Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Οι προσδοκίες του Αντώνη Σαμαρά.


Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και η συνάντησή του με τον Αμερικανό πρόεδρο υπό διαφορετικές συνθήκες ίσως να είχε έντονο ενδιαφέρον. Όχι πως μια επίσκεψη στην έδρα της μεγαλύτερης υπερδύναμης και μια κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον πρόεδρό της δεν είναι εξ ορισμού ενδιαφέρουσα.  
Αλλά, αν αναλογιστεί κανείς, πως η χώρα μας είναι μέλος της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης, κι ό,τι τελευταία, για αυτονόητους λόγους, έχει προσδεθεί πλήρως στο άρμα της Γερμανίας και τελεί υπό πλήρη έλεγχο της μοναδικής υπερδύναμης της ΕΕ, κι αυτό δεν το αρνείται ούτε ο πρωθυπουργός, που βρίσκεται υπό την πολιτική προστασία της κ. Μέρκελ, αλλά ούτε και ο υπουργός των οικονομικών, που τελευταία εξέφρασε τον πλήρη θαυμασμό του προς τον ομόλογο Γερμανό υπουργό, τότε μπορούμε να πούμε, με σχετική ακρίβεια ό,τι εάν δεν είναι εθιμοτυπική και ελαφρώς καθυστερημένη, για την έκφραση των συγχαρητηρίων στην επανεκλογή του Ομπάμα, θα είναι μια συνάντηση περιορισμένων δυνατοτήτων, άλλωστε, εδώ και αρκετό καιρό, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, έπαψε να ενδιαφέρεται για τα τεκταινόμενα στη χώρα μας, ίσως γιατί έχασε το ενδιαφέρον η χώρα μας, ίσως γιατί υπάρχουν άλλου είδους συμφωνίες μεταξύ αυτών που κινούν τα νήματα στην πολιτική σκακιέρα. Άρα, αυτό που μένει, είναι, η επίσκεψη αυτή να αποτελέσει ευκαιρία για αναμνηστικές φωτογραφίες και να χρησιμοποιηθεί, αποκλειστικά, για την τόνωση του ίματζ του κ. Σαμαρά περισσότερο και λιγότερο για συμφωνίες δευτερεύουσας σημασίας.  
Παρόλα αυτά, τουλάχιστον για τη χώρα μας και τους πολίτες της, θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε τι θα λεχθούν κατ’ ιδίαν από τους δυο κυβερνήτες. Ή μάλλον, σε τι συμφωνίες θα καταλήξουν. Γιατί, σε μια συνάντηση χρονικά περιορισμένη, πρακτικά, δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθούν θέματα πολύπλοκα. Αυτά έχουν ήδη μελετηθεί  και έχουν συμφωνηθεί εκ των προτέρων 
Η συνάντηση, υπό αυτές τις συνθήκες, αποσκοπεί στην επικύρωση των συμφωνηθέντων και η κοινή ανακοίνωση, που συνήθως ακολουθεί αυτές τις συναντήσεις, αλλά και η λεπτομερέστατη εξειδίκευση των θεμάτων και των αποτελεσμάτων, που λογικά θα ακολουθήσει στη συνέχεια από τον πρωθυπουργό, για να μάθουμε κι εμείς τι καταφέραμε και να τονωθεί το εθνικό μας φρόνημα, αμφιβάλω αν θα αφορά τα πραγματικά συμφωνηθέντα. Άλλωστε, γι’ αυτό οι συναντήσεις αυτές γίνονται κεκλεισμένων των θυρών.   
Όμως, θα είχε ενδιαφέρων, αν υπήρχε κάποιος τρόπος να μάθουμε όλα όσα θα λεχθούν και θα συμφωνηθούν σ’ αυτή την κατ’ ιδίαν συνάντηση. Την κεκλεισμένων των θυρών. Κάτι τέτοιο, βέβαια, είναι πρακτικά αδύνατο. Ακόμη κι αν υπήρχε, θεωρητικά, κάποιος τρόπος, αυτός θα ήταν σίγουρα παράνομος, και όποιος δημοσιοποιούσε τα “εν οίκο”, θα ελέγχονταν και θα αντιμετώπιζε την κατηγορία της υποκλοπής.  
Αλλά, ειλικρινά, δεν αντιλαμβάνομαι, εδώ, αυτή την έννοια της υποκλοπής. Για συζητήσεις, μάλιστα, που υποτίθεται γίνονται στο όνομα των πολιτών μιας χώρας. Που αυτές ενδέχεται να αποδειχτούν ό,τι απέχουν παρασάγγας των ανακοινώσεων. Που δημιουργούν την υποψία ό,τι κάθε άλλο παρά για το κοινό συμφέρων των πολιτών συνομολογήθηκαν συμφωνίες.  
Η Συνήθης δικαιολογία, σ' αυτές τις περιπτώσεις, είναι ό,τι έτσι προστατεύεται η πατρίδα. Για να μην γίνουν γνωστά στον εχθρό τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας. Αλλά ποιος, τελικά, είναι ο εχθρός που επιβουλεύεται τη χώρα;   

2 σχόλια:

  1. Πρώτο μέλος σε blog πρώτη μου φορά έγινα!
    Ελπίζω να είμαι γουρλού, αλλιώς την έβαψα!
    Καλοστέργιωτο μέσα από την καρδιά μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή