Να σου πω εγώ.... "Τι εστί βερίκοκο".

_Έλα παιδί μου... για πες μου λιγάκι...
_Τι είναι πάλι..
_Στα γρήγορα όμως...
_Γιατί φεύγεις;
_Όχι, για να στείλω ένα twitt...
_Μπα! Μη μου πεις! Τιτιβίζεις;
_Πάντα.
_Για λέγε, για λέγε..
_Πως τον λένε, μωρέ, τον άντρα της Μανωλίδου;
_Ε! όχι και να μην ξέρεις το όνομά του.
_Το ξεχνώ... εκεί που πάω να το θυμηθώ, στο τσακ... μου διαφεύγει
_Αποκλείεται να μην το ξέρεις!
_Δεν το θυμάμαι, σου λέω.
_Βρε παιδί μου, υπουργός είναι.

_Αυτό το ξέρω, το όνομα δεν θυμάμαι.
_Μισό λεπτό...
_Είσαι καλά, τι μισό λεπτό...
_Μισό λεπτό, ρε παιδί μου, να το θυμηθώ...
_Άντε καλά, εσύ είσαι χειρότερη... άστο...
_Περίμενε... να κοιτάξω στο περιοδικό..
_Που;
_Κάπου είδα φωτογραφία της Μανωλίδου...
_Βρε το δικό της το ξέρω...
_Κάπου θα έχει και το όνομα του άντρα της... Αααα! Αμάν πια.
_Χέστο, δεν στέλνω..
_Το θυμήθηκα... Γεωργιάδης...
_Όχι αυτό, το άλλο
_Ποιο, το καλλιτεχνικό;
_Δεν είναι καλλιτεχνικό, έχει δυο ονόματα.
_Ναι σωστά, είναι αρχαιοελληνικό... Άαααδωνις, χαχα... για να δέσει το γλυκό.
_Μπράβο.
_Όπως και το παγόνι... στα αρχαία λέγετε ταώς.
_Κακίες.
_Και τι θα του γράψεις;
_Αυτά δεν λέγονται.
_Κατάλαβα, καμιά μαλακία.
_Καθόλου. Θα του γράψω, " Άδωνη προχώρα σε θέλει όλη η χώρα"
_Αυτό είναι παλιό.
_Γι' αυτό ακριβώς.... Είναι πετυχημένο.
_Και τι σ' έπιασε μ' αυτόν τώρα;
_Ε, πως! Έχουν πέσει όλοι πάνω του, σαν τα σκυλιά, να τον ξεσχίσουν.
_Ναι μωρέ! Σιγααά, τώρα. Χαρά στο πράγμα.
_Γιατί, λίγο το 'χεις; Νέος άνθρωπος... που θέλει να προσφέρει...
_Τι να προσφέρει; Έχει τίποτε που να αξίζει;
_Πως, δεν έχει;
_Που να είναι χρήσιμο για τον κόσμο;
_Κι όμως, μπορεί να μην του φαίνεται, αλλά έχει.
_Τον κακό του τον καιρό έχει.
_Έχει μέταλλο που λένε... και λέγε ότι θες εσύ.
_Μωρέ, θα λέω... γιατί αυτός παιδί μου είναι... άντε να μην πω...
_Όχι, πες το, για να δεις πόσο λάθος είσαι.
_Εγώ είμαι λάθος;
_Και πολύ μάλιστα. Τι φταίει δηλαδή ο άνθρωπος και να του πετάνε γιαούρτια;
_Τους απειλεί ό,τι θα τους απολύσει.
_Σιγά τα ωά... θα ήθελες εσύ να σου πετάξουνε γιαούρτια;
_Εγώ δεν απέλυσα κανέναν.
_Αυτά τα λένε οι άλλοι... ξέρεις εσύ...
_Δεν κατάλαβα, αυτό τι ήταν... καρφί;
_Βγαίνουν και λένε τις αηδίες τους.
_Αηδία Ελίνα μου είναι να σου λέει κατάμουτρα πως θα σε απολύσει.
_Αυτό έχει καταντήσει ντροπή πια.
_Ντροπή Ελίνα μου είναι να μην μπορείς να τον απολύσεις εσύ.
_Ε! όχι κι αυτό... όχι κι αυτό...
_Αλλά έτσι είσαστε όλοι εσείς στο σόϊ σας.
_Αααα! Για να σου πω... Τι σου φταίει το σοϊ μας.
_Τι μου φταίει; Πολλά.
_Κορίνα, δεν σου επιτρέπω...
_Ναι, τώρα σε φοβήθηκα. Φρικιό.
_Κορίνα μου, παραφέρεσαι...
_Παραφέρομαι; Εγώ; Τον αδερφό μου λυπάμαι.
_Δεν κατάλαβα; Γιατί λυπάσαι το Θανάση;
_Που έμπλεξε με το σόϊ σου... Τα φρικιά... Τους βασιλοχουντικούς.
_Κορίνα, μην μου κλείνεις το τηλέφωνο... Μου το 'κλεισε...
Τουτ... Τουτ... Τουτ...
Δεν πρόκειται να σου ξαναμιλήσω... Γιατί δηλαδή... επειδή ψηφίσαμε Γεωργιάδη... γίναμε βασιλοχουντικοί; Από που κι ως που;