Μα ήταν τόσο εύκολο... κι απλό...

_Θανάσηηη... μπα, έφυγε, δεν τον πρόλαβες.
_Δεν πειράζει θα τον πάρω στο κινητό.
_Τι τον ήθελες;
_Να τον ρωτήσω τι δώρο θέλει για τα γενέθλια.
_Ε, καλά... δεν ξέρεις; Ό,τι και να του πάρεις θα πει ευχαριστώ.
_Είναι καλός άνθρωπος.
_Δε μου λες, για να ρωτήσεις τι δώρο θέλει, πήρες;
_Σιγά μωρέ... μια κουβέντα παραπάνω δεν μπορούμε να πούμε;
_Μια κουβέντα, ναι, αλλά.... τις κουβέντες σου, όχι.
_Εσύ τι θα του πάρεις;
_Του πήρα.
_Πότε;
_Χθες.
_Τι του πήρες;
_Δώρο είναι... σταμάτα.

_Για να μην του πάρουμε το ίδιο.
_Δεν πειράζει.
_Θα πει ό,τι ήμασταν συνεννοημένες.
_Δεν θα το πει.
_Καλά... Εγώ τι να του πάρω;
_Ό,τι θες... αδερφός σου είναι... δεν τον ξέρεις;
_Σωστά, λέω να του πάρω μια γραβάτα.
_Για να τις κάνει εννιά, άσε που δεν τις φοράει.
_Πουκάμισο.
_Έχει ένα σωρό.
_Ε, τι να του πάρω τότε, ότι και να πω έχει μου λες.
_Γι' αυτό σου το λέω, γιατί θα το πάρεις άδικα.
_Ωραία, το βρήκα... μποξεράκια... είναι σε συσκευασία των τριών.
_Όχι.
_Γιατί όχι;
_Τι γιατί όχι, για να μην του τα πάρεις.
_Του πήρες εσύ;
_Όχι βέβαια.
_Ε, τότε... γιατί;
_Γιατί θα του πάρεις από κείνα με τις φατσούλες.
_Και είναι φανταστικά, ε!
_Τι είναι!!! Μια βλακεία σκέτη, είναι.
_Καλά... Τι να περιμένει κανείς από σένα.
_Ο αδερφός σου σε πληροφορώ είναι σοβαρός άνθρωπος...
_Θα μου πεις εσύ για τον αδερφό μου;
_...δεν είναι σαν και σένα.
_Το ξέρεις ό,τι ακόμη και ο τζουτζές που ψηφίζεις τα φοράει;
_Εγώ δεν ψηφίζω κανένα τζουτζέ.
_Μμμμ, τώρα μας έπεισες. Λοιπόν άκου...
_Πες ό,τι θες αλλά μην μου πεις για μποξεράκια με φατσούλες.
_Βρε κακούργα, οι άνθρωποι βάζουν όλο το μεράκι τους, αλλά που να ξέρεις εσύ από τέχνη... Στο κάτω-κάτω δεν φαίνονται. 
_Τότε γιατί τα φοράνε;
_Έτσι, γιατί νοιώθουν ωραία.
_Τι ωραία, μωρέ.
_Εσύ γιατί τα φοράς με δαντέλα;
_Γιατί αυτά βρίσκω.
_Αυτά βρίσκεις ή αυτά σου αρέσουν;
_Είναι το ίδιο δηλαδή να φοράς σώβρακο με τη φάτσα της Μερκέλας; 
_Φανταστικό... 
_Εσύ το λες ωραίο αυτό;
_...ιδίως εκείνο που γλύφει το παγωτό... το έχεις δει;
_Όχι, κι ούτε θέλω να το δω.
_Μιλάμε, θα πάθεις πλάκα.
_Αυτό δεν είναι πλάκα.
_Να τρέχει απ' την άκρη, απ' το στόμα της, λιωμένο παγωτό... τρέλα...
_Αηδία.
_...και να βάζει το δαχτυλάκι της για να το μαζέψει...
_Είσαι αισχρή.
_...και να είναι έτοιμη να γλείψει και το δαχτυλάκι. 
_Σιχαμερό.
_Γι' αυτό τα κονομάνε αυτοί που τα φτιάχνουν;  
_Εγώ δεν έχω δει κανένα να τα φοράει αυτά.
_Αυτό μας έλειπε... Πως, μωρέ, θα δεις άλλους άντρες με το σώβρακο; Ε!!!
_Δεν εννοούσα αυτό.
_Που να δεις και τα άλλα.
_Δηλαδή τα πήρες;
_Χθες.
_Πλάκα μου κάνεις;
_Όχι.
_Τότε γιατί με ρωτάς τι να του πάρεις.
_Για να δω πως θα αντιδράσεις.
_Πάει, εσύ τρελάθηκες εντελώς.
_Το δεύτερο έχει δυο...
_Τι... δυο Μερκέλες;
_...όχι, δυο φάτσες... τον Αντωνάκη και τον Βαγγελάκη...
_Μην τυχόν και τα φέρεις.
_...τους έχει απ' την πίσω... έναν από δω κι έναν από κει...
_Σου το λέω, θα τα ρίξω στη χλωρίνη.
_...και κουνάνε το χέρι τους, να έτσι... σαν να κάνουν αέρα.
_Και που θα τα απλώνω μωρέ για να στεγνώσουν!!!
_Καλά, τόσο κότα ρε παιδί μου;
_Όλη η γειτονιά θα γελάει μαζί μας.
_Θα τα γυρνάς απ΄την ανάποδη να μην φαίνονται.
_Τελείωσε, δεν θέλω να ακούσω τίποτε και μην τυχόν και τα φέρεις.
_Περίμενε, το τρίτο είναι το καλύτερο.
_Αν συνεχίσεις θα σου κλείσω το τηλέφωνο.
_Μιλάμε, θα ξεραθείς...
_Να τα πας πίσω και να τα αλλάξεις με απλά.
_Δεν γίνεται.
_Γιατί;
_Γιατί τα άνοιξα.
_Επίτηδες το έκανες.
_Καλά εσύ θα τα φορέσεις; Άσε να αποφασίσει ο αδερφός μου.
_Τώρα μάλιστα, απ' το ίδιο κόμμα δεν είσαστε;
_Άκου και το τρίτο, βγαίνει μια χοντρή ξανθιά από το άνοιγμα και φωνάζει, "Αγάπη μου, μας ξεφτίλισες, εσύ στη μπουζού και μεις ντουγρού για την πρεζού".