η ανακύκλωση της σαβούρας

Αν κάτι χρειάζεται το πολιτικό μας σύστημα, καθότι οι συνθήκες για την αλλαγή του δεν έχουν ωριμάσει όπως λέγουσι οι "κληρονομικοί φορείς" τοιούτου είδους αλλαγών, είναι τα νέα* πρόσωπα. Όχι απαραιτήτως σε ηλικία. Αλλά απαραίτητα, εκείνα που, για την έλευση της άλλης εποχής, γίνονται στόχοι ποταπών. 

(ο αστερίσκος [*] στο "νέα" υποδηλώνει, επακριβώς, την άρνηση στο ρετούς για την εμφάνιση κάθε παλαιού ως "νέο"). 

Ούτε η ορμή, ως αιχμή και ως μεταφορέας ιδεών, ούτε η βραδυκινησία ως απαύγασμα κεφαλαιωποιημένης προσήκουσας εμπειρίας καθορίζουν τα γεγονότα εφόσον η γνώση δεν συμμετέχει με την παρουσία της, ή, καλύτερα, εφόσον η λογική τελεί υπό κατάληψη υπό του κάθε παράδοξου*. 

(απαραίτητος ο αστερίσκος [*] στο " παράδοξου", καθώς το άσυλο είθισται να προσφέρεται και σε αλλόθρησκους που καταλύουν στο ναό). 

Αντίς, λοιπόν, να επιδιώκουμε τη σωτηρία των τελευταίων ειδών, επομένως μοναδικών, που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, έστω, του ανθρώπινου είδους, εφόσον θεωρούμε μη απαραίτητα τα υπόλοιπα, εκτός και αν κρίθηκε μη απαραίτητο κι αυτό υπό του νέου είδους που ενέσκηψε τελευταίως, επεξεργαζόμαστε μεθόδους για την επαναφορά των “Μαμούθ”. 

Η διεργασία της ανακύκλωσης, προσφέρει, από παλαιό και γερασμένο υλικό, ενίοτε παλαιό είναι και το φθαρμένο νέο, ή και το ολικά κατεστραμμένο νέο, ακόμη και το "εκ γενετής, βλαμμένο," ανεξαρτήτως παλαιού ή νέου, την πρώτη ύλη για την εκ νέου παρασκευή του "υποκειμένου".

Του νέου "εξαρτήματος", του νέου "δοχείου", και γενικά ό,τι νέο πρόκειται στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί με σκοπό την εξυπηρέτηση μιας επιλογής, ή μιας αποστολής που συνοψίζεται στο, «μια κυβέρνηση μεταρρυθμιστών από την παρούσα Βουλή η οποία θα στηρίζεται κατά περίπτωση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης». 

Τούτο εστί εκδήλωση πρόθεσης, κοινοβουλευτικού, ή όπως αλλιώς θέλετε, πραξικοπήματος. 

Πλην όμως, το "Δοχείο" της πολτοποίησης των ετερόκλητων, έχει λάβει σαφείς οδηγίες για το ρόλο που προγραμματίστηκε, και μπορεί, προσώρας, στις ονειρώξεις του να απολαμβάνει τον θεωρούμενο σημαντικό του ρόλο, που επίσης συνοψίζεται στο, "σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας", που βεβαίως-βεβαίως δεν θα στηρίζεται στην λαϊκή εντολή, αλλά σε εντολές ανακυκλωτών της σαβούρας, ελπίζει πως, σύντομα μάλιστα, θα πραγματώσει την ονείρωξη του. Την εκσπερμάτωση κατά πρόσωπο. 

Δηλαδή, να συμβάλει στη διαιώνιση του προηγούμενου. Της ανήθικης του παλαιού συνέχειας. 

Η πολτοποίηση ετερόκλητων υλικών, συνεπώς άχρηστων, ως μέρος της διεργασίας ανακύκλωσης, δημιουργεί, τη βάση για την ομογενοποίηση του μείγματος, που ως μοναδικό στοιχείο έχει τη δυσοσμία του πρότερου βίου και κριτήριο επίσης μοναδικό, τη συμμετοχή στον φαύλο κύκλο των μετακινήσεων στα πρότυπα του "μεταλλικού δεσμού". 

Παρά το δαπανηρότερο της παρασκευής του προϊόντος-υποκειμένου με τη διαδικασία της ανακύκλωσης, εντούτοις, η επένδυση θεωρείται αποδοτικότερη σχετικά με το ρίσκο της πρωτογενούς παραγωγής. Και λόγω της συνήθειας, που καλείται και εθισμός. 

Ειδικότερα σε τοξικές ουσίες ελεγχόμενες από τους ανακυκλωτές. Όπως, η αναρρίχηση, ή, και οι "ανιδιοτελείς" ανάγκες "υποκειμένων" που στοιβάζονται σε χώρους λίαν επιεικώς ακατάλληλους για την δημόσια υγεία αναμένοντας την αποκομιδή τους, και τη συγκέντρωση τους, σε χώρους παρασάγγας ακαταλληλότερους, αλλά αποδοτικότερων του σύνηθες. 

(Κουφάλες. Οι ΛοβέρδοΜητσοτάκηδες δεν ανακυκλώνονται. Παραμένουν σαβούρια παντοτινά.)