Μια (όχι και τόσο) φανταστική συνέντευξη.

Σήμερα είχα ένα μήνυμα στο mail μου. Δεν φαντάζεστε από ποιον ήταν. Ούτε και 'γω θα μπορούσα να το φαντασθώ. Ακόμη κι όταν το διάβαζα δεν πίστευα στ' αυτιά μου, γιατί το διάβαζα φωναχτά. Να το εμπεδώσω. Όμως, είχε τηλέφωνα επικοινωνίας, οπότε... 

Για να το επαληθεύσω, λοιπόν, σήκωσα το ακουστικό του τηλεφώνου μου και κάλεσα τον αριθμό. Απ' την άλλη πλευρά της γραμμής μου απάντησε μια ευγενική γυναικεία φωνή: "Γενική γραμματεία του κ. πρωθυπουργού. Τι θα θέλατε παρακαλώ;" Έμεινα άγαλμα. "Ώστε το μήνυμα ήταν αληθινό". Ήταν το μόνο που πρόλαβα να σκεφτώ, πριν ξανακουστεί η ίδια γυναικεία φωνή. "Παρακαλώ;" Αστραπιαία αποφάσισα να μιλήσω μην και μου κλείσει το τηλέφωνο. Άλλωστε τα τηλέφωνα αυτά έχουν συνεχώς κίνηση και χρειάζονται τις γραμμές. Συνεσταλμένα απάντησα: "Λέγομαι "Παντελόνι Καμπάνα", είχα ένα μήνυμα στο mail μου... ". 

Δεν πρόλαβα να τελειώσω και η γυναικεία φωνή με διέκοψε. "Το γνωρίζω, εγώ σας το έστειλα. Περίμενα το τηλεφώνημα σας. Σας ενημερώνω ό,τι ο κ. πρωθυπουργός θα σας δεχτεί για μια συνέντευξη. Σας έκλεισα ραντεβού για την Δευτέρα το βράδυ". Χωρίς καμιά καθυστέρηση και με έναν τόνο στη φωνή μου που υποδήλωνε το ξάφνιασμα αλλά και την ανυπομονησία μου να βρεθώ στο γραφείο του κ. πρωθυπουργού, απάντησα. "Ωραία, την Δευτέρα το βράδυ, λοιπόν". Ευχαρίστησα και κλείσαμε την συνομιλία μας.

Έμεινα ακίνητος στην καρέκλα μου για αρκετή ώρα. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Θα με δεχτεί ο πρωθυπουργός της χώρας. Η σκέψη αυτή έκανε κατάληψη στο μυαλό μου. Στριφογύριζε σε ρυθμό πέντε όγδοα. Αυτό, μου δημιουργούσε σταδιακά μια πίεση που όταν επί τέλους λειτούργησε το μυαλό μου διαπίστωσα πόσο τρομακτική ήταν. Δεν είναι μικρό πράγμα να στέκεσαι απέναντι απ' τον πρωθυπουργό της χώρας και να του απευθύνεις ερωτήσεις στις οποίες είναι υποχρεωμένος να απαντήσει. Όσο σκληρές κι αν είναι. Άρχισα ήδη να νοιώθω την αμηχανία της στιγμής. Να ιδρώνουν τα χέρια μου και τα μηνίγγια μου να χτυπάνε δυνατά. Λες και βρισκόμουν μέσα σε κωδωνοστάσιο. 

Πρέπει να προετοιμαστώ, όσο καλύτερα μπορώ. Κυρίως ψυχολογικά. Να έχω την ηρεμία που χρειάζεται για μια τέτοια συζήτηση και προπάντων, να εντρυφήσω στα θέματα και να έχω έτοιμες τις ερωτήσεις που θα του υποβάλλω. Να προσπαθήσω να προβλέψω τις απαντήσεις του και να εντοπίσω σκοτεινά σημεία, ώστε αν χρειαστεί, να επανέλθω με μεγαλύτερη ακρίβεια. 

Να μην αφήσω και παρασυρθώ και οδηγηθεί η συνέντευξη σε ατραπούς βολικούς για τον απέναντι. Ούτε να αποδεχτώ κατευθυντήριες γραμμές και θέματα προαποφασισμένα στα οποία θα πρέπει να επικεντρώσω αναγκαστικά, και παρά τη θέληση μου, τις ερωτήσεις μου. Άλλως, να μην δεχτώ την, με οποιονδήποτε τρόπο, συμμετοχή μου σε μια στημένη συνέντευξη. Αλλά, θα μου πείτε, γίνετε αυτό; Ολόκληρος πρωθυπουργός σου κάνει τη χάρη, μπορείς να αρνηθείς; Πραγματικά, πολύ δύσκολη επιλογή. Πολύ δύσκολη επιλογή.

Στρώθηκα αμέσως στη δουλειά. Άρχισα να ψάχνω στον υπολογιστή μου παλαιότερες και νεότερες ειδήσεις. Μέχρι την Δευτέρα το βράδυ έμειναν τρία ολόκληρα εικοσιτετράωρα. Χρόνος όχι και πολύ μεγάλος αν σκεφτείς την απειρία μου σε συνεντεύξεις και μάλιστα με τόσο ψηλά ιστάμενα πρόσωπα. 

Μετά από αρκετό ψάξιμο στο αρχείο μου καταστάλαξα σε κάποιες ερωτήσεις που θα του υπέβαλα. Πρέπει όμως να αποφασίσω πως θα τον αποκαλώ. Πρωθυπουργό; Πρόεδρο της ΝΔ ή με το όνομά του; Νομίζω πως, για καλύτερα, θα είναι ανάλογα με την ερώτηση. Θα αρχίσω, λοιπόν, με μια εισαγωγή και μετά θα ακολουθήσουν οι ερωτήσεις.

κ. Σαμαρά, 

Είναι γνωστό ό,τι λάβατε μια πλήρη παιδεία. Ολοκληρωμένη από κάθε άποψη, θα έλεγα. Ακόμη και στις ομελέτες έχετε εκπαιδευτεί. Σπάζετε τα αυγά με την τέχνη ενός έμπειρου σεφ. Πολιτικές επιστήμες και οικονομικές θεωρίες, τα παίζετε όλα στα δάχτυλα. Με σπουδές στις τακτικές μεθόδων συμπεριφοράς. Σκηνοθεσίας και κατασκευής σεναρίων. Γνώσεις εξειδικευμένων θεμάτων, όπως, η διαμόρφωση των σχέσεων ως μέσο επικοινωνίας γενικότερα, αλλά και ως άσκηση της εξουσίας ειδικότερα. 

Τι απ' όλα αυτά σας έχουν μείνει σήμερα, γιατί, δεν διανοούμαι ό,τι σπουδάσατε για την απόκτηση κάποιων πτυχίων, που θα σας εξασφάλιζαν μόνον την επιφανειακή κοινωνική καταξίωση, αλλά υποθέτω, για να αποκτήσετε εκείνα τα εφόδια που θα σας καθιστούσαν αρκούντως επαρκή ώστε να ανταποκριθείτε, με συναίσθημα ευθύνης αναμφισβήτητα, στα καθήκοντα του κυβερνήτη της χώρας όταν με τον καιρό θα έφτανε η ώρα. 

Εν ολίγοις, τι μερίδιο της σκέψης και της συμπεριφοράς σας καταλαμβάνει η ηθική; Θεωρείτε ό,τι τα ανθρώπινα όντα πρέπει να μεταχειρίζονται ως μέσο για την επίτευξη μιας πολιτικής σκοπιμότητας; Των προσωπικών φιλοδοξιών ενός πολιτικού λ.χ.; 

Μέχρι που θα μπορούσατε να οδηγήσετε, με την ανιστόρητη θεωρία σας, που κατάντησε ξεχειλωμένο σώβρακο, προκειμένου να διαφυλαχτούν τα όρια της παράταξης σας; Μην τυχόν και οι ψηφοφόροι υποστηρικτές, σας ρίξουν πέντε φάσκελα και αποσκιρτήσουν, λόγω της αλλοπρόσαλλης και εγκληματικής, ως προς τα διαγραφόμενα και ήδη διαφαινόμενα αποτελέσματα, πολιτικής που ακολουθείτε από την ημέρα της ορκωμοσίας σας; Καθότι είναι γνωστό, πως άλλα υποσχεθήκατε προεκλογικά, που για εκείνα σας ψήφισε ο λαός, και τα εντελώς αντίθετα εφαρμόζετε σήμερα ως πρωθυπουργός. Μήπως πιστεύετε ό,τι έτσι θα εξασφαλίσετε, ες αεί, την πολιτική σας ύπαρξη; 

Ένας εκλεγμένος πολιτικός, μιας μικρής πλειοψηφίας, που ελέω εκλογικού νόμου του ανατέθηκε η διακυβέρνηση της χώρας, θα πρέπει να αποδέχεται τους κανόνες και τους ηθικούς νόμους, ή να λειτουργεί με την καύλα της εξουσίας που κουβαλάει στη γκλάβα του; Εκβιάζοντας μάλιστα, πολλάκις, εκτός της συνείδησης του λαού και την ελεύθερη βούληση, κατά το σύνταγμα βεβαίως, των βουλευτών της παράταξης του; 

κ. πρόεδρε

Είναι γνωστό ό,τι εμπνέεστε από τις ιδέες του φιλελευθερισμού. "Δεν δεχόμαστε κάτι ως αληθινό, αν δεν υπάρχει εμφανής γνώση της αλήθειας του", λέει μια διακεκριμένη σχολή της φιλελεύθερης οικονομικής θεωρίας. Προσφάτως εφαρμόζεται, χωρίς καμιά παρέκκλιση, στη χώρα μας, μια ιδέα αυτής της σχολής. Η θεραπεία με τη μέθοδο του σοκ. 

Η μέθοδος αυτή έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον κοινωνικό ιστό, στην οικονομία αλλά και γενικότερα στην ίδια την υπόσταση της χώρας. Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα ακολουθούν τις επόμενες γενιές. Η κυβέρνηση σας αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα. Οι λεγόμενες, εθιμοτυπικά, μεταρρυθμίσεις, που εφευρίσκονται από αποξηραμένους ηλίθιους εγκεφάλους, στοχεύουν αποκλειστικά σε καταστροφή ανάλογη ενός πολέμου. 

Αλήθεια, πόσους θανάτους σας έχουν ζητήσει, γιατί οι πληροφορίες διίστανται. Πόσους αποδεχθήκατε; Και δεν αναφέρομαι στους "ξαφνικούς" τύπου ΕΡΤ, αλλά σε καθόλα φυσικούς. Θα μπορούσε να βρεθεί, τέλος πάντων, και επί τέλους δηλαδή, ένας αριθμός για τον οποίο θα υπήρχε έστω μια κατ' αρχήν συμφωνία; Ώστε να γνωρίζει ο λαός και να περιμένει στωικά το τέλος του; Γιατί η αγωνία είναι κακό πράγμα. 

Ποιο είναι το αληθινό, στην προκειμένη, που δεν μπορείτε να αποδεχτείτε; Η συνεχής αύξηση του χρέους; της ανεργίας; της ανασφάλειας; Μήπως η φτωχοποίηση; ο αφελληνισμός και η μετεγκατάσταση σε άλλες χώρες παραγωγικών μονάδων; το κλείσιμο και η εκποίηση κερδοφόρων κρατικών επιχειρήσεων; Μήπως Το story, που αποδείχτηκε όνειρο θερινής νυχτός; Για δήθεν συνωστισμό ξένων επενδυτών; Υπάρχει μήπως, σε σας ή έστω για σας, τέλος πάντων, η γνώση της εμφανέστατης για όλους αλήθειας, που καθιστά όλα τα παραπάνω αληθινά, ή μας παίζετε, κοινώς, την κολοκυθιά;   

κ. πρωθυπουργέ

Κατά καιρούς έχετε δώσει δείγματα του ευαίσθητου χαρακτήρα σας. Δεν αναφέρομαι μόνον στην επιτυχημένη, για τους ψηφοφόρους της εκλογική σας περιφέρειας, θητείας σας στο υπουργείο πολιτισμού. Ως γνωστόν, λατρεύετε την ποίηση και φαντάζομαι πριν κοιμηθείτε απαγγέλλετε πάντα ένα ποίημα μπροστά στον καθρέφτη σας. Μάλιστα, χρησιμοποιήσατε κατά καιρούς, ποιητικούς στοίχους, για να αποδώσετε το νόημα των ακατανόητων πεποιθήσεών σας. Βέβαια, αυτό, κατά μια άποψη, είναι ίδιον των "ποιητοχτυπημένων". Να περιμένουμε μήπως και την δική σας σουρεαλιστική ποιητική συλλογή; Ένας τίτλος που θα ταίριαζε, και σας προτρέπω να τον υιοθετήσετε, μάλιστα παραιτούμαι των πνευματικών δικαιωμάτων, είναι : "Στου μνημονίου στα δυο στενά, ξεπουπουλιάσανε το Σαμαρά", που ίσως γίνει σουξέ story, εν καιρώ, και άδετε υπό λαϊκών τραγουδοποιών, ευφραίνοντας τας καρδίας.  

Αλήθεια, τι θα μπορούσε να σας κάνει να δακρύσετε; Η απώλεια μήπως της εξουσίας; Ως εξουσιολάγνος, και σ-εξουσιομανής επί των σοκαρισμένων πολιτών, βεβαίως; Ή μήπως, ο πολιτικός ασκητισμός που ακολουθεί, πάντα; Αλλά, επ' αυτού μπορείτε να διδαχθείτε από την προσωπική εμπειρία των προκατόχων σας. Μήπως η ανάληψη της ευθύνης για την "τελική λύση" που προωθείται; Θα μπορούσατε να φανείτε αντάξιος ενός Τρικούπη; Ή θα εφευρίσκατε κάποιο τρικ ανάλογο με αυτό του προκατόχου σας, για να "την κάνετε με ελαφριά πηδηματάκια", επικαλούμενος δημοψήφισμα, δηλαδή, αν μπορούν να δοθούν λύσεις σε πολιτικά ζητήματα μέσω δημοψηφισμάτων, λέω τώρα;

Όσο για το παρόν και το μέλλον της χώρας και του λαού της, δεν γενάτε θέμα. Άλλοι αποφασίζουν, κι εσείς εκτελείτε. Τα δάκρυα για γεγονότα προαποφασισμένα είναι περιττά και εκτός των άλλων δηλώνουν και αδυναμία. Και σεις, ως Έλλην υπερήφανος που είστε, δεν ασχολείστε με την κατάντια της πατρίδας, αλλά με την εξύψωση της εθνικής συνείδησης μέσω λογυδρίων, "Τώρα που φάγαμε το βόδι... μας έγινε θηλιά η ουρά." ή "Έκανα ό,τι ήταν δυνατόν... κανείς δεν αγοράζει." ή "Πάμε για ύπνο αμαρτία μου... να σου εξομολογηθώ την μαλακία μου."        

* Οι αποκαλυπτικές ερωτήσεις και οι "αληθινές" αλήθειες του κ. πρωθυπουργού μας, την Δευτέρα το βράδυ, στην πραγματική (εικονική και στημένη) συνέντευξη στον δημοσιοκάφρο "με το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας".

* Το κείμενο αυτό και οι φωτογραφίες, αποτελούν, λέω τώρα, σύνθεση με σκοπό τη σάτιρα, διαδώστε το.