Φώτης Κουβέλης: "Η χώρα χρειάζεται μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση"

Ο Φώτης Κουβέλης συνεχίζει να εκπλήσσει θετικά τους πρώην ομοτράπεζους του. Βέβαια, αυτοί, ουδέποτε ξέχασαν τις υπηρεσίες που τους προσέφερε στις δύσκολες στιγμές τους. Πάντοτε τον είχαν στα πλάνα τους. Για να μην πούμε στα ώπα-ώπα. 

Ειδικότερα, τώρα που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από το συνέδριο του κόμματος του. Γιατί με 155 είναι δύσκολα τα πράγματα. Μετά τα ώπα-ώπα, θα αρχίσουν τα παλαμάκια και τα γαρύφαλλα να πέφτουν.

Είναι εντελώς διαφορετικό όταν έχει νωπή την εντολή του κόμματος του, από το να αμφισβητείτε διαρκώς. Μάλιστα, από την τελευταία τρύπα του ζουρνά. Όπου ζουρνάς βάλτε Δημαρ και τελευταία τρύπα βάλτε Λυκούδης. 

Αν και αυτή η τρύπα έκλεισε, πάει, λέει, για κουμπότρυπα σε άλλο παλτό, οπότε και ο ζουρνάς έμεινε με λιγότερες τρύπες. Κι όπως πάει, μάλλον θα αποτελέσει νέο μουσικό και μουσειακό όργανο. Ζουρνάς χωρίς τρύπες.   

Ο Φώτης ο Κουβέλης, θα επιμείνει, λέει, στη διαμόρφωση μιας πιο πλατιάς συμπαράταξης. Μάλιστα, όπως ακριβώς είπε, πλατύτερης συμπαράταξης των προοδευτικών δυνάμεων. Αφού το κόμμα του έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Προκειμένου η χώρα να γυρίσει σελίδα. 

Βέβαια, στις δυνάμεις αυτές δεν χωράει ο Συριζα, όπως επίσης είπε, γιατί οι πολιτικές του είναι ανεφάρμοστες. Οπότε, οι προηγούμενοι ομοτράπεζοι του δεν πρέπει να ανησυχούν γι' αυτόν και το κόμμα του. 

Κι αυτός και το κόμμα του θα κάνουν το χρέος τους. Οι προοδευτικές δυνάμεις είναι οι ίδιες με τις οποίες έχει ήδη συμπαραταχθεί μια φορά. Οπότε, η αρχή έγινε. Η δεύτερη θα είναι ευκολότερη.

Βέβαια, την προηγούμενη φορά που συμπαρατάχθηκε με τις προοδευτικές δυνάμεις, η χώρα δεν κατάφερε να γυρίσει σελίδα. Αλλά σ' αυτό δεν φταίει ο Φώτης ο Κουβέλης και το κόμμα του. 

Γιατί αυτός και το κόμμα του ήθελαν να προσφέρουν και δεν ήθελαν να φύγουν και να αφήσουν ορφανή την προοδευτική συμμαχία. Εξαναγκάστηκαν. 

Αν δεν είχε φύγει, αυτός και το κόμμα του, η οικονομία δεν θα βουτούσε βαθύτερα στο τέλμα της ύφεσης. Θα πήγαινε κατευθείαν στον πάτο. Γι' αυτό έφυγε. 

Για να αποτρέψει την οικονομία να πατώσει, ώστε να γυρίσει δριμύτερος και να γυρίσει απανωτά τις σελίδες και να τελειώσει αυτό το βιβλίο. Για να γραφτεί νέο βιβλίο. Με τίτλο "νέα προοδευτική διακυβέρνηση". 

Όχι βέβαια σαν την προηγούμενη, η οποία ναι μεν ήταν προοδευτική, αφού συμμετείχε η Δημαρ, αλλά δεν ήταν διακυβέρνηση, γιατί δεν συμμετείχε ο ίδιος ο Φώτης ο Κουβέλης. 

Τώρα που το αίτημα του λαού για αλλαγή πολιτικών, άρα και της αλλαγής της παρούσας κυβέρνησης, διαπερνά πλέον ευρύτατα στρώματα, το κόμμα του αλλά και ο ίδιος διεκδικεί τον ρόλο που θα συμβάλει στην πολιτική αλλαγή και μάλιστα με ευθύνη. 

Γιατί όπως είπε, η ευθύνη είναι αδιαπραγμάτευτη. Δεν είπε, βέβαια, για υπευθυνότητα. Γιατί ευθύνη και υπευθυνότητα είναι διαφορετικά πράγματα, και όχι μόνον για τον Φώτη τον Κουβέλη. 

Άλλωστε για την ευθύνη των κυβερνώντων υπάρχει νόμος. Ενώ η υπευθυνότητα επαφίεται στο φιλότιμο των πολιτικών. Οπότε, και το φιλότιμο είναι είδος υπό εξαφάνιση. Αντίθετα με τους πολιτικούς.    

Βέβαια, ο Φώτης ο Κουβέλης και το κόμμα του, δεν διεκδικεί μόνον μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση. Δεν διεκδικεί απλώς να μπει στο χορό και να χορέψει. Αλλά να σύρει το χορό. 

Διαφορετικά οι πρώην ομοτράπεζοι του κινδυνεύουν να μείνουν με τους 155 και αυτός και το κόμμα του να γίνουν παράρτημα του Συριζα.

Γιατί, στον Φώτη τον Κουβέλη, δεν αρέσει απλά ο χορός. Έχει μέσα του το ρυθμό. Κι απ' έξω του τα σκέρτσα. Είναι χορευταράς. Πως να το κάνουμε, δηλαδή.