Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

"Τα κουρέλια τραγουδάν ακόμη"




Διάβασα το κείμενο των 58, ζωή να 'χουν. Αλλά γιατί μόνον 58; Μήπως είναι σημαδιακός ο αριθμός; Δεν έχω υπ' όψιν μου αν υπάρχει κάποια προφητεία, κάποιος μυστικισμός. Αν αναφέρεται σε κάποιο κείμενο, σε κάποιο μύθο, σε κάποια αρχαία επιγραφή. Άλλοι δεν υπάρχουν; Χάθηκε ο κόσμος δηλαδή αν ήταν 68, 78 108; Oι υπόλοιποι δεν στηρίζουν την κίνηση; Αυτοί δεν νοιώθουν μειωμένοι, παραπεταμένοι; Να, λοιπόν, που 58 παλικάρια, και τι παλικάρια, παλίκαροι, θα σηκώσουν τον ήλιο "λίγο ψηλότερα".


Με έναν κούκο δεν φαίνεται άνοιξη, με δυο, δύσκολα, με 58 ίσως κάτι να γίνει. Ένα ανάχωμα στον επερχόμενο εθνικολαϊκιστικό νεοκομουνιστικό κίνδυνο. Μέσα από ένα μέτωπο παλλαϊκό. Ανθεκτικοθυμωμένων, θυμωμενοστοχαστικών, στοχαστικοηττημένων, όχι, λάθος, συγγνώμην, αυτοί δεν είναι ηττημένοι, δεν ψάχνουν τρόπους πολιτικής επιβίωσης, δεν τους άγγιξαν τα μνημόνια, και ενώ όλα συνηγορούν σε νέα ελλείμματα και νέα μέτρα, οι 58 θυμόσοφοι είναι αισιόδοξοι, βλέπουν την εποχή των μνημονίων να φτάνει στο τέλος της, ευθυγραμμιζόμενοι, κατά σύμπτωση(;), με την συγκυβέρνηση, το ανάχωμα που λέγαμε.


Το διάβασα με μεγάλη προσοχή μάλιστα, τέτοια κοσμοϊστορικά γεγονότα δεν συμβαίνουν καθημερινά. Κι ύστερα έφτασα προς το τέλος, εκεί όπου υπάρχουν τα ονόματα, όσων υπογράφουν και στηρίζουν την κίνηση για "μια κοινωνική συμφωνία των πολιτών", αυτό κι αν μου θυμίζει κάτι, και μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό ο τίτλος της ταινίας, "Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα". Γιατί όχι; Το τραγούδι ενεργεί άλλοτε και ως κατασταλτικό, όταν πρόκειται για μοιρολόϊ, και γενικότερα η μουσική, η συγχρονισμένη, αυτή που αναδύεται από τον λαϊκοπροοδευτικό ευρωπαϊσμό που προσβλέπουν, της Μέρκελ, και του Ολάντ, γιατί όχι;

Ένας μεγάλος πολιτικός όπως ο Νίκος Μπίστης που η πολιτική καριέρα του μπορεί να αποτυπωθεί με την μορφή μαίανδρου. Κάποιοι καθηγητές πανεπιστημίου. Αλήθεια, αυτοί τι γνωρίζουν παραπάνω απ' τον απλό λαό και βάζουν την υπογραφή τους, η οποία θεωρείται ως το βαρίδιο της κίνησης, φαντάζομαι. Και κάποια, Σώτη Τριανταφίλου, που τις προάλλες λάτρεψε τον Ομπάμα, γητεύτηκε και υπνωτίστηκε, που κατάλαβε την πολιτική μέσα από την γοητεία που εκπέμπει ο πρόεδρος που ψάχνει άλλοθι για να μπουκάρει σε άλλη μια χώρα και να την αναμορφώσει στα χνάρια των προηγούμενων. Και κάποιοι ακόμη, που όπου γάμος και χαρά.....

Η όλη ιστορία μου θυμίζει, κατά κάποιο τρόπο, την "Συμαχία" του '77, που φρίξαμε με τις επιλογές των Μπίστιδων της εποχής, και γίναμε μαλλιά-κουβάρια, τουλάχιστον κάποιοι που έζησαν την εποχή από μέσα, όπως κι ο Μπίστης, θα έπρεπε να αποκομίσουν σαν απόσταγμα τα συμπεράσματα, γιατί υπήρξε και συνέχεια, ματώναμε καθημερινά, για χρόνια, για έναν χώρο που βλέπαμε να μεταλλάσσετε από τις λανθασμένες επιλογές μιας ηγεσίας ανύπαρκτης.

Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα της Αριστεράς. Όποιος είναι με την Αριστερά δεν τρομάζει πλέον με τις κινδυνολογίες. Κι όποιος δεν είναι, αν διαθέτει στο ελάχιστο αυτό που λέμε ευθιξία, θα 'ρθει η ώρα της αυτοκριτικής του. Είτε το θέλουμε είτε όχι εκείνο που έχει την κύρια ευθύνη για την σημερινή κατάσταση, που φρακάρει την ανάκαμψη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, το όνειρο για μια πατρίδα που θα ανταποκρίνεται στην προσφορά των πολιτών της, είναι τα μνημόνια.

Όσο πιο γρήγορα γίνει η απαγκίστρωση απ' αυτά τόσο γρηγορότερα θα νοιώσουμε ως χώρα και ως πολίτες ανεξάρτητοι και ελεύθεροι. Κι όσοι νομίζουν ό,τι μπορούν να διατηρήσουν την εξουσία για τους εαυτούς τους και για την τάξη που εκπροσωπούν, κι όσοι σκοπεύουν να οδηγήσουν σε άλλους δρόμους τη δυσφορία, την δίκαιη λαϊκή οργή, θα πάρουν την απάντηση τους. Θα έχουν την τύχη που τους αρμόζει.


* για όσους ίσως αναρωτηθούν, το Τριανταφίλου, αποδίδεται σωστά, κατά μια έννοια....  

4 σχόλια:

  1. αυτός που μ' έκανε να νιώσω μια σιγουριά για το κύρος του κειμένου είναι ο Νίκος Μπίστης που μέχρι το 1983 ήταν στέλεχος του ΚΚΕ μετά ακολούθησε τα κόμματα της ανανεωτικής Αριστεράς, μετά έγινε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και μετά ήταν υφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη!!!!

    εκεί δε που έσκασα στα γέλια είναι με το "Ράπτης Νίκος, εκπαιδευτικός, μπλόγκερ" εντάξει, αφού υπάρχει και μπλόγκερ μέσα μπορώ να νιώσω και μια σιγουριά βρε αδερφέ!

    χαίρομαι που σε βρήκα!
    να έχεις ένα όμορφο βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν είχαν "ρεύμα" ο Μάνος με τον Τζήμερο και μ' αυτούς θα πήγαινε.

      Διαγραφή
    2. Ποτέ δεν είναι αργά και ποτέ δεν τελειώνουν τα κόμματα για τον Μπίστη!!! Να φανταστείς ότι κάποτε έκανε "διαφώτιση" στα όργανα του ΠΑΣΟΚ! Τι.......ΣΟΚ!!!! (επιτέλους, έβαλες τη λίστα με τα ιστολόγια στη θέση που της αξίζει!...)

      Διαγραφή