Ε ρε και να σ' έχωνα, μέσα σ' ένα τούνελ!

Η είσοδος είναι ορατή, η έξοδος αναζητείται.   

Καλώς δεχτήκαμε το νέο χρόνο. Καλώς να δεχτούμε κι αυτά που κομίζει. Σ' αυτή την απραξία μας και αδράνεια, που έχουμε περιπέσει, η ευχή εκτός από τυπική κατάντησε και φυλακή. Με συρματόπλεγμα αγκαθωτό που τραβάει σε βάθος απροσδιόριστου χρόνου. Να γιατί την "έκανε" ο Ξηρός. Νοστάλγησε παλιές ημέρες "δόξης". Είδε κι απόειδε ο άνθρωπος και είπε : "Αυτοί μάνα μου, είναι χειρότεροι κι απ' τους αιχμάλωτους που οδηγούνται, εν σειρά, στο σκλαβοπάζαρο". 

Να δούμε πότε θα νοσταλγήσουμε και μεις την πλευρά της ύπαρξη μας, που απολέσαμε οικειοθελώς, μεταξύ ευρωκανίβαλων και ημέτερων στουρναρακίων.

Τι κομίζει ο νέος χρόνος; Υπομονή. Μέχρι τις 15 του τρέχοντος. Τότε καταφθάνουν περιχαρείς, ένεκα των εορταστικών διακοπών τους, οι τρεις μάγοι της τρόϊκας με τα σαρκοφάγα δώρα στους χαρτοφύλακες τους. Το πρόγραμμα τους συνοψίζεται στα εξής: Δημοσιονομικό κενό του 2014 και Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2014-2017.

Όσον αφορά το πρώτο θα ακούσομε από τους συνήθεις τελάληδες ό,τι δεν θα υπάρξουν άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, ούτε νέοι οριζόντιοι φόροι. Πως θα καλυφθεί το κενό; Μα, με νέες περικοπές και πρόσθετη φορολόγηση. Όταν κάποιος έχει μάθει ένα δρόμο που τον βγάζει στον προορισμό που επιθυμεί, δεν τον αλλάζει. Εκτός κι αν..... 

Όσο για το δεύτερο, που όπως αντιλαμβάνεστε τουλάχιστον θα το συζητάμε για χρόνους και καιρούς, θα ξεχωρίσουμε τρία στοιχεία του, που είναι και τα πλέον καθοριστικά.

Ομαδικές απολύσεις και η διαθεσιμότητα ως μέσο για την απόλυση. Ξεχάστε την οποιαδήποτε ένδειξη για μια υποτυπώδη ύπαρξη σταθερότητας στην εργασία. Καθημερινά θα απειλούνται με απόλυση όσοι δεν "ανταποκρίνονται" στα κελεύσματα της εργοδοσίας. Με ένα εργατικό κίνημα εν υπνώσει και με συνδικαλιστές "έτοιμους για όλα", το μέλλον προβλέπεται ζοφερό.

Εμπορικές μισθώσεις. Πλήρη απελευθέρωση και μονοετή διάρκεια συμβολαίων. Ο μισθωτής στο έλεος του ιδιοκτήτη. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια στάση, υποχρεωτικά, για να μνημονεύσουμε το κατόρθωμα με τους πλειστηριασμούς, που ήδη έχουν δρομολογηθεί. Έχουν τη δική τους βαρύτητα στο ζήτημα εμπορικές μισθώσεις. Οι "επενδύσεις" που θα γίνουν από τα σχετικά funds πρέπει να διασφαλιστούν μέσω των ελεύθερων μισθώσεων.  Ας δούμε σαν παράδειγμα μια υπόθεση, ως πραγματικότητα πλέον, για το τι μέλει γενέσθαι, με τους όρους που επιθυμεί η τρόϊκα να γίνει η απελευθέρωση. 

Όταν λ.χ. το ύψος του ποσού που απαιτείται για την διαμόρφωση του χώρου μιας νέας επιχείρησης, τις εγκαταστάσεις και τον μόνιμο εξοπλισμό που θα τοποθετηθεί για το συγκεκριμένο χώρο, και προβλέπετε καλώς εχόντων των πραγμάτων ό,τι θα απαιτηθούν πέντε με έξι χρόνια για να αποσβεστεί, και σου ζητήσει από την επόμενη κιόλας χρονιά να διπλασιαστεί το ενοίκιο, επειδή είδε με τα δικά του δεδομένα, αυξημένη κίνηση κατά την πρώτη χρονιά, είναι σαν να σου βάζει το πιστόλι στον κρόταφο. Σαν να σου ζητάει να γίνει εκ του ασφαλούς συνεταίρος σου. Χωρίς το παραμικρό ρίσκο. 

Μείωση ασφαλιστικών εισφορών. Εδώ είναι που θα πέσουν κορμιά. Στην κυριολεξία. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα αποκαλύπτουν ό,τι την επόμενη χρονιά τα ταμεία δεν θα μπορούν να καλύψουν όχι τις σημερινές συντάξεις και παροχές, αλλά ούτε και αυτές, ακόμη κι αν μειωθούν, στο 50% των σημερινών. Ήδη το ημερομίσθιο του εργατοτεχνίτη, ενδεικτικά αναφέρω του οικοδόμου κι αυτό γιατί ανέκαθεν η κατασκευή ήταν η ατμομηχανή, και κατ' επέκταση και οι εισφορές, έχει μειωθεί κατά 60% από τις χρονιές πριν τα μνημόνια. 

Υποτίθεται ό,τι οι μειώσεις έγιναν για να καταστεί ανταγωνιστική η παραγωγή κι αντί αυτού έχει μετακομίσει είτε σε άλλες "πολιτείες", είτε στο φανταστικό μέλλον. 

Όταν το τεκμαρτό ημερομίσθιο του εργατοτεχνίτη-οικοδόμου κυμαινόταν προ κρίσης μεταξύ 50 και 60 ευρώ, ανάλογα με τις τριετίες, και σήμερα τα αντίστοιχα βρίσκονται μεταξύ 22 και 30 ευρώ, έχουμε μείωση της τάξης του 60% περίπου. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια και απλή αριθμητική ό,τι και οι εισφορές εργοδότη-ασφαλισμένου προς το ταμείο ασφάλισης που στην προκειμένη περίπτωση είναι το ΙΚΑ έχουν υποστεί ανάλογη μείωση, για το λόγο ό,τι υπολογίζονται με βάση συντελεστή, κοντά στο 84,5% συνολικά, πάνω στις αποδοχές που προκύπτουν από τον πολλαπλασιασμό των ημερών εργασίας με το τεκμαρτό ημερομίσθιο.

Αυτό αποτελεί ένδειξη για το τι θα συμβεί στο μέλλον με αφορμή τις νέες μειώσεις στις εισφορές που θα φέρει η τρόϊκα μαζί με το νέο χρόνο, υποτίθεται, για το νοικοκύρεμα, κατά τους τελάληδες, των ταμείων και την ακόμα μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. 

Η απώλεια εσόδων των ταμείων μέχρι σήμερα, αλλά και αυτή που κυοφορείτε με την περαιτέρω μείωση των εισφορών θα δώσουν τη "τελική λύση" στα ημιθανή ταμεία και η λύση αυτή δεν είναι άλλη από την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στην ασφάλιση. Την κατάργηση κάθε εισφοράς εργοδότη και τα πακέτα που θα καλείτε να επιλέξει-αγοράσει ανάλογα με το βαλάντιο του ο ασφαλισμένος, όσον αφορά την μελλοντική του σύνταξη και την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη.

Σ' αυτό το πλαίσιο, δυστυχώς, μπορούν και διαβιώνουν και πολλαπλασιάζονται τα "παράσιτα" της πολιτικής ζωής, όπως τα σημερινά που κοσμούν την απονενοημένη κυβέρνηση. Πώς αλλιώς να την χαρακτηρίσεις μετά το γελοίο του πράγματος. Του εικοσιπεντάευρου!