Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

η πιο όμορφη απ' τις θάλασσες είναι αυτή που δεν ταξιδέψαμε ακόμη (λέει σε μια στροφή σ' ένα ποίημα του ο Ναζίμ Χικμέτ, αν το θυμάμαι καλά, την απέδωσα και σωστά)





Απευθύνομαι στην κυβέρνηση μας. Στον πρωθυπουργό μας, στους υπουργούς μας και στους βουλευτές μας. Έχω όλο το δικαίωμα να το κάνω, σαν πολίτης αυτού του τόπου. Σαν Έλληνας. Σαν πατριώτης. Όντας αριστερός. 

Οι μέρες που περνάμε, χωρίς καμιά αμφιβολία, είναι απ' τις μεγαλύτερες και κρισιμότερες της νεοελληνικής μας ιστορίας. 

Είναι ανάλογες των ημερών της λήξης του παρανοϊκού πολέμου και της κατοχής. Ανάλογες αυτών που ακολούθησαν την αποχώρηση των Ναζί. 

Ανάλογες της καταμέτρηση των ανοιχτών πληγών που άφησαν πίσω τους οι σχιζοφρενείς πολεμοκάπηλοι και ανέλαβαν να συνεχίσουν οι οικονομικοί μιλιταριστές. 

Είναι οι μέρες, για το ποια Ελλάδα θέλουμε. Για ποια πατρίδα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε. Για τα παιδιά μας, για εμάς τους ίδιους, για την ιστορία μας. 

Οι υπερδυνάμεις, οι νικητές εκείνου του πολέμου, οι σύμμαχοί μας τότε, μας εξώθησαν σε έναν διχασμό που δεν είχε προηγούμενο. 


Για τα δικά τους, και μόνον για τα δικά τους, πολιτικο-στρατηγικά οφέλη. 

Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι ίδιες, εκείνες, δυνάμεις, μαζί με τους ηττημένους εκείνης της εποχής, επαναλαμβάνουν τα ίδια. 

Επιστρέφουν, όλοι μαζί, στον τόπο του εγκλήματος, αν και ποτέ δεν έφυγαν, αλλά αυτή τη φορά θέλουν να τελειώσουν μια και καλή μ' αυτό που άφησαν στη μέση, πριν πάρει έκταση και γίνει μη αναστρέψιμο γι' αυτούς. 

Σκοπός τους είναι ένας, και πάντα ο ίδιος. Μέσα απ' το διχασμό μας, να μας υποτάξουν. Να μας κρατούν αιχμάλωτους μέσα στα δικά τους πολιτικο-στρατηγικά σχέδια. 

Μας γνωρίζουν καλά. Γνωρίζουν πόσο ανυπότακτοι μπορούμε να γίνουμε όταν είμαστε ενωμένοι σε έναν σκοπό, σε έναν στόχο, σε ένα ιδανικό. 

Γνωρίζουν καλά ό,τι όσο είμαστε διχασμένοι θα είμαστε και υποταγμένοι. Ό,τι όσο σχίζουμε τις σάρκες μας, αυτοί θα μπορούν να ορμάνε σαν τα όρνια, χωρίς καμιά αντίδραση. 

Δεν έχω καμιά αμφιβολία, για το τι θα επακολουθήσει, αν σ' αυτές τις κρίσιμες μέρες η ιστορία επαναληφθεί. 

Δεν έχω καμιά αμφιβολία για το τι θα γράψει η ιστορία αν επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Αν αποδειχτεί ό,τι δεν μάθαμε τίποτε από τα λάθη μας. 

Απευθύνομαι, λοιπόν, στην κυβέρνηση μας. Στον πρωθυπουργό μας, στους υπουργούς μας και στους βουλευτές μας, για να τους πω, και να τους ζητήσω, να μην σταματήσουν. 

Κλείστε τ' αυτιά στους εκβιαστές, στους τρομολάγνους και στους υποκινητές, και προχωρήστε. Το βουνό ήταν δύσβατο απ' την αρχή.

Ολιγωρία, φόβος, δεν συγχωρείτε και δεν συμβαδίζουν με την ιδέα της ελευθερίας, με την αριστερή ιδέα. 

Ελευθερία δεν είναι μια υπόσχεση. Είναι κατάκτηση. Είναι αγώνας. Είναι αξιοπρέπεια, και αξιοπρέπεια, δεν υπάρχει σε ανελεύθερους, σε υποτελείς και σε εξαρτημένους. 

Αν χαθεί μια μάχη, όσο μεγάλη, όσο κρίσιμη κι αν είναι, δεν χάνεται ο πόλεμος. Υπάρχει και η ανασύνταξη και ο σχεδιασμός για την επόμενη επίθεση. Απ' τις κορυφές που παραμένουν ακόμη ελεύθερες. 

Η παράδοση είναι η πλήρης αποδοχή της ήττας. "Το όπλο παρά πόδας", είναι η πλήρης αποδοχή της αποτυχίας. Είναι η περιφρόνηση της παράταξης. Στα όνειρα και στο όραμά της. 

Αύριο, αυτή η παράταξη, κι αυτός ο λαός, δεν θα μπορεί να βρει καμιά διέξοδο. Θα εγκλωβιστεί σε εξωνυμένα πολιτικά σχήματα που θα τον εκμεταλλεύονται με χειρότερο τρόπο απ' αυτόν του γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. 

Συνεχίστε, ακόμη κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θα θέλαμε. Συνεχίστε για όλους μας. Συνεχίστε και γι' αυτούς, που δεν τολμούν, για την πραγματική ελευθερία. 

Συνεχίστε και μην διανοηθείτε να στρίψετε. Ούτε η κούραση, ούτε η αμφιβολία, πρέπει να σας καταβάλει. Υπάρχουν και οι εφεδρείες. Ανανεωθείτε και προχωρήστε. Με πίστη και υπομονή. 

Θα έρθει η μέρα που θα αναγνωρίσουν, όλοι, τις προσπάθειες σας. Όταν θα είναι απτό το έργο σας. Κι αυτοί που σήμερα σας λοιδορούν θα κρυφτούν στα λαγούμια τους. 

Γίνετε Ηγέτες. Ειδικότερα εσείς κ. πρωθυπουργέ. Έχω την πεποίθηση ό,τι έχετε αυτά τα χαρακτηριστικά. 

Αλλά και πολλοί απ' τους υπουργούς μας έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Συντονιστείτε και ευθυργαμμιστείτε και όλοι μαζί σαν μια γροθιά ξεχυθείτε την επόμενη μέρα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Να δικαιώσετε τους πόθους μας. 

Αν είναι θετικό, θα νοιώσουμε περήφανοι και για την ανθρωπιά που δεν χάθηκε ακόμη. Αν δεν είναι, εν ανάγκη, θα περιμένουμε. Θα σας στηρίζουμε με κάθε τρόπο. 

Θα είμαστε μαζί σας, ακόμη και στα λάθη σας. Όμως, να θυμάστε κάτι. Μην μας ξεχάσετε. 


2 σχόλια:

  1. Εγώ πλέον σταμάτησα να τους παρακολουθώ. Περιμένω την Κυριακή να μιλήσει η κάλπη. Έχω πίστη στους πεινασμένους και εξαθλιωμένους συμπατριώτες μου!
    Χαιρετώ παντελόνι!
    Πάμε γερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πιστευω..Οτι σε καθε περιπτωση..Το κερδος ειναι Ο ΑΓΩΝΑΣ....
    Σημερα βρεθηκαμε εδω,αυριο θα βρεθουμε στο δρομο...
    Δεν θα σταματησουμε ΠΟΤΕ..Οσο εχουμε αναπνοη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή