Αναρωτιέσαι, τι πραγματικά συμβαίνει στους ανθρώπους που μας κυβερνούν, σήμερα. Σίγουρα, δεν χρειάζεσαι να παρακολουθήσεις και πολλά πολλά, για να καταλάβεις πως είναι "πέρα βρέχει", ή καλύτερα, "ότι κάτσει". Αλλά, για να μην κατηγορηθώ ως ο συνήγορος του διαβόλου, ας δούμε τι λένε οι ίδιοι. Τι λένε, μα και τι θέλουν να κρύψουν μ' αυτά που λένε.
Ο κ. υπουργός των οικονομικών, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, αναφέρεται στο στόχο επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος για το έτος που διανύουμε, κι ό,τι εφόσον συμβεί αυτό, η χώρα θα μπορέσει να βγει στις αγορές. Να βάλει στα ταμεία της, δηλαδή, ζεστό δανεικό χρήμα χωρίς να χρειάζεται την έγκριση της τρόϊκας και να υπομένει τους κάθε είδους εκβιασμούς κάποιων ανόητων πολιτικών της εσπερίας. Πολύ ωραία ως εδώ.
Αν κρίνουμε κι από τον οίστρο με τον οποίο ανακοίνωσε ο κ. αναπληρωτής το αποτέλεσμα του πρώτου εξαμήνου, πλεόνασμα 2,6 δις, αν και ο στόχος ήταν στο επτάμηνο το έλλειμμα να διαμορφωθεί στα 3,1 δις, κάτι που σημαίνει ό,τι η διαφορά είναι 5,7 δις, τότε μπορούμε να πούμε ό,τι ο υπουργός πέτυχε διάνα. Ακόμη και ο πιο αισιόδοξος δεν το περίμενε (ηθελημένα παραβλέπω ό,τι βρισκόμαστε στη μέση της καλοκαιρινής σαιζόν). Αλλά, το τι πραγματικά επιθυμεί ο κ. υπουργός και κατ' επέκταση η κυβέρνηση, ουδείς γνωρίζει.
Μοιραία, λοιπόν, εμφανίζονται κάποια ερωτήματα και βάζουν σε αμφιβολία τα αποτελέσματα, ειδικότερα, όταν παράλληλα με αυτές τις ανακοινώσεις, κυκλοφορούν και κάποια δυσάρεστα, λ.χ. αυτό που υπαινίχτηκε ένας άλλος υπουργός, και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο, γιατί υπάρχει αρκετή τροφή γι' αυτό, ότι δηλαδή, αν δεν αποδώσουν τα φοροεισπρακτικά μέτρα, τότε θα υπάρξουν κι άλλες οριζόντιες περικοπές.
Το γιατί δεν αποδίδουν τα φοροεισπρακτικά μέτρα οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ το γνωρίζουν καλύτερα. 28% ανεργία, απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, η κατανάλωση στο κόκκινο, πτώση παραγωγής, λουκέτα επιχειρήσεων, αυξήσεις τιμών στα βασικά είδη, αρκετά αυτά; να συνεχίσω;
Κι ερχόμαστε στα λόγια του κ. υπουργού. Ο οποίος, φαίνεται να έχει κοντή μνήμη, ή να αλλάζει συνεχώς απόψεις όπως τις γραβάτες. Ξέχασε αυτό που παλαιότερα συνόδευε τα λεγόμενα του όταν μιλούσε για πρωτογενές πλεόνασμα, που ήταν και πρόθεση-απόφαση της ευρωζώνης, ότι δηλαδή, θα έθετε το ζήτημα, η κυβέρνηση, για νέα μείωση του χρέους, εφόσον επιτυγχάνονταν πρωτογενές πλεόνασμα.
