Ένα e-mail διαφορετικό από τα άλλα έφτασε στο panteloni kampana με παραλήπτη το αριστερό μπατζάκι. Αν και αρχικά δεν δόθηκε η απαιτούμενη προσοχή στο μήνυμα, η συνεχής εμφάνιση της ειδοποίησης ανάγκασε το αριστερό μπατζάκι να διερευνήσει περί τίνος επρόκειτο.
Μετά την πρώτη ανάγνωση του μηνύματος διαπιστώθηκε ό,τι επρόκειτο για ένα ξεχωριστό για τα ανθρώπινα δεδομένα μήνυμα. Αυτό που έκανε μοναδικό το συγκεκριμένο mail ήταν το γεγονός ό,τι περιείχε τις συντεταγμένες από τη θέση αποστολής του.
Το αριστερό μπατζάκι, θέλοντας να εξακριβώσει την θέση από την οποία απέστειλε ο αποστολέας το μήνυμα έθεσε τις συντεταγμένες στο Καρτεσιανό σύστημα και μετά το enter εμφανίστηκε στην οθόνη του υπολογιστή ένας τόπος που, εκ πρώτης ματιάς, έμοιαζε παράξενος, αλλόκοτος.
Όλα ήταν ειδυλλιακά. Το φως ήταν διάχυτο αν και δεν υπήρχε κάποιο αστέρι για να φωτίζει. Κι αυτό ήταν εμφανές από το γεγονός ό,τι δεν υπήρχε καμιά σκιά. Ήταν σαν τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας. Παράξενα δέντρα με ελικοειδείς κορμούς, χωρίς ρίζες αλλά με ογκώδεις καρπούς, σε συστοιχίες. Πελώρια φυτά με τεράστια, πολύχρωμα βελουδένια άνθη.
Ένας καρπός από αυτά τα δέντρα ήταν αρκετός να θρέψει τα παιδιά μιας αφρικανικής χώρας, μαζί και της Ελλάδας, για ένα χρόνο. Και ένα λουλούδι αρκετό για να καλμάρει τον γερμανικό σοβινισμό της Μέρκελ, βεβαίως και του Σόϊμπλε, βεβαίως και του νέου Σόϊμπλε, άλλαξε ο Μανωλιός.... Ο Τράμπ απεχθάνεται τα άνθη, οπότε no problem. Εκτός και αν αποτελούν μέρος του σώματος κάποιας αιθέριας ύπαρξης, οπότε, ρουφάει με το καλαμάκι το νέκταρ.
Στον αέρα πλανιόταν ένα άρωμα μεθυστικό. Σαν αυτό που προσπαθούν να πετύχουν, μάταια, οι επίγονοι της Koko Chanel. Άρωμα που ανέπνεαν τα πετεινά του ουρανού, μεθούσαν και κελαηδούσαν σαν την Θάλεια, την Ευτέρπη, την Ερατώ, την Μελπομένη, την Πολύμνια, την Κλειώ, την Τερψιχόρη, την Καλλιόπη και την Ουρανία. Μήπως ξέχασα κάποια; Ελπίζω, όχι.
Άνθρωποι, μικροί μεγάλοι, με Αδαμιαία περιβολή, η δημοσία αιδώς είναι μια ύστερη ανακάληψη, περιπλανώνταν στις λεωφόρους αυτού του παράξενου, εκ πρώτης ματιάς, κόσμου. Άγρια ζώα συντρόφευαν τους ανθρώπους στις καθημερινές τους ασχολίες, ωσάν να ήταν κατοικίδια. Αυτός ο κόσμος, πραγματικά, ήταν αγγελικά πλασμένος. Ένας κόσμος διαφορετικός.
Ένας κόσμος που αξίζει να ζεις. Κι αν δεν καταφέρεις να τρυπώσεις, με κάποιο τρόπο, με ένα πάσο της ενορίας ας πούμε, σ' αυτόν τον κόσμο, τουλάχιστον, αξίζει κάποιος να τον επισκεφθεί. Έστω κι αν στην πύλη υπάρχει ένας κέρβερος που απαγορεύει την είσοδο στους ανεπιθύμητους και, ειδικότερα, σ' εκείνους που αγνοούν την ύπαρξη αυτού του κόσμου.
Διότι, αυτός ο κόσμος δεν είναι ένας τυχαίος κόσμος. Πρέπει να έχεις πυξίδα για να τον εντοπίσεις. Και τη ματαιοδοξία, να κοιμάσαι και να ξυπνάς, με ένα και μοναδικό όνειρο. Ό,τι θα γίνεις μέλος αυτού του κόσμου. Αν είσαι πρόθυμος, στα κελεύσματα των ιθυνόντων, κι αν είσαι υπάκουος, προς τας υποδείξεις, μπορείς να τα καταφέρεις.
Άλλως, σου μένει να ανέβεις στην πλησιέστερη βουνοκορφή και κρεμάμενος από τα βράχια, με κίνδυνο να κατακρημνιστείς στην άβυσσο, να ατενίζεις αυτόν τον υπέροχο, τον φανταστικό, κόσμο, που, αν μη τι άλλο, δεν υπάρχει όμοιός του πουθενά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Να χτυπάς το κεφάλι σου στην αιχμή του βράχου, που δεν φίλησες το χέρι για να λάβεις άφεση, ώστε να ζήσεις την μετά θάνατο ευδαιμονία.
Ακόμη και οι κατασκευαστές comics, αυτόν τον κόσμο, δεν τον έχουν επινοήσει, και απεικονίσει. Τουλάχιστον, όπως πραγματικά είναι.
Ένα δεύτερο στοιχείο που έκανε μοναδικό αυτό το mail ήταν, ότι εστάλη από τον προσφάτως "αναχωρήσαντα" διακεκριμένο επιστήμονα αστροφυσικό Stephen Hawking. Όπως έγραφε στο mail ο Hawking, δεν μπορούσε να προσδιορίσει για πόσο χρόνο περίμενε να τον υποδεχτεί κάποιος, να του ανοίξει την είσοδο, ή τέλος πάντων, να του πει ό,τι είναι ανεπιθύμητος. Καθώς, δεν υπάρχει η νύχτα για να μετρηθούν οι μέρες. Οι άνθρωποι που κατοικούν σ' αυτόν τον κόσμο είναι ξύπνιοι.
Ποτέ δεν κοιμούνται. Περιφέρονται ασκόπως από δέντρο σε δέντρο, από φράχτη σε φράχτη, αφού δεν χρειάζεται να εργάζονται. Δεν χρειάζονται ρούχα, μαγιό, σαγιονάρες και καπέλα. Η αγνότητα είναι θεϊκό δώρο και η τροφή είναι άφθονη, μέχρι σκασμού. Ειδικά η πνευματική. Μπορεί να σε κρατήσει χορτάτο για αιώνες και αιώνες.
Αυτά, βέβαια, ο Hawking τα είδε απ' την κλειδαρότρυπα και επεσήμανε στο mail του, να μην κοινοποιηθούν στο φιλοθεάμον κοινό του διαδικτύου για να μην πληγή η υστεροφημία του. Αφού, ορισμένοι και, ειδικότερα, κάποιοι πεφωτισμένοι, θα μπορούσαν να τον χαρακτηρίσουν ηδονοβλεψία που αρέσκεται στην πορνογραφία.
Όμως, αγαπητέ Stephen, αυτά που είδες εσύ, αποτελούν προίκα για τον κόσμο μας, γι' αυτό, το αριστερό μπατζάκι δεν θα σου κάνει τη χάρη. Θα τα φανερώσει όλα, διότι, ουδέν κρυπτόν υπό το φως.
Αγαπητέ Stephen, υπήρξες γιατί υπάρχει θεός και όχι επειδή συνευρέθησαν οι γονείς σου.
Έζησες, έτσι όπως έζησες, γιατί το ήθελε εκείνος και όχι επειδή δεν το ήθελε. Το ήθελε!
Αλλά μην περιμένεις να σου το πει. Ποτέ δεν μιλάει. Μόνον ακούει. Αν κι αυτό δεν είναι απόλυτο.
Δεν έχει στόμα και γλώσσα. Έχει, όμως, αυτιά και, μάλιστα, μεγάλα σαν χωνί που τα κουνάει για να διώχνει τα ενοχλητικά έντομα. Γι' αυτό, ποτέ δεν θα σου πει αν σε άκουσε όταν του μίλαγες.
Αν δεν το ήθελε, είτε δεν θα ζούσες, είτε θα ζούσες φυσιολογικά.
Αυτά τα ξεχνούσες όσο ζούσες. Όμως, χάρη σε έναν πεφωτισμένο ιεράρχη μας (κάνω το σταυρό μου) τα έμαθες μετά το θάνατο σου. Όσο ζούσες, ήταν δύσκολο να διαλεχτεί μαζί σου. Τώρα μπορεί. Μπορεί ακόμη και να χαρεί που, έσβησες όπως τόσοι άλλοι.
Ενώ αυτός, θα σβήσει γιατί θα τον καλέσει ο δημιουργός του. Εσένα δεν σε κάλεσε ο δημιουργός του. Όπως καταλαβαίνεις, υπάρχει ειδοποιός διαφορά.
Αν δεν κατόρθωσες να "δεις" τον δημιουργό, δεν φταις εσύ. Σε απέφευγε.
Κρυβόταν για να μην του ζητήσεις να σου εξηγήσει γιατί σου "φέρθηκε" μ' αυτόν τον τρόπο.
Εσένα, που έφθασες λίγο πριν την ανακάλυψη της "σοφίας" και της "δύναμής" του.
Ίσως να είναι προνοητικός.
Λίγο πριν του πεις, σ' ευχαριστούμε για όσα έκανες μέχρι σήμερα. Τώρα μπορείς να "κοιμηθείς". Τα υπόλοιπα θα τα κάνουμε εμείς.
Έτσι όπως τα κάνουμε πάντα, εμείς οι άνθρωποι. Εσύ, ποτέ δεν συμμετείχες. Γι' αυτό, κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει για τα δικά μας πεπραγμένα.
Απτόητος ο ιεράρχης μας (ξανακάνω το σταυρό μου) δήλωσε ό,τι η ύπαρξη του θεού δεν είναι προσωπική του θέση, αλλά επιστημονική ανακάλυψη. Διότι, ο ίδιος τον βλέπει και, μάλιστα, τόσο καθαρά, που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια της.
Όσο κι αν αμφισβήτησες την ύπαρξή του, δεν κατάφερες, ποτέ, να αποδείξεις ό,τι ο δημιουργός αποσύρθηκε από το σύμπαν και τον άνθρωπο και ως εκ τούτου η μεταθανάτια ζωή είναι ένα γλυκανάλατο παραμύθι που λέει η γιαγιά στον εγγονό για να τον πάρει ο ύπνος.
Θαμπωμένος από τα επιστημονικά σου επιτεύγματά, αλαζονικά και με έπαρση, έκανες το σύμπαν ακέφαλο. Με μια μαύρη τρύπα για κεφάλι. Αν είναι δυνατόν!!!
Τώρα που βρίσκεσαι ενώπιόν του, μην είναι σκληρός μαζί του. Παραδέξου το λάθος σου και ίσως σου επιτρέψει την είσοδο στον κήπο του. Να δεις την συλλογή του. Ίσως να σε ξεναγήσει ο ίδιος. Αν εμφανιστεί. Διότι, έχει ένα ολόκληρο σύμπαν να κουμαντάρει. Αυτό, μην το ξεχνάς.
Άλλωστε, ακόμη κι αν εμφανιστεί, δεν πρόκειται να δεις κάτι διαφορετικό, κάτι το τρομακτικό. Ο δημιουργός είναι ένας σαν κι εμάς. Εκεί που διαφέρουμε είναι η "σοφία" του. Μας έπλασε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν. Βάδισε την κλίμακα των homo (neandertal, sapiens και κρο-μανιόν) όπως κι εμείς. Αλλά νωρίτερα από εμάς, γι' αυτό και η "σοφία" του. Είναι, δηλαδή, θέμα χρόνου.
Όταν έλεγες ό,τι όσοι σκοτώνουν τον άνθρωπο στη γη, αφήνουν το "δημιουργό" μαγκούφη και απελπισμένο στον ουρανό, στις οδύνες και τα αδιέξοδά του, είχες απόλυτο δίκαιο. Διότι, τα παιδιά του είναι η ζωή του. Αν εκλείψουν τα παιδιά του δεν θα έχει λόγο ύπαρξης.
Γι' αυτό, αγαπητοί φιλάνθρωποι, μην σκοτώνετε τα παιδιά του δημιουργού. Χωρίς τα παιδιά του θα μαραζώσει. Θα είναι ένας δυστυχισμένος πατέρας και μπορεί πάνω στην απελπισία του να κάνει καμιά τρέλα. Αν δεν την έκανε.
Καλά ταξίδια στην απεραντοσύνη του σύμπαντος.
ωραίο κείμενο, έξυπνο, μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφή