Μετά το πρώτο μνημόνιο, όταν άρχισαν να πέφτουν τα λουκέτα σαν τα φύλα το φθινόπωρο, κλείσαμε το μαγαζί.
"Ουυυυ, μια κούτα ολόκληρη", μου λέει.
"Και που την έχεις;"
"Στο υπόγειο".
Κατεβαίνω στο υπόγειο και βλέπω την κούτα μ' ένα δάχτυλο, όρθιο, σκόνη. Κάνω το λάθος να ανοίξω το καπάκι και πέφτει η σκόνη πάνω στο παντελόνι. Έγινα σαν μυλωνάς. Ευτυχώς δεν φορούσα το καμπάνα. Τινάζομαι, ξεσκονίζω καλά την κούτα, την παίρνω παραμάσχαλα κι ανεβαίνω επάνω. Με το που με βλέπει η σύζυγος με την κούτα παραμάσχαλα μου λέει.
"Δεν φαντάζομαι να την πας για πούλημα; Ούτε ένα ευρώ δεν θα πιάσεις".
Γέλασα.
"Οπότε, δεν θα μου στοιχίσει το πείραμα", της λέω.
"Για ποιο πείραμα μιλάς;"
"Θα δεις", της είπα.
Έβγαλα ένα ρολό από την κούτα και άρχισα να ψάχνω για την άκρη του. Μου παίρνει το ρολό απ' τα χέρια και με το νύχι της ξύνει και ξεκολλάει την άκρη του.
"Κολλημένο είναι;"
"Έτσι είναι η συσκευασία."
Παίρνω το ρολό και βγαίνω στη βεράντα. Κοιτώ κάτω στο δρόμο μήπως περνάει κανείς. Α! Να ο Νότης, ο ταχυδρόμος. Σταματάει το μηχανάκι, κατεβαίνει, και πάει ν' αφήσει τους φακέλους στην είσοδο της απέναντι πολυκατοικίας. Πιάνω την άκρη του, σημαδεύω τον ταχυδρόμο και πετάω το ρολό. Μέχρι να πέσει το ρολό ο ταχυδρόμος έκανε τέσσερα βήματα και το ρολό σωριάστηκε πίσω του. Η Πλάκα ήταν στην ουρά. Ενώ έπεφτε το ρολό αυτή άνοιγε και μεγάλωνε. Όταν έσκασε το εναπομείναν ρολό στην άσφαλτο αυτή συνέχιζε να πέφτει ακολουθώντας την ίδια πορεία σχηματίζοντας μαιάνδρους στον αέρα. Τζίφος η πρώτη δοκιμή. Σκέφτηκα, για να τον πετύχω, μάλλον πρέπει να ρίξω το ρολό τέσσερα βήματα πιο μπροστά. Παίρνω δεύτερο ρολό. Ξεκολλάω την αρχή του και πιάνω με τα δάχτυλα την άκρη του. Ρίχνω μια ματιά κάτω στο δρόμο. Ο ταχυδρόμος είχε φύγει. Περιμένω τον επόμενο περαστικό. Α! Να η κυρία Σοφία, γειτόνισσα και φίλη της συζύγου, και να την πετύχω δεν τρέχει τίποτε, θα πω, μου γλίστρησε απ΄το χέρι. Σημαδεύω τέσσερα βήματα μπροστά της και πετώ το ρολό. Ουπς. Η κυρία Σοφία σταματάει απότομα, βγάζει το κινητό της από την τσάντα της και αρχίζει να μιλάει. Το ρολό σκάει μπροστά της. Σημασία, η κυρία Σοφία δεν έδωσε. Ούτε στην ουρά που συνέχιζε να πέφτει και να συσσωρεύεται μπροστά της. Τζίφος και η δεύτερη προσπάθεια. Έτσι όπως πάει, θα μου τελειώσουν τα ρολά χωρίς να πετύχω αποτέλεσμα στο πείραμα. Παίρνω τρίτο ρολό. Ξεκολλώ την αρχή του, την πιάνω και περιμένω τον επόμενο περαστικό. Α! Να ο Θανάσης. Φίλος. Παίζουμε μαζί μπιρίμπα. Όποτε παίζω μαζί του χάνω. Ανεπίδεκτος μαθήσεως.
"Θανάση." του φωνάζω.
Σηκώνει το κεφάλι του, με βλέπει και κουνάει το χέρι σαν να μου λέει: "Τι θες;"
"Στάσου εκεί που είσαι και μην κινηθείς" του λέω.
Στέκεται ο Θανάσης. Τον σημαδεύω και πετώ το ρολό. Βλέποντας την ουρά ο Θανάσης βάζει τα γέλια.
"Ρε", φωνάζει, "πέρασαν οι απόκριες". Νόμισε πως του πέταξα σερπαντίνα.
Προσγειώθηκε το εναπομείναν ρολό στη φαλάκρα του.
"Καλά, είσαι και πολύ τρελός", φώναξε ο Θανάσης.
"Έλα επάνω, του λέω, να δω αν έπαθε κάτι η φαλάκρα σου".
Το πείραμα επιτέλους πέτυχε. Τώρα μένει να δω αν υπάρχει κάποια συνέπεια.
Βγαίνει η συμβία στη βεράντα.
"Σε ζητάει η αστυνομία", μου λέει.
Ξαφνιάστηκα. Πάω στην είσοδο. Πράγματι, ένα όργανο της τάξης ήταν στην εξώπορτα. Μου ζήτησε να πάω μαζί του στο τμήμα για να μου υποβληθεί μήνυση, διότι υπήρχε καταγγελία ό,τι πετώ αντικείμενα στο δρόμο.
"Μα τι λέτε κύριε όργανο, του λέω, εγώ ένα πείραμα έκανα".
Να σου και ο Θανάσης.
"Να ρωτήστε και τον κύριο από δω".
"Καλά, τι ήταν αυτό που μου πέταξες", με ρώτησε ο Θανάσης.
"Σε σας το πέταξε κύριε", ρώτησε το όργανο τον Θανάση.
"Και σένα τι σε κόφτει", του λέει ο Θανάσης.
"Σας τραυμάτισε, κύριε", τον ρωτάει το όργανο
"Για να δω τη φαλάκρα σου", λέω του Θανάση.
Σκύβει ο Θανάσης, κοιτώ αν υπάρχει καμιά εκχύμωση. Τίποτε. Βάζω το χέρι πάνω στη φαλάκρα του. "Πονάς", του λέω.
"Είσαι με τα καλά σου", μου λέει, "από το χαρτί θα πονέσω;"
"Ορίστε κύριε όργανο, κάντε την αυτοψία σας", λέω στο όργανο στρέφοντας τη φαλάκρα του Θανάση προς το μέρος του.
"Πήγατε στο νοσοκομείο κύριε", ξαναρωτάει τον Θανάση το όργανο.
"Σας εξέτασε γιατρός; Μήπως έχετε διάσειση;"
"Να σου πω", του λέει ο Θανάσης, "ένα βράδυ, που γυρνούσα σπίτι είχε διακοπή ρεύματος, μαύρο σκοτάδι ήτανε, σκόνταψα και χτύπησα κατά λάθος με το κεφάλι σε μια κολόνα της ΔΕΗ, ο εμπειρογνώμονας της ΔΕΗ που εξέτασε την κολόνα είπε ό,τι βρήκε ένα τριχοειδές σκάσιμο στο ξύλο και η ΔΕΗ μου έκανε μήνυση γιατί είπε ό,τι η διακοπή ρεύματος έγινε απ' την κουτουλιά. Αυτά κύριε όργανο. Τώρα, αν το δικό σας το κεφάλι μπορεί να σπάσει την κολόνα και να την κάνει καυσόξυλα πολύ θα χαρώ να το δω. Εγώ, πάντως, της έκανα ένα τριχοειδές ράγισμα, σαν τα υπόλοιπα που είχε πάνω της, όπως έδειξε και η αυτοψία."
.......///........
Ότι είμαι παοκτσής το δήλωσα (έμεσμα) σε μια ανάρτηση με τίτλο, "Εγώ στο γραφείο μου έχω τον Κούδα", στην προσπάθεια μου να σατιρίσω τη συνήθεια (δήθεν) θεοσεβούμενων (βολεμένων) που μοστράρουν σε εμφανή θέση επί του γραφείου της επιστασίας τους, ή κρεμάμενης επί τοίχου, εικόνα "αγίου" προσώπου (προς προστασία; κι από τι, άραγε; Από τα κακά της μοίρας τους, προφανώς).Αυτή η "μοίρα" έδειξε την άσχημη πλευρά της σε έναν νέο. Απ' την εποχή της "αρπαγής" του Κούδα, μεταξύ των οπαδών των δυο ιστορικών, αθλητικών (κατά τα άλλα) συλλόγων, σιγοκαίει μια άσβεστη αντιπαλότητα που, δοθείσης της ευκαιρίας, μπορεί να εξελιχτεί σε πυρκαγιά. Ομοίως παρόμοια αυτής των "Γαλάζιων παιδιών" και των "Πρασινοφρουρών", που την σήμερον απέκτησαν και δεύτερο προσωνύμιο (Συριζαίοι).
Αμ' δε. Η μοίρα στην μεταξύ των δυο αντίπαλων οπαδικών παρατάξεων διένεξη δεν έχει θέση. Κυριαρχεί, ο "θάνατος" σου η "ζωή" μου, που για χρόνια οι μεν "ζούσαν" την αίγλη της Ρώμης και οι δε, "πέθαιναν" στις κατακόμβες. Τι συμβαίνει στην πολιτική;
Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση ό,τι στήνει σκευωρίες με το σκάνδαλο "Novartis" για να κρατηθεί στην εξουσία. Η αλήθεια στραγγαλίζεται προς τέρψιν κομματικών συμφερόντων. Όποιες αλήθειες επιτρέψουν τα συμφέροντα να "πέσουν" από τον φάκελο θα χρησιμοποιηθούν ένθεν κακείθεν κατά το δοκούν. Γνωστή τοις πάσι η γλύκα της εξουσίας, κανείς δεν θέλει να τη χάσει (πριν τακτοποιηθούν, νύφες, κουμπάροι, εγγόνια, δισέγγονοι).
Αφορμή γι' αυτήν την ανάρτηση, δεν ήταν όσα διαδραματίστηκαν και η μη διεξαγωγή του ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ των δυο ιστορικών συλλόγων. Ούτε η σπουδή του υφυπουργού Βασιλειάδη. Όστις μας συστήθηκε κατ' ανάλογο τρόπο του Γεωργιάδη. Αναμένουμε και απ' αυτόν (τι άλλο;) όσα υπομείναμε από τον Γεωργιάδη. Απροκάλυπτα εξέφρασε (προσωπική άποψη;) τον κίνδυνο να χάσει η πρωτοπόρος της βαθμολογίας το πρωτάθλημα, πριν ακόμη επιληφθούν του θέματος τα αρμόδια όργανα. Συνήθεια που στα χρόνια των μνημονίων έγινε τακτική, πολιτική άποψη και πρακτική. Αλλά η επιβεβαίωση, για άλλη μια φορά, του διαχωρισμού (διχασμού) των Ελλήνων (πολιτικά, οπαδικά, μικρή σημασία έχει) όπου το "διαίρει και βασίλευε" κυριαρχεί σε κάθε εκδήλωση.
Ένας νέος οδηγήθηκε με χειροπέδες στο αυτόφωρο σαν κοινός εγκληματίας. Πέταξε ένα ρολό χαρτί σαν αυτά που πετάχτηκαν κατά χιλιάδες. Βέβαια, δεν του φόρεσαν αλεξίσφαιρο γιλέκο. Κακώς. Διότι, αυτό προτάσσει η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Κι αυτό εξυπηρετεί το αλεξίσφαιρο γιλέκο. Προστατεύει τη ζωή του εγκληματία "ταινιοβολητή" απ' τους αντίπαλους οπαδούς. Ενώ οι χειροπέδες τον προστατεύουν από το απονενοημένο διάβημα που ήθελε καταφύγει για να γλυτώσει της καταδίωξης που εξαπέλυσε η Αληκτώ, πριν αποδοθεί το "δίκαιο" και πριν ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα, των ηθικών αυτουργών, που όλως συμπτωματικά, είναι οι ίδιοι οι αποκαλούμενοι "παθόντες".
.......///........
Οι "προστάτες", του παθόντος, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, άνθρωποι της "επιστήμης", της "τέχνης" και των "γραμμάτων", αποφάνθηκαν ό,τι ο "Ο" (ο οπαδός που πέταξε το αντικείμενο), στόχευε με το "Ρ" (το αντικείμενο που προκάλεσε τον εν λόγο τραυματισμό), τον "G" (ο προπονητής που τραυματίστηκε)Προφανώς ο "Ο" είναι μια διάνοια του μεγέθους Isaac. Μάντεψε την πορεία που θα ακολουθούσε ο "G", και την ταχύτητα κίνησης. Υπολόγισε το ύψος, από το έδαφος, του σημείο του σώματος του "G" που ήθελε να πλήξει. Μέτρησε την απόσταση από την βαλλίστρα μέχρι το σημείο πρόσκρουσης (εύκολο αυτό), κι ενώ γνώριζε το ίδιο βάρος του "Ρ" (επίσης εύκολο), υπολόγισε τη γωνία εκτόξευσης, το χρόνο της τροχιάς σε σχέση με την στιγμή που ο "G" θα βρίσκονταν στο σημείο πρόσκρουσης και έλυσε την εξίσωση. Βρήκε το μέγεθος της δύναμης που θα έπρεπε να εφαρμόσει στην βαλλίστρα για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Όλα φαίνεται να ήταν ελεγχόμενα από τον "Ο". Όμως, για την επιτυχία του εγχειρήματος υπήρχε μια παράμετρος, ένας άγνωστος "Χ". Το "Ρ" ξετυλίγονταν και σχημάτιζε ουρά, το βάρος μειώνονταν σταδιακά και η ουρά λειτουργούσε σαν φρένο, λόγω της αντίστασης. Ακόμη και τον Isaac θα ταλαιπωρούσε, μέχρι τα βαθιά γεράματα, η λύση. Να υπολογίσει το μέγεθος της δύναμης τη στιγμή πρόσκρουσης και τις συνέπειες, ειδικά αυτές. Αλλά, αν στόχευε να πλήξει (να χτυπήσει) και να προκαλέσει τραυματισμό στον "G", δεν θα έπρεπε να πετάξει το "Ρ" ακέραιο;
Η κατάσταση δεν ενδείκνυται για γέλια. Διότι κάποιοι θεωρούν ό,τι η περίοδος της γεροντικής άνοιας ενδείκνυται για παίγνια. Κάποιοι άλλοι αβαντάρουν αυτά τα παίγνια των υποκείμενων στην γεροντική άνοια, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Πρόσφατα, από τα χτυπήματα κάποιων άλλων οπαδών, εξέπνευσε στο πεζοδρόμιο της Αγ. Δημητρίου ο Κύπριος φίλος της γηπεδούχου ομάδας, του αγώνα που ματαιώθηκε.
Εκτός των φυσικών αυτουργών, που είναι υπόλογοι στη δικαιοσύνη και τιμωρούνται, υπάρχουν και οι ηθικοί αυτουργοί. Αυτοί που, με την πρακτική τους, επιδιώκουν να οδηγήσουν (καθοδηγήσουν) τα γεγονότα σε άλλου είδους καταστάσεις. Μια πιθανή τιμωρία του "ταινιοβολητή", συνάμα άδικη, για ένα τυχαίο γεγονός και ανάξιου λόγου, θα αποτελέσει επιβράβευση και απερίσπαστοι οι ηθικοί αυτουργοί θα επιδοθούν στην επόμενη επιδίωξή τους, με ή χωρίς τη χρήση θεατρικών μονόπρακτων.