Κατά την επίσκεψη του Σόϊμπλε, ο κ. υπουργός, ισχυρίστηκε ό,τι το πρόγραμμα αποδίδει (κρατήστε το αυτό) και επομένως δεν θα χρειαστεί η χώρα νέα μείωση του χρέους, αυτό δηλαδή που συνηθίζει να λέει ο Σόϊμπλε, και όχι μόνον, σχεδόν όλοι οι γερμανοί πολιτικοί εκφράζουν την ίδια άποψη, φυσικά για δικούς τους λόγους, κι αυτό έχει σημασία, απορρίπτουν τη λύση της διαγραφής και αναφέρονται σε ένα νέο πακέτο βοήθειας, έναν νέο δανεισμό, εφόσον χρειαστεί, που θα χρειαστεί, το είπε η ίδια η γερμανική κεντρική τράπεζα και το δημοσίευσε το Spiegel.
Ό,τι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, ακούγετε όλο και πιο συχνά, όλο και πιο δυνατά. Ό,τι πρέπει να υπάρξει ένα σχέδιο "τύπου Μάρσαλ" ακούγεται επίσης όλο και πιο συχνά. Κάποιοι το φωνάζουν δυνατά. Ό,τι αν δεν υπάρξει διαγραφή χρέους (η διαγραφή αποτελεί λύση ανάγκης για την αποφυγή χειρότερων, κι όχι μόνο για τη χώρα, εδώ), όσο κι αν τρομάζει αυτό κάποια κράτη-μέλη της ευρωζώνης, ο κίνδυνος να μεγαλώσει ο βούρκος, ελοχεύει, ακόμη κι αν προκρίνουν κάποιου είδους καραντίνας (ή αποπομπής;) για να μην διαχυθεί η κρίση.
Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να εστιάζει στην κατεύθυνση της εκκίνησης της παραγωγικής διαδικασίας, στην προώθηση προγραμμάτων απασχόλησης, στη ρευστότητα, στην τόνωση της κατανάλωσης, στοιχεία που αποτελούν την πηγή (την υγιέστατη) των κρατικών εσόδων, αυτή στέκεται παρατηρητής και περιμένει το "μάνα εξ ουρανού", τους επενδυτές (succesoristes) που θα αγοράσουν τα φιλέτα κοψοχρονιά (λέγεμαι ΟΠΑΠ, εδώ). Έτσι ακριβώς! Έχει ο Θεός. Και τα στρώματα, κατά τον κ. υπουργό.
Αλλά, ακόμη κι αν καταφέρει να βγάλει τη χώρα στις αγορές, ακόμη κι αν καταφέρει να ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία, τίποτε δε είναι σίγουρο. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τους όρους με τους οποίους θα μας δανείζουν οι αγορές. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ό,τι τα χρήματα από τις αγορές και τις αποκρατικοποιήσεις θα κατευθυνθούν προς την ανάπτυξη, ώστε να αποδώσουν κέρδη, τόσο στο δημόσιο ταμείο, όσο και στην εσωτερική αγορά και να διασφαλιστεί, με τον τρόπο αυτό, η αποπληρωμή και των νέων δανείων.
Αν αναλογιστεί κανείς ό,τι τα τοκοχρεολύσια που πληρώνει η χώρα αυτή τη στιγμή απορροφούν περισσότερο από το 80% των δανείων που έρχονται μέσω της τρόϊκας, αντιλαμβάνεται ό,τι η ανάπτυξη που έχει πέσει σε λάκκο κινούμενης άμμου, δεν πρόκειται να επανέλθει στην επιφάνεια, αν δεν υπάρξει η γενναία διαγραφή του χρέους, η οποία, όλο και περισσότερο άρχισε να συζητιέται στους ευρωπαϊκούς οικονομικούς κύκλους.
Η όλη κατάσταση στα εσώτερα της κυβέρνησης μοιάζει με στοιχηματζίδικο. Μ' αυτόν που έχει ποντάρει τα ρέστα του και περιμένει να του κάτσει. Αν ο κ. υπουργός είναι καλός στοιχηματζής, μένει να αποδειχτεί. Όμως, να στοιχηματίζεις σε κάποια εξέλιξη, που την βλέπεις να έρχεται κατά πάνω σου για να συνθλίψει ό,τι έχει απομείνει, κι ενώ όλοι από γύρω σου το φωνάζουν, κι ενώ το νιώθεις και συ ο ίδιος, αλλά επιμένεις, να ευθυγραμμίζεσαι μ' αυτούς που σου κουνάνε το δάχτυλο, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου