Κι εκεί που όλα έδειχναν ό,τι τους πήρε το ποτάμι, όχι το "Ποτάμι", αλλά της "Λαρίσης", γιατί το "Ποτάμι", ακόμη συγκεντρώνει τα νερά του. Κάτι "απόβλητα" από φαλιρισμένες "βιομηχανίες". Για να σηκωθεί η στάθμη του λίγο ψηλότερα. Να φουσκώσει και να αφρίσει σαν μανιασμένος ταύρος, μπροστά στο κόκκινο πανί. Που λέγεται ό,τι έχει αχρωματοψία. Όχι το "Ποτάμι", ο ταύρος. Αλλά ποιος έγινε ταύρος για να το βεβαιώσει; Ίσως ο (Σ)ταύρος. Φουριόζος όπως είναι, και πατριώτης, βλέπει το "πανί" στον ιστό, που παλεύει με τους δώδεκα αέρηδες και τον πιάνει το αλλεργικό του. Μην τυχών και λεκιάσει το "πανί".
Το "Ποτάμι", αντίθετα με τον ταύρο, δεν έχει αχρωματοψία, βλέπει όλα τα χρώματα και αρμέγει από παντού. Κι από δεξιά, κι από αριστερά. Και ψάχνει να κεντραριστεί. Στη θολούρα. Γιατί χωρίς κέντρο, είναι σουβλάκι χωρίς τζατζίκι. Ονειρεύεται να το παίξει "ΛΑΟΣ", ή και ΔΗΜΑΡ ακόμη. Αλλά το πρόβλημα, προς το παρόν, δεν είναι το "Ποτάμι", αλλά ο Σαμαράς. Που πήρε τα πατήματα του "Μεγάλου" και το παίζει "Αντρέας". Κι αναρωτιέται κανείς, πως κι έχει αγαπηθεί τόσο βαθιά, και με πάθος, με τον Μπένυ; Βέβαια, ο Μπένυ, δεν είναι "Αντρέας", αν και θα το ήθελε πολύ.
Η υπόθεση "συγκυβέρνηση" μέρα τη μέρα γίνεται δυσκολότερη. Καζάνι που βράζει είναι. Όχι γιατί τους λείπει η θέληση για να συγκυβερνήσουν. Και όλοι, οι από γύρω, κρατάνε απόσταση ασφαλείας για τα "μη χειρότερα". Η εικόνα που παρουσιάζει έγινε παραδεκτή από όλους όσους στηρίζουν αυτή την κυβέρνηση και δεν αναφέρομαι μόνον στους βουλευτές. Οι ανάγκες για την παραμονή της υπαγορεύονται από παράγοντες που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματική θέληση της πλειοψηφίας του λαού. Που τους φορτώθηκε, κακήν κακώς. Εξαιτίας της εφευρετικότητας των εκλογονομοπαρασκευαστών. Οι ίδιοι που εκδηλώθηκαν πρόσφατα για αλλαγή του εκλογικού νόμου. Ονειρεύονται, ίσως, εκείνον που, ενώ ήρθε δεύτερη η ΕΡΕ, πήρε πλειοψηφία στη βουλή.
