by aristero mpatzaki
Η κ. Φωτεινή Πιπιλή, η γνωστή δημοσιογράφος και εξαιρετική πολιτικός, που για πολλά χρόνια αποτελούσε μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και εκλέγονταν με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με έγκυρες πηγές βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με σοβαρό γραφείο του real estate για την αγορά μεγάλου οικοδομικού συγκροτήματος. Όπως προκύπτει από τις πληροφορίες, το εν λόγω ακίνητο βρίσκεται σε απόσταση ολίγων χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης και είναι συνολικού εμβαδού 1760 τετραγωνικών μέτρων. Στον περίβολό του διαθέτει χώρους περιπάτου και αναψυχής, υπαίθριο θέατρο, όργανα άσκησης και θερμαινόμενη πισίνα.
Σε πρόσφατη παρουσία της στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και στην εκπομπή του κ. Μπογδάνου, εκμυστηρεύτηκε στον έγκυρο τηλεπαρουσιαστή και δημοσιογράφο την απόφασή της να τερματίσει την πολιτική της σταδιοδρομία και να ασχοληθεί με αγαθοεργές πράξεις και, όπως είπε, το ακίνητο που σκοπεύει να αγοράσει και θα το πληρώσει από το υστέρημα της επαγγελματικής της δραστηριότητας και της βουλευτικής αποζημίωσης, θα χρησιμοποιηθεί γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό.
Ο κ. Μπογδάνος εμφανώς έκπληκτος με την απόφαση της κ. Πιπιλή αναρωτήθηκε λέγοντας, μα πως είναι δυνατόν, δίνοντας την εξήγηση στη συνέχεια ό,τι εννοούσε την παραίτηση της από την πολιτική, διότι πολιτική χωρίς Πιπιλή είναι σαν το μωρό χωρίς πιπίλα και, η κ. Πιπιλή, αιτιολόγησε την απόφασή της ως εξής: Από μικρή ήμουνα ζωηρή και αεικίνητη, δεν σταματούσα ούτε στο φανάρι και δεν υπήρξε ζαβολιά που να μην την έχω κάνει. Όταν άρχισα να μεγαλώνω και να γίνομαι λιγάκι "αντράκι" που λέμε, άρχισα να φοράω παντελόνι.
Στο σημείο αυτό ο κ. Μπογδάνος τη διέκοψε ρωτώντας την, αν τα παντελόνια που φορούσε είχαν κουμπιά ή φερμουάρ και η κ. Πιπιλή του απάντησε ό,τι προτιμούσε τα παντελόνια που δεν έχουν άνοιγμα από μπροστά, διότι, τι να το κάνει; δεν το χρειαζόταν. Ο κ. Μπογδάνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του δίνοντας την εντύπωση ό,τι κατάλαβε τι εννοούσε η προσκεκλημένη του και αμέσως συμπέρανε εκφράζοντας τη σκέψη του στην κ. Πιπιλή, δηλαδή, αν εμφανιστώ χωρίς γραβάτα θα θεωρηθώ Συριζαίος; Η κ. Πιπιλή του απάντησε με μια κίνηση του χεριού της, που στη νοηματική γλώσσα ερμηνεύεται "θα σου πω" και συνέχισε λέγοντας τα εξής:
Ένα πρωινό, μετά το ξύπνημα, προσπαθούσα να θυμηθώ το όνειρο που είδα. Έκανα καφέ ρούφηξα δυο τζούρες και αμέσως καθάρισε το μυαλό μου και θυμήθηκα τι είχα δει. Τον Άγιο Ονούφριο. Αυτόν είδα. Τον αναγνώρισα από το φωτοστέφανο και από ένα εικόνισμα που είχα δει μικρή στο κατηχητικό. Να κάθεται ανακούρκουδα έξω από την εκκλησία του και να έχει μπροστά του ένα τσίγκινο πιάτο. Έπαθα σοκ. Μα είναι δυνατόν, τον ρώτησα, Άγιος άνθρωπος να κάθεσαι και να ζητιανεύεις; Ναι, μου λέει, διότι οι άνθρωποι σήμερα κοιτάνε μόνον την πάρτη τους. Είναι κακομαθημένοι. Αν έχουν πέντε δεκάρες δεν δίνουν ούτε τη μισή στο συνάνθρωπό τους. Μ' έπιασε ανατριχίλα όταν το άκουσα, χικ, sory, από τότε το αποφάσισα.
Δηλαδή, αν εγώ δω τον παπα-Κοσμά τον Αιτωλό να μου κάνει auto-stop θα πρέπει να σταματήσω για να τον πάρω; Τη διέκοψε ο κ. Μπογδάνος και η κ. Πιπιλή για να μην χάσει τον ειρμό της σκέψης της έκανε την ίδια κίνηση δείχνοντας στον κ. Μπογδάνο ό,τι θα απαντήσει στην ερώτηση του αργότερα και συνέχισε με αυτά που της είπε ο Άγιος Ονούφριος.
Ό,τι μαζεύω, αν και είναι λίγα, γιατί κανείς δεν βάζει το χέρι του στην τσέπη, να φανταστείς και για το κεράκι που ανάβουν κάνουν δήθεν ό,τι ρίχνουν κέρμα στο παγκάρι αλλά ο ήχος που κάνει όταν πέφτει το κέρμα δεν ακούγεται, τα δίνω στους γέροντες που δεν έχουν τίποτε, διότι, οι άλλοι που τέλος πάντων παίρνουν κάποια σύνταξη, είναι κακομαθημένοι. Στο σημείο αυτό ο κ. Μπογδάνος θέλησε να πει κάτι αλλά η κ. Πιπιλή του έγνεψε να περιμένει και συνέχισε.
Αυτό αποφάσισα. Να αφιερώσω όλη μου την ενέργεια σ' αυτούς που δεν έχουν τίποτε. Διότι οι συνταξιούχοι εκτός από κακομαθημένοι είναι και αχάριστοι. Διότι αυτοί κάτι παίρνουν, ενώ οι άλλοι τίποτε. Τι θέλεις άνθρωπε μου και φωνάζεις; Δεν σκέφτεσαι ό,τι υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν να φάνε; Θα κάνω, λοιπόν, έναν οίκο ευγηρίας γι' αυτούς τους ανθρώπους. Να έχουν ένα κρεβάτι κι ένα πιάτο φαγητό. Α, ναι. Και περίθαλψη. Ζήτησα από τον φίλο μου τον Κικίλια, ξέρεις, είναι γιατρός, να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους γέροντες. Όπα, μου λέει! Άντε και πρέσβειρα της Unesco! Αλλά, εντάξει, του λέω, μην το κάνουμε και θέμα.
Μήπως οι πολιτικοί σου αντίπαλοι σε κατηγορήσουν γι' αυτό; Της είπε ο κ. Μπογδάνος.
Καθόλου. Του απάντησε η κ. Πιπιλή. Πρότεινα στην κ. Θεανώ Φωτίου να της αναθέσω την κουζίνα του οίκου ευγηρίας και το δέχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό. Μου είπε ό,τι είναι μια καταπληκτική πρωτοβουλία και μια φανταστική ιδέα και απόρησε πως δεν την σκέφτηκαν αυτοί. Τελεία και παύλα. Το αποφάσισα και θα το κάνω. Είπε η κ. Πιπιλή και χτύπησε το χέρι της πάνω στο τραπέζι.
Μάλιστα. Τι ήθελες να μου πεις πριν; Τη ρώτησε ο κ. Μπογδάνος.
Εγώ; Τίποτε. Άστο, μάλλον το ξέχασα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου