Βουβό κλάμα.

Στις ουρές των γκισέ της Εφορίας.

Στις ουρές των ταμείων της ΔΕΗ.

Στις ουρές της ανεργίας.

Στις ουρές….

Όπου κι αν υπάρχουν ουρές,

τα ίδια κεραυνοβολημένα πρόσωπα.

Τα ίδια αβόλευτα χέρια.

Τα ίδια ξεθωριασμένα ρούχα.

Νέοι, Μεσήλικες, Γέροι. Άντρες, Γυναίκες, Παιδιά.

Ανυπεράσπιστοι εθελοντές, σ’ ακήρυχτο πόλεμο.

Έρμαια ανδρείων. Ακάματων.

Πρωταγωνιστές νεότερης τραγωδίας. 

Πρόσωπα απτόητα, παρόλο, φοβισμένα, αμίλητα. 

Ρουφάν, κι απ’ τις φλέβες τους ραντίζουν την ελπίδα.

Χέρια που τρέμουν απ’ το φόβο για τη μέρα που έρχεται.

Μετρούν την τελευταία δεκάρα πριν την αποχαιρετήσουν.

Σφίγγουν στις χούφτες υπολείμματα μεροκάματων και συντάξεων.

Ρούχα που ξαναφορέθηκαν.

Που μυρίζουν ναφθαλίνη, μπαλωμένα σταυροβελονιά.

Σάκοι που στοιβάζονται για το τελευταίο πρεσάρισμα.

Ανέχεια που πολτοποιεί σάρκες και οστά.

Ουρές, ονείρων ναυαγισμένων, πλοηγών.

Ουρές, ερειπιώνες, ασώματων υπάρξεων.

Ουρές, ανθρώπων.  

Ουρές….

Που σωρεύουν το μάγμα στα εσώτερα φρεάτια.

Κι αναζητούν διέξοδο μέσα από ακατέργαστες οπές.

Που σιγοψιθυρίζουν, αθόρυβα.

Που δαγκώνουν το φόβο, τον ασήμαντο.

Το φόβο που μετακομίζει.

Το φόβο που στέγνωσε το δάκρυ.  

Σεις. Είπατε πως φοβάστε. Ναι, έτσι είπατε.

Ακόμη και να περπατήσετε στη γειτονιά σας.

Κακό, αυτό. Πολύ κακό, για σας.

Είπατε φοβάστε να πάτε σε μέρη που συχνάζατε.

Σε μέρη ιδανικά, για σας, όπως συνηθίζατε.

Κακό, αυτό. Πολύ κακό, για σας.

Είπατε πως φοβάστε, μα για τι πραγματικά, δεν είπατε.

Είπατε, μα το φόβο τον πραγματικό, δεν τον γνωρίσατε.

Κακό, αυτό. Πολύ κακό, για σας.

Να τι πραγματικά φοβάστε.

Να κοιτάξετε κατάματα, το φόβο του φόβου.

Να σπάσετε του δυνάστη φόβου τα δεσμά.

Απανταχού, τις ουρές.

Το έλεος των ανθρώπων.

Να διασταυρώσετε το βλέμμα σας με το δικό τους.  

Να αντικρίσετε τον οίκτο τους.

Την αδούλωτη περηφάνια τους.

Να τι πραγματικά φοβάστε.

Όσα σε ανάξιους συμβαίνουν.

Μα, ακόμη περισσότερο, αυτά που δεν συμβαίνουν.

Την οργή του φόβου σας.

Που την εύνοια του να κερδίσετε προσπαθείτε.

Να τι πραγματικά φοβάστε.

Τους ανθρώπους. Όταν γνωρίσουν τα δεινά τους.