κείνο που με τρώει κείνο που με σώζει είναι π' ονειρεύομαι σαν τον Καργκιόζη

Δεν ξέρω τι ακριβώς είπε η Ραχήλ Μακρή για την βουλή. Δεν ξέρω καν, αν την αποκάλεσε "μπουρδέλο", ή, αν την χαρακτήρισε "μπουρδέλο". Αποκαλείς κάποιον/κάτι με ένα συνοδευτικό κοσμητικό επίθετο είτε για να του προσάψεις μια ιδιότητα, είτε για να τον μειώσεις και, χαρακτηρίζεις κάποιον/κάτι επίσης με ένα συνοδευτικό κοσμητικό επίθετο για να τον κατατάξεις σε μια κατηγορία, γιατί διακρίνεις κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που αντιστοιχούν στην υπό κατάταξη κατηγορία.

Εν προκειμένω. Η διαφορά βρίσκεται στην ούγια. Και για την ούγια αδιαφορούν τα "κουτάλια" (όπου κουτάλια οι "άξιοι" τεχνίτες του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και δη, των συστημικών μέσων προπαγάνδας). Αυτά τα έχουμε ξαναπεί κατά κόρον και δεν χρειάζεται να τα επαναλαμβάνουμε δοθείσης ευκαιρίας καθώς αυτό θα συνέβαινε καθημερινά για να μην πω πολλές φορές ημερησίως. (Οι ευκαιρίες διαδέχονται η μια την άλλη όπως οι συρμοί στον υπόγειο.)

Κάποια "έγκυρα" (όπως λέμε, φέξε μου και έπεσα) ειδησεογραφικά μέσα προβάλουν ό,τι ξεστόμισε πως "οι εργαζόμενες σε οίκους ανοχής έχουν μεγαλύτερη αξία και μεγαλύτερη αξιοπρέπεια από αυτό το Κοινοβούλιο που έχει στελεχωθεί καθ’ υπόδειξη του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε".

Εδώ υπάρχουν δυο τινά που αξίζει να ανασκαλευτούν για την ιστορία. Αν αληθεύει το ρεπορτάζ των "καλών" και υπάκουων υπαλλήλων, των επίσης "αγαθών" για τις προθέσεις τους μα δύστροπων αφεντικών τους, αυτούς που θα αποδιαπλοκίσει ο επίσης (αυτός κι αν είναι) "καλός" μας πρωθυπουργός, ειδικότερα τώρα που του λύθηκαν τα χέρια, καθώς λέγετε του είχαν φορέσει χειροπέδες κάποιοι πρώην, για όσο ήταν δικοί του, που είχαν ανοιχτή την πίσω πόρτα στη διαπλοκή γι' αυτό και κατάφεραν να μην εκλεγούν σ' αυτή τη βουλή, αφού η διαπλοκή μετακόμισε στο λαό και τους άφησε σύξυλους, ώστε, με λυμένα τα χέρια πλέον να τους βάλει στη θέση τους, απ' αυτήν που δεν μπορεί να τους κουνήσει κανένας. Ακόμη και αν ποιείται τον αριστερό πρωθυπουργό. 

Από τα δυο τινά το λοιπόν, το πρώτον λέει το εξής: Ό,τι οι εργαζόμενες στους οίκους ανοχής δεν το κάνουν γιατί την βρίσκουν με το να ξεχαρμανιάζει ο κάθε μαλάκας πάνω τους. Από ανάγκη το κάνουν. Και γιατί ωθήθηκαν προς τα εκεί για λόγους που δεν είναι επί του παρόντος. Πάντως, το σύστημα είναι αυτό που συνέργησε βάζοντας και τα δυο του χέρια σ’ αυτό (κουλό δεν είναι). Και όπως είπε και η Ραχήλ, αν δεχτούμε ως πραγματική τη στιχομυθία με τον δημοσιογράφο που διέρρευσε την συνομιλία που είχε μαζί της και έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να της βάλει στο στόμα λέξεις που ήθελε, ότι : "όταν ο Λοβέρδος έβγαλε στη φόρα τα ονόματα των ιερόδουλων, υπήρξε κάποια που αυτοκτόνησε από ντροπή γιατί δεν ήθελε να μάθει το χωριό της και η οικογένεια της ό,τι αναγκάστηκε να κάνει αυτή την δουλειά για να επιβιώσει και να μεγαλώσει το παιδί της". 

Αν λοιπόν, δεχτούμε τούτο: Ό,τι το κοινοβούλιο αυτό έχει μεγαλύτερη αξία από έναν οίκο ανοχής, θα έπρεπε, να έχει συμβεί το εξής: Να αυτοκτονήσουν μαζικά όσοι καταδίκασαν με την υπογραφή τους ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες στην εξαθλίωση και στον εξανδραποδισμό μέχρις πέντε γενεές και βάλε. Από υπογραφής τρίτου μνημονίου (Μα τι λέω, ο ασεβής….).

και το δεύτερον: Ό,τι είναι λιγουλάκι παρατραβηγμένο να αποδίδετε στον Σόϊμπλε η σύνθεση του σημερινού κοινοβουλίου. Πως, και με τίνα τρόπο, θα μπορούσε ο Γερμανός να πείσει τους αλλεργικούς Έλληνες ψηφοφόρους σε ότι το γερμανικό; Ό,τι ο Τσίπρας θα εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο από οποιονδήποτε άλλον; Που δήλωνε μάλιστα, πιστότερος του βασιλέως; Ή ακόμη. Πως θα μπορούσε να τους πείσει να ψηφίσουν μαζί με τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα για να κάνουν την τέλεια παρέα στη βουλή και την "Ένωση Κνεντρώων"; Το μόνο που έκανε ο άμοιρος κύριος Σόϊμπλε ήταν να αναγκάσει τον Τσίπρα να διαλέξει μεταξύ του τρίτου μνημόνιου και του "τρίτου και μακρύτερου" για τον λαό του, οπότε.... (όλα ήρθαν με την ώρα τους).

Τώρα θα μου πείτε ό,τι σ’ αυτή τη βουλή υπάρχει και το ΟΧΙ, το μη καταγεγραμμένο. Ποιος αμφιβάλει γι' αυτό; Μπορεί να λείψει ο Μάρτης απ' τη σαρακοστή; Τούτο μόνον λέγω. Ποιος εξ αυτών επισκέπτεται τον οίκο ανοχής για ένα ξεχαρμάνιασμα; Έστω! Παρά μόνον για το μάτι; Ματάκηδες στο διάδρομο καθώς μεταβαίνει απ’ το ένα δωμάτιο στο άλλο η οικοδέσποινα με το baby doll προσφέροντας την παρέα τους στην "τσατσά". Κι όταν φτάνει η σειρά τους θυμούνται ό,τι ξέχασαν το φαγητό στο φούρνο και τρέχουν να το βγάλουν πριν ψηθεί. Το προτιμάνε άψητο. Τη μπριζόλα με λίγο αίμα.

Αυτό που ξέρω (εννοείτε αντιλαμβάνομαι) είναι ό,τι η Ραχήλ δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να την αποκαλέσει "μπουρδέλο" είτε για να της προσάψει την ιδιότητα ό,τι στήνεται κάθε φορά που του γερμανού του σηκώνεται η τρίχα με το που ακούει Έλληνας και δη αριστερός, ή, για να την μειώσει, αν και περιττεύει αυτό έτσι όπως κατάντησε. Την γνώρισε από μέσα και έχει ιδίαν άποψη που λέμε. Σε αντίθεση με εμάς που βλέπουμε την εικόνα της συνήθως μέσα από τα αλλήθωρα βλέμματα των παπαγάλων και των διατακτικών τους.

Γνώρισε απ' την καλή τους μαϊντανούς και τις γλάστρες. Τώρα, αν εμπίπτει και η ίδια σε κάποια απ' αυτές τις κατηγορίες, ο καθείς έχει τη γνώμη του και, η δική μου, είναι, αν και δεν είναι αυτό που προκάλεσε την φιλοπονία και ανάγκη να γράψω κάτι γι' αυτήν, ότι δεν μπαίνει σε καλούπι. Δεν καλουπώνεται. Είναι από άλλη πάστα. Μας αρέσει δεν μας αρέσει. Άρα σεβασμός.