Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Πως να "ρίξεις" μια γκόμενα.


Κατ' αρχήν την εντοπίζεις. Αυτό δεν είναι δύσκολο. Η γκόμενα που σ' ενδιαφέρει είναι ανεπανάληπτη. Ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα. Είναι πασίγνωστη και είναι εξαιρετική. Αυτό που την κάνει μοναδική είναι η "αποδοτικότητα" της. Πολλοί τη φαντασιώνονται μα λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να την πλησιάσουν, να την δούνε από κοντά, κι ακόμη ποιο λίγοι είναι αυτοί που έχουν την ευκαιρία να την κοιτάξουν στα μάτια, να απολαύσουν το "βαθύ" χρώμα των ματιών της κι ας μην γευτούν τη γλύκα των χειλιών της γιατί αυτή η γκόμενα δεν "στήνεται" σε όποιον λάχει. Είναι ακριβοθώρητη, καλομαθημένη και καλοζωισμένη. Δεν της λείπει τίποτε, ούτε και το χρήμα, γι' αυτό και δεν τσιμπάει εύκολα με κάποιον που τα 'χει βρει έτοιμα ή με νεόπλουτο. Είναι ευέλικτη και εκλεκτική, διαλέγει σύμφωνα με τα γούστα της κάθε φορά. Έτσι είναι οι "καπάτσες". Δεν πέφτουν εύκολα, θέλουν να έχουν το πάνω χέρι, "δίνονται" μόνο εκεί που γουστάρουν. 


Αφού την εντοπίσεις αρχίζεις να την κορτάρεις. Την παίρνεις από πίσω όπου κι αν πάει όπου κι αν σταθεί. Είσαι μπάστακας. Στήνεσαι εκεί απέναντι για να σε βλέπει. Μέχρι επί τέλους να σε προσέξει. Αν δεις ό,τι σε κοιτάζει περισσότερες από μια φορά παίρνεις το μήνυμα. Κάτι ψάχνει σε σένα. Αναρωτιέται ίσως, "ποιος μαλάκας να είναι αυτός". Στην αρχή. Είπαμε, δεν είναι τυχαία και από μαλάκες έχει χορτάσει. Εσύ όμως, αδιάφορος, για τις πρώτες σκέψεις της που τις γνωρίζεις και δεν σε πικάρουν. Συνεχίζεις να το παίζεις απόμακρος σφυρίζοντας. Η όλη υπόθεση εκεί βασίζεται. Βλέμμα απλανές και αποπνέεις, "Εγώ να πέσω στα πόδια σου; Ούτε σε ταινία του Ελληνικού σινεμά." Φροντίζεις όμως να μην σε χάνει απ' τα μάτια της ούτε στιγμή. Την τριγυρίζεις όπως το φεγγάρι τη γη. Αδιαφορείς με τους αδαείς που της την πέφτουν. Η χυλόπιτα είναι δεδομένη. Για να "πέσει" αυτή η γκόμενα θέλει "τέχνη", κι εσύ έχεις λιώσει ένα βαγόνι παπούτσια τρέχοντας πίσω της.

Μόλις λιώσει ο πάγος, μόλις σε κοιτάξει σαν να λέει "τι θες τέλος πάντων και συ;" τότε ξέρεις, πλησιάζει η ώρα. Πλησιάζεις και συ αλλά δεν μιλάς, αφήνεις το πράγμα να εξελιχθεί. Τώρα σε ρωτάει, "μήπως είσαι πειραγμένος, άνθρωπε μου;" και συ της λες μονοκοπανιά, "εμείς οι δυο μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε". Σε κοιτάει έτοιμη να το πει, "κι άλλος μαλάκας μας προέκυψε;" αλλά δεν την αφήνεις, την προλαβαίνεις και της λες το δεύτερο μονορούφι, και της έρχεται ταμπλάς, "άκου να δεις, εγώ δεν θέλω έρωτες και γάμους, να σε πηδήξω θέλω και τίποτε άλλο." Η γκόμενα βάζει τα γέλια, ξεκαρδίζεται, κι όταν σταματάει γυρίζει προς το μέρος σου και με πολύ πολύ σοβαρότητα σου λέει, "να κι ένας πραγματικός άντρας, που ήσουνα κριμένος εσύ;" Έχει χορτάσει από γλυκανάλατους μαλάκες που πάνε να την ρίξουν στο κρεβάτι με το πίτσι πίτσι, που της τάζουν τον ουρανό με τ' άστρα. Παραγγέλνεις σφηνάκια, το νερό μπήκε στο αυλάκι. Έχει φτιαχτεί, είναι έτοιμη, αργά η γρήγορα θα τη ρίξεις στο κρεβάτι. Θα το μάθει η οικουμένη ό,τι εσύ είσαι ο εκλεκτός της.  

Από δω και πέρα αρχίζει η δική σου καπατσοσύνη πως θα την κρατήσεις, ούτε να το σκεφτείς να την αφήσεις να πάρει ανάσα, στις πρώτες εκατό μέρες πρέπει να την ξεσχίσεις, αν δεν το κάνεις θα αρχίσουν οι αμφιβολίες, κι αν αρχίσει να αμφιβάλει για τις ικανότητές σου και τις επιδόσεις σου, κλαύτα Χαράλαμπε. Αν αρχίσει να της πιπιλίζει το μυαλό η ιδέα, "με τι μαλάκα πήγα κι έμπλεξα" και "τι πατάτα ήταν αυτή", ξανακλαύτα Χαράλαμπε. Την πρωία θα βρεθείς με τα παπούτσια στο χέρι. Μια κίνηση στρατηγικής σημασίας μπορεί να σε σώσει. Να την φουσκώσεις. Να της κάνεις ένα νόθο*. Έτσι θα τη δέσεις. Τουλάχιστον μέχρι να μπορέσεις να ανταποκριθείς, αν βέβαια μπορείς, γιατί αυτή η γκόμενα είναι καριόλα εκ γενετής, δεν το 'χει σε τίποτε να σου φέρει κάποιον άλλον στο σπίτι και να σου πει στην ψύχρα, "δεν παίρνεις το σκύλο να τον κάνεις καμιά βόλτα στο πάρκο;" 


Σε ποιον ώμο να γύρεις και ποιος να σε παρηγορήσει. Μεγάλη ντροπή που δεν την ξεπλένει ούτε και ο Πηνειός. Αυτή η γυναίκα μπορεί να σε κάνει πρωθυπουργό, μπορεί όμως να σε κάνει και ρεντίκολο περιφερόμενο ή να σε στείλει να φορέσεις τη ρόμπα με το σκούφο και τις παντόφλες. 


* νόθοπαλαιότερα ονόμαζαν και τον εκλογικό νόμο που αν και δεύτερος στις εκλογές γινόσουν πρωθυπουργός.    
  
   

6 σχόλια:

  1. Να προβάλω αντιρρήσεις;
    Δεν ξέρω και πόσο σοβαρό να το πάρω όλο αυτό!
    :)))
    Το διάβασα όλο πάντως!
    Καλή εβδομάδα εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να πάρεις σοβαρά την "εξουσία" σαν γκόμενα. Το κείμενο δεν απηχεί αντιλήψεις μου περί του ισχυρού φύλου, αν και ως προς αυτό διίστανται οι γνώμες, καθότι και η εξουσία είναι γένους θηλυκού. Ένα πρόβλημα που διέγνωσα όταν ξεκίνησα να το γράφω ήταν, αν στη θέση του πολιορκητή της "εξουσίας" υπήρχε γυναίκα, τότε θα έπρεπε να παραδειγματιστώ από την κ. Μέρκελ, φαντάζομαι.

      Διαγραφή
  2. ΔΙΑΦΩΝΩ..Αλλα απο την εποχη,που επαιζα εγω σ αυτο το.."σπορ"..εχουνε περασει κατι..ΑΙΩΝΕΣ....Και βεβαια, εχουν αλλαξει τα δεδομενα....
    ΤΟΤΕ παντως..Αν ελεγες.."ΠΗΔΗΞΩ"...Θα ετρωγες ΤΣΑΝΤΙΑ....!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκέψου λιγάκι το φρασεολόγιο των κυβερνώντων και πες μου αν τους χρειάζεται τσαντιά ή κάτι άλλο βαρύτερο.

      Διαγραφή
  3. Εμένα πάλι γιατί μου έκανε κάτι αλληγορικό, δεδομένου ότι ξέρω (μάλλον) το ύφος της γραφής σου και το τι πρεσβεύεις..... Και μέσα από το χιουμοριστικό κείμενο σου τα πέρασες μια χαρά τα μηνύματα που ήθελες... Καλή σου μέρα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλληγορία και το χιούμορ χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείτε, πάντοτε, για να στηλιτεύσει την αμετροέπεια, κυρίως, των πολιτικών μας. Σήμερα, νομίζω, με την κατάντια, την ανικανότητα και κάποιες φορές την παραφροσύνη που διακρίνει σχεδόν το σύνολο των εν ενεργεία πολιτικών μας, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να καταστεί εμφανές το έλλειμμα της γνώσης και η επιλεκτική ταύτιση με συμφέροντα των ολίγων, αυτό που λέμε, δηλαδή, παραφράζοντας τη λέξη.... "βολευτές"

      Διαγραφή