"Η κυβέρνηση είναι έτοιμη για όλα"

Ο καλός ο πωλητής γνωρίζει την αξία του εμπορεύματος αλλά και τον τρόπο να το πλασάρει. Έχει την ικανότητα να παρουσιάζει το ελαττωματικό, το ληγμένο και το αραχνιασμένο στην αποθήκη, σαν το απαραίτητο για τις ανάγκες του αγοραστή. Κάνει τη δουλειά του με σχεδόν τέλειο τρόπο, σ' αντίθεση με τον κακό πωλητή που αγνοεί την αξία του εμπορεύματος αλλά και τις ανάγκες του αγοραστή. 

Ο κακός ο πωλητής, στην ανάγκη να σωθεί και να διατηρήσει τη θέση του, βγάζει στο σφυρί τη βιτρίνα του. Εκλιπαρεί τον αγοραστή, αυτόν που νομίζει ό,τι μπορεί να αγοράσει, γιατί διαθέτει πλεόνασμα και του προσφέρει γη και ύδωρ. Αλλά αυτοί οι αγοραστές δεν βιάζονται για να αγοράσουν. Κάνουν τις επιλογές τους με αυτό που οι ίδιοι χρειάζονται και όχι με αυτό που προσπαθείς να τους πλασάρεις. 

Αυτό που τελικά θα καταφέρει ένας κακός πωλητής, προκειμένου να πουλήσει για να σωθεί και να διατηρήσει τη θέση του, είναι να ξεπουλήσει σε τιμή ευκαιρίας και σε αμφίβολης επιφάνειας αγοραστή, αφού αποδεχτεί τους όρους του, τόσο για την αξία του εμπορεύματος, όσο και για τον τρόπο αποπληρωμής του. Αλλά, για να πουλήσει κάτι. Οτιδήποτε. Και να πάρει την πραγματική αξία, πρέπει να το κατέχει.

Να είναι δικό του. Κτήμα του. Να το 'χει χτίσει με τα χέρια του. Να έχει χύσει καντάρια ιδρώτα και αίμα. Να μετρά τους οβολούς στο τελείωμα της μέρας, έναν έναν, μέχρι να συγκεντρώσει. Να έχει ξοδέψει για να το αποχτήσει. Ή, να το έχει κληρονομήσει. Είτε με γονική παροχή, είτε με δωρεά. Να είναι δικό του και με τη βούλα που λένε. Μόνον τότε θα πουλήσει σαν καλός πωλητής. Μόνον τότε μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με το εμπόρευμα του. 

Αν είναι, ας πούμε, χρυσαφικό, να το δωρίσει εκεί που βγάζει γούστα. Αν είναι φάμπρικα, να βάλει λουκέτο γιατί δεν γουστάρει να τον αποκαλούν καπιταλιστή. Αν είναι πολυκατοικία να την κάνει ξενοδοχείο για μεγαλύτερη απόδοση. Αν είναι οικόπεδο, και μάλιστα γωνιακό, να το σκοτώσει όσο όσο, κι αν δεν υπάρχει αγοραστής, να το κόψει κομματάκια και να τους ικανοποιήσει όλους. 

Αν δεν έχεις για να πουλήσεις. Αν δεν έχεις, τίποτε δικό σου, για να πουλήσεις. Και προσπαθείς να πουλήσεις. Και το θέλεις όσο τίποτε άλλο, να πουλήσεις. Όταν γι' αυτό που θέλεις να πουλήσεις δεν έχεις ξοδέψει μία. Και δεν έχεις ιδέα σε ποιόν ανήκει. Και δεν γνωρίζεις ούτε την πραγματική αξία και τιμή του. Όταν γράφεις στ' αρχίδια σου όλους αυτούς που στον αιώνα έχουν πληρώσει, ακόμα και με αίμα, γι' αυτό που θέλεις να πουλήσεις. Τότε είσαι απατεώνας. 

Είσαι μια παρωδία. Ένας αγύρτης. Ένας ψευτοσωτήρας. Είσαι μια καρικατούρα. Μια μαριονέτα. Το παιδί για τα θελήματα. Είσαι ένας βλάκας που κάνει δουλειά για δέκα βλάκες. Είσαι ένα σκουλήκι σιχαμερό που το εξέθρεψε η σαπίλα και τώρα βγήκε στην επιφάνεια για να ταΐσει με την ίδια του τη σάρκα τα αρπακτικά. Είσαι μια φάρσα που πρέπει να τελειώσει. Έτσι, απλά. 

Αν νομίζεις ό,τι είσαι έξυπνος, γιατί κατάφερες να παραπλανήσεις τον έναν απ' τους τέσσερις, που για υποσχέσεις ψεύτικες σε πίστεψε και με δόλο εξαπατήθηκε. Αν συνεχίζεις να νομίζεις ό,τι έχεις το δικαίωμα, την εμπιστοσύνη που σου έδειξε ο ένας απ' τους τέσσερις, σου αρκεί, για να να κάνεις κομπολόϊ τους άλλους τρεις. Τότε είσαι απατεώνας ξεπουλημένος. Κι ένας τέτοιος, δεν έχει λογική. Δεν έχει και ηθική. 

Τίποτε δεν σου ανήκει απ' αυτά που θέλεις να ξεπουλήσεις. Δεν ξόδεψες και δεν πρόσφερες. Αντίθετα, τα εκμεταλλεύτηκες στο έπακρο για ίδιο όφελος. Τίποτε δεν κληρονόμησες απ' όσα θέλεις να ξεπουλήσεις γιατί κανείς δεν μπορεί να σου τα κληροδοτήσει. Τίποτε δεν σου δωρίστηκε απ' όσα θέλεις να ξεπουλήσεις, γιατί κανείς δεν μπορεί να σου τα δωρίσει. 

Αν νομίζεις ό,τι επειδή βρίσκεσαι σε θέση να αποφασίζεις, με τους προσφιλείς σου τρόπους και μεθόδους, κι ό,τι έχεις το δικαίωμα να ξεπουλάς όσα σου δόθηκαν με εντολή για διαχείριση, τότε είσαι επικίνδυνος. Κι ένας βλάκας που είναι επικίνδυνος, γίνεται χίλιες φορές πιο επικίνδυνος.