Βάλτε ένα γκολ, ρε....

Κάτι μου λέει πως το πράγμα δεν ισιάζει με τίποτε. Θα μου πείτε, καλά περνιέσαι για ξύπνιος. Τώρα το κατάλαβες; Όχι. Δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Αυτό είναι. Έλεγα, πως στο τέλος κάτι θα γίνει και θα την πηδήξουμε. 

Τι στο διάολο Έλληνες είμαστε. Τι τους έχουμε τους θεούς, μόνο για να τους φτιάχνουμε αγάλματα στις πλατείες; Κάτι θα γίνει και θα τη βγάλουμε καθαρή. Κι ακόμα, ο βλάκας, το λέω. Τι κι αν μας έχουν δέσει χειροπόδαρα με τα μνημόνια. Εμείς είμαστε αλλιώς.

Το ίδιο που λένε και οι υπουργοί μας. Ακόμη κι αυτός ο τραπεζίτης. Που μας είπε ό,τι θα βγει στις αγορές. Να βγει! Να δούμε τι ψάρια θα πιάσει. Αλλά φυλάει τον κώλο του. Δοκιμαστικά είπε. Το βου εξάμηνο του '14. Μετά από τόσα και τόσα, ακόμη στη δοκιμή είναι. Και μοστράρεται για σωτήρας.

Αλλά αυτό πια, έχει παραγίνει. Έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Είναι κοινό μυστικό ό,τι κάτι άλλο χρειάζεται. Τα πακέτα και οι κόλλες περιτυλίγματος, σε όποιον αριθμό κι αν φτάσουν, διψήφιο, τριψήφιο, δεν θα αλλάξει η κατάσταση. Χειρότερη θα γίνει.

Το πράγμα βρωμάει ολόκληρο. Η σήψη είναι ολική. Δεν έμεινε ούτε ένα μέλος του σώματος καθαρό. Τα "σκουλήκια" κάνουν πάρτι. Πριν μου το πείτε εσείς, το λέω εγώ. Ναι. Έτσι ήταν πάντα. Τα πάρτι γινόταν για τους "εκλεκτούς" και τους ημέτερους.  

Οι έχοντες τρίβουν τα χέρια τους. Τα έχουν βγάλει στην αλλοδαπή και περιμένουν. Οι αλλοδαποί είναι προ των πυλών. Ο ανταγωνισμός χτύπησε κόκκινο. Όποιος προλάβει τον κύριο είδε. Αν και δεν χρειάζεται, γιατί ο "κύριος", τον βλέπει πρώτος, και κατ' ιδίαν μάλιστα.

Οι μη έχοντες πάνε στο σούπερ μάρκετ και γυρίζουν με μια φραντζόλα κι ένα κουτί γάλα. Όλη μέρα δεν ακούς τίποτε άλλο. Απολύσεις και μειώσεις. Σε λίγο θα βάζουμε τις ζωστήρες μας στην κατσαρόλα για να παίρνει το κουρκούτι μυρουδιά από κρέας. Μη γελάτε καθόλου.

Οι δε ξύπνιοι, ναι, δυστυχώς, την σήμερον ημέραν υπάρχουν κι αυτοί, σφυρίζουν αδιάφορα. Αλλά δεν είναι μακρυά η ώρα, που θα καταλάβουν κι αυτοί τι εστί βερίκοκο, όπως μας τσαμπουνά, ποιος; Ο Άδωνις. Αν θέλετε κάνετε κι αλλιώς, μας απειλεί. 

Τους δώσαμε το δικαίωμα να μας το παίζουν μάγκες. Ψευτόμαγκας καραμπινάτος. Η υγεία ενός ολόκληρου λαού εξαρτάται από έναν πλασιέ και μάλιστα τηλε-βιβλιοπώλη. Πριν από χρόνια, ακόμη και για αστείο να το 'λεγες, θα σε παίρναν για κουζουλό.

Σήμερα όλα είναι φυσιολογικά. Ζούμε την αποκορύφωση του παραλόγου. Ακόμη και οι εναπομείναντες, ελάχιστοι, λογικοί, τρομάζουν και δεν τολμούν. Γιατί να μιλήσουν άλλωστε. Έμεινε κανείς που θέλει να ακούσει; Όλοι μιλάνε, ακατάπαυστα και ακατανόητα. 

Οι δε άλλοι, για να μην μου πείτε πως τους αφήνω στην απέξω, κουνάνε το δάχτυλο και μετά το βάζουνε στο μάτι τους. Άντε λοιπόν να ξεμπερδέψεις τα κουβάρια. Πως να βρεις την άκρη. Ακόμη και να την πιάσεις, στην επόμενη ανάσα θα σου 'ρθει κόμπος. 

Όλα μοιάζουν να περιμένουν το "τυχαίο" γεγονός. Που θ' ανάψει τη μεγάλη φωτιά. Αλλά αυτή η φωτιά θα είναι διαφορετική. Κανείς δεν πρόκειται να γλιτώσει, όσο μακριά κι αν είναι, όσο βαθιά κι αν κρυφτεί. Αυτή η φωτιά θα φτάσει παντού. Θα καίει ακόμη κι αν νομίζεις πως σε ζεσταίνει.