Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Το τούνελ... και το φως.

“Χωρίς απολύσεις δόση δεν έχει”, αυτό ήταν το μήνυμα μέσω του κ. Στουρνάρα. Έχουμε συνηθίσει τα υποτιθέμενα θετικά (βλ. Success stories), να ανακοινώνονται (από ποιον άλλον;) απ’ τον πρωθυπουργό και τα μαύρα μαντάτα, δια της “πλαγίας οδού”.  
Και τίθεται το αμείλικτο ερώτημα: “Είναι χρεοκοπημένη χώρα η Ελλάδα;” Ασφαλώς όχι. Αυτή εκτιμώ πως θα πρέπει να είναι, μετά βδελυγμίας, η απάντηση του κ. Σαμαρά. Είναι όμως και απάντηση του κ. Υπουργού;  
Αν αναλογιστούμε ό,τι το 80% των δανείων επιστρέφουν για να πληρωθούν τοκοχρεολύσια, αντιλαμβάνεται κανείς ό,τι με το υπόλοιπο 20% να χάνεται σε διάφορα σταυροδρόμια, αφού ούτε ρευστότητα υπάρχει, ούτε πολύ περισσότερο η πολυδιαφημισμένη εκκίνηση της παραγωγικής διαδικασίας, άρα, ουσιαστικά μιλάμε, για απόλυτη χρεοκοπία.  
Η χώρα το μόνο που παράγει είναι ανεργία, κι αυτή με τη σειρά της, παράγει φτώχεια και απόγνωση. Οι δανειστές μας, είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι και το δείχνουν με το να μας ξαναδανείζουν, τα νάζια τους είναι για το θεαθήναι,  αφού έτσι, εκτός του ό,τι παίρνουν πίσω μέρος των οφειλομένων, γράφουν και κέρδη.  
Μπορεί να αυξάνεται το χρέος της χώρας, αλλά αυτό καθόλου δεν τους απασχολεί. Όσο περισσότερο μεγαλώνει το χρέος, όσο η απόγνωση γιγαντώνεται, τόσο πιο κοντά έρχεται η ώρα που θα πούμε, εμείς οι ιθαγενείς, “ας πάει και το παλιάμπελο”.  
Ήδη το έχουν ζητήσει εκείνοι, και δεν είναι σχήμα λόγου, παλιατζήδες είμαστε, έτσι μας βλέπουν, αυτοί είναι οι σύγχρονοι, οι πολιτισμένοι, έχουν και το χρήμα, άρα μπορούν να λένε και να κάνουν ό,τι θέλουν, ας πούμε, να εξαγοράζουν -και- συνειδήσεις, αντί πινακίου φακής.  
Αυτό που πέτυχε ο κ. Σαμαράς, είναι να κρατά τη χώρα στην εντατική με τεχνητή υποστήριξη. Φυσικά, είναι δύσκολο να τραβήξει τον αναπνευστήρα. Δυσκολότερο φαίνεται να είναι, το να αλλάξει το φάρμακο και την νοσηλεία. Ίσως να μην το επιθυμεί. Ίσως έτσι να βολεύεται.  
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Υπουργός. Μας πληροφόρησε πως δεν ενδιαφέρετε για την πολιτική. Για άλλα ενδιαφέρετε. Να σώσει την πατρίδα. Είναι, απλώς, ένας στρατευμένος πατριώτης. “Σήμερα είναι, αύριο δεν θα είναι”, αυτό μας είπε! Νέτα - σκέτα.  
Πολύ σωστά, θα λέγαμε εμείς. Για πιο λόγο να είναι και αύριο, αφού η πατρίδα θα ανήκει αλλού; 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου