_Παρακαλώ.
_Στη βεράντα ξενυχτήσατε;
_Πως σου ήρθε αυτό!
_Όλη τη νύχτα το φως αναμμένο
ήταν.
_Το ξεχάσαμε… Καλά που πήρες, στο
μυαλό μου σε είχα.
_Μη μου πεις! Και γιατί
παρακαλώ;
_Θέλω να σου ανακοινώσω μια
απόφαση που πήρα.
_Τι μου λέγεις! Εσύ παιδί μου, για
να αποφασίσεις, πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα.
_Που ξέρεις… μπορεί και να
γύρισε.
_Μπα! Και πως δε το κατάλαβα!
Για λέγε.
_Εγώ άλλη λύση δεν βλέπω.
_Λύση δεν βλέπει κανένας… Εσύ
θα δεις!
_Έτσι είναι Κορίνα μου… δυστυχώς.
Εγώ πάντως, το αποφάσισα.
