Όταν ο διάλογος αφορά μόνον τη δική σου πλευρά....

Μπήκα στο protagon σήμερα το πρωί (πατήστε εδώ) γιατί κάτι με σκουντούσε, κάτι με έσπρωχνε προς τα κει, τι είναι τέλος πάντων αυτή η προαίσθηση. Και ω! του θαύματος. Φάτσα, πρώτη θέση, άρθρο της κ. Διβάνη. Ναι! αυτής της γνωστής κυρίας, που ξέρει να κελαηδάει, σαν γαλιάντρα.

Στην αρχή ένοιωσα αμηχανία, μετά είπα, μα είναι δυνατόν! Μετά ξαναείπα, αφού έβαλα στο μυαλό μου ό,τι μάλλον θα θέλει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, αν μπορεί βέβαια να γίνει αυτό, οπότε, θα έχει ενδιαφέρον να δω τον τρόπο αλλά και τι κουβαλάει μέσα στο κεφάλι της: Ας το διαβάσω, λοιπόν. Ας της κάνω την χάρη. Ας της δώσω την ευκαιρία να δικαιολογηθεί. Κι αν πραγματικά πρόκειται για ένα ανθρώπινο λάθος, έστω, επιπόλαιο, ίσως μπορέσω να την συγχωρήσω, ίσως μάλιστα να της ζητήσω και συγνώμη για ό,τι έγραψα γι' αυτήν. 

Διάβασα λοιπόν με μεγάλη προσοχή, στην αρχή, και είδα μια πραγματικά τρομοκρατημένη Διβάνη, και μια έρπουσα διάθεση να αποκαταστήσει την τραυματισμένη εικόνα της. Όσο, όμως, προχωρούσα, δυστυχώς, αντιλαμβανόμουν ό,τι αυτό που την ανάγκασε να γράψει το συγκεκριμένο άρθρο, δεν ήταν για να ζητήσει συγνώμη. Προφανώς και δεν θεωρεί τη συγνώμη ως συμπέρασμα αυτοκριτικής. 

Δεν ήταν γιατί συμπόνεσε την οικογένεια του αδικοχαμένου Θανάση, που αναπάντεχα φόρεσε το μαύρο για το υπόλοιπο της ζωής της, δεν ήταν για να αποκαταστήσει τον προηγούμενο λυδορισμό του, αλλά ήταν απόρροια μιας κρίσης συνείδησης, κυρίως για τα μέχρι τώρα πεπραγμένα της, δράττοντας την ευκαιρία, ξεσπάθωσε κατά πάντων, κατά των ανεμόμυλων που περικύκλωσαν την έτσι κι αλλιώς ελαφριά, απ' ότι αποδεικνύεται, συνείδησή της.  

Μα όταν έφτασα, στη φτηνιάρικη δικαιολογία, ένοιωσα την ίδια αηδία, μ' αυτή που ένοιωσα όταν πρωτοδιάβασα το αρχικό της μήνυμα, τότε που ανέβασα το, "Ήταν μόνο 18 χρονών".  

Όχι, κ. Διβάνη, λυπάμαι, δεν σας συγχωρώ, γιατί τρομάζω με το "λογικό" σας. Στο άρθρο σας μας λέτε: "Λέξη δεν είπα για το παιδί. Πού την είδαν την ασέβεια στον νεκρό; Ούτε που ξέραμε τότε ότι ήταν νεκρός", δηλαδή αν ήταν μόνον τραυματίας ο "τζαμπατζής", τότε κατ΄ εσάς, οι ελεγκτές θα έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Έχουν το δικαίωμα να πετάνε τον κάθε "τζαμπατζή" έξω από το όχημα, ενόσω αυτό βρίσκεται σε κίνηση;  

Νομίζεται, λοιπόν, ό,τι άδικα δεν σας θεωρούν άνθρωπο της διανόησης, όπως θα επιθυμούσατε; Η συμπεριφορά σας, τόσο για το πριν, όσο και για το μετά, είναι ανάλογη.