Είναι ο διαφωτισμός, ανόητε.

Ο m. Rrime Minister GR (αν δεν το γνωρίζετε) είναι φορέας σύγχρονων αξιών, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Παρεμπιπτόντως είναι και οπαδός του Διαφωτισμού. Εισπνέει το άρωμα της Ελληνικής Επανάστασης και εμπνέεται. Εμπνέεται και πράττει.

Σχίζει μνημόνια, υπογράφει μνημόνια. Συντάσσει προεκλογικά προγράμματα, στις καλένδες τα προεκλογικά προγράμματα. Υπόσχεται αύξηση του κατώτατου μισθού στα 781 ευρώ, μειώνει τις συντάξεις στα 350. Όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει. Έτσι είναι ο νέος διαφωτισμός. Βρυξελλών και Βερολίνου.

Ερωτοχτυπημένος γύρισε ο κ. Σαμαράς από την επίσκεψη στην κ. Μέρκελ. Καψούρης ο κ. Τσίπρας με τον φον Σόϊμπλε. Ο ένας έφαγε φόλα ο άλλος χυλόπιτα. Θέλεις ανάπτυξη Σόϊμπλε; Παραδίνεις μέρος της εθνικής κυριαρχίας στους θεσμούς των Βρυξελλών. Η πολιτική, τελικά, είναι ένα παιγνίδι που στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί.

Ο κ. Βενιζέλος, βεβαίως και ο κ. Σαμαράς, το γεύτηκαν. Δεν πρόλαβαν. Ατύχησαν. Λυτρώθηκαν. Ήρθε η "πρώτη φορά αριστερά" να καταργήσει με ένα νόμο τα μνημόνια. Να βαράει νταούλια και να χορεύουν οι μνημονιακοί. Έσπασε τα μούτρα της πάνω στο νόμο φον Σόϊμπλε. Χρυσόψαρο στη γυάλα, παραμένοντας Ευρώπη.

η επικράτηση της ευέλικτης αριστεράς

Ο κ. Τσίπρας πετάει από επιτυχία σε επιτυχία. Πρόσφατη, η συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία. Ήταν δική του; Δεν ήταν; Ο κ. Τσίπρας, πάντως, την πανηγύρισε με τον γνωστό τρόπο. Ήταν: η μόνη διέξοδος για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Όπως και με το αριστερό Μνημόνιο. Δύσκολη η συμφωνία, αλλά εφαρμόσιμη (με ένα παράλληλο πρόγραμμα).  Αρκεί να δουλέψει σκληρά η κυβέρνηση μετά την ιδανική διαπραγμάτευση.

Έτσι όπως γνωρίζει και όπως κάνει (όταν δεν μπορεί να κάνει αλλιώς). Έξι χρόνια κρίση, τρία μνημόνια. Το ένα αριστερό. Κάθε δυο χρόνια κι από ένα. Άντε και το τέταρτο να κλείσουμε αισίως τα οχτώ, μαύρης μαυρίλας. Μέχρι το 2035 που θα επανέλθει (αν) η ανεργία σε επίπεδα 2008 έχουμε μπροστά μας μια εικοσαετία. Τι είναι είκοσι χρόνια μπροστά στην ανάπτυξη Σόϊμπλε, ανόητε; Φάγαμε την ουρά, έμεινε το βόδι. Κι έχει κάτι κέρατα ΝΑ! Αλλά αυτό το βόδι δεν τρώγεται. Και η κυβέρνηση μας είναι για τα εύκολα.

Όπως κατάφερε να σχίσει τα μνημόνια και να τελειώσει με το παλιό, θα τα καταφέρει και στην προσφυγική κρίση. Που ευτυχώς δεν είναι παλιά. Τα μνημόνια στέγνωσαν την τσέπη του Έλληνα, ώρα να φορτωθεί και τα αποτελέσματα των φιλοπόλεμων συμμάχων που απαιτούν τη μετατροπή της χώρας σε απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων. Ιδού η επιτυχία. Θα βγούμε να χαιρετήσουμε τους Τούρκους αστυνομικούς που κάνουν καλύτερα τη δουλεία απ' τους δικούς μας (τι κάνει η ένωση αστυνομικών; δεν διαμαρτύρεται για τη δουλειά που θα χάσει;).

Θα κρατάμε σημαιάκια και θα φωνάζουμε Ελλάς-Τουρκία-Συμμαχία κι από πάνω θα παραβιάζεται ο εναέριος χώρος. Δεν άκουσα κιχ γι' αυτούς που ξεκίνησαν και συντηρούν αυτούς τους πολέμους. Να αναλάβουν την ευθύνη και τη ζημιά που προκάλεσαν. Γνωστοί οι κερδισμένοι απ' τους πολέμους τους. Ξέρω. Οι Γάλλοι έχουν πληρώσει με αίμα (γι' αυτά που έκαναν;)

Τόση επιτυχία είχαμε να δούμε από τότε που ο ιδρυτής της ΝΔ μας έμπασε στην ΕΟΚ. Διότι, ανήκομεν εις την Δύσην. Σήμερα, βέβαια, δεν έχουμε Δυτικούς και Ανατολικούς (οπότε, που ανήκουμε;). Έχουμε Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη, Βερολίνο. Α, ναι. Και ένα νόμισμα. Που το ανταλλάσσουμε (χθες) με 1,13 δολάρια Αμερικής. Με 340 ελληνικές δραχμούλες (της ισοτιμίας του ευρώ). Στην φτήνια το δολάριο. Αγοράζουμε 1,13 με ένα ευρώ.

Τα οποία αγοράζαμε πληρώνοντας κάτι παραπάνω από 450 δραχμές, με την τότε ισοτιμία δολάριου - δραχμής στο 1/400. Με το ευρώ η δραχμή μας κέρδισε όλες τις προηγούμενες υποτιμήσεις. Ακόμη και του Μαρκεζίνη. Ας είναι καλά ο κ. Σημίτης που υπερτίμησε τα φράγκα μας χώνοντας μας βαθύτερα στον απόπατο της ΕΕ. Αυτές κι αν είναι επιτυχίες. Τσίπρα, ακούς;

Φτάσαμε στον πάτο. Ο κ. Τσίπρας τον βλέπει και είναι έτοιμος να τον πατήσει. Αόμματος δεν είναι. Μπορεί να νομίζει ό,τι είναι το βασιλόπουλο που απλώς κοιμάται, αλλά όταν θα έρθει η ώρα να μετακομίσει, θα μας ξεράνει όλους. Για άλλη μια φορά. Θα μας ξαναπεί ό,τι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Κι ό,τι έχει τη συνείδηση του ήσυχη. Διότι αυτός, ήθελε, αλλά δεν τον άφησαν.

Η φτωχοποίηση του πληθυσμού μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Όλο και περισσότερα τμήματα δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Η εσωτερική υποτίμηση δεν είναι αποτέλεσμα του μαζί τα φάγαμε. Αν τα είχαμε φάει μαζί, κάτι θα είχε απομείνει. Αυτό που απέμεινε είναι το περίσσευμα της ανοησία, ανδρών ανόητων, που σε μια οικονομία που δεν κινείται και σε μια κοινωνία που τρώει τις σάρκες της, φορτώνουν κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη φορολογία. Αιδώς Αργείοι.

Αφού μαζί τα φάγαμε, φέρτε τα πίσω. Το 50% των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνει από 800 ευρώπουλα και κάτω. Νάτοι οι νεόπλουτοι. Σε λίγο, οι μισοί Έλληνες θα τρέχουν στα Δικαστήρια. Μετά στις πλατείες και στα παγκάκια. Τελείωσαν τα άσχημα, έρχονται τα χειρότερα. Εδώ σε θέλω κάβουρα.

Να βγάζεις τα κάστανα απ' τη φωτιά. Βιάζεται ο κ. Μητσοτάκης. Και πρόθυμος! Αν μείνει κάστανο αποκαΐδι. Κι αν μείνει φωτιά να καίει. Ποσώς που νοιάζεται. Να κλείσει την πόρτα θέλει. Τελευταίος και καταϊδρωμένος. Στάχτη όλα. Στάχτη στα μάτια. Στάχτη στον κόρφο σου. Στάχτη στα μαλλιά. Πένθος.

Τα άσχημα τελείωσαν. Τα χειρότερα έρχονται. Χορηγός ΣΥΡΙΖΑ.

άκου κατεργαράκο

Κυνική ομολογία του προέδρου της δεξιάς παράταξης για την απόλυτη αποτυχία του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την κρίση που μαστίζει την κοινωνία αποτελεί η διαπίστωσή του ό,τι έχει πέσει πάνω μας ένα πέπλο κατάθλιψης. Το πέπλο που μας έχει πλακώσει έχει οσμή αποπνικτική, γεύση ξινή, ήχο ανατριχιαστικό. Έχει κάδρα με σκοτεινές εικόνες αναγνωρίσιμων προσώπων. Κυοφορεί ακάνθινα στεφάνια για τους καταπλακωμένους που άγονται σωληνωμένοι προς κατάθλιψη.

Το ξεστόμισε χωρίς ίχνος αισχύνης για τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης του κόμματος που ηγείται. Με το dna του ισχυρό και αναλλοίωτο παρά τα όσα καταλογίζονται για την μαυρίλα που πλάκωσε. Τάχα μου αυτός άσπιλος και άμεμπτος, ωσάν από παρθενογένεση. Δωρεοδόχος της Siemens. Ηθικός μέχρι παναγίας. Χάσκων σε ιλουστρασιόν. Ντεκόρ με λεζάντα "εγώ ειμί ο σωτήρ σας, δοξάστε με" στην είσοδο συνοικιακού θερινού σινεμά, που προβάλει σκηνές ακατάλληλες για ενηλίκους από ταινία "Προσεχώς".

Και με περισσή αλαζονεία, σε συγκέντρωση του κόμματος του, μάλιστα μέσα από την αίθουσα του Εργατικού Κέντρου της Λαμίας, εισέπραξε φόβο, λέει, και εισέπραξε θυμό. Για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Είπε-ξείπε και αποχώρησε, έντρομος, κοινωνός του φόβο των φοβισμένων. Του θυμού των θυμωμένων. Κατέστησε δια λόγου πράξεως εχέγγυο το κόμμα του για την τήρηση του Συντάγματος. Σαν έχει απομείνει κάτι όρθιο απ' αυτό! Τα κόμματα μπαίνουν αμανάτι και οι αρχηγοί λακίζουν πριν πέσει η φάπα. Και που να ιδεί πραγματικό θυμό.

αλεπουδότρυπα

Ο κ. Θεοδωράκης ακούει συνομιλίες. Φωνές που έρχονται απ' το υπερπέραν. Κάποιες είναι μπάσες, κάποιες πρίμα, κάποιες τραυλίζουν. Άλλες σιγοτραγουδούν κανταδόρικα και άλλες ψάλουν: δόξα το θεό να λες (που έχουμε σανό). Συνομιλούν μεταξύ τους και αντιλαμβάνεται απ' τα λεγόμενα ό,τι αποδέκτης είναι ο ίδιος. Ωστόσο, δεν μπορεί να προσδιορίσει τον ακριβή τόπο.

Από πάνω ή από κάτω; από δεξιά ή από αριστερά; από μπρος ή από πίσω; Σαν να βρίσκεται στο πουθενά και να προσπαθεί να βρει τους τέσσερις ορίζοντες με τον ουρανό τίγκα στο σύννεφο. Ο ίδιος πιστεύει ό,τι βρίσκεται στο κέντρο. Σαν τον ήλιο. Κι ό,τι λαμπυρίζει αυτόφωτος. Σαν κωλοφωτιά. Τελευταία τις άκουσε να μιλάνε για έναν πόλεμο, αλλά χάθηκε στη μετάφραση και άλλα κατάλαβε.

Οι κακοί πολεμάνε με τους κάκιστους και οι "καλοί" κάνουν business. Τους προμηθεύουν ό,τι χρειάζονται για να λιγοστεύουν. Όσο περισσότεροι κακοί και κάκιστοι συναντούν τον Δημιουργό τους, τόσο περισσότερο αυγατίζουν οι business και οι καταθέσεις των "καλών". Κάποιοι δεν ένοιωθαν αυτόν τον πόλεμο δικό τους.

τρικυμία εν κρανίω

Στη Μιχαλακοπούλου σκέφτονται να αλλάξουν τον τίτλο της ναυαρχίδας τους και από "Το Βήμα" να επιστρέψουν στο κατοχικό "Ελεύθερον Βήμα" και καλά θα κάνουν, αυτή είναι η ιστορία τους, εκεί πρέπει να επιστρέψουν, στον τόπο τους, όπως κι ο δολοφόνος.

Καμιά πρόθεση να διαχωρίσω σε θύμα και θύτη τα μέρη της διαμάχης που ξέσπασε και στην οποία συμμετέχουν κεραμιδόγατοι και αλανιάρες γάτες. Και σ' αυτή τη διαμάχη το πραγματικό θύμα είναι ο λαός. Η πολιτική εξουσία χρειάζεται τους καλοθελητές και αυτοί με τη σειρά τους την εύνοια της για τα δικά τους συμφέροντα. Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο (πρόσωπο, το σύστημα), όπως λέει και ο λαός.

Ο λαός πληρώνει τις μηχανορραφίες αμφότερων, τις "ζημιές" και τα δάνεια τους. Αν καταφέρει αυτή η κυβέρνηση να σπάσει αυτή τη σχέση, να κόψει τον ομφάλιο λώρο επειδή το υποσχέθηκε ως αντιπολίτευση θα φανεί και μάλλον σύντομα. Όπως και αυτό που θα το αντικαταστήσει, αν θα είναι μια αναπαλαίωση, ένα lifting, όπως έγινε με την ίδια και το πρόγραμμά της, αν θα μας ξαναπεί το "δεν γινόταν αλλιώς", ή, αν θα προκύψει το νέο ως προϋπόθεση για την εδραίωση της, όπως πιθανολογείται.

Γράφει ο ιδιοκτήτης του συγκροτήματος στο δεύτερο επεισόδιο του σίριαλ:

S.O.S. ο κ. Αντιπρόεδρος ρεύεται και λιποθυμάει κόσμος

Ο κ. Αντιπρόεδρος, είναι μετά βεβαιότητας ένας πολιτικός ανήρ και θέμα αμφισβήτησης δεν τίθεται. Βουλευτής, πρώην υπουργός, σήμερα αντιπρόεδρος πολιτικού κόμματος και (να μην ξεχάσω) παρ’ ολίγον πρόεδρος. Ψημένος στο πολιτικό γίγνεσθαι (profil και anfas), κι όπως θα έλεγε η γιαγιά Ευτέρπη: Κωλοπετσωμένος.

Χειρίζεται άπταιστα την political language σε βαθμό που γίνεται κατανοητός κι απ’ τους ενοίκους των υπεραιωνόβιων της τροπικής χλωρίδας χωρίς διερμηνέα. Μιλάνε την ίδια γλώσσα, ή περίπου την ίδια, εν πάσι περιπτώσει υπάρχει και κάποια απόσταση γεωγραφική, με ελάχιστες ίσως διαφορές κυρίως στον τόνο και στον δίφθογγο "ου" (προφέρει άηχα την κατάληξη "γκ").

Με τον οίστρο που διαθέτει σε ποσότητα coca cola και ποιότητα ligth θα έβρισκε διέξοδο σε οποιονδήποτε τομέα κι αν επέλεγε να εκτονωθεί, πλην όμως, τον κέρδισε η πολιτική και έχασαν οι υπόλοιποι τομείς μαζί με κάποιους που θα τον ήθελαν για αρχηγό. Δεν είναι από τους ευκαιριακούς πολιτικούς.