Ο πρωθυπουργός μιλώντας στην κεντρική επιτροπή του Συ.Ριζ.Α. είπε το εξής: "Όποιος νομίζει ότι μια άλλη κυβέρνηση και ένας άλλος πρωθυπουργός μπορεί καλύτερα, μπορεί να το πει ευθέως."
Δηλαδή, αν κάποιος το πει, υπάρχει περίπτωση να αλλάξει κάτι προς το "καλύτερο", όπως άτσαλα υπαινίχθηκε ο πρωθυπουργός;
Τριάντα και πλέον βουλευτές του Συ.Ριζ.Α. διαφοροποιήθηκαν στις ψηφοφορίες για τα προαπαιτούμενα και έχουν δηλώσει ό,τι δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία.
Αυτοί δεν είναι αρκετοί; Πόσο πιο ευθέως πρέπει να το πουν;
Μπορεί να δηλώνουν στήριξη στην κυβέρνηση αλλά ταυτόχρονα ζητούν να επανέλθει στο πρόγραμμά της. Σ' αυτό που έθεσε ενώπιον του λαού και έτυχε της έγκρισης του.
Τι σημαίνει αυτό; Ό,τι θέλουν μια άλλη κυβέρνηση ή ό,τι η κυβέρνηση έγινε άλλη;
Η κυβέρνηση ήδη έχει αλλάξει μια φορά την πολιτική της και το πρόγραμμά της. Μήπως αυτή η αλλαγή δεν είναι αρκετή και χρειάζεται και δεύτερη;
Θα αλλάξει μήπως η κυβέρνηση και θα έρθει κάποια άλλη και πως; Με εκλογές ή από την ίδια Βουλή; Θα αλλάξει και ο πρωθυπουργός; Θα παραιτηθεί ο Αλέξης Τσίπρας για κάποιον άλλον και για ποιον;
Μπορεί να μην θέλει να κατανοήσει ο πρωθυπουργός τι ζητάει ο μισός Συ.Ριζ.Α. που ενδεχομένως να τους θεωρεί εσωκομματικούς αντιπάλους, αλλά αυτά που δηλώνουν ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι και μάλιστα, live, στα κανάλια, θα έπρεπε τουλάχιστον να τον προβληματίσει το γεγονός, "πως γίνεται να έχει δίκιο απέναντι στους εσωκομματικούς του αντιπάλους και να αποκαλύπτονται τα ίδια ή και χειρότερα από κρατικούς λειτουργούς!"
Δεν βλέπει την ώρα να αποχωρήσει από τη γ.γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων ο κ. Ρωμανιάς, που έχει ήδη παραιτηθεί, με αυτά που γίνονται από τη διαπραγματευτική ομάδα που όρισε το Μαξίμου, όπως είπε σήμερα το πρωί σε ιδιωτικό κανάλι.
"Μας έδωσαν έναν πίνακα που έχει προκύψει από έναν αλγόριθμο. Και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, και τώρα, οι νόμοι έρχονται έτοιμοι απ’ έξω. Δεν τους φτιάχνουμε εμείς", είπε ο κ. Ρωμανιάς.
"Μας έδωσαν έναν πίνακα που έχει προκύψει από έναν αλγόριθμο. Και στις προηγούμενες κυβερνήσεις, και τώρα, οι νόμοι έρχονται έτοιμοι απ’ έξω. Δεν τους φτιάχνουμε εμείς", είπε ο κ. Ρωμανιάς.
Άλλαξε κάτι σε σχέση με τους προηγούμενους; Οι οποίοι δήλωναν πρώτα μνημονιακοί και μετά Έλληνες πολιτικοί; Κι ό,τι δεν περίμεναν τους δανειστές να τους υποδείξουν, τι απολύσεις και τι μειώσεις έπρεπε να κάνουν, αλλά τις έκαμναν νωρίτερα οι ίδιοι;
"Τα ίδια πρόσωπα συνεχίζουν να διαπραγματεύονται και τώρα. Αν τους ρωτήσεις τι σημαίνει κοινωνική ασφάλιση, δεν ξέρουν ούτε τον ορισμό να σου δώσουν. Έχω μαζέψει μπόλικο υλικό. Κάποια ώρα θα τα βγάλω στη δημοσιότητα όλα." συμπλήρωσε ο κ. Ρωμανιάς.
Τελευταία, ο πρωθυπουργός, μας έχει συνηθίσει σ' αυτού του είδους τα διλήμματα.
Προφανώς, βρίσκεται σε διλημματική κατάσταση ο ίδιος.
Πρωθυπουργός είναι. Εκλεγμένος είναι. Έχει ορκιστεί και, είναι υποχρεωμένος να κυβερνήσει.
Το ζήτημα δεν είναι τι νομίζουν κάποιοι άλλοι. Αν χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση ή ένας άλλος πρωθυπουργός για να κυβερνηθεί η χώρα καλύτερα. Αλλά το τι πιστεύει ο ίδιος.
Αν πιστεύει στον εαυτό του πρέπει να προχωρήσει. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Ή θα δικαιωθεί, ή, θα καταλήξει στα αζήτητα όπως και οι προηγούμενοι.
Η επιλογή είναι δική του. Δεν χρειάζονται τα διλήμματα. Η προηγούμενη εμπειρία μπορεί να τον βοηθήσει στο βαθμό που ο ίδιος θα καταφέρει να την αξιολογήσει .
Ας μην ανησυχεί. Ο λαός, θα προχωρήσει. Είτε μαζί του, είτε χωρίς αυτόν.
Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ συνυπεύθυνα στην υπογραφή του 3ου Μνημονίου
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://giatinalitheia.blogspot.gr/2015/08/3.html
Οι συσχετισμοί δυνάμεων μέσα στις οργανώσεις βάσης δεν ευνοούν τη λήψη αποφάσεων διαφορετικών από αυτές που ήδη γνωρίζουμε. Πρώτα, γιατί δεν είναι μαζικές, εκτός ίσως, αυτών του κέντρου και, δεύτερο γιατί εύκολα γίνεται η επεξεργασία ανακοινώσεων που απηχούν ελάχιστα μέλη και πολλές φορές, χωρίς να ρωτηθεί το σύνολο. Άλλωστε, και στην ΚΕ υπάρχει ποσοτική διαφορά μεταξύ των (δυο) κυρίαρχων τάσεων. Αυτό είναι ένα από τα αποτελέσματα της εισόδου των ξεσπιτωμένων του πασοκ στον συνασπισμό της ριζοσπαστικής, (κατ' επίφαση όπως αποδεικνύεται, αλλά όχι για το σύνολο της) αριστεράς, που θέλησε να γίνει κόμμα, αλλά δεν έγινε. Που έφτιαξε ένα καταστατικό με συγκεκριμένες κατευθύνσεις αλλά δεν τις τηρεί. Που ναι μεν υπήρξε ώθηση από τους πασοκογεννείς ανεβάζοντας το ποσοστό του, όμως, δεν πρόσφεραν τίποτε σε ιδεολογική βάση. Για να μην πω ό,τι πολλές φορές φρέναραν διεργασίες. Γιατί; Γιατί ένας συγκερασμός τόσο διαφορετικών απόψεων δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί πάνω σε μια μακροπρόθεσμη προοπτική που βάζει η αριστερά. Κάπου στη μέση θα ανακάλυπταν ό,τι ο δρόμος της αριστεράς δεν είναι γι' αυτούς. Κι αυτό που ήταν πρόσφορο και πρόσκαιρο, ήταν, να δημιουργηθεί μια πρόταση εξουσίας που θα μπορούσε να συγκεντρώσει την λαϊκή δυσαρέσκεια. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του Συριζα. Το ερώτημα είναι αν εκτιμήθηκε σωστά η δυναμική κι αν θα μπορούσε αυτή η σύνθεση να πραγματώσει αυτά που λέει το καταστατικό του, όταν μάλιστα αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια εκφράστηκε με το τρομακτικό για κάποιους καρεκλάτους ποσοστό του δημοψηφίσματος. Στο σημείο αυτό, και με βάση τα δεδομένα που διαγράφονται από τη συμφωνία και όπως περιγράφονται στα προαπαιτούμενα, ναι, έχουν ευθύνη, όχι μόνον οι βουλευτές και τα μέλη του Συριζα, που στηρίζουν αυτή την επιλογή της κυβέρνησης, αλλά και ολόκληρος ο λαός που την στηρίζει, αν τη στηρίζει, διότι το 62% απάντησε με τον τρόπο που απάντησε και όποια ερμηνεία ή παρερμηνεία επιχειρήθηκε, εύκολα μπορεί να επαναδιατυπωθεί. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι ποιες αποφάσεις θα παρθούν στις οργανώσεις ή στην ΚΟ, την ΚΕ, ή ακόμη και στο συνέδριο, που θα είναι κατά πάσα πιθανότητα φωτογραφικά τα θέματα που θα επιλεγούν για να συζητηθούν και θα προοιωνίζουν και τις αποφάσεις του, αλλά το τι θα αποφασίσει τελικά ο λαός. Αν θα σταθεί στο ΟΧΙ που είπε ή, αν θα ακολουθήσει την προεδρική πλευρά του Συριζα, που αν συνεχίσει με την ίδια τακτική, θα αποδείξει ό,τι "η αριστερή παρένθεση" δεν είναι παρά άλλο ένα ψευτοδίλλημα για να διατηρηθεί στην κυβέρνηση μια συγκεκριμένη πλευρά, γιατί, αριστερά και μνημόνια δεν πήγαιναν μαζί και επομένως, για να πάνε μαζί κάτι άλλο πρέπει να συμβεί. Η αριστερά, λοιπόν, είναι αναγκαιότητα να κυβερνήσει και θα κυβερνήσει στην ώρα της, αυτό λέει η ιστορία, κι αυτό λένε οι συνθήκες που διαγράφονται.
Διαγραφή