Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

αποσαφήνιση, η δυσκολία της "εύκολης" λύσης



Κι εκεί που όλα έδειχναν ό,τι τους πήρε το ποτάμι, όχι το "Ποτάμι", αλλά της "Λαρίσης", γιατί το "Ποτάμι", ακόμη συγκεντρώνει τα νερά του. Κάτι "απόβλητα" από φαλιρισμένες "βιομηχανίες". Για να σηκωθεί η στάθμη του λίγο ψηλότερα. Να φουσκώσει και να αφρίσει σαν μανιασμένος ταύρος, μπροστά στο κόκκινο πανί. Που λέγεται ό,τι έχει αχρωματοψία. Όχι το "Ποτάμι", ο ταύρος. Αλλά ποιος έγινε ταύρος για να το βεβαιώσει; Ίσως ο (Σ)ταύρος. Φουριόζος όπως είναι, και πατριώτης, βλέπει το "πανί" στον ιστό, που παλεύει με τους δώδεκα αέρηδες και τον πιάνει το αλλεργικό του. Μην τυχών και λεκιάσει το "πανί". 

Το "Ποτάμι", αντίθετα με τον ταύρο, δεν έχει αχρωματοψία, βλέπει όλα τα χρώματα και αρμέγει από παντού. Κι από δεξιά, κι από αριστερά. Και ψάχνει να κεντραριστεί. Στη θολούρα. Γιατί χωρίς κέντρο, είναι σουβλάκι χωρίς τζατζίκι. Ονειρεύεται να το παίξει "ΛΑΟΣ", ή και ΔΗΜΑΡ ακόμη. Αλλά το πρόβλημα, προς το παρόν, δεν είναι το "Ποτάμι", αλλά ο Σαμαράς. Που πήρε τα πατήματα του "Μεγάλου" και το παίζει "Αντρέας". Κι αναρωτιέται κανείς, πως κι έχει αγαπηθεί τόσο βαθιά, και με πάθος, με τον Μπένυ; Βέβαια, ο Μπένυ, δεν είναι "Αντρέας", αν και θα το ήθελε πολύ.

Η υπόθεση "συγκυβέρνηση" μέρα τη μέρα γίνεται δυσκολότερη. Καζάνι που βράζει είναι. Όχι γιατί τους λείπει η θέληση για να συγκυβερνήσουν. Και όλοι, οι από γύρω, κρατάνε απόσταση ασφαλείας για τα "μη χειρότερα". Η εικόνα που παρουσιάζει έγινε παραδεκτή από όλους όσους στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση και δεν αναφέρομαι μόνον στους βουλευτές. Οι ανάγκες για την παραμονή της υπαγορεύονται από παράγοντες που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Που τους φορτώθηκε, κακήν κακώς. Εξαιτίας της εφευρετικότητας των εκλογονομοπαρασκευαστών. Οι ίδιοι που εκδηλώθηκαν πρόσφατα για αλλαγή του εκλογικού νόμου. Ονειρεύονται, ίσως, εκείνον που, ενώ ήρθε δεύτερη η ΕΡΕ, πήρε πλειοψηφία στη βουλή. 


Υπάρχει, βέβαια, και η προσφυγή στις πρόωρες εκλογές για να απαλλαγούμε από τους "συνταγματικούς δεινάστες". Αν και θα έπρεπε να έχει, σαν ο λαός που εκλέγει, το δικαίωμα να αποτρέπει συμπαιγνίες και αποφάσεις ερήμην του. Που σ' ένα βαθμό, βέβαια, το έχει, αλλά είναι σαν να μην το έχει, αφού το υπόλοιπο του βαθμού εξαρτάται και πάλι από τη θέληση των ίδιων δειναστών. Που έχουν δεμένο το γάϊδαρο τους για μια τετραετία και μπορούν, όποτε γουστάρουν, ή, για να γουστάρουν μαζί τους και κάποιοι ακόμη, να αλλάζουν αποφάσεις σαν πουκάμισα. 

Απ' την άλλη, οι πρόωρες, πολλές φορές είναι ένα τέχνασμα που το έχουν μάθει καλά, και ενίοτε το εφαρμόζουν, οι εκάστοτε πρωθυπουργοί. Το πρόβλημα αρχίζει όταν το "φίδι" δεν θέλει να βγει απ' την τρύπα. Συνεχίζει με το τέλμα, της δήθεν ικανότητας, που βυθίζει στην κινούμενη άμμο, αργά αργά, ολόκληρη τη χώρα. Τότε είναι που δημιουργείται περιρρέουσα κατάσταση που αποκαλύπτει τη γύμνια, και κάπως έτσι φτάνουμε στο, "Έλα τώρα εσύ να βγάλεις το φίδι απ' την τρύπα". Όμως, ο Σαμαράς δεν θέλει ν' αφήσει τα γκέμια, νομίζει πως δεν έφτασε ακόμη αυτή η ώρα. Προς το παρόν, παριστάνει το αφεντικό. Αυτόν που κρατάει το κλειδί απ' το μαγαζί. Μόνο που το κλειδί, δεν του κάνει τη χάρη να ξεκλειδώσει το μαγαζί. Είναι βλέπετε ελαττωματικό. Από τις πολλές χρήσεις που έχει υποστεί, από τα ίδια αφεντικά, χρόνια τώρα. 

Τα τερτίπια των "πολιτικάντηδων" καλά κρατούν και για δυο τρεις μέρες κάποιοι απ' αυτούς θα έχουν χαρές και πανηγύρια. Θα πανηγυρίζει και η κ. Σοφία, που ίσως βρει την ευκαιρία να λανσάρει καινούριο lookΘα προσπαθήσουν να κάνουν τη νύχτα, μέρα. Μέχρι να επιστρέψει δριμύτερη η αδυσώπητη πραγματικότητα. Που θα τους επαναφέρει σ' αυτά που προσπαθούν να αποφύγουν. Και τότε, ξανά απ' την αρχή, θα μπούνε στην ημερήσια διάταξη η αμφισβήτηση και οι πρόωρες εκλογές. Με ευθύνη, την ανικανότητα και την δεινή εισπρακτική πολιτική της συγκυβέρνησης. Περιμένουμε, αγωνιωδώς, τον προϋπολογισμό, και την κάλυψη της τρύπας του 2015

Κι όταν μιλώ για πρόωρες, δεν αναφέρομαι στις εκλογές λόγω μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, γιατί αυτές είναι θεσπισμένες και συνταγματικές. 

Κρατήστε κάποια ονόματα. Νικήτας Κακλαμάνης από ΝΔ και Μωραΐτης από ΠΑΣΟΚ, ίσως και κάποιοι ακόμη, που θα τοποθετηθούν ενάντια σε κάποιες από τις επιλογές της συγκυβέρνησης, αλλά στο τέλος θα συναινέσουν σαν να μην συνέβη τίποτε και θα ψηφίσουν υπέρ της πρότασης. Γιατί δεν θα τολμήσουν να αναλάβουν την ευθύνη να ρίξουν την κυβέρνηση. Έχει ξαναγίνει. Ίσως και η Μπακογιάννη, η οποία άλλωστε εκδήλωσε τους προβληματισμούς της πρόσφατα για τον ΕΝΦΙΑ. Όμως, τι επιδιώκει η δυαρχία με την πρόταση στήριξης; Όταν διαθέτουν 154 οι οποίοι μάλιστα δεν θα χρειαστούν αφού ψηφίζουν οι παρόντες, οπότε, είναι αρκετοί 146 λόγω της απουσίας των εννέα προφυλακισμένων της Χ.Α.; Πανηγυρίζουν από τώρα για τη στημένη ψηφοφορία, μια και είναι για τα πανηγύρια. Ό,τι δήθεν, κατατρόπωσαν την αντιπολίτευση.

Ο Σαμαράς νομίζει πως απευθύνεται σε ανθρώπους της δικής του νοημοσύνης. Ίσως και να έχει δίκαιο. Αφού στους βουλευτές που τον στηρίζουν απευθύνεται η πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης, και βουλευτές θα την ψηφίσουν, όχι ο λαός. Ελπίζει έτσι να συσπειρώσει τους δικούς του, όσοι του μείνανε. Ίσως να θέλει να ελέγξει τις προθέσεις, κυρίως των ανεξάρτητων, για την επικείμενη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Εφόσον βέβαια αντέξει μέχρι τον Φεβρουάριο. Γιατί φαινόμενα σαν αυτά των Ντινόπουλου - Μητσοτάκη και Λαζαρίδη - Χαρδούβελη, που προέκυψαν τελευταία, δεν πρόκειται να σταματήσουν. Δημιουργούνται κάτω από την πίεση των αντιλαϊκών μέτρων. Μόνον η εξαφάνιση αυτών των πιέσεων θα τα αποτρέψει, κι αυτό, δεν είναι ορατό στον πολιτικό ορίζοντα. Χίλια προαπαιτούμενα περιμένουν και δεν μπορούν να παραμένουν.

Ξεκίνησα αυτό το σημείωμα με αναφορά στο "Ποτάμι" και είπα σε κάποια στιγμή πως "προς το παρόν", δεν είναι το πρόβλημα. Πιστεύω ό,τι έτσι είναι, κι ό,τι ΤΟ πρόβλημα με το "Ποτάμι" θα προκύψει μετά τις εκλογές. Όποτε κι αν γίνουν. Αφού κατά τα φαινόμενα θα έχει εκπροσώπους στη βουλή. Ένα κόμμα με απροσδιόριστες αρχές. Που θέλει να αποτελέσει τον τρίτο πόλο. Αυτό δείχνει και η πρόθεση του αρχηγού του να συναντηθεί με τους Σαμαρά και Τσίπρα. Στα επικοινωνιακά έχει το χρόνο για να ασχοληθεί. Προφανώς και κάποια εμπειρία από άλλες ενασχολήσεις που άπτονται με τα επικοινωνιακά. 

Στην περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, αν και προσωπικά πιστεύω ό,τι θα υπάρξει, θα προσπαθήσει να παίξει το ρόλο του "μπαλαντέρ". Όμως, η τράπουλα φαίνεται να είναι σημαδεμένη. Η πρόθεση, όπως εκφράστηκε από τον αρχηγό του ό,τι "θα συζητήσει με αυτούς που ο ελληνικός λαός έχει αποφασίσει για το πως πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα", δείχνει ό,τι δεν αποκλείεται, εφόσον βέβαια βγαίνουν οι αριθμοί, να θεωρήσει ό,τι ο ελληνικός λαός αποφάσισε να κυβερνήσει η ΝΔ. Ακόμη κι αν αυτή θα είναι δεύτερη και με διαφορά από τον πρώτο. Τα πρόσωπα που προσέτρεξαν, αλλά και αυτά που εκδήλωσαν πρόθεση να συμπορευθούν, ως γνωστά και μη εξαιρετέα που είναι, σκιαγραφούν αυτό που θα πρέπει να περιμένουμε. 

Άλλωστε, το "Ποτάμι" δεν γεννήθηκε με παρθενοτομή, κι ας τυρβάζει περί αυτού ο αρχηγός του. Κουβαλάει, ως ο χώρος δήθεν των ανοιχτών διαδικασιών, τα συμφέροντα μιας κάστας επιχειρηματιών οι οποίοι αναζητούν πολιτική κάλυψη και πολιτική εκπροσώπηση. Που τους την προσφέρουν πρόθυμοι καλοθελητές γυρολόγοι πολιτικοί, με το "αζημίωτο", βέβαια, αφού ελπίζουν να αποτελέσουν γρανάζι της εξουσίας μέσα από πιθανή συνεργασία για το σχηματισμό κυβέρνησης. Γι' αυτό και η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ κρίνεται απαραίτητη. Για να μην επιτραπεί σ' αυτά τα συμφέροντα και τους σαλτιμπάγκους της πολιτικής να παρεισφρίσουν και μέσα από μια ενδεχόμενη συνεργασία - στήριξη να αλλοιώσουν το χαρακτήρα της λαϊκής εντολής ή και να την στρέψουν σε άλλους δρόμους.     


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου