Ένα στρώμα..... για την Ελλάδα, ρε γαμώτο

_Εντάαααξει... εντάαααξει... σε άκουσα.... Έλα Κορίνα μου.

_Μπα! Άλλος δεν σας παίρνει τηλέφωνο;

_Δεν σταματάει να χτυπάει όλη μέρα.

_Και πως κατάλαβες ό,τι ήμουν εγώ.

_Ε, καλά τώρα....

_Μη μου πεις πως έχεις και άλλου είδους ικανότητες.

_Όχι παιδί μου, αν είχα θα τα είχαμε οικονομήσει. Το τηλέφωνό σου φταίει.

_Το δικό μου!

_Ναι.

_Και πως γίνεται αυτό!

_Ξέρω και γω;

_Μα τι λες τώρα; Το δικό μου είναι εδώ και σε καλώ. Το δικό σου είναι εκεί και χτυπάει.

_Το ξέρω... αλλά όταν με καλείς, έτσι χτυπάει... πάντα.

_Πως, δηλαδή!

_Σαν ξεκούρντιστο ξυπνητήρι.

_Άντε καλά... ο Θανάσης είναι εκεί;

_Θα 'ρθει σε λόγο. Τι τον θες;

_Λοιπόν, άκουσε με προσεκτικά.... Κατάλαβες;

_Τι να καταλάβω!

_Αυτό να μου πεις. Το κεφάλι μου... γαμώτο... Πως να σου το εξηγήσω...

_Γιατί τόσο δύσκολο είναι;

_Δεν έχεις ακούσει ό,τι παρακολουθούν τις συνομιλίες.

_Ε, και... κανένα μυστικό θα μου πεις;

_Μα τι σου λέω τόση ώρα!

_Τίποτε... μου είπες κάτι και δεν το άκουσα;

_Μμμμμ...τα νεύρα μου... ρε παιδί μου.... Άκουσε προσεκτικά...

_Σ' ακούω... αρκεί να μιλάς.

_Ποιοι ζούσαν στο χωριό;

_Οι παππούδες.

_Μπράβο...

_Καλά τώρα τι μου λες;

_Μη βιάζεσαι... και μην πετάς κουβέντα πριν την σκεφτείς...

_Καλά, εσύ πρέπει να έχεις πάθει.

_Θα πάθεις και συ, έννοια σου.

_Άντε παιδί μου τελείωνε, γιατί έχω να σου πω κάτι.

_Τι δουλειά κάνανε οι παππούδες;

_Τσελιγκάδες ήτανε.

_Μπράαααβο. Όταν πουλάγανε τα πρόβατα τι παίρνανε;

_Τι παίρνανε... ότι παίρνει όλος ο κόσμος όταν πουλάει, λε....

_Πάψε μωρή... δεν σου είπα να μην πετάς κουβέντες πριν τις σκεφτείς...

_Καλά, εσύ θα με τρελάνεις.

_Και τι τα κάνανε αυτά που παίρνανε από τα πρόβατα;

_Ξέρω γω, αρμαθιές...

_Νάτο, το βλέπεις;

_Ποιο;

_Αυτό σου λέω, το είπε και κείνος ο μαλάκας...

_Κορίνα, εξήγησέ μου σε παρακαλώ.

_Είκοσι δις, λέει, βρίσκονται κάτω από.....

_Κάτω από τι....

_Από αυτό που κοιμάσαι.

_Το κρεβάτι;

_Όχι, το άλλο, πιο πάνω...

_Το στ....

_Πάψε σου λέω, μην λες αυτές τις λέξεις, παρακολουθάνε, κι αν πιάσει το μηχάνημα αυτές τις λέξεις, τσουπ, έρχονται και σε μπουζουριάζουνε.

_Θανάση, που 'σε μωρέ... κάτι έχει πάθει η αδερφή σου...

_Τίποτε δεν έχω πάθει, μια χαρά είμαι, να του πεις να πάρει το φορτηγάκι και να πάει στο χωριό.

_Να κάνει τι, να πάρει τα στ.... αϊ στο καλό... με έκανες και μένα ....

_Αυτό σου λέω τόση ώρα, δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει... οπότε....

_Κορίνα μου, και να υπάρχει κάτι στα κωλοστρώματα, αυτά είναι παλιά, είναι ληγμένα, δεν περνάνε, τώρα έχουμε ευρώ...

_Σωστά. δεν το σκέφτηκα αυτό....

_Κι αυτό το τιμημένο έχει γίνει δυσεύρετο, είναι μόνο για συλλέκτες.

_Μα είναι πολλά τα είκοσι δις... που να είναι κριμένα....

_Στη γκλάβα του στουρνάρι είναι.... και κοίτα, αν τυχόν και τον πετύχεις πουθενά πες του να περάσει από δω μια βόλτα, να του φορτώσω την πλάτη.... με κάνα δυο στρώματα.

Τουτ.... Τουτ.... Τούτ....

_Τι έγινε, κόπηκε.... Λες να.... έχει γούστο.... και τον είπα στουρνάρι....