μα πόσο μπαλτάς είναι ο κ. Υπουργός περί των πολιτιστικών!

Αυτό που είδε ο κ. Μπαλτάς είναι η συγχρονισμένη επίθεση που εξαπέλυσαν ΝΔ και "Ποτάμι" ενάντια στην επιλογή Γιαν Φαμπρ. Πάει καλά;

Έπεσε στην αντίληψη του η ανακοίνωση του πολιτιστικού τμήματος του κόμματος του; Ή μήπως υπάρχει γενικότερη απαξίωση του κόμματος από την πλευρά της κυβέρνησης; Την οποία πρώτος εγκαινίασε ο m. Prime Minister GR;

Η οποία ανακοίνωση λέει ό,τι "η ελληνική καλλιτεχνική πραγματικότητα είναι οργανικά και διιστορικά συνδεδεμένη με τους χώρους που αναπτύσσεται" και ό,τι ο Βέλγος εικαστικός έχει "άγνοια του ελληνικού καλλιτεχνικού πεδίου". Αν ήταν μόνον η άγνοια μικρό το πρόβλημα. Η ανακοίνωση του προγράμματός του προϊδέαζε κάτι άλλο απείρως χειρότερο για τα ελληνικά καλλιτεχνικά και θεατρικά δρώμενα.  

Βεβαίως, ο κ. Φαμπρ γνωρίζει (μέσω Βελγίου) το αρχαιοελληνικό θέατρο και έχει πειραματιστεί τόσο στην τραγωδία όσο και στην κωμωδία σε βαθμό που να αποδίδει (κατά Μπαλτάν) αυτό το είδος πιστότερα από τους Έλληνες συνάδελφους του.

Βεβαίως, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό, τα δείγματα υπάρχουν και μπορούν να εκτιμηθούν για την ποιότητά τους. Την αισθητική, την συναισθηματική, την ιστορική. Να διείδε αυτό ο κ. Μπαλτάς στο πρόσωπο και στο έργο του μεγάλου Βέλγου καλλιτέχνη; 

Όστις αποκάλυψε ό,τι στη Γερμανική παράσταση του περίφημου έργου του mount Olympus που διαδραματίζεται επί 24ώρου θα ήταν ευχαριστημένος αν το παρακολουθούσαν δέκα θεατές και, ω! του θαύματος, οι θεατές ήταν εννεαπλάσιοι!

Οπότε, ενδεχόμενα να χρειαζόταν και μια ανακατασκευή της Επιδαύρου αλλά και του Ηρώδειου, για να χωρέσουν οι fan του κ. Φαμπρ. Θα προσέρχονταν κατά κύματα για να θαυμάσουν, αντί των φαλλών, τα ζωντανά εκ Βελγίου σε πλήρη ανάπτυξη(;).     

Μα πόσο μπαλτάς μπορεί να είναι κάποιος για να ακρωτηριάσει έναν πολιτισμό!

Ο κ. Φαμπρ παραιτήθηκε (μέσω Βελγίου) και καλά έκανε. Εφόσον διαπίστωσε ό,τι ο πολιτισμός, στη χώρα που το θέατρο πήρε τη μορφή που διδάχτηκε και ο ίδιος, δεν είναι προσωπική υπόθεση. Η προσωπική αντίληψη περί πολιτισμού, περί πολιτικής, περί ιστορίας, έχουν αφήσει πληγές στο σώμα που δεν κλείνουν.

Στην ανακοίνωση της παραίτησης του ο αιρετικός κ. Φαμπρ μιλάει για τον καλλιτεχνικό μεσαίωνα που συνάντησε στην Ελλάδα. Οϊμέ!

Ας τον χαίρεται ο m. Prime Minister GR που του άνοιξε την πόρτα όταν έμαθε ό,τι ο Βέλγος εικαστικός έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τις γάτες.

Ο κ. Φαμπρ, προκειμένου να μην οδηγηθεί στην πυρά από τους σκοταδιστές Έλληνες αποφάσισε να κρατήσει το ανοιχτό του μυαλό, που τόσο πολύ ερωτεύθηκε ο κ. Μπαλτάς και, μας απάλλαξε της παρουσίας του αφήνοντας μας σύξυλους. Μέσα στο σκοτάδι μας.

Προφανώς, για τον κ. Φαμπρ η Ελλάδα είναι μια ανελεύθερη χώρα για τους καλλιτέχνες του είδους του. Το ελληνικό καλλιτεχνικό περιβάλλον εχθρεύεται τον κ. Φαμπρ. Δεν μπορούσε να εργαστεί σ' αυτό το περιβάλλον. Θα του στερούσε την πλήρη ελευθερία των επιλογών του. Διότι ο καλλιτέχνης πρέπει να σέβεται τις επιλογές του.

Η πρώτη απ' αυτές ήταν η αφιέρωση του φεστιβάλ στο Βέλγιο. Η επόμενη, ίσως, η αφιέρωση στη Φλάνδρα και η μετονομασία του φεστιβάλ, σε: "Γιαν Φαμπρ production". Αυτό απαιτεί η πλήρης ελευθερία. Χωρίς την οποία είναι αδύνατον να υπάρξει ελευθερία επιλογών.

Δυστυχώς, με την παραίτηση του, χάσαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την Βελγίδα Μονσερά Καμπαγιέ και τον Φλαμανδό Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ. Μικρό το κακό. Μιας και γνωρίσαμε τους αυθεντικούς. Που παρά το εχθρικό περιβάλλον κατάφεραν να πείσουν τους σκοταδιστές Έλληνες για την καλλιτεχνική τους αξία.

Καρφώνει στην ανακοίνωση της παραίτησης του τον παρολίγον ευεργέτη του κ. Μπαλτά λέγοντας ό,τι πήρε λευκή επιταγή για τη διαχείριση του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Πλήρη ελευθερία επιλογών.

Προσελήφθη υπό του κ. Μπαλτά για την πολιτιστική μεταρρύθμιση. Ανάλογη της δημοσιονομικής μεταρρύθμισης του κ. Σόϊμπλε. Όπως, ίσως, ο κ. Σόϊμπλε κατάφερε να κάνει τη χώρα αποικία χρέους, θα κατάφερνε και ο κ. Φαμπρ να κάνει τα πολιτιστικά δρώμενα εκθετήριο των έργων του. Με την ευγενή χορηγία του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, με την παραίτηση Φαμπρ δεν απαλλάχτηκε μόνον το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Απαλλάχτηκε και ο υπουργός περί των πολιτιστικών από το φιάσκο που θα ακολουθούσε και μάλλον θα πρέπει να ευγνωμονεί όλους εκείνους που αντέδρασαν στην ανιστόρητη επιλογή του.