Πέμπτη 15 Μαρτίου 2018

κουραδόμαγκες



Το ξύλο της αρκούδας έπεσε. Πάλι.

Που σε πονεί και που σε σφάζει. Ξύλο μετά μουσικής.

Υποζύγια με άναρθρες κραυγές, προσπαθούν να αρθρώσουν λόγο συνδικαλιστικό. 

"Αφού δεν μας σέβεστε, ήρθε η ώρα να μας φοβηθείτε".

Και τους φοβήθηκαν, ακόμη και τα γκλομπς.

Αν είχαν στόμα να μιλήσουν θα τους έλεγαν: "Φτάνει, πονάει το πλαστικό μου".

Μάτωσαν τα γκλομπς. Έσχιζαν τις σάρκες. Αδιάκριτα.

Οι κραυγές έσκαβαν το πεζοδρόμιο. Κομφετί τα δακρυγόνα. 

Τους φοβήθηκε, ακόμη και η μάνα τους.

Η δόλια η μάνα. (Τι έβγαλε απ' την κοιλιά της!)

Μια και με γράψανε φονιά 
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή χλευάζω
καλό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
απ' την καρδιά μου δεν τους βγάζω

ποιος τάχα θα μπορέσει
ποιος να με συγχωρέσει;

-------<   >-------

Εύχομαι τα όνειρά μας να σας γίνουν εφιάλτες

Όταν ο κ. Τσίπρας έλεγε, και τον ακούγαμε με μεγάλη προσοχή, γι' αυτά που έπρεπε να γίνουν, που οι άλλοι δεν τολμούσαν. Και τον χειροκροτούσαμε, γιατί τον πιστέψαμε. Και τον ψηφίσαμε. Και τον στηρίξαμε με 63%. 

Όταν, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας έλεγε "κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη" εννοούσε ακριβώς αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που πλειστηριάζεται σπίτι λαϊκό, ξύλο, ξύλο, ξύλο και προσαγωγές. 

Ο κ. Τσίπρας έχει τη συνείδησή του ήσυχη. Αυτά που είπε δεν τα πίστευε. 

Είναι το είδος του ανθρώπου. Μπαγαμπόντης

Του ξέφυγαν. Πάνω στη ρύμη του λόγου είπε και κάποιες μαλακίες. 

Ας προσέχαμε. Πληρώνουμε την αυταπάτη μας. 

Ο κ. Τσίπρας δεν είχε αυταπάτες. 


1 σχόλιο: