θα είναι. 
Ανεξάρτητους Έλληνες έχουμε. Εξαρτημένους Έλληνες έχουμε. Νέα Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχουμε και θ' αργήσει πολύ για να τη δούμε. Μάλλον δεν προλαβαίνουν όσοι έχουν κάποια ηλικία.

Φαίνεται να είναι πολύ, μα πολύ, προληπτικός. Το κόμμα που πρόδωσε, το κόμμα που τον διέγραψε, το κόμμα που αρνήθηκε τάχα μου, δεν του κάνει το χατίρι να τον χρήσει πρωθυπουργό με λυμένα τα χέρια. Ας ξαναφτιάξει, λοιπόν, την Πολιτική του Άνοιξη. 

Πάμε στα καθ' ημάς.
Ο πρωθυπουργός κατάφερε κι αυτό. Ξεπέρασε ακόμη και τον Σαμαρά. Μιλώ για τα όμορφα που άκουσα στην τελευταία του συνέντευξη αλλά και τα φούμαρα που καθημερινά μας αραδιάζει. Ήθελα να 'ξερα, όταν περνάει (ή μήπως δεν περνάει) έξω από το Ζάππειο, τι του θυμίζει αυτό το ωραίο νεοκλασικό κτίσμα. 


Την ανευθυνότητα των εξαγγελιών του; Ή την ανευθυνολογία της κυβερνώσας θητείας του; 

Άνθρωπο με τόσο κοντή μνήμη, ψεύτη και υποκριτή, δεν έχω συναντήσει. Γιατί δεν μπορεί να είναι επιλεκτική η μνήμη του. Υπάρχουν και άλλα προηγούμενα. Όπως αυτό που είπε όταν τον "αποχαιρέτησαν" από το κόμμα του και πήγε κι έφτιαξε κάποια "Πολιτική Άνοιξη". Ό,τι τάχα μου, ποτέ δεν θα επέστρεφε στη ΝΔ. Ούτε ακόμη κι αν τον καλούσαν για αρχηγό της. Ή μήπως τα άλλα, για το Πασοκ, που τώρα τον στηρίζει;

Και ξέρετε και κάτι άλλο; Ο ψεύτης Σαμαράς, όταν αράδιαζε τα δεκαέξι σημεία του, στα 1,2,3, Ζάππεια, τα πίστευε. Ο παθολογικός ψεύτης πιστεύει τα ψέματα που λέει. Ο πρωθυπουργός είναι αυτός που δεν πιστεύει σ' αυτά που έλεγε τότε ο Σαμαράς. Και γιατί να τα πιστεύει; Αν τα πίστευε, σήμερα δεν θα ήταν πρωθυπουργός. Ή γίνεσαι ο μαλάκας της παρέας ή κάθεσαι στ' αυγά σου. 

Οι παραστάσεις του θιάσου σκιών στο έργο, "αυτά μαζί δεν τρώγονται", συνεχίζονται ακατάπαυστα. 

Πρωταγωνιστές τα εν σειρά και τα παράλληλα μνημόνια. Τα πρώην και τα επόμενα. Τα μεσο-μακροπρόθεσμα, οι φόροι, τα χαράτσια, τα succes stories. Ο Γεωργιάδης, ο Καήλος, ο Κουρκούτης. Κάποιος που έφυγε αλλά δεν έφυγε (κόβει βόλτες στη γειτονιά). Οι αγορές και το πλεόνασμα (κάθε είδους, της υποκρισίας μηδέ εξαιρουμένης). Α! ξέχασα. Και το επίδομα. Ναι βέβαια! Αυτό ντε! Που θα πάρουν 150 χιλιάδες άνεργοι από τους 1,5 εκατομμύριο. 

Οι υπόλοιποι; Αν είναι τυχεροί και αν υπάρχει ακόμη Σαμαράς, ίσως του χρόνου τέτοιο καιρό να ξανακάνουν αίτηση. Συγκλονισμένος καθώς είναι ο πρωθυπουργός μας, από την οδύνη και τον πόνο του Έλληνα, και για να μοιράσει σε περισσότερους, περισσότερα, θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερο πλεόνασμα. Πως; Μα, απ' τη φορολογία μας δημιουργείτε το πλεόνασμα. Δώστε τα τώρα για να έχετε λαμβάνειν, κι αν ζείτε μέχρι τότε. 

Γιατί, πόσο νομίζετε θ' αντέξετε ακόμη. Μην παραδειγματίζεστε απ' την αντοχή του Γεωργιάδη στα μπινελίκια που ακούει. Δεν είμαστε του ιδίου είδους. Ανήκει σε άλλη συνομοταξία. Να γλυτώσουν από εμάς. Να τι απεργάζονται. Να μας δούνε να την κάνουμε (οριζοντίως, άντε και καθέτως μερικοί τυχεροί), για "άλλες" και άλλες πολιτείες. 

Ε! Ας τους γλυτώσουμε, το λοιπόν, απ' τον εφιάλτη τους. Μια ώρα αρχύτερα ας τους απολύσουμε, τους άσπρους κώλους που ονειρεύονται σατέν βρακιά. 

«Η κυβερνητική συνεργασία άντεξε στα δύσκολα. Θα αντέξει και τώρα». 

Μας είπε στα σοβαρά, και βάλε, ο Σα(χλα)μαράς, υποδυόμενος κάτι σαν πρωθυπουργός υπό προθεσμία. Εντάξει για το "άντεξε", αυτό δεν χρειάζεται και να μας το πει. Το "θα αντέξει και τώρα", τι κρύβει; Τι κυοφορεί; 

Τρέμει το φυλλοκάρδι του σαν σκέφτεται αυτό που τον περιμένει. Η μοίρα του Κωστάκη και του Γιωργάκη. Της παρέας του. 

Δυστυχώς, μόνον σ' αυτή τη χώρα συμβαίνουν αυτά. Αντί να πιάσει στασίδι στο κλάμπ των ανυπόληπτων πρώην πολιτικών, που παραδόξως χρημάτισαν πρωθυπουργοί, ονειρεύεται ξανά φράκους. 

Τρίτωσε ρεεε! Ας του το πει κάποιος. Τρεις φορές είναι αρκετές. Ακόμη και για τη χώρα των λοτοφάγων.  

Δεν μας είπε, όμως, ΠΟΙΑ η κυβερνητική συνεργασία. Δεν μας είπε τα δύσκολα ΠΟΙΑ ήταν. Δεν μας είπε ΠΩΣ τα άντεξαν. Δεν μας είπε ΓΙΑΤΙ τα άντεξαν, αυτό κι αν έχει σημασία. 

Άντεξαν να βλέπουν την Ελλάδα -την πατρίδα ρεεε- να καταστρέφεται. Να ξεπουλιέται. Τους Έλληνες να παγώνουν μέσα στα σπίτια τους. Να συνωστίζονται στις ουρές -κάθε είδους- στης εφορίας, στου ΟΑΕΔ, στα νοσοκομεία, στα φαρμακεία, στα νεκροταφεία για τον επικήδειο. 

Άντεξαν και οι ΚΑΣΣΗΔΕΣ, που έβαζαν πλάτη. Αβανταδόροι της συγκυβέρνησης. Διαφωνούσαν για να συμφωνήσουν. Να στρέψουν την προσοχή στα της διαφωνίας τους και όχι στο καθ' αυτό πρόβλημα. Οι φθορείς των συνειδήσεων. Προμελετημένες διαφωνίες, που σαν έρχονταν η ώρα της κρίσης, έβγαζαν τη μάσκα και έδειχναν το πραγματικό τους πρόσωπο.  

Αυτά άντεξε η κυβερνητική συνεργασία κι ο Σαμαράς. Αυτό που δεν αντέχεται όμως, είναι το χουνέρι που θα πάθει αρχής γενομένης απ' τις ευρωεκλογές. 

Τι μας είπε ο ανεκδιήγητος! 

"Ο κ. Τσίπρας αναδείχτηκε από την κρίση. Όταν φύγει η κρίση θα εξαφανιστεί". 

Αυτός. Που έγινε πρωθυπουργός εξ αιτίας της κρίσης. Με τους εκβιασμούς και τα ψέματα. Μαζί με τα δεκανίκια που έσπευσαν να τον στηρίξουν.   

Αυτός. Που μαζί με τους ομοίους του έφερε την κρίση, τώρα υπόσχεται να την διώξει, για να φύγει και η ελπίδα μαζί, αυτή που τον ενοχλεί, που από σπίθα έγινε πυρκαγιά και τον πλησιάζει. 

Η ελπίδα δεν ξεριζώνεται κυρ Αντωνάκη. Φούντωσε και φέρνει τη λύτρωση μαζί  και την τιμωρία. 

Αν έφτασε η Αριστερά προ των πυλών, είναι γιατί όλοι οι προηγούμενοι χρεοκόπησαν.

Κατέστρεψαν τη χώρα και υποθήκευσαν το μέλλον των κατοίκων της. Το χρεοκοπημένο χθες δεν ήρθε ουρανοκατέβατο. Αυτό σας στήριξε όλους. Και απ' αυτό συνεχίζει να στηρίζετε ο ρίψασπις, που αρνήθηκε τα Ζάππεια. Που έριξε βορά στα θηρία τους πολίτες αυτής της χώρας. Με νύχια και με δόντια αγωνίζεται η διαπλοκή των αιώνιων χρεωστών για να τον κρατήσει όρθιο. Αλλά μέχρι πότε όμως; 

Αυτός που έρχεται, μπαίνει από την μπροστινή πόρτα. Άνοιξε διάπλατα και περιμένει τον επόμενο να μπει με το αριστερό.  Δεν θα την περάσει επειδή κάποιοι θα τον σπρώξουν, σαν και του λόγου σου κυρ Αντωνάκη.  

Αυτός που φεύγει, φεύγει απ' την πίσω πόρτα. Άνοιξε κι αυτή διάπλατα και περιμένει. Χωράνε και οι δυο μαζί, να φύγουν ταυτοχρόνως. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν ιδιαίτερα κάποιο από τα δυο πόδια. Μπορούν να φύγουν και με τα δυο συγχρόνως. 

Χθες μόλις, ο υποκριτής, μπροστά στο παπαδαριό, αποκάλυψε τι επιδιώκουν τα αφεντικά του. Υπάρχει, είπε, ένα έκτακτο πρόγραμμα τροφίμων και ειδικής βοήθειας που αποφασίστηκε από το ευρωπαϊκό κοινοβουλίου και την ελληνική κυβέρνηση. Είπε ότι πρόκειται για πρόγραμμα ύψους 281 εκατ. ευρώ για την περίοδο 2014- 2020 που μπορεί να ξεπεράσει τα 350 εκατ. και ότι τα μισά από αυτά θα τα διαχειριστεί η Εκκλησία της Ελλάδος.

Δηλαδή, από φέτος και μέχρι το 2020 οι Έλληνες θα τρώνε στα συσσίτια της εκκλησίας και των Δήμων. Αυτή είναι η ανάπτυξη που υπόσχεται ο Σα(χλα)μαράς. 

Εκεί που πραγματικά απόλαυσα οικονομική ανάλυση ήταν όταν έκανε μάθημα στους δημοσιογράφους για το τι είναι ανάκαμψη και τι ανάπτυξη. Τι είπε ο αθεόφοβος!!! 

“Έχετε ένα μαγαζί και βλέπετε ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και είστε υποχρεωμένη να πείτε ότι εγώ, δυστυχώς, πρέπει να διώξω τον υπάλληλό μου. Όταν ξαφνικά πείτε ότι, βλέπω ότι κάτι “τσιμπάει” στην Αγορά, δεν τον διώχνω τον υπάλληλο, είναι η Ανάκαμψη. Όταν προσλάβετε και άλλον υπάλληλο, είναι η Ανάπτυξη.”

Με την παραγωγή σε πολικές θερμοκρασίες θα έρθει η ανάπτυξη από μόνη της. Να ’μαι, θα μας πει. Ήρθα. Ήμουνα στην κατάψυξη και σε μια διακοπή ρεύματος έλιωσε ο πάγος και άνοιξα την πόρτα και βγήκα. 

Με τους μισθούς πείνας που επέβαλε, οσονούπω θα έρθει και η ανάπτυξη, οπότε μην ανησυχείτε. Τα μαγαζιά θα κάνουν προσλήψεις. Όλη την βδομάδα θα ’χουν σχόλη και την Κυριακή εργασία και χαρά. 

Τελικά, το πρόβλημα δεν είναι ο υποκριτής Σα(χλα)μαράς, με τους εκβιασμούς και τα ψέματα του. Όσο και να κρυφτεί η αλεπού, η ουρά της πάντα θα εξέχει, εκτός κι αν τη βάλει ανάμεσα στα σκέλια. 

Ούτε ο συνεταίρος του και το απόκομμα του. Που συγκινήθηκαν απ’ τους μεταμελημένους χρυσαυγήτες. Ειδικότερα από ’κείνον που δήλωσε πρώην Πασόκος, με αποτέλεσμα να μην ψηφίσουν την άρση ασυλίας των, και ιστορικά στελέχη αυτού του κόμματος έγιναν ρεντίκολο. Έδηξαν ένα άλλο πρόσωπο, που αν είναι το πραγματικό τους, τότε υπάρχει ένα κενό που πρέπει να συμπληρωθεί. 

Δυστυχώς, αυτό το κόμμα είχε εγκλωβίσει τη δίψα του λαού, έτσι όπως αυτή εκφράστηκε με την αντίσταση στη χούντα. Αντάλλαξε τους αγώνες και εξυπηρέτησε τα συμφέροντα για να αναρριχηθεί και να παραμείνει στην εξουσία. Μέχρι που τα ίδια συμφέροντα άλλαξαν στρατόπεδο. 

Απ’ αυτήν την παρέα δεν θα μπορούσε να λείψει και ο περιβόητος Κασσής. Αυτός που διαφωνούσε σε κάθε νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης και απειλούσε κάθε τρεις και λίγο ό,τι θα το καταψηφίσει, ή ακόμη ό,τι δεν του καίγεται καρφί αν θα πέσει η συγκυβέρνηση. Για τις ευαισθησίες τους στους χρυσαυγήτες, είπε κανείς τίποτε; 

Το σημείο όπου εντοπίζεται το πρόβλημα και που δυστυχώς διαιωνίζεται, είναι στα λαϊκά κυρίως στρώματα και ειδικότερα στα αριστερής κατεύθυνσης. Στους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας, των αγώνων για τη δημοκρατία και για τα ανθρώπινα ιδανικά. Όμως, ας μην ρίχνουμε την ευθύνη, όλη και, αποκλειστικά σ’ αυτούς. Δεν μπορούν να την σηκώσουν μόνοι τους.  

Θα περίμενε κανείς, στις μέρες που ζούμε, και με τα τετελεσμένα γεγονότα, ο χώρος της αριστεράς να είναι ενωμένος, σε ένα πολιτικό σχήμα ανάλογο των εκλογών του 1958 με την ΕΔΑ του 24,42%, ή ακόμη και του 1974 με την “Ενωμένη Αριστερά” του 9,42% παρά το εξωπραγματικό ποσοστό του "Καραμανλής ή τάνκς", αλλά και του 1989 με τον “Συνασπισμό” του 13,1%. Να περάσει το μήνυμα και να δώσει το σύνθημα ό,τι από δω και πέρα κουμάντο κάνει ΜΟΝΟΝ η Αριστερά. 

Φαίνεται όμως ό,τι υπάρχουν “αόρατες” δυνάμεις που δεν επιθυμούν αυτή τη συνεργασία, ή τη συνένωση των αριστερών δυνάμεων σε μια νέα πρωτοπορία. Ένα νέο ΕΑΜ. Έχουν διαβρωθεί, τόσο πολύ, από τις “μονοθεϊστικές ” αντιλήψεις, τους δογματισμούς και τον επαγγελματισμό, που κάποιοι “αριστεροί”, δεν θέλουν να αντιληφθούν το προφανέστερο. 

Ό,τι ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να δοθεί ποιότητα στην καθημερινή ζωή του λαού. Ό,τι ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να υπάρξει ένα κράτος δικαίου. Ό,τι ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να γίνει, πρωτίστως, ένας δίκαιος επιμερισμός του παραγόμενου πλούτου. 

Ό,τι η ζωή φεύγει μέσα από τα χέρια μας. Ό,τι οι άνθρωποι “φεύγουν” πικραμένοι. Ό,τι κάποιοι, με την αριστερά κατακερματισμένη, χαίρονται και κερδίζουν, και αυξάνουν τις περιουσίες τους σε βάρος του λαού. 

Απ’ αυτή την μανιχαϊστική αντίληψη που διακατέχονται αυτοί οι “αριστεροί”, πρέπει να γλυτώσουμε. Γιατί κι αυτοί, οι πολύ συγκεκριμένοι, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε πλέον. Μόνον λόγια, που μπορεί να αγγίζουν, που μπορεί να συνεπαίρνουν, που μπορεί να εξάπτουν, όμως, συγχρόνως αποκοιμίζουν, σε ρίχνουν σε λήθαργο, και μεταφέρουν την εκπλήρωση του ονείρου στην “άλλη ζωή”, σε ένα μέλλον μακρινό, απώτερο, αβέβαιο, υποθετικό και προφανώς ανεκπλήρωτο. 

Αναρωτήθηκε ο κυρ Αντωνάκης, για το τι θα προσφέρει ο Μανώλης ο Γλέζος. 

Τους κιοτήδες και τους συνεργάτες τους, ούτε ο εχθρός δεν τους έχει σε υπόληψη, κυρ Αντωνάκη μου. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα ζεις, στα ενενήντα δυο σου, αλλά είμαι σίγουρος ό,τι κανείς δεν θα θέλει να σε ξέρει. 

Όχι στα ενενήντα δυο σου, αλλά σύντομα θα αποτελέσεις μια δυσάρεστη ανάμνηση. Θα ακολουθήσεις την μοίρα των προηγούμενων. Ό,τι είχατε να δώσετε το δώσατε. Με τα ρουσφέτια σας και τις εξυπηρετήσεις στα συμφέροντα που σας στήριζαν για χρόνια καταστρέψατε αυτόν τον τόπο. 

Ό,τι απόμεινε το έβγαλες στο σφυρί. Δεν έμεινε τίποτε πλέον για να σε κρατήσει εδώ. Μπορείς να φύγεις, είτε με τη θέληση σου είτε με τη δική μας. Εσύ, με τη συνείδηση σου ήσυχη για το διατεταγμένο έργο που επιτέλεσες  άψογα, κι εμείς, θα σε ξεπροβοδίσουμε, με μεγάλη ευχαρίστηση, και με την υπόσχεση ό,τι άλλους σαν και σένα δεν θα ανεχτούμε. 

Θα την φτιάξουμε την πατρίδα μας, να είσαι σίγουρος γι’ αυτό. Θα την ξαναχτίσουμε απ’ την αρχή. Πέτρα την πέτρα. Για άλλη μια φορά. Έτσι που μόνον εμείς ξέρουμε. Εμείς που την κρατάμε ζωντανή για χιλιετίες. Ο ΛΑΟΣ της. 

Καληνύχτα, κυρ Αντωνάκη
                                                                       

1 σχόλιο:

  1. αυτά τ' ανδρείκελα δεν κυβέρνησαν και δεν κυβερνούν τη χώρα μας μόνοι τους. αυτά τ' ανδρείκελα εμείς τα ψηφίσαμε... λυπάμαι που το λέω, αλλά εξ ίσου μ' αυτούς εγκληματίες είμαστε κι εμείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή