Αχ! κυρία Θεοδώρα μας, λάβαμε το γράμμα σας και χαρήκαμε που είσαστε καλά κι εσείς και ο κύριος Ισίδωρος. Η μαμά χάρηκε πάρα, μα πάρα, πολύ. Αφού, να φανταστείτε, όταν της διάβαζα το γράμμα σας συγκινήθηκε και προσπάθησε να μιλήσει αλλά δεν τα κατάφερε. Από τότε που μας βρήκε το κακό η μαμά δεν μπορεί να μιλήσει. Της το είχα πει. Χίλιες φορές! Να μην κάθετε στην τηλεόραση με τις ώρες.
Εκείνο το βράδυ, μόλις άκουσε για κάποιες περικοπές άρχισε να φωνάζει χωρίς να καταλαβαίνουμε τι έλεγε μέχρι που χάθηκε η φωνή της. Την πήγαμε σε γιατρούς και σε καθηγητές πανεπιστημίου αλλά κι αυτοί δεν κατάφεραν κάτι καλύτερο. Μας είπαν ό,τι πειράχτηκαν οι χορδές της.
Συγκινήθηκαν με το δράμα της μαμάς αλλά η επιστήμη σ' αυτές τις περιπτώσεις σηκώνει τα χέρια, αυτό μας είπαν. Δεν μπορεί να κάνει κάτι γι' αυτούς που πάσχουν. Ούτε και για εκείνους που συμπάσχουν. Η επιστήμη σήμερα προσπαθεί να προστατέψει τους υγιείς. Γιατί αυτοί την προστατεύουν απ' τους ασθενείς.
Να, τώρα που σου γράφω, θυμήθηκα τη γιαγιά Ανδρονίκη που 'λεγε, αυτοί παιδί μου είναι κώλος και βρακί. Αλλά και να ασθενήσει καμιά φορά η επιστήμη, δεν θα φταίνε οι υγιείς και οι γιατροί. Οι ασθενείς που μεταδίδουν την ασθένεια φταίνε. Αυτά μας είπανε και αυτά σου γράφω.
Ο Πάτροκλος της θείας Ευτέρπης, διάβασε κάπου ό,τι σε μια χώρα... να δεις πως την είπε... α, ναι, Φλαμπουρία, είπε ό,τι υπάρχει κάποιος γιατρός που κάνει θαύματα. Δεν είναι ακριβώς γιατρός, σαν τους δικούς μας. Είναι κάτι σαν δάσκαλος, τον λένε Γκουρού και είναι θεόπνευστος. Οι μαθητές του τον έχουν κορώνα στο κεφάλι τους. Τον περιμένουμε να έρθει για να εξετάσει τη μαμά.
