έχω ένα θέμα. ζητάνε να πιστέψω ό,τι δεν είμαι στρουθοκάμηλος

__Μισό λεπτό....
__Έλα. Γιατί αργείς να το σηκώσεις;
__....μισό λεπτό. Μην κλείσεις. Να σβήσω το μάτι.
__Πήγες ποτέ στην Ιθάκη;
__Έλα. Τι έλεγες;
__Ο Θανάσης μούταξε ταξίδι στην Ιθάκη.
__Γιατί παίρνεις στο σταθερό;
__Ασύρματο δεν είναι;
__Η βάση του είναι στο σαλόνι κι εγώ είμαι στην κουζίνα.
__Μμμμ. Πήγες ποτέ στην Ιθάκη;
__Ναι, αμέ.
__Με τον Λαυρέντη;
__Μόνη μου. Εκδρομή με το σχολείο.
__Τώρα που βγήκαμε απ' το μνημόνιο, μου λέει ο Θανάσης μου, θα κάνουμε που και που κανένα ταξιδάκι. Έτσι για να αλλάζουμε παραστάσεις.
__Ναι. Χρειάζεται. Να βλέπεις τη διαφορά. Πως είμασταν και πως καταντήσαμε.
__Σωστά. Τόσα χρόνια με τα μνημόνια θόλωσε το μάτι, βρε παιδί μου. Μόνο στο χωριό!
__Κάτι είναι κι αυτό. Αλλάζεις παραστάσεις.
__Τι λες τώρα! Που βλέπω το σπίτι και με πιάνει κατάθλιψη!
__Φτιάξτε το. Σουλουπώστε το.
__Πως; Με τι;
__Πιάνουν τα χέρια του του Θανάση. Αλλά, γιατί στην Ιθάκη; Έχει άλλους, καλύτερους προορισμούς, για να απολαύσεις ένα ταξίδι. Στη Βενετία βρε παιδί μου, στη Βενετία.
__Είπαμε με τον Θανάση να το δούμε, σαν την επιστροφή μας στα ταξίδια.
__Να προσέχετε εκεί.
__Να προσέχουμε τι!
__Το μνημόνιο, παιδί μου. Μην το συναντήσετε σε κάνα στενό.
__Τελείωσε αυτό. Πάει.
__Είπε, το άφησε πίσω.
__Καλά, εντάξει, να δούμε πότε θα πεις μια καλή κουβέντα.
__Νομίζεις, αν πω καλή κουβέντα θα αλλάξει κάτι; Να πω αν είναι. Όχι μια. Δυο!
__Βρε, χαμογέλασε λιγάκι. Τι κοστίζει να χαμογελάσεις;
__Κοστίζει αγάπη μου, κοστίζει. Ξέρεις τι θα σκεφτεί αυτός που θα με δει να πληρώνω χαχανίζοντας τον.... μετά μνημονίων ΕΝΦΙΑ; Πάει, θα πει. Κουζουλάθηκε αυτή.
__Επανέρχεται η κανονικότητα, σιγά σιγά.
__Αυτό το σιγά σιγά είναι που με κάνει να μην μπορώ να κοιταχτώ στον καθρέφτη.
__Ε! Αυτό δεν το καταλαβαίνω. Που κολλάει ο καθρέφτης!
__Ρωτάς; Γιατί παιδί μου..... άσε τώρα... μην ανοίξω το στοματάκι μου.
__Όχι, να το πεις. Πετάς κάτι και μετά άντε....
__Να σου το πω. Αλλά αμφιβάλω αν το καταλάβεις.
__Γιατί. Τι είμαι!
__Είναι σαν αυτό που λένε, αφού τον έσφαξε, του ρούφηξε και το αίμα.
__Έχεις έναν τρόπο, να μαυρίζεις την ψυχή σου!
__Δικός μου είναι!!! Άκουσε αγάπη μου, αν τα έχεις πάρει στο κρανίο, γιατί αυτοί που είχες για παράδειγμα αποδείχτηκαν κατοικίδια, τι θα έκαμνες κάθε φορά που θα περνούσες μπροστά απ' τον καθρέφτη;
__Τίποτε! Τι θα έκανα!
__Ούτε πέντε φάσκελα!!! Τέτοιο κορόιδο μόνο σε ελληνική ταινία. 
__Να σου πω. Ευκολόπιστη, εγώ, δεν είμαι. Μακρυά από μένα αυτό. Όμως, βλέπω λιγάκι πιο μακρυά.
__Εμένα με βλέπεις στο πιο μακρυά;
__Και σένα σε βλέπω και όλους μας, μας βλέπω.
__Και πως με βλέπεις;
__Όπως βλέπω κι εμένα.
__Βλέπεις, δηλαδή, την κατάντια μας.
__Καθόλου.
__Αφού βλέπεις εσένα, όπως βλέπεις εμένα.....
__Καλά, εσύ είσαι ειδική περίπτωση. Ότι και να σου πούνε το γυρνάς εκεί που θέλεις.
__Ναι! Για πες μου. Συνεχίζει ο Θανάσης να κόβει το τσιγάρο στη μέση;
__Όχι. Από τότε που βγήκαμε απ' το μνημόνιο το καπνίζει ολόκληρο. Αλλά εσύ που το ξέρεις;
__Ό,τι το κόβει στη μέση για να φτουράει; Εσύ μου το είπες.
__Εγώ!
__Το πακέτο έχει είκοσι τσιγάρα και τα κόβει για να γίνουν σαράντα.
__Κοίτα. Δεν λέω ό,τι δεν περάσαμε δύσκολα. Αλλά τώρα περνάμε τον κάβο.
__Αυτό το έλεγε ο προηγούμενος και ο κάβος τρίτωσε, κι όπως πάμε θα πέσουμε σε τέταρτο.
__Γιατί δεν θέλετε να δείτε την πραγματικότητα. 
__Στο μουσείο Γουλανδρή ετοιμάζουν αίθουσα για τους κάβους. Να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.